Του Σπύρου Γεωργάτου: "Εμείς και η σοσιαλδημοκρατία"

"Εμείς και η σοσιαλδημοκρατία"

Του Σπύρου Γεωργάτου

Οσο αιρετικό και αν ακούγεται, στην πραγματικότητα τα περισσότερα αριστερά κόμματα -συμπεριλαμβανομένων πολλών από εκείνα που εξακολουθούν να αυτο-αποκαλούνται «κομμουνιστικά»- έχουν σιωπηλά προσχωρήσει στις θέσεις της Β’ Διεθνούς, δηλαδή της ιστορικής σοσιαλδημοκρατίας. Αν και ο σοσιαλισμός παραμένει ένας οραματικός στόχος τους, τρία σημαντικά στοιχεία διαφοροποιούν τη σύγχρονη Αριστερά από εκείνα τα κόμματα που ακολουθούν ακόμα την παράδοση της Γ’ Διεθνούς.
Το πρώτο είναι η επιλογή της σταδιακής εξέλιξης του δεδομένου συστήματος μέσα στο συνεχές μεταρρύθμιση-ρήξη-ανατροπή και όχι η αλλαγή του με «κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων». Το δεύτερο είναι το όραμα ενός σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία, δηλαδή η διατήρηση του πολυκομματικού συστήματος και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Και το τρίτο στοιχείο είναι η επιλογή πολιτικής αυτο-οργάνωσης με πολυφωνία, μακριά από τα πρότυπα του «κόμματος νέου τύπου».
Έχοντας κάνει αυτές τις θεμελιώδεις επιλογές, η Αριστερά δεν δικαιούται να ορθώνει ένα αδιαπέραστο ιδεολογικό φράγμα απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία. Το αντίθετο μάλιστα. Θα έπρεπε να τείνει προς τη γεφύρωση του ιστορικού σχίματος, που συνέβη πριν περίπου έναν αιώνα, και να επιδιώκει την ενοποίηση των δυνάμεων που αντιπροσωπεύουν την εργασία στον αγώνα που δίνουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Όλα αυτά, βέβαια, θα έπρεπε να συμβαίνουν αν ο ιστορικός χρόνος είχε παγώσει και η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία είχε ακολουθήσει τα χνάρια της ιστορικής σοσιαλδημοκρατίας, όπως τη γνωρίσαμε στη Γερμανία, τη Γαλλία και αλλού. Αυτό, όμως, δεν συνέβη.

Καιροσκοπικός χαρακτήρας

Η πολιτική που ακολουθούν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σήμερα δεν προσδιορίζεται πια με συγκεκριμένους προγραμματικούς και ιδεολογικο-πολιτικούς όρους και έχει έντονο το στοιχείο του καιροσκοπισμού. Για αυτό και οι επιμέρους εκφράσεις της διαφέρουν παρασάγγας μεταξύ τους: Άλλο το Σοσιαλιστικό Κόμμα Πορτογαλίας, άλλο το SPD, άλλο το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας. Ο καιροσκοπικός χαρακτήρας της πολιτικής που ακολουθούν τα λεγόμενα «σοσιαλιστικά» ή «εργατικά» κόμματα, δεν επιτρέπει στρατηγικές συγκλίσεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να προβάλει και να προεκτείνει τις σημερινές επιλογές τους στο μέλλοντα χρόνο.

Νέα πολιτική κίνηση στο ευρωκοινοβούλιο για ένα new deal στην Ευρώπη | Ευρωβουλευτές της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων προχώρησαν στη συγκρότηση της νέας πολιτικής κίνησης «Προοδευτική ομάδα» (Progressive Caucus)

[Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο | Συνεργασία για να αυξηθεί το κομμάτι της πίτας από το πράσινο και αριστερότερα]

Νέα πολιτική κίνηση στο ευρωκοινοβούλιο για ένα new deal στην Ευρώπη

Ευρωβουλευτές της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων προχώρησαν στη συγκρότηση της νέας πολιτικής κίνησης «Προοδευτική ομάδα» (Progressive Caucus) μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, στην οποία συμμετέχουν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου και Δημήτρης Παπαδημούλης, αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου.

Σύμφωνα με το κείμενο της διακήρυξης, το οποίο θα δοθεί αυτές τις μέρες στη δημοσιότητα, οι ευρωβουλευτές «πεπεισμένοι ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει η νεοφιλελεύθερη, μη βιώσιμη και άδικη Ευρώπη» καλούν όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του Ευρωκοινοβουλίου «που στηρίζουν τις αρχές της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αειφορίας» να συμμετάσχουν στη διακομματική αυτή προσπάθεια «να ενισχυθούν οι προοδευτικές φωνές στο Ευρωκοινοβούλιο», με στόχο να δημιουργηθεί «ένα νέο ευρωπαϊκό εγχείρημα" με περισσότερη κοινωνική ισορροπία, αλληλεγγύη και δημοκρατική συμμετοχή των λαών.

Στην «Προοδευτική ομάδα» συμμετέχουν επίσης από την ομάδα των Σοσιαλιστών ο Γκιγιόμ Μπαλάς (Γαλλία), ο Εμανουέλ Μορέλ (Γαλλία) και ο Σέρτζιο Κοφεράτι (Iταλία). Από την Ευρωπαϊκή Αριστερά ο Φάμπιο Ντε Μάσι (Γερμανία) και ο Κούρτσιο Μαλτέζε (Ιταλία) και από τους Πράσινους η Έβα Ζολί (Γαλλία) και ο Έρνεστ Ουρτασούν(Ισπανία).

Η πρώτη επίσημη εκδήλωση της «Προοδευτικής ομάδας» έχει προγραμματιστεί για τις 6 Σεπτεμβρίου στο Ευρωκοινοβούλιο και θα είναι μια συζήτηση σε βάθος για τις διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες TTIP και CETA ως τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Το κείμενο της διακήρυξης

Η «Προοδευτική ομάδα» είναι ένας χώρος διαλόγου που θα βασίζεται στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης και στην ανοιχτή συζήτηση. Στοχεύει στην ανάλυση των διαφορών και τη δημιουργία δεσμών μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έχει ιδρυθεί από προοδευτικούς ευρωβουλευτές από διαφορετικές πολιτικές ομάδες και είναι ανοικτή σε όλα τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που στηρίζουν τις αρχές της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αειφορίας.
"Σήμερα, η Ευρώπη δεν πληροί τους βασικούς στόχους του εκδημοκρατισμού, της κοινωνικής και οικολογικής προόδου. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικές που ακολουθούν τα κράτη μέλη της έχουν μετατραπεί ως επί το πλείστον σε εργαλείο μιας άγριας και επιθετικής παγκοσμιοποίησης που χαρακτηρίζεται από μια ουσιαστική έλλειψη δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών και των λαών της.

Στόχος της «Προοδευτικής ομάδας» είναι να ενισχύσει τις προοδευτικές φωνές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εμείς, τα προοδευτικά μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που προερχόμαστε από διαφορετικές χώρες με διαφορετικά πολιτικά υπόβαθρα, είμαστε πεπεισμένοι ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει η νεοφιλελεύθερη, μη βιώσιμη και άδικη Ευρώπη, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, και να δημιουργήσουμε ένα νέο ευρωπαϊκό εγχείρημα που να βασίζεται στην αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την οικολογία. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, ωστόσο, είναι περισσότερο από απαραίτητο, να μιλήσουμε, να δούμε τις διαφωνίες μας και τα σημεία στα οποία συγκλίνουμε, προκειμένου να δράσουμε καλύτερα συλλογικά. Σε αυτό το πνεύμα, δύο εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν: η συζήτηση μεταξύ των μελών διαφορετικών πολιτικών ομάδων ώστε να καταλάβουμε τι μας ενώνει και τι μας διαφοροποιεί και η παρέμβαση στο δημόσιο χώρο, όταν οι κοινωνικές και δημοκρατικές αρχές και η περιβαλλοντική δικαιοσύνη απειλούνται στην Ευρώπη"

ΠΗΓΗ TVXS

Γιώργου Μητραλιά: Παρά τη στήριξη του Σάντερς στην Χίλαρι Αμερικανικής «Πολιτικής επανάστασης» συνέχεια και… Φάση Δεύτερη!

Αν και είναι πολύ νωρίς για να βγουν οριστικά συμπεράσματα, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι έχουμε ήδη μπει στη δεύτερη φάση της «πολιτικής» αλλά και κοινωνικής «επανάστασης» που κήρυξε πριν από ένα χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ο Μπέρνι Σάντερς! Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν φαίνεται να συμβαίνει αυτό που όλοι απεύχονταν, δηλαδή η δικαιολογημένη αποστράτευση που θα μπορούσε να προκαλέσει η δήλωση υποστήριξης της Χίλαρι Κλίντον από την Μπέρνι Σάντερς, αλλά και διαπιστώνουμε έναν οργασμό ζυμώσεων που έχουν όλες ως κοινό τους παρονομαστή τη διάθεση συνέχισης, κλιμάκωσης και εμβάθυνσης της μαζικής κινητοποίησης ενάντια στο βορειοαμερικανικό κατεστημένο και στο δικομματικό του σύστημα…

Το πρώτο χαρακτηριστικό αυτής της «δεύτερης φάσης» είναι ότι τα πιο προβεβλημένα ηγετικά στελέχη της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, που είναι ταυτόχρονα και οι πιο στενοί του συνεργάτες, δεν ακολουθούν τις προτροπές του και αρνούνται κατηγορηματικά να υποστηρίξουν την Χίλαρι! Το γεγονός π.χ. ότι η κύρια ηγετική μορφή του μαζικού εργατικού –και όχι μόνο- κινήματος υποστήριξης στον Μπέρνι Σάντερς, η Rose Ann De Moro του μεγάλου συνδικάτου των Νοσοκόμων, που αποτέλεσε εδώ και ένα χρόνο τον πυλώνα της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, έσπευσε να κηρύξει την έναρξη της «Δεύτερης Φάσης» της «πολιτικής επανάστασης» μόλις δυο ώρες μετά από την εμφάνιση του Μπέρνι στο πλευρό της Χίλαρι, έπαιξε σίγουρα σημαντικό ρόλο για να μην οδηγήσει στην αποστράτευση η εύλογη απογοήτευση εκατομμυρίων πολιτών.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό αυτής της «δεύτερης φάσης» είναι ότι η άρνηση των πάντων να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Μπέρνι, δεν συνοδεύεται από τις κατάρες στον «πουλημένο προδότη» που –ίσως- θα περίμενε ο Έλληνας αριστερός. Συμβαίνει μάλιστα το αντίθετο. Όλοι και όλες, επώνυμοι και ανώνυμοι χαιρετίζουν με έκδηλη συγκίνηση τον καθοριστικό ρόλο του Μπέρνι Σάντερς στην αφύπνιση της αμερικανικής κοινωνίας και στη δημιουργία του σημερινού γιγάντιου ριζοσπαστικού κινήματος, και αναγνωρίζουν τη μοναδική προσφορά του «μόνου ανθρώπου που δεν πουλήθηκε ποτέ» και «παλεύει για εμάς εδώ και 53 χρόνια»! Περισσότερο και από πριν, είναι μάλιστα τώρα που αμέτρητοι πολίτες απευθύνουν δημόσια και με κάθε τρόπο τις ευχαριστίες τους στον Μπέρνι Σάντερς.

Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι ένα σημαντικό, αν όχι το μεγαλύτερο μέρος της μαζικής διάθεσης να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί ο αγώνας φαίνεται να διοχετεύεται στην υποστήριξη της Jill Stein, ηγέτιδας και υποψήφιας του ριζοσπαστικού Πράσινου κόμματος των ΗΠΑ στις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου. Πρόκειται αναμφίβολα για μια πολύ ελπιδοφόρα εξέλιξη όχι μόνο επειδή η Στάιν και το κόμμα της είναι πολύ πιο κοντά στους αντικαπιταλιστές παρά στους Πράσινους της Ευρώπης, αλλά και επειδή διακρίνονται για την ενωτική τους διάθεση, που μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη στη συνέχεια των διεργασιών για τη δημιουργία του περίφημου «Τρίτου κόμματος» και του μαζικού ανεξάρτητου κινήματος που βρίσκεται ήδη στα σκαριά μέσα στην αμερικανική κοινωνία.

PLAN B για τις εκλογές στις ΗΠΑ | Αρκετοί από τους υποστηρικτές του Σάντερς υποστηρίζουν τώρα για Πρόεδρο την υποψήφια του Πράσινου Κόμματος

 

ΕΔΩ