Σάββατο 29 Ιουνίου 2024
The Routledge Handbook on Ecosocialism 2022 - To εγχειρίδιο των εκδόσεων Routledge για τον Οικοσοσιαλισμό (συλλογικό έργο)
Πέμπτη 27 Ιουνίου 2024
Το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Νεπάλ -
Τρίτη 25 Ιουνίου 2024
Joel Stephen Kovel (1936 –2018) o ιδρυτής του ΟΙκοσοσιαλισμού | The Emergence of Ecosocialism - The Enemy of Nature (μικρό αφιέρωμα μνήμης)
Σάββατο 22 Ιουνίου 2024
Η ιστορία του λογότυπου της ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ | Ποιός το δημιούργησε – Γιατί – Πότε – Ανάλυση λογότυπου
Summers memo: H Παγκόσμια Τράπεζα να ενθαρρύνει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ μετανάστευση των βρώμικων βιομηχανιών προς τις ΛΑΧ [Λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες]"Let them eat pollution"" 1992 | "Αφήστε τους να φάνε τη ρύπανση"
Τετάρτη 19 Ιουνίου 2024
"Η 4 Μαρτίου είναι ένα κίνημα, όχι μια ημερομηνια" | "March 4th is a movement, not a day" | Ο ρόλος της επιστημονικής έρευνας στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα και η συνενοχή της ακαδημαϊκής επιστήμης στους αμερικανικούς πολέμους.
Οι επιστήμονες στο MIT συζητούν τον ρόλο της επιστημονικής έρευνας στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα και εξετάζουν τη συνενοχή της ακαδημαϊκής επιστήμης στους αμερικανικούς πολέμους.
Στις 4 Μαρτίου 1969, καθηγητές του MIT και φοιτητές ενώθηκαν για μια εξαιρετική ημέρα διαμαρτυρίας. Με βάση την αγωνία της κοινότητας του MIT για τον πόλεμο του Βιετνάμ και την ανησυχία για την αντιληπτή συνενοχή της ακαδημαϊκής επιστήμης με την αμερικανική πολεμική μηχανή, τα γεγονότα της 4ης Μαρτίου και οι επόμενες ημέρες ήταν μια «θετική διαμαρτυρία»—ένα φόρουμ όχι μόνο για την αντιμετώπιση πολιτικών και ηθικές προτεραιότητες αλλά και για τη χάραξη μιας πορείας δράσης.
H ομιλία του Νόαμ Τσόμσκι/ Noam Chomsky στο MIT για τη συνενοχή της επιστήμης και των επιστημόνων με το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα | 4 Μαρτίου 1969
Κυριακή 16 Ιουνίου 2024
Jason Hickel: Το Λιγότερο είναι Περισσότερο - Πώς η αποανάπτυξη θα σώσει τον κόσμο | Less is More - How Degrowth Will Save the World
— Γιώργος Καλλής , Καθηγητής Οικολογικής Οικονομίας και συγγραφέας του Degrowth
Socialism and Ecological Survival: An Introduction | Σοσιαλισμός και Οικολογική Επιβίωση: Εισαγωγή (δύο βασικές και ανησυχητικές διαπιστώσεις)
4η ΔΙΕΘΝΗΣ: Σχέδιο Μανιφέστο του Επαναστατικού Μαρξισμού στην Εποχή της Καπιταλιστικής Οικολογικής και Κοινωνικής Καταστροφής | Draft Manifesto of Revolutionary Marxism in the Age of Capitalist Ecological and Social Destruction
- AN ECOSOCIALIST MANIFESTO (2001) των Joel Kovel & Michael Löwy
- ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΠΕΛΕΜ (2008) από το Ecosocialist International Network (το 2ο Οικοσοσιαλιστικό Μανιφέστο)
- Κλιματικοί Αγώνες και Οικοσοσιαλισμός (2017)
Παρασκευή 14 Ιουνίου 2024
MONTHLY REVIEW JUNE 2024 | Οικοσοσιαλισμός και Αποανάπτυξη | Ήταν ο Καρλ Μαρξ κομμουνιστής της αποανάπτυξης;
- « Σημειώσεις από τους συντάκτες, Ιούνιος 2024 » από τους Editors
- ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: « Οικοσοσιαλισμός και αποανάπτυξη » από τους John Bellamy Foster και Arman Spéth
- « Ήταν ο Καρλ Μαρξ κομμουνιστής της αποανάπτυξης; ” του Brian M. Napoletano
- « The Actuality of Red Africa » των Vijay Prashad και Mikaela Nhondo Erskog
- « The Dream of a Thing: Refounding the Economy of a Venezuelan Commune » του Chris Gilbert
- « Είναι ακόμα μύθος ο μαύρος καπιταλισμός; ” του κόμη Όφαρι Χάτσινσον
Τετάρτη 12 Ιουνίου 2024
Τσίπρας - Ζάεφ: "...Να ανοίξουμε έναν ειλικρινή και προωθητικό διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης και της περιοχής..." ||| Διεθνής Διάσκεψη για την Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη
Σάββατο 8 Ιουνίου 2024
Τα Παγκόσμια Ηλιακά Κοινά (ενέργειας) - Ένα μέλλον που είναι ακόμα δυνατό: Ένας Οδηγός για τουςΑκτιβιστές του 21ου αιώνα
Παρασκευή 7 Ιουνίου 2024
Μικαέλ Λεβί: Δεκατρείς θέσεις για την επαπειλούμενη (οικολογική) καταστροφή και για τα (επαναστατικά) μέσα να αποφευχθεί | Michael Löwy: XIII THESES ON THE IMMINENT ECOLOGICAL CATASTROPHE AND THE (REVOLUTIONARY) MEANS OF AVERTING IT
Μικαέλ Λεβί: Δεκατρείς θέσεις για την επαπειλούμενη (οικολογική) καταστροφή και για τα (επαναστατικά) μέσα να αποφευχθεί
Michael Löwy: XIII THESES ON THE IMMINENT ECOLOGICAL CATASTROPHE AND THE (REVOLUTIONARY) MEANS OF AVERTING IT
[Αναδημοσίυση από GEN [[ΕΔΩ] - Μετάφραση Αναδημοσίευση: Περιοδικό ΤΕΣΣΕΡΑ/ ΤΠΠ [ΕΔΩ]
1. Η οικολογική κρίση είναι ήδη, και θα γίνει ακόμα περισσότερο στους ερχόμενους μήνες και χρόνια, το πιο σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα του 21ου αιώνα. Το μέλλον του πλανήτη και, άρα, και της ανθρωπότητας θα κριθεί κατά τις ερχόμενες δεκαετίες. Οι υπολογισμοί ορισμένων επιστημόνων που περιγράφουν σενάρια για το 2100 δεν είναι πολύ χρήσιμοι, για δύο λόγους:
- α) έναν επιστημονικό λόγο: με όλες τις αναδράσεις που είναι αδύνατον να συνυπολογιστούν, είναι αρκετά αυθαίρετες οι προβολές σε έναν αιώνα.
- β) έναν πολιτικό λόγο: στο τέλος του αιώνα, εμείς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, θα έχουμε φύγει, άρα ποιός ο λόγος;
2. Η οικολογική κρίση περιλαμβάνει πολλές πλευρές, με επικίνδυνες επιπτώσεις, αλλά το κλιματικό ζήτημα είναι αναμφίβολα η πιο δραματική απειλή. Όπως το εξηγεί η ΔΕΕΚΑ2, εάν η μέση θερμοκρασία ανέβει περισσότερο από 1,5 ° Κελσίου σε σχέση με την προ-βιομηχανική εποχή, μια ανεπίστρεπτη διαδικασία κλιματικής αλλαγής κινδυνεύει να ξεκινήσει. Με ποιές επιπτώσεις; Ορισμένα παραδείγματα:
- Πολλαπλασιασμός των μεγα-πυρκαγιών, όπως της Αυστραλίας.
- Εξαφάνιση ποταμών και ερημοποίηση εδαφών.
- Λιώσιμο και διάλυση των πολικών πάγων και άνοδος του επιπέδου των θαλασσών που μπορεί να φτάσει έως και μερικές δεκάδες μέτρα.
- Όμως, χρειάζονται μόνο δύο μέτρα για να εξαφανιστούν κάτω από τη θάλασσα τεράστιες περιοχές του Μπανγκλαντές, της Ινδίας και της Ταϊλάνδης, καθώς και οι κύριες πόλεις του ανθρώπινου πολιτισμού -Χονγκ Κονγκ, Καλκούτα, Βενετία, Άμστερνταμ, Σανγκάη, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Ρίο…
Ώς ποιό σημείο θα φτάσει η θερμοκρασία; Από ποιά θερμοκρασία και μετά η ανθρώπινη ζωή στον πλανήτη αυτόν θα απειληθεί; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά…
Τρίτη 4 Ιουνίου 2024
Άνθρωπος και περιβάλλον, ένα σύστημα σχέσεων (προβληματικών)
Ιωσήφ Σινιγάλιας
(αναδημοσίευση από την εφημερίδα η ΕΠΟΧΗ - ΕΔΩ]
Παγιωμένες ισχυρές θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις οριοθέτησαν το περιβαλλοντικό ζήτημα σαν θέμα αυθύπαρκτο (a se stante) και ξεχωριστό σε σχέση με τον άνθρωπο και την πορεία του πάνω στον πλανήτη. Η προσέγγιση αυτή μετέθεσε την αναγνώριση της ιστορικής εξέλιξης ανθρώπου – περιβάλλοντος σαν σχέση αλληλεπίδρασης με ισχυρή αμοιβαιότητα.
Η «περιβαλλοντική κουλτούρα» προσεγγίζει, με καθυστέρηση, τον εκτενή προσδιορισμό της αλληλοεπίδρασης και αλληλεξάρτησης του δίπολου άνθρωπος – περιβάλλον. Η αντίληψη ότι το περιβάλλον δεν είναι χώρος υποδοχής, αποθήκευσης και φιλοξενίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, αλλά χώρος αμοιβαίας αλληλοτροφοδότησης, όπου τα όρια των δικαιωμάτων χρήσης των φυσικών πόρων προσδιορίζουν το είδος και τη μορφή των παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων είναι ευρέως αποδεκτή.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται «αειφόρος ανάπτυξη» και «ολοκληρωμένη ανάπτυξη».
Σάββατο 1 Ιουνίου 2024
Paul Murphy: Review of Matt Huber’s Climate Change as Class War: Building Socialism on a Warming Planet | Ανασκόπηση του βιβλίου για την Κλιματική Αλλαγή του Ματ Χούμπερ ως Ταξικός Πόλεμος: Οικοδόμηση του Σοσιαλισμού σε έναν πλανήτη που θερμαίνεται
[Συνέχεια της προηγούμενης δημοσίευσης του βιβλίου Matthew T. Huber: Climate Change as Class War: Building Socialism on a Warming Planet | Η Κλιματική Αλλαγή ως Ταξικός Πόλεμος: Οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε έναν πλανήτη που θερμαίνετα [ΕΔΩ], παρουσιάζουμε την κριτική για αυτό το βιβλίο από τον Paul Murphy. Η κριτική έχει πρωτοδημοσιευτει στο RUPTURE MAGAZINE [ΕΔΩ] και στη συνέχεια στο GEN [ΕΔΩ]. Η μετάφραση έγινε μέσω πλατφόρμας. Για οικονομία χώρου δεν έχουν αντιγραφεί οι εικόνες που περιέχονται στο πρωτότυπο δημοσίευμα. H φωτογραφία της ανάρτησης είναι από το βιβλιοπωλείο ΧΝΑΡΙ το οποίο έχει κλείσει]
---------------------------------------
Paul Murphy, Ανασκόπηση της Κλιματικής Αλλαγής του Ματ Χούμπερ ως Ταξικός Πόλεμος: Οικοδόμηση του Σοσιαλισμού σε έναν πλανήτη που θερμαίνεται
Αυτό είναι ένα βιβλίο δύο όψεων.
Το ένα είναι μια αναζωογονητικά σαφής αναγνώριση του καπιταλιστικού συστήματος και της παραγωγής για το κέρδος ως αιτίας της κλιματικής καταστροφής. Μαζί με αυτό έρχεται η αναγνώριση ότι η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής είναι ζήτημα εξουσίας και όχι γνώσης και ότι η εργατική τάξη είναι η μόνη δύναμη που έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει αυτήν την κρίση. Για να κινητοποιήσει αυτή τη δύναμη, ο Huber προτείνει μια Πράσινη Νέα Συμφωνία που μοιράζεται πολλά στοιχεία με όσα έχουν γραφτεί στις σελίδες αυτού του περιοδικού. [1] Με άλλα λόγια, ένα πρόγραμμα για τη μετατροπή της ζωής των εργαζομένων προς το καλύτερο, μετατρέποντας ταυτόχρονα την κοινωνία μας σε μια κοινωνία που βασίζεται σε 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η άλλη πλευρά, ωστόσο, είναι μια τύφλωση σε πολλές πτυχές της οικολογικής κρίσης που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. O Huber είναι εξ ολοκλήρου επικεντρωμένoς στην κλιματική αλλαγή και στις εκπομπές ορυκτών καυσίμων που την οδηγούν. Τα άλλα τέσσερα πλανητικά όρια (από τα σημερινά εννέα) που έχουν ξεπεραστεί αγνοούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου.[2] Το ίδιο ισχύει και για τον Παγκόσμιο Νότο, με το βιβλίο να προδιαγράφει αποκλειστικά μια στρατηγική για τους εργαζόμενους στις ΗΠΑ. Είναι αυτή η φαινομενικά εσκεμμένη μυωπία που αποτελεί τη βάση της προώθησης ενός οικολογικού νεωτεριστικού ρεφορμισμού και της αντίθεσής του στην οικοσοσιαλιστική αποανάπτυξη.
Οικολογία ταξικής πάλης