Ο εργασιακός μεσαίωνας σ’ όλο το «μεγαλείο» του

Του Κώστα Νικολάου (Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής ΚΕ.Π.Ε.Α,/ΓΣΕΕ)

Δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα:
• Με 600.000, αδήλωτους - ανασφάλιστους εργαζόμενους μισθωτούς.
• Με 300.000 ψευδο-αυτοαπασχολούμενους, ναπαρουσιάζονται ως «ελεύθεροι επαγγελματίες», ενώ παρέχουν εξαρτημένη εργασία.
• Με 200.000 εργαζόμενους σε «μερική απασχόληση», ενώ απασχολούνται πολλές φορές με πλήρες ωράριο.
• Με 350.000 εργαζόμενους μόνιμα συμβασιούχους.
• Με τους νόμους του κράτουςκαι τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας να βρίσκονται σε αχρησία.
• Με ένα κράτος που δίνει το κακό παράδειγμα παραβίασης των νόμων ως ο χειρότερος εργοδότης (συμβασιούχοι, παράνομες συμβάσεις έργου).
• Με ένα κράτος κλέφτη των πόρων και των θεσμοθετημένων ασφαλιστικών εισφορών των Ταμείων ( εκτός από τις κλοπές των πόρων σε 19 δισ. ευρω ανέρχονται οι οφειλές του κράτους)
Κλικάρετε εδώ για τη συνέχεια του άρθρου.

Οικονομία και πολιτική την εποχή της στασιμότητας

Του Πέτρου Λινάρδου-Ρυλμόν στην ΕΠΟΧΗ.
[Η πλειοψηφία των αναλυτών όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων αντιμετωπίζει το μέλλον με ιδέες όπως αναθέρμανση της οικονομίας, επάνοδος της ανάπτυξης, ανάκαμψη κλπ. Πολλοί εκπρόσωποι επιχειρηματικών κατηγοριών ή ομάδων μισθωτών ζητούν μέτρα τα οποία θα τροφοδοτήσουν την αύξηση των πόρων που έχουν στη διάθεσή τους, πιστεύοντας ότι το ζητούμενο αλλά και το εφικτό σενάριο είναι η επάνοδος της οικονομίας στους ρυθμούς μεγέθυνσης της περιόδου πριν την κρίση.

Στην πραγματικότητα όμως οι πλέον έγκυρες προβλέψεις που διατυπώνονται για τις μακροοικονομικές προοπτικές και τις ανάγκες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής συγκλίνουν προς τη διαμόρφωση σεναρίων για τις εθνικές οικονομίες που έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: αργοί ή μηδενικοί ρυθμοί μεγέθυνσης, υψηλά ποσοστά ανεργίας, σημαντικά δημόσια ελλείμματα, ακραίες εξωτερικές ανισορροπίες και, επομένως, αυξημένες ανάγκες για κοινωνικές πολιτικές και για εξισορρόπηση των δημοσίων προϋπολογισμών, όπως και για επενδύσεις που αφορούν την άμβλυνση και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, την παραγωγική αναδιάρθρωση των πολλών χωρών με σοβαρά ελλείμματα του εξωτερικού ισοζυγίου, την ανάπτυξη της έρευνας, της καινοτομίας και των νέων τεχνολογιών. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ελληνική οικονομία, αλλά δεν είναι η μόνη...]
Η συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ.

9.639 blogs από 150 χώρες με 13.049.054 αναγνώστες έχουν πρώτη ανάρτηση θέμα με την κλιματική αλλαγή, σήμερα 15/10/09

Κώστας Φωτεινάκης "Για το ΑΕΠ, τον Πραγματικό Δείκτη Ευημερίας, τις Διαφημίσεις και τον ΥΠΕΡκαταναλωτισμό"

Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) είναι Πραγματικός Δείκτης Ευημερίας? Ο ρόλος της διαφήμισης και της υπερκατανάλωσης είναι πλαστές "αξίες" του καπιταλιστικού συστήματος.
Περισσότερα....

Τι να κάνουμε; - 'Οχι του Λένιν αλλά του Ντανί Κον - Μπεντίτ

[Thinking]
Αναρτούμε διάφορα θέματα που έχουν σχέση με την αριστερά και την Οικολογία, χωρίς απαραίτητα να τα υιοθετούμε.
Οι αναρτήσεις έχουν κυρίως ενημερωτικό χαρακτήρα σ΄ αυτήν την πρώτη φάση, χωρίς να αποκλείουμε στο μέλλον να κάνουμε και παρεμβάσεις.
"ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕ τον τίτλο απ' το γνωστό (εις ημάς) βιβλίο του Βλαδίμηρου Λένιν ο επικεφαλής των Ευρωπαίων Πράσινων, ο πάντα προκλητικός Ντανί Κον - Μπεντίτ και τον χρησιμοποιεί σαν τίτλο και στο δικό του βιβλίο για την οικονομική κρίση, που κυκλοφορεί οσονούπω απ' τις εκδόσεις «ΚΕΔΡΟΣ» (σε μετάφραση της φίλης μου Μελίττας Γκουρτσογιάννη, που 'ναι και υποψήφια στην Α' Αθήνας με τους Οικολόγους Πράσινους)."
Κλικάρετε ΕΔΩ για να διαβάσετε τη συνέχεια του "ράδιο Ε" του Ανδρέα Ρουμελιώτη.
Tον τίτλο "Τι να κάνουμε" δεν τον απαλλοτρίωσε μόνο ο Ντανί Κον - Μπεντιτ. Τον έχουν "απαλλοτριώσει" πολλές συλλογικότητες, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ όπως και το θρυλικό του Γληνού "Τι είναι και τι θέλει.... (το ΕΑΜ)".
Οφείλουμε να ομολογήσουμε, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κάποιος για τον Λένιν και τους παλιούς αριστερούς διανοούμενους, ότι ήταν εφευρετικοί και μπορούσαν (ή το έψαχναν πολύ) με πέντε έξι λέξεις να περιγράψουν μια πολιτική πρόταση ή μια κατάσταση που να έμενε στη μνήμη.
Οι τρόποι επικοινωνίας και επηρεασμού της κοινωνίας ήταν πάντα ένα από τα εργαλεία της αριστεράς. Δυστυχώς στις μέρες μας η επικοινωνία δεν χρησιμοποιείται με τον καλύτερο τρόπο από τα κόμματα και τις ομάδες της αριστεράς.

Θανάσης Τσακίρης: Το ελληνικό οικολογικό κίνημα και η επίδρασή του στα πολιτικά κόμματα (1997)

Tsakiris Spring

Σάκης Κορουζίδης: Η Οικολογία ΣΗΜΕΡΑ

Η Οικολογία ΣΗΜΕΡΑ

Σάκης Κουρουζίδης - ΑΥΓΗ (Σεπτέμβριος 2009)

Η οι­κο­λο­γία, από μία πολύ πα­ρε­ξη­γη­μέ­νη έν­νοια στο ευ­ρύ­τε­ρο κοι­νό, τις πρώ­τες δύο του­λά­χι­στον δε­κα­ε­τί­ες της ύπαρ­ξής της στην Ελλά­δα, κιν­δυ­νεύ­ει να βρε­θεί στο άλλο άκρο. Η κα­θο­λι­κή απο­δο­χή της από το σύ­νο­λο του πο­λι­τι­κού φά­σμα­τος μπο­ρεί να νο­θεύ­σει την ου­σία της και­νο­τό­μου οπτι­κής με την οποία φι­λο­δο­ξεί να επεν­δύ­σει την πο­λι­τι­κή της δρά­ση.

Στην αρχή κιν­δύ­νευε να κα­τα­τα­γεί στους γρα­φι­κούς, αφε­λείς και, πά­ντως, στους εκτός τό­που και χρό­νου ου­το­πι­στές που ονει­ρεύ­ο­νται ει­δυλ­λια­κές κα­τα­στά­σεις εκτός της σφαί­ρας του εφι­κτού. Της απο­δό­θη­καν, επί­σης, προ­τε­ραιό­τη­τες αδια­νό­η­τες για τα κοι­νω­νι­κά μας πράγ­μα­τα, ότι δη­λα­δή εν­δια­φέ­ρε­ται πιο πολύ για τις φώ­κιες, τις χε­λώ­νες ή τις αρ­κού­δες παρά για τους αν­θρώ­πους, ότι προ­στα­τεύ­ει τη φύση παρά την απα­σχό­λη­ση. Είδε κι έπα­θε να απαλ­λα­γεί από μια επι­δερ­μι­κή προ­σέγ­γι­ση και μια απλου­στευ­τι­κή ερ­μη­νεία όσων πρέ­σβευε και τώρα ο κίν­δυ­νος λέ­γε­ται «κα­θο­λι­κή απο­δο­χή»!