Υποστήριξη από την Ελλάδα στο κίνημα του Μπέρνι Σάντερς! | Greeks for Bernie!

Υποστήριξη από την Ελλάδα στο κίνημα του Μπέρνι Σάντερς!

Άργησε μερικούς μήνες αλλά τελικά ο απόηχος του «φαινομένου» Μπέρνι Σάντερς που ξεσηκώνει εκατομμύρια Αμερικανών έφτασε και στην Ευρώπη. Και έτσι, είδαμε πριν λίγες μέρες τον Γάλλο αριστερό ηγέτη Ζαν Λυκ Μελανσόν να κάνει την αυτοκριτική του επειδή «στο παρελθόν, ειλικρινά είχα άδικο που δεν ενδιαφερόμουν για τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή έβαζα τα πάντα στο ίδιο σακί», πριν αναφωνήσει γοητευμένος: «Ε, λοιπόν όχι. Ο Μπέρνι Σάντερς τολμά τώρα μια φοβερή πρόκληση απέναντι στο σύστημα»!...

Εδώ στην Ελλάδα ισχύει βέβαια όχι μόνο ό,τι δήλωσε ο Μελανσόν αλλά και κάτι παραπάνω: Ότι κατά κάποιο τρόπο έχουμε να βγάλουμε μια υποχρέωση στον Μπέρνι Σάντερς, ότι του χρωστάμε να του ανταποδώσουμε τα πάρα πολλά που αυτός έχει κάνει στο πλευρό του άγρια δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού. Και να λοιπόν που από τον Bernie the Greek φτάνουμε τώρα στους… Greeks for Bernie! Ή μάλλον, στην πρωτοβουλία των «Ελλήνων για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς» που γεννήθηκε αυτές τις μέρες, για να κάνει όλα αυτά που υπόσχεται στη σύντομη ιδρυτική της «διακήρυξη» που ακολουθεί ευθύς αμέσως:

Ξεκινάμε!

Η πρωτοβουλία «Έλληνες για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς»εμφανίζεται για να καλύψει ένα κενό: Εκείνο της πληροφόρησης τηςελληνικής κοινής γνώμης για το ιστορικής σημασίας μαζικό κίνημα πουδημιουργεί η πρωτοφανής λαϊκή υποστήριξη στην προσπάθεια τουΜπέρνι Σάντερς να διεκδικήσει το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματοςγια τις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αυτό επειδή η– παγκοσμίως και όχι μόνο στην Ελλάδα- μεθοδευμένη απουσίαεπαρκούς και αντικειμενικής πληροφόρησης για την κινητοποίησηεκατομμυρίων Αμερικανών πολιτών στο πλευρό του Μπέρνι Σάντερς,στερεί την ελληνική γνώμη από το δικαίωμά της να σχηματίσειανεπηρέαστα τη δική της γνώμη και να συνειδητοποιήσει ότι οι αγώνεςτου ελληνικού λαού συγκλίνουν με εκείνους του μαζικού ριζοσπαστικούκινήματος που στηρίζει τον Μπέρνι Σάντερς! Ότι είναι κοινοί αγώνες!Και όλα αυτά μην ξεχνώντας ότι ο Μπέρνι ήταν και είναι υπέρμαχος τωνδικαίων του ελληνικού λαού και αμετακίνητος υποστηρικτής τωναγώνων του όσο κανείς άλλος ξένος πολιτικός. Τόσο καταγγέλλοντας τοΔΝΤ και τους άλλους δημίους του ελληνικού λαού όσο και στηρίζονταςδημόσια το ηχηρό του Όχι στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 και τοδικαίωμά του να ελέγξει, να καταγγείλει και να μην αποπληρώσει τοάνομο και παράνομο δημόσιο χρέος.

Η πρωτοβουλία «Έλληνες για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς» δενπεριορίζεται όμως μόνο στη πληροφόρηση. Επιδίωξή της είναι νασυμβάλλει να αναπτυχθεί στη χώρα μας η έμπρακτη αλληλεγγύη στουπό διαμόρφωση αμερικανικό μαζικό κίνημα στήριξης στον ΜπέρνιΣάντερς. Και αυτό επειδή γνωρίζει πόσο ανάγκη έχει και πόσο επιθυμείαυτό το νεαρό και τόσο ριζοσπαστικό αμερικανικό κίνημα τη διεθνιστικήυποστήριξη από κάθε γωνιά του πλανήτη, ειδικά αυτή την ώρα πουδέχεται τη λυσσαλέα επίθεση σύσσωμου του αμερικανικούκατεστημένου.

Το ίδιο φιλοδοξεί όμως να πράξει η πρωτοβουλία μας και σε ευρωπαϊκόεπίπεδο ενθαρρύνοντας την εμφάνιση ανάλογων πρωτοβουλιών σεάλλες χώρες καθώς και τη συνεργασία και δικτύωση μεταξύ τους. Δενείναι λοιπόν τυχαίο που η ελληνική πρωτοβουλία εγκαινιάζειταυτόχρονα το «ελληνικό» της Έλληνες για το μαζικό κίνημα του ΜπέρνιΣάντερς αλλά και το «ευρωπαϊκό» (πολυγλωσσικό) facebook Europeans-for-Bernies-mass-movement, το οποίο φιλοξενεί ήδη κείμενα καιπληροφορίες σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Τέλος, η πρωτοβουλία «Έλληνες για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς»δεν κρύβει ότι θα συμβάλει στο μέτρο των δυνατοτήτων της, στηνιστορικής σημασίας πολυπόθητη μετεξέλιξη του κινήματος υποστήριξηςστην υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς σε ένα μόνιμο μαζικό,ριζοσπαστικό και ταξικό κίνημα. Ένα κίνημα που απεγκλωβίζονταςεκατομμύρια εργαζομένων, νέων, γυναικών, καθώς και αφρο-αμερικανών, Λατίνων και Ιθαγενών Αμερικανών πολιτών από τονδικομματισμό του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού κόμματοςμπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στην καρδιά της πλανητικήςιμπεριαλιστικής υπερδύναμης και να αλλάξει τον ρου της ιστορίας προςόφελος όλων των καταπιεσμένων του κόσμου αλλά και του ίδιου τουαπειλούμενου πλανήτη μας.

Απευθυνόμαστε λοιπόν σε όλες και όλους εσάς που συμφωνείτε με ταπαραπάνω, και ζητάμε τη βοήθεια, τη στήριξη, και τη συμμετοχή σας.Γράψτε μας στο BernieSolidarityCommittee@gmail.com

O ΜΠΕΡΝΙ ΣΑΝΤΕΡΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΝΙΚΗΣΕΙ

O ΜΠΕΡΝΙ ΣΑΝΤΕΡΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΝΙΚΗΣΕΙ

του Γιώργου Τσιρίδη

Γιατί μας ενδιαφέρει τόσο μια υποψηφιότητα για το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος; Τι πρόκειται να αλλάξει στις πολιτικές της υπερδύναμης σε περίπτωση εκλογής του Bernie Sanders στο ύπατο αξίωμα; Ένα είναι βέβαιο: Η κεντρική πολιτική σκηνή των Η.Π.Α δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Ο γερουσιαστής του Βερμόντ μετέτρεψε μια προαποφασισμένη εκλογική αναμέτρηση σε αμφίρροπο πολιτικό αγώνα, καταρρίπτοντας όλα τα προγνωστικά και επιβάλλοντας μια εξόχως ενδιαφέρουσα πολιτική συζήτηση, τόσο απαραίτητη στη σημερινή συγκυρία. Γεγονός ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο Sanders το κατάφερε αυτό χωρίς τη χρηματική υποστήριξη μεγάλων εταιρειών και συγκροτημάτων, ενώ την ίδια στιγμή διατρανώνει τις αρετές του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» και επιμένει στην αφήγηση ότι η Αμερική χρειάζεται μια «πολιτική επανάσταση». Με αυτά τα δεδομένα, ο 74χρονος γερουσιαστής του Βερμόντ, αν μη τι άλλο, μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε «ποιος είναι ο Bernie Sanders και πού οφείλεται η τεράστια δυναμική που ακολουθεί την υποψηφιότητά του;»

Πρώτα λίγη ιστορία: Η δεκαετία του 1960 βρήκε τον Σάντερς μέλος της νεολαίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αμερικής, του σημαντικότερου μαζικού αριστερού κόμματος στις ΗΠΑ και ακτιβιστή στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα. Στην κεντρική πολιτική σκηνή εμφανίστηκε το 1980 όταν έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος του Burlington και κέρδισε με 10 ψήφους διαφορά. Έκτοτε επανεκλέχθηκε στην ίδια θέση τρεις φορές απέναντι σε αντιπάλους και από τα δύο παραδοσιακά κόμματα. Η θητεία του στο Δήμο τού χάρισε τη φήμη τόσο του αριστερού πολίτικού, όσο και του ικανού διαχειριστή. Ο αριστερός Μπέρνι προχώρησε σε μια σειρά από κινήσεις που απείχαν από την πεπατημένη: κάλεσε τον Νόαμ Τσόμσκι να μιλήσει στο Δημαρχείο και ταξίδεψε στη Νικαράγουα για να συναντηθεί με τον Ντάνιελ Ορτέγκα των Σαντινίστας. Ο διαχειριστής Σάντερς κατάφερε να ισορροπήσει τον προϋπολογισμό της πόλης και να μετατρέψει το Burlingtonσε μια από τις πιο όμορφες, πιο πράσινες και βιώσιμες πόλεις των ΗΠΑ. Θερμός υποστηρικτής των εργατικών συνδικάτων, ο αντισυμβατικός Δήμαρχος εισήγαγε ένα κρατικά επιδοτούμενο κοινοτικό πρόγραμμα στέγασης που άλλαξε τη φυσιογνωμία του κέντρου της πόλης και ανακούφισε τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα.

Το 1990 o Μπέρνι Σάντερς εκλέχτηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων και έγινε το πρώτο ανεξάρτητο μέλος της, μετά από σαράντα χρόνια. Μια από τις λίγες αριστερές φωνές στο Κογκρέσο, επέκρινε τους πολιτικούς και των δύο κομμάτων για υποταγή στη διεφθαρμένη λογική της Ουάσιγκτον. Με την εκλογή του το 2006 ως γερουσιαστή, συνδέθηκε με όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχόλησαν τις ΗΠΑ, από την εισοδηματική ανισότητα και την προάσπιση της καθολικής υγειονομικής περίθαλψης μέχρι τη στήριξη των δικαιωμάτων της LGBTQI κοινότητας, την καταδίκη του διαβόητου προγράμματος επιτήρησης «patriot act» και του πολέμου στο Ιράκ. Το 2012 ο Bernie επανεκλέχτηκε με ποσοστό 71%.

Στις 30 Απριλίου του 2015 ανακοίνωσε το τέλος την ανεξάρτητης πολιτικής του σταδιοδρομίας και την πρόθεσή του να διεκδικήσει το χρίσμα του υποψήφιου Προέδρου των ΗΠΑ με τη στήριξη του Δημοκρατικού κόμματος. «Δεν πιστεύω πως οι άντρες και γυναίκες που υπερασπίστηκαν την αμερικάνικη Δημοκρατία αγωνίστηκαν για να δημιουργήσουν ένα σύστημα στο οποίο οι δισεκατομμυριούχοι ελέγχουν την πολιτική διαδικασία»δήλωνε την ίδια μέρα θέτοντας το πολιτικό στίγμα της προεκλογικής του εκστρατείας.

Από τότε και μετά τις τελευταίες εξελίξεις της εσωκομματικής εκλογικής αναμέτρησης, δύο είναι τα ασφαλή συμπεράσματα: Πρώτον, ότι ο ριζοσπάστης πολιτικός έχει την υποστήριξη μιας νέας γενιάς ψηφοφόρων, κυρίως χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων. Δεύτερον, ότι η ελίτ του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος θα παλέψει με νύχια και με δόντια ώστε το χρίσμα να πάει στην κύρια αντίπαλό του, τη Hillary Clinton. Ένας καλά οργανωμένος μηχανισμός δεν χάνει ευκαιρία να βάζει εμπόδια στην πορεία του Σάντερς. Χωρίς προσχήματα, τα εσωκομματικά ντιμπέιτ μειώθηκαν από 26 (το 2008) σε μόλις 6, οι ισοψηφίες Σάντερς-Κλίντον 6 εκλογικά τμήματα της Iowa μέτρησαν όλες υπέρ της υπουργού με το παραδοσιακό κορώνα-γράμματα, ενώ ο αριθμός των πραγματικών ψήφων δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα, οι μεγάλοι τηλεοπτικοί σταθμοί υποβαθμίζουν συστηματικά την υποψηφιότητα, αφιερώνοντας ελάχιστο χρόνο για την κάλυψη της εκστρατείας του γερουσιαστή. Ταυτόχρονα, η πλειονότητα των περίφημων «superdelegates», (κομματικοί εκλογείς με ψήφο στις εσωκομματικές εκλογές, η οποία δεν εξαρτάται από την ψήφο των πολιτών) τίθεται στο πλευρό της Κλίντον.

Ωστόσο, στο στρατόπεδο της Χίλαρυ, πέρα από την πιθανή ανάδειξη ‒για πρώτη φορά‒ μιας γυναίκας στο προεδρικό αξίωμα, έχουν μείνει με δύο μόνο επιχειρήματα απέναντι στην εκλογική ρητορική του Μπέρνι, τα οποία επιπλέον δεν φαντάζουν ιδιαίτερα πειστικά: Ότι είναι υπερβολικά ριζοσπάστης (τουλάχιστον για τα γούστα της υπουργού Εξωτερικών) και ότι δεν είναι αρκετά πιστός στα παραδοσιακά προτάγματα του Δημοκρατικού Κόμματος (όπως εκφράζονται από την υπουργό Εξωτερικών).Κατά τα άλλα, η πάλαι ποτέ πρώτη Κυρία καταβάλλει απίστευτη ενέργεια για την οικειοποίηση των πολιτικών μηνυμάτων του αντιπάλου της και τον προσεταιρισμό των υποστηρικτών του. Ο άγαρμπος χαμαιλεοντισμός της Χίλαρυ (που έχει προλάβει να αυτοχαρακτηριστεί αρχικά συντηρητική, κατόπιν φιλελεύθερη και εσχάτως σούπερ προοδευτική) την έχει καταστήσει αντικείμενο σάτιρας, στην οποία εμφανίζεται να μεταμορφώνεται σταδιακά σε Σάντερς.

Απέναντι στην καλά χρηματοδοτούμενη καμπάνια και τους πανίσχυρους συμμάχους της υπουργού, ο Σάντερς αντιτάσσει το δικό του ριζοσπαστικό πρόγραμμα: αύξηση του κατώτατου ωρομίσθιου από 7,25 σε 15 δολάρια μέχρι το 2020, μείωση της ανεργίας, επέκταση της κοινωνικής ασφάλισης, δωρεάν φοίτηση σε όλα τα δημόσια πανεπιστήμια και επέκταση της καθολικής υγειονομικής περίθαλψης ώστε να καλύπτει όλους τους κατοίκους των ΗΠΑ. Τα τυπικά σοσιαλδημοκρατικά αιτήματα του Σάντερς ακουμπούν στη σύγχρονη πραγματικότητα των μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων της Αμερικής, την ώρα που το παραδοσιακό Δημοκρατικό Κόμμα δείχνει ανίκανο να εκφράσει πλέον τα συμφέροντα της κομματικής του βάσης.

Οι θερμότεροι υποστηρικτές του Σάντερς ανήκουν σε μια γενιά ψηφοφόρων που διαφέρει ουσιωδώς από τις προηγούμενες, κυρίως όσον αφορά την υιοθέτηση ριζοσπαστικότερων προταγμάτων. Πρόκειται για νέους, κατά κανόνα, ανθρώπους με χαμηλό εισόδημα και συχνά γόνους μεταναστών, μια πληθυσμιακή ομάδα που ιστορικά υπήρξε πιο ριζοσπαστική από τους WASPs (White Anglo-Saxon Protestant). Τα δημογραφικά στοιχεία της ψήφου δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα: πρώτος σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες με εξαίρεση τους ψηφοφόρους άνω των 65 ετών και αυτούς με εισόδημα άνω των 200.000 δολαρίων. Η ανάδειξη λοιπόν μιας ξεκάθαρα ταξικής διαχωριστικής γραμμής σε κεντρικό σημείο της εκστρατείας του είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας εντεινόμενα ξεκάθαρης διαχωριστικής γραμμής σε επίπεδο ψηφοφόρων: Οι νεότεροι και οι πιο φτωχοί από αυτούς επενδύουν στον 74χρονο Σάντερς. Οι υπόλοιποι στρατεύονται με τη Χίλαρυ, γεγονός που μάλλον δεν επαφίεται στο φεμινισμό τους. Ωστόσο, τα συστημικά ΜΜΕ των ΗΠΑ επιμένουν: «Ο Μπέρνι Σάντερς έχει ήδη χάσει»

Βαθμιαία ριζοσπαστικοποίηση των Αμερικανών

Ζίγκμαρ Γκάμπριελ - Sigmar Gabriel| Καταρρέει η Ευρώπη; Το μέλλον μιας μεγάλης ιδέας

"O Αντικαγκελάριος, υπουργός οικονομικών και ενέργειας, πρόεδρος του Σοσιαλδη -μοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, Sigmar Gabriel (SPD) εισέρχεται "γυμνός" στο ειδικό δωμάτιο ανάγνωσης εγγράφων που αφορούν τη Διατλαντική Συμφωνία μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ την γνωστή ως TTIP 28/01/2016. "Γυμνός" = Δεν κρατάει τίποτα... μόνο να διαβάσει μπορεί σε αυτό το δωμάτιο, ούτε να κρατήσει σημειώσεις, ούτε να φωτογραφίσει, ούτε να πάρει αντίγραφα...ΠΗΓΗ ΕΔΩ".

Το blog και οι αναρτήσεις δεν έχουν σχέση με τη Σοσιαλδημοκρατία, ιδιαίτερα δεν έχουν καμία σχέση με τα κόμματα στην Ελλάδα που εμφανίζονται ως ΣΔ. Ωστόσο το άρθρο του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ/Sigmar Gabriel Αντικαγκελάριου και Προέδρου του SPD στη Γερμανία εκτιμούμε ότι έχει ενδιαφέρον, για αυτό και το αναρτούμε.

ΠΗΓΗ ΑΠΕ - ΕΔΩ.

------------------

του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ *

Στις μέρες μας γίνεται πολύς λόγος για μια δοκιμασία που μπορεί να οδηγήσει την ΕΕ σε διάσπαση. Αμφιβάλλω όμως αν είναι σκόπιμο να προοιωνιζόμαστε τέτοια σενάρια διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που πραγματικά πρέπει να συζητήσουμε είναι ότι η Ευρώπη μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη δοκιμασία αυτή.

Κινητοποιούμε δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων στο πλαίσιο πακέτων διάσωσης για τη σταθεροποίηση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, αδυνατούμε όμως να βελτιώσουμε την πραγματική οικονομική και κοινωνική κατάσταση των ανθρώπων στις χώρες που λαμβάνουν τη βοήθεια. Αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβουν οι πολίτες αμφότερων των πλευρών, γι' αυτό αυξάνεται η δυσαρέσκεια για τα ευρωπαϊκά πακέτα διάσωσης τόσο στην πλευρά των χορηγών όσο και των αποδεκτών τους. Εάν δεν αλλάξουμε την πολιτική αυτή, το αποτέλεσμα θα είναι η ταχύτερη κατάρρευση της Ευρώπης αντί της ενίσχυσης της ανάπτυξης και της απασχόλησης στις χώρες που χρειάζονται στήριξη. 

Επομένως ήταν σωστό και σκόπιμο να συνδέσουμε τη δέσμευσή μας για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ με τον σαφή επαναπροσανατολισμό του προγράμματος διάσωσης το καλοκαίρι του 2015. Έτσι δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στις επενδύσεις, την ανάπτυξη και την πιο δίκαιη κατανομή των βαρών. Το πρόγραμμα δεν προβλέπει μόνο τη συνέχιση της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών της Ελλάδας, αλλά αναγνωρίζει επίσης ότι μια χώρα που διανύει περίοδο βαθιάς ύφεσης θα αναγκαστεί να γονατίσει αν τεθούν μη ρεαλιστικοί δημοσιονομικοί στόχοι.

Η προσαρμογή των στόχων λιτότητας σε αυτό που είναι πραγματικά εφικτό είναι σημαντική και θα πρέπει να συνεχιστεί. Πρέπει να εξακολουθήσουμε να προσπαθούμε να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο μεταξύ του αβάσταχτα υψηλού χρέους του παρελθόντος και της ύφεσης. Αν η ελληνική κυβέρνηση συνεχίσει να ακολουθεί σοβαρά τη μεταρρυθμιστική πορεία θα πρέπει να βρούμε τρόπους για την περαιτέρω μείωση του ελληνικού χρέους. Είτε το ονομάσουμε «κούρεμα» είτε εφεύρουμε έναν διαφορετικό χαρακτηρισμό, το βέβαιο είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μια ελάφρυνση χρέους, π.χ. μέσω επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής ή μείωσης των επιτοκίων.

Διότι οι συνεχιζόμενες περικοπές των εισοδημάτων δεν πρόκειται να οδηγήσουν τη χώρα σε πορεία ανάπτυξης, αλλά αντίθετα θα επιφέρουν κοινωνικές αναταραχές και ακυβερνησία. Ενόψει αυτής της κατάστασης, οι παραινέσεις που απευθύνει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε εβδομαδιαία βάση προς την Ελλάδα να εντείνει τις προσπάθειές της για τη διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ ακούγονται σχεδόν κυνικές.

Χρειαζόμαστε μια πιο ειλικρινή και έντιμη συζήτηση. Ο αποκλεισμός ενός κράτους μέλους από τον χώρο Σένγκεν ή η λήψη μέτρων για την de facto απομόνωσή του -όπως προτείνεται σήμερα για την Ελλάδα από συντηρητικούς κύκλους που προκρίνουν την ανέγερση φράχτη στα σύνορα με την ΠΓΔΜ - δεν είναι παρά απατηλές λύσεις που δηλητηριάζουν τη συζήτηση στην Ευρώπη. Δεν μπορεί κανείς έτσι απλά να επανακαθορίσει τα εξωτερικά όρια της Ευρώπης και μάλιστα ερήμην των θιγόμενων χωρών. Αντιθέτως, οφείλουμε να εργαστούμε εντατικά για την εφαρμογή των αποφάσεων που λάβαμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να ενισχύσουμε πάλι την εμπιστοσύνη μεταξύ των χωρών μας: χρειαζόμαστε λοιπόν πλήρη καταγραφή, επαρκείς δυνατότητες στέγασης και συντεταγμένη κατανομή των προσφύγων.

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική μας για τους πρόσφυγες. Στην κρίση του ευρώ καταφέραμε - παρά τα προβλήματα - να αποσοβήσουμε τον κίνδυνο για την επιβίωση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αυτό κατέστη εφικτό γιατί αντιληφθήκαμε την κρίση του ευρώ ως ευρωπαϊκή πρόκληση και επιδιώξαμε να δώσουμε ευρωπαϊκές απαντήσεις αντί να υποπέσουμε στον πειρασμό να ακολουθήσουμε μεμονωμένες εθνικές προσεγγίσεις. Μια τέτοια προσπάθεια για ευρωπαϊκή λύση είναι που λείπει στην προσφυγική και μεταναστευτική κρίση. Δημιουργήσαμε ταμεία με δισεκατομμύρια ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών. Δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο για τη διάσωση των ανθρώπων; Χρειαζόμαστε μια ανανέωση της ιδέας της ευρωπαϊκής ενοποίησης που θα συνδυάζει δυο ζητούμενα: την οικονομική ανάκαμψη της ΕΕ και την προθυμία όλων των κρατών μελών να μοιραστούν τα βάρη και να επιδείξουν αλληλεγγύη. Την καταπολέμηση της υπερβολικά υψηλής ανεργίας και μια κοινή πολιτική για το άσυλο και τους πρόσφυγες. Όσο η Γερμανία ζητά περισσότερη αλληλεγγύη στη φιλοξενία των προσφύγων, χωρίς όμως να είναι διατεθειμένη να επενδύσει περισσότερο στην ανάπτυξη και την απασχόληση στην Ευρώπη, δεν θα μας βοηθήσει κανένας. Μόνο τα δυο αυτά ζητούμενα μαζί θα μας βγάλουν από το πολιτικό αδιέξοδο.

Το προοίμιο των συνθηκών της Ρώμης αναφέρεται σε μια ευρωπαϊκή ενοποίηση που θα αποσκοπεί στην «όλο και πιο στενή ένωση» μεταξύ των κρατών μελών. Η επιδίωξη της όλο και πιο στενής ένωσης μεταξύ των λαών της Ευρώπης σήμερα τίθεται υπό αμφισβήτηση. Με τις εκατέρωθεν μομφές και νουθεσίες όμως δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Είναι σημαντικό και αναγκαίο να θυμόμαστε τις ιστορικές εμπειρίες και τις επιτυχίες που είχε η Ευρώπη ενεργώντας από κοινού. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Αυτό που χρειαζόμαστε στην ουσία είναι μια πολιτική η οποία θα δείχνει στους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους ότι η αλληλεγγύη και η συνοχή είναι προς όφελος όλων. Στο πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να λησμονούμε να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα του σεβασμού μεταξύ των εθνών της Ευρώπης. Πρέπει λοιπόν να επιστρέψουμε στο παράδειγμα των πρωτεργατών της Ευρώπης και να εξασκηθούμε στην τέχνη της εξισορρόπησης των συμφερόντων.

Στην Ευρώπη πρέπει να γίνεται λιγότερος λόγος για την αποτυχία και περισσότερος για την επιτυχία, διότι εξακολουθεί να αποτελεί μια συναρπαστική ιδέα συμβίωσης ανθρώπων και λαών. Η ευρωπαϊκή ιδέα θέτει το κοινό καλό πάνω από το ατομικό συμφέρον, την πολιτισμική ποικιλομορφία πάνω από την υποχρεωτική προσαρμογή, την ποιότητα ζωής πάνω από τη συγκέντρωση πλούτου, τη βιώσιμη ανάπτυξη πάνω από την αλόγιστη εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης. Κυρίως όμως η ευρωπαϊκή ιδέα θέτει τη συνεργασία πάνω από τη μονομερή άσκηση εξουσίας. Η σοσιαλδημοκρατία τάσσεται με όλες τις πολιτικές της δυνάμεις υπέρ της προσπάθειας να προσφέρουμε σε αυτή τη μεγαλειώδη ιδέα μια καλή προοπτική για το μέλλον. Κι αυτό διότι αυτή η ιδέα αντανακλά εμάς τους ίδιους και τις θεμελιώδεις αξίες μας.

Το πλήρες κείμενο του άρθρου του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, το οποίο παραχώρησε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ το προσκείμενο στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) Ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ - Παράρτημα Αθήνας, εδώ.

* Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ είναι Αντικαγκελάριος της γερμανικής κυβέρνησης, Ομοσπονδιακός Υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας και πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας.

Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ- ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του πρακτορείου.