Κώστας Φωτεινάκης: Δομές Αλληλεγγύης και Ανθρωπιστική κρίση

[Εθνική Αλληλεγγύη (η Μάνα του Αγώνα), ιδρύθηκε το 1941 -ΕΔΩ]

Δομές Αλληλεγγύης και Ανθρωπιστική κρίση

του Κώστα Φωτεινάκη

Αν κάποιος αναζητήσει στο Google τη λέξη αλληλεγγύη θα δει χιλιάδες άρθρα και αναφορές με το θέμα αυτό. Αν κάνει το λάθος και αναζητήσει την αγγλική λέξη Solidarity τότε θα χάσει το λογαριασμό γιατί οι αναφορές είναι εκατομμύρια άρθρα και αναρτήσεις.

Από την αρχή θέλω να διευκρινίσω ότι υπάρχουν πολλοί όροι αλληλεγγύης όπως π.χ. η ταξική αλληλεγγύη, η διεθνιστική αλληλεγγύη, η στρατιωτική αλληλεγγύη, η αλληλεγγύη για την ανάπτυξη ενός κράτους, η αλληλεγγύη μεταξύ μελών μιας ομάδας ή οικογένειας κ.λπ. Σήμερα περιορίζομαι στον όρο Αλληλεγγύη που έχει σχέση με την «ανθρωπιστική βοήθεια σε περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης» όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. 

Τρία θεωρητικά ερωτήματα εργασίας για να ανοίξει η συζήτηση: 

• Πρώτο ερώτημα: γιατί η λέξη αλληλεγγύη παρουσιάζεται τόσο συχνά στο λεξιλόγιο μας και γιατί δημιουργούνται τόσες πολλές πρωτοβουλίες πολιτών, Ελεύθερων Κοινωνικών Χώρων, Δήμων, Δημοτικών παρατάξεων κ.λπ?
• Δεύτερο ερώτημα: Εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα όταν μιλάμε για αλληλεγγύη?
• Τρίτο ερώτημα: Χρειάζονται όλες αυτές οι δομές αλληλεγγύης ας πούμε σε ένα Δήμο?

Στα ερωτήματα αυτά θα επιχειρήσω να απαντήσω, έτσι όπως τα αντιλαμβάνομαι από τη συμμετοχή μου στα κοινά.

Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο ερώτημα…

Η γνώμη μου είναι ότι δεν εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη αλληλεγγύη και για αυτό υπάρχουν πολλές και διαφορετικές δομές. Ακόμα και αν εννοούμε το ίδιο πράγμα, τα μέσα, ο τρόπος, οι διαδικασίες δεν είναι κοινές. Αλλιώς εφαρμόζει την αλληλεγγύη στην πράξη ένας Δήμος, διαφορετικά η εκκλησία, διαφορετικά ο ΕΚΧ τάδε – διαφορετικά ο ΕΚΧ δείνα, διαφορετικά η δημοτική παράταξη ΑΝΑΠΛΑΣΗ, διαφορετικά ένας αθλητικός σύλλογος ή μια παρέα ανθρώπων. Όλες αυτές οι δομές συμπληρώνουν το παζλ «Αλληλεγγύη» και καμία δομή δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως «πρωτοπόρα» υποτιμώντας ή υποβαθμίζοντας τις άλλες που αναπτύσσουν υποστηρικτικές δράσεις με διαφορετική πολιτική ή ιδεολογική αφετηρία.

Τι σημαίνει ανθρωπιστική κρίση?

Συνήθως η πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση που επικρατεί σε μια χώρα μετά από φυσικές καταστροφές, πολέμους και επιδημίες, που δεν επιτρέπει στην πλειοψηφία του λαού να έχει πρόσβαση και υπηρεσίες υγείας, στέγασης, τροφής, εκπαίδευσης. Όταν με άλλα λόγια απειλείται ο άνθρωπος, η ζωή του. 

Σύμφωνα με στοιχεία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας 65 θάνατοι από μαγκάλια και σόμπες έχουν καταγραφεί από το 2009, χρονιά που ξεκίνησε η κρίση, χωρίς να υπολογίζονται περιπτώσεις θανάτων που δεν επενέβη η Πυροσβεστική. Έτσι μπήκε στη ζωή μας και ο όρος «ενεργειακή φτώχεια» που σημαίνει ότι οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση στο ρεύμα να μαγειρεύουν, να συντηρήσουν τα τρόφιμα στα ψυγεία, να θερμανθούν, να ζήσουν. Σύμφωνα με δήλωση του Δημάρχου Κερατσινίου – Δραπετσώνας, περιοχή που πλήττεται, όπως και το Πέραμα, το 25% των σπιτιών δεν έχουν ρεύμα.

2,5 εκατομμύρια Έλληνες δεν έχουν ασφάλεια ασθενείας - το δε σύστημα συνταξιοδότησης καταρρέει σύμφωνα με τα στοιχεία του Επιστημονικού Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ.

Το 16,9% των νέων στη χώρα μας έως 24 ετών δεν ασχολείται με τίποτα. Έτσι άλλος ένας όρος μπήκε στη ζωή μας, ο όρος NEETs που σημαίνει (young people not in education, employment or training).

Για τις αυτοκτονίες, την λειψή διατροφή κ.λπ. τα βιώνουμε και δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, έχουμε όλοι γνώση. 

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε. Δεν μπορώ να υποδείξω σε κανέναν τι θα κάνει, απλά μπορώ σε τίτλους να καταθέσω τις προσωπικές μου απόψεις:

1. Διεκδικούμε ατομικά και συλλογικά από την πολιτεία κοινωνικό κράτος και ανθρώπινες συνθήκες ζωής. 

2. Καταγγέλλουμε τα δυσβάσταχτα μέτρα και τις τρικομματικές ή δικομματικές κυβερνήσεις που τα επιβάλλουν και επιβραβεύουμε με την ψήφο μας τα κόμματα της αριστεράς και τις δημοτικές παρατάξεις που αγωνίζονται να ανατρέψουν την μνημονιακή πολιτική της υποταγής.

3. Αμφισβητούμε με τους καθημερινούς αγώνες το καπιταλιστικό σύστημα και το νεοφιλελευθερισμό.

4. Συμμετέχουμε σε όποια μορφή/ δομή αλληλεγγύης μας εκφράζει καλύτερα, χωρίς να υποτιμάμε τις άλλες δομές (π.χ. της εκκλησίας ή του δήμου) και χωρίς να διεκδικούμε την πρωτοπορία.

5. Προσπαθούμε να συντονιστούμε τοπικά, υπερτοπικά, εθνικά αλλά και Ευρωπαϊκά με άλλες δομές αλληλεγγύης.

6. Έχουμε ως αρχή ότι η αλληλεγγύη (τρόφιμα, εκπαίδευση, υγεία κ.λπ) παρέχεται αδιακρίτως σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, φύλλου ή σεξουαλικών επιλογών.

7. Επιδιώκουμε όσοι πολίτες λαμβάνουν υπηρεσίες αλληλεγγύης να συμμετέχουν στους αγώνες μαζί μας για τη διεκδίκηση του κοινωνικού κράτους. Η προσπάθεια αυτή θέλει χρόνο, πρέπει να γίνεται συστηματικά, με ευγενικό τρόπο και όχι με ύφος υψηλής καθοδήγησης. 

8. Διευκρινίζουμε ότι η οποιαδήποτε παροχή αλληλεγγύης δεν συνδυάζεται με την «αντιπαροχή» υπηρεσιών. Δηλαδή κάνεις εσύ μαθήματα στο παιδί μου και εγώ φροντίζω τον κήπο σου. Αυτό λέγεται τράπεζα χρόνου ή εναλλακτικό νόμισμα - είναι θεμιτό αλλά δεν είναι αλληλεγγύη.

Περί φιλανθρωπίας…. 

Προσωπικά δηλώνω Φίλος της φύσης και των όντων με την κατοικούν, άρα φίλος και του ανθρώπου. Δεν θεωρώ δηλαδή τη φιλανθρωπία μια πράξη ή μια ιδεολογία καταδικαστέα. Διαφωνώ όμως με τη φιλανθρωπία που έχει σκοπό την επίδειξη, τη φιλανθρωπία που γίνεται από επιχειρήσεις και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «για ξέπλυμα μαύρου χρήματος», όταν την ίδια στιγμή απολύουν κόσμο ή επιβάλλουν συνθήκες τρομοκρατίας στους εργασιακούς χώρους. Διαφωνώ με τη φιλανθρωπία που αντιμετωπίζει την ανθρωπιστική κρίση ως «φυσικό φαινόμενο», και όχι ως κοινωνικό φαινόμενο που είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών, και απόρροια του καπιταλιστικού συστήματος που βάζει τα «κέρδη πάνω από τον άνθρωπο και τη φύση».

Αλληλεγγύη, ενότητα και κοινωνικό κράτος.

Στον «Ύμνο του ΕΑΜ», που έγραψε ο Βασίλης Ρώτας, υπάρχει ο στίχος «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ' την πείνα, θα μας σώσει πάλι απ' την σκλαβιά/ κι έχει πρόγραμμα λαοκρατία, ζήτω ζήτω ζήτω το ΕΑΜ». Ο στιχουργός συνδέει την αντιμετώπιση της πείνας με την Εθνική ανεξαρτησία και με τη λαϊκή εξουσία. Ο Βασίλης Ρώτας δεν αρκείται μόνο στο να «σωθεί ο λαός από την πείνα», προωθεί την ιδέα της απελευθέρωσης από τη «σκλαβιά» και τη διεκδίκηση «με ενότητα» ενός πολιτικού προγράμματος προς όφελος του λαού με τη συμμετοχή του λαού.

Αλληλεγγύη, αγώνας και αγάπη. 

Στο «Τραγούδι της αλληλεγγύης», ο στιχουργός Απόστολος Σπήλιος βάζει στο στόμα του λαού «Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο/ στους δρόμους θα πνιγεί ο σατράπης/ κι απ’ την σκλαβιά θε να φυτρώσει/ το νέο βλαστάρι της αγάπης». Αλληλεγγύη χωρίς αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν μπορεί να υπάρξει. Αλληλεγγύη - Αγώνας – Αγάπη, τα 3 άλφα (Α), είναι οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός κράτος δικαίου. «Το Τραγούδι της αλληλεγγύης» υμνεί την υπερηφάνεια, τον αγώνα, την ενότητα, τη συντροφικότητα με το στίχο «Ψηλά τα στήθια σας αδέρφια/ ψηλά οι γροθιές σας, σφιχτά οι γραμμές μας/ της Εθνικής Αλληλεγγύης/ αμέτρητες οι φάλαγγες μας.»

Ο Μαξιμ Γκόρκι έγραφε «Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται». Εγώ σας προτρέπω «Στήριξε το συνάνθρωπο σου, βοήθησέ τον να σηκωθεί. Μαζί να διεκδικήσετε και να δημιουργήσετε μια κοινωνία που να σέβεται τον άνθρωπο και τη φύση».

[Βασικά τμήματα του άρθρου αναγνώστηκαν στην εκδήλωση για την Αλληλεγγύη της Δημοτικής Παράταξης «ΑΝΑΠΛΑΣΗ» Αιγάλεω, 20/12/2013]

Κώστας Φωτεινάκης
Δημοτικός Σύμβουλος «Πολίτες σε Δράση – Οικολόγοι Πράσινοι»
Πρόεδρος των «Φίλων της Φύσης»
Γραμματέας του ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου

48% υπέρ του ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ στο συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς | Να δούμε από τη θεωρία να εφαρμόζεται στην πρακτική των κομμάτων

Οικοσοσιαλισμός γίνεται πλειοψηφία στο πλαίσιο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς/ΚΕΑ. Τα κόμματα που στήριξαν την πρόταση που συγκέντρωση το 48% των ψήφων, έναντι 43% που ήταν κατά, είναι: ΣΥΡΙΖΑ ( Ελλάδα ), Bloco ( Πορτογαλία ), Red -Green Alliance ( Δανία) και Die Linke ( Γερμανία ). Το 43%  των ψηφοφόρων ψήφισε κατά.

Το blog ecoleft έχει υιοθετήσει τις αρχές του "Οικοσοσιαλιστικού Μανιφέστου" ΕΔΩ ΕΔΩ και ελπίζουμε τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΕΑ να προσπαθήσουν να εντάξουν στις επεξεργασίες τους τις προτάσεις και κυρίως τη φιλοσοφία των συγγραφέων.

Διαβάστε ΕΔΩ το ψήφισμα του συνεδρίου του ΚΕΑ με το οποίο υιοθετείται ο όρος ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΌΣ.

19,5 εκατομμύρια Ευρώ στον Μπόμπολα για τη δημιουργία μία νέας θέσης εργασίας στο "Αιολικό πάρκο Μαντινείας"

"Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο θα επιλύσει το πρόβλημα της ανεργίας" δήλωσε ο κυβερνητικό εκπρόσωπος της μοναδικής Αφρικανικής χώρας στην Ευρώπη.

[ 1,2,3 For]

Για να αντέξει η μνημονιακή κυβέρνηση χρειάζεται τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης | Τα ΜΜΕ στηρίζουν τη κυβέρνηση Ν.Δ.ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση στηρίζει τα ΜΜΕ με φοροαπαλαγές!!!

Σύμφωνα με το Ν.3845/2010 οι επιχειρήσεις των τηλεοπτικών σταθμών θα έπρεπε να καταβάλλουν φόρο 20% από τα έσοδα των διαφημίσεων.

Η κυβέρνηση αφού τους χάρισε τους φόρους του 2012 και του 2013 είχε δεσμευτεί ότι η είσπραξη των φόρων θα ξεκινήσουμε από 1/1/2014 (δηλαδή από τις επόμενες ημέρες).

Τελικά μέσα σε τροπολογία που προστέθηκε σε άλλον νόμο για τη Φορολογία Ακινήτων η είσπραξη του φόρου διαφημίσεων στην τηλεόραση μετατέθηκε για το 2015.

Μην αναρωτιέστε λοιπόν η τηλεόραση "λιβανίζει" τη μνημονατκή κυβέρνηση....

[το άλλο θέμα των δωρεάν συχνοτήτων είναι και αυτό ιδιαίτερα σαγηνευτικό για τους καναλάρχες]

Ο Στράτος Γεωργούλας υποψήφιος Δήμαρχος Μυτιλήνης - Στηρίζουμε την υποψηφιότητά του

Έχουμε κάθε λόγο να τον στηρίζουμε.... 

Ένας από τους λόγους είναι γιατί είναι αντικαπιταλιστής σε όλη την πολιτική, κοινωνική και επιστημονική του πορεία.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι έχει "συλλάβει" το μήνυμα των καιρών που είναι "Συνεργασία - Συντονισμός -  Κοινή Δράση" των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς και της αντικαπιταλιστικής Οικολογίας....

Και ορισμένοι "συντεχνιακοί" λόγοι επειδή γεννήθηκε στην πόλη μας στο Χαϊδάρι και επειδή υπήρξε συνεργάτης του περιοδικού "προσανατολισμοί" (1998-2002).

Περισσότερα ΕΔΩ 

Δείτε τον ζωντανά ΕΔΩ να παρουσιάσει τις θέσεις του

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Στο blog Ecoleft φιλοξενούμε θέματα και προτάσεις που αφορούν την πολιτική και κοινωνική ζωή, χωρίς απαραιτήτως να συμφωνούμε απόλυτα με τους συγγραφείς ή τους φορείς.

Θέματα που αμφισβητούν τις καπιταλιστικές αξίες και καταθέτουν νέες εναλλακτικές προτάσεις για τον "Μέλλον" που θα πρέπει να το "δημιουργήσουμε".

----------------------------------------------

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Επειδή η παγκόσμια οικονομική κρίση που πηγάζει από την ακραία οικονομική και κοινωνική ανισότητα έχει πλήξει καίρια την εργαζόμενη κοινωνία-ανθρωπότητα, αυτή απαντάει με τις τοπικές κοινωνικές πρωτοβουλίες άμυνας και αλληλεγγύης που εξελίσσονται σε νέα κοινωνικά κινήματα τα οποία διεκδικούν ένα καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο της καθολικής ευημερίας, της κοινωνικής ισότητας, της άμεσης δημοκρατίας, της ισότιμης συνεργασίας ανθρώπων, λαών και εθνών και της παγκόσμιας ειρήνης.

Κώστας Φωτεινάκης: Την κατάργηση της διαδικασίας προέγκρισης από τους Δήμους για την ίδρυση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος προτείνει ο ΟΟΣΑ!!!

Την κατάργηση της διαδικασίας προέγκρισης  από τους Δήμους για την ίδρυση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος προτείνει ο ΟΟΣΑ!!!

του Κώστα Φωτεινάκη

Η χώρας μας ανέθεσε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης/ΟΟΣΑ την κατάρτιση έκθεσης για την αξιολόγηση του ανταγωνισμού σε τέσσερις τομείς της οικονομίας (επεξεργασία τροφίμων, τουρισμός, δομικά υλικά, λιανεμπόριο). Η έκθεση που πληρώθηκε από το φτωχό Ελληνικό κράτος έναντι 900.000 Ευρώ, προτείνει πράματα και θάματα που προάγουν την «ασυδοσία και την χωροαταξία» στο όνομα του ανταγωνισμού. Μεταξύ αυτών στην έκθεση του ΟΑΣΑ που παρουσιάστηκε 27/11/2013 προτείνεται:

Η κατάργηση της διαδικασίας προέγκρισης για την ίδρυση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που ισχύει σήμερα, σύμφωνα με τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων ν.3463/2006, αρ.8. Η ισχύουσα νομοθεσία κρίνεται ιδιαίτερα θετική γιατί, εάν εφαρμοστεί με οικολογική και χωροταξική οπτική προστατεύει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία των πόλεων. 

Η υιοθέτηση της πρότασης του ΟΟΣΑ από την κυβέρνηση και την Τ.Α. θα δημιουργήσει χωροαταξία, συγκοινωνιακή φόρτιση σε εμπορικούς δρόμους, θα αυξήσει την εγκληματικότητα και θα λειτουργήσει σε βάρος της ισορροπημένης λειτουργίας των πόλεων, δηλαδή της ομαλής συνύπαρξης κατοικίας, ψυχαγωγίας και εμπορίου.

Οι ΠσΔ – ΟΠ έχουμε δηλώσει στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου Χαϊδαρίου ότι δεν συμφωνούμε και δεν ψηφίζουμε νέα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος στις κορεσμένες περιοχές Καραϊσκάκη, Γ.Παπανδρέου και Λ.Αθηνών, οι οποίες εκτός των άλλων, λειτουργούν ως «μαγνήτες» Ι.Χ. που συμβάλλουν στην συγκοινωνιακή φόρτιση της πόλης και στην αύξηση της ηχορύπανσης.

Επίσης έχουμε ζητήσει να υπάρξει έλεγχος και περιορισμός των τραπεζοκαθισμάτων που καταλαμβάνουν πεζοδρόμια, πλατείες, πεζοδρόμους κλπ.

Η δυνατότητα ανοίγματος όλων των καταστημάτων ανεξάρτητου μεγέθους όλες τις Κυριακές του χρόνου. Οι ΠσΔ – ΟΠ έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι διαφωνούν με αυτή την ρύθμιση και έχουν εκδώσει δύο ανακοινώσεις με τίτλο «Ο θάνατος του εμποράκου» με τις οποίες έχουμε ενημερώσει τους καταστηματάρχες και τους καταναλωτές. «Χρόνο έχουμε να αγοράσουμε προϊόντα - Χρήματα δεν έχουμε» μας λένε οι συμπολίτες μας στις περιοδείες που κάνουμε.

Η αναπτυξιακή πρόταση των ΠσΔ – ΟΠ για το Χαϊδάρι συμπυκνώνεται στις φράσεις: «Χαϊδάρι μια πρότυπη πόλη στην οποία θα συνυπάρχουν αρμονικά και ισορροπημένα η κατοικία, η ψυχαγωγία και το εμπόριο. Μια πόλη που θα σέβεται το φυσικό και το ανθρωπογενές περιβάλλον και που θα προβάλλει τα ιστορικά και τα πολιτιστικά της στοιχεία».

Κώστας Φωτεινάκης

Δημοτικός Σύμβουλος, Μέλος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής στο Δήμο Χαϊδαρίου

«Πολίτες σε Δράση – Οικολόγοι Πράσινοι»

Πολιτική Εκδήλωση: Ο ευρωπαϊσμός σε κρίση | Δευτέρα 2/12 στις 19:00 στην ΕΣΗΕΑ

Περισσότερα ΕΔΩ

Σύντροφε μαλάκα!…(ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ) [με αφορμή τις εκλογές στο ΤΕΕ και την στενοκεφαλιά της Αριστεράς] | Θα βγάλει η αριστερή αυθεντία κάποια συμπεράσματα από τα αποτελέσματα;

Διαβάστε ΕΔΩ - τα λέει μια χαρά....

Η δική μας απάντηση είναι το σκίτσο που βλέπετε στο blog....

Εκδήλωση για την αποανάπτυξη - Τρίτη 7 Δεκεμβρίου

Περισσότερα ΕΔΩ

Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας–Αττικής | 21 Παρατηρήσεις για τα Δυτικά

[Αφίσα από την εκδήλωση (17/6/2009) στο Περιστέρι που διοργάνωσαν περιβαλλοντικοί φορείς. Πρόταση ΡΣΧ  Γ.Σουφλιά]

Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας–Αττικής

21 Παρατηρήσεις για τα Δυτικά

του Κώστα Φωτεινάκη

Το θέμα του ΡΣΑ, το παρακολουθούμε και συμμετέχουμε στην κριτική αξιολόγησή του, από την εποχή του κ.Σουφλιά¹. Συνεχίσαμε με την κ.Μπιρμπίλη² και επανερχόμαστε σήμερα με  το σχέδιο νόμου  του ΥΠΕΚΑ που απευθύνθηκε προς τα έξι συναρμόδια υπουργεία (1/8/2013).

Με βάση το αρχικό σχέδιο νόμου, χωρίς να γνωρίζουμε τις μετέπειτα παρεμβάσεις, καταθέτω κάποιες πρώτες εκτιμήσεις για ορισμένα μόνο θέματα που αφορούν κυρίως, τη Δυτική Αθήνα αλλά όχι μόνο

1.    Θεωρούμε θετική την περιγραφή «Η εξυγίανση του βυθού του κόλπου Ελευσίνας-Ασπροπύργου και διαχρονική παρακολούθηση αναβάθμισης του Σαρωνικού… (σ.12). Καταγράφουμε την έλλειψη περιγραφής της «εξυγίανσης του βυθού»

2.    Ο «Ελαιώνας», αν και σημειώνεται ότι «αποτελεί περιοχή στρατηγικής σημασίας για την ενίσχυση της αναπτυξιακής δυναμικής και ανταγωνιστικότητας της Περιφέρειας…» δενυπάρχει καμία κριτική αναφορά για την, μέχρι τώρα, απαξίωσή του σε σχέση με το «αναβαθμισμένο αστικό περιβάλλον» και τη μη εφαρμογή του ΠΔ/85 (σ.17). Ερωτηματικά προκύπτουν από τη χρήση του όρου «διευθέτηση ρέματος Προφήτη Δανιήλ» (σ.23). Τι εννοούν οι συντάκτες? Αν εννοούν προστασία και ανάδειξη έχει καλώς. Αν εννοούν κάτι διαφορετικό, όπως να σκεπαστεί το ρέμα και να γίνει υπόνομος είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι.

3.    Θριάσιο (Λιμένας Ελευσίνας-Υποδοχείς Παραγωγικών Δραστηριοτήτων Θριασίου): με εξειδίκευση στις εμπορευματικές μεταφορές, στη βιομηχανία και ενέργεια, στις επιχειρήσεις και στην τεχνολογία και εφαρμοσμένη έρευνα (σ.18). Η περιοχή του Θριασίου–Ελευσίνας, είναι ήδη επιβαρυμένη από τις βιομηχανίες και κυρίως από τους ρύπους που εκπέμπουν χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους (με διαλυμένη της Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος). Νέες βιομηχανικές μονάδες σε περιοχή που έχει χαρακτηριστεί SEVESO και ιδιαίτερα στην παραγωγή ενέργειας (υπήρχε πρόβλεψη στο χώρο της Χαλυβουργικής) θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το Θριάσιο αλλά και ολόκληρη την Αττική.

4.    Θεωρούμε ιδιαίτερα θετική την πρόβλεψη για την «Επέκταση του δικτύου Μέσων Σταθερής Τροχιάς  για τη σύνδεση του Κέντρου με τις παραδοσιακές περιοχές κατοικίας του ευρύτερου Πειραιά και των Δυτικών Δήμων μέχρι το Πέραμα» καθώς και την «Ενεργοποίηση ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας τουριστικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος για την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων και της μοναδικής ιστορικής σημασίας των ακτών του Αργοσαρωνικού, συμπεριλαμβανομένης της παράκτιας ζώνης από Πειραιά προς Σαλαμίνα – Κυνόσουρα, Ελευσίνα, Κακιά Σκάλα.» (σ.22,23).

5.    Κρίνουμε ως υποκριτική την αναφορά ότι «Προωθούνται προγράμματα για την οργάνωση πολιτιστικών περιπάτων, σε συνάρτηση με το ίχνος των αρχαίων δρόμων και μονοπατιών και με ιστορικούς, πολιτιστικούς χώρους και εγκαταστάσεις» (σ.26). Τα ίχνη της αρχαίας Ιεράς Οδού, στο ύψος της γέφυρας Σκαραμαγκά,  έχει αποφασιστεί να «καταχωθούν» με αποφάσεις των μνημονικών υπουργών.

6.    Θεωρούμε θετική την περιγραφή του  «πράσινου τόξου» και «Ειδικώς οι συνδέσεις κέντρο της Αθήνας με την Πάρνηθα, τον Υμηττό και το Αιγάλεω συνδυαζόμενη με κατάλληλες φυτεύσεις, πεζοδρομήσεις κλπ θα διευκολύνουν την αναψυχή και τον περίπατο των Αθηναίων…(σ.29). Ωστόσο ο όρος αναψυχή είναι υποκειμενικός και θα πρέπει να έχει πρόσημο τη λέξη «δασική». Πριν φτάσουμε στις «κατάλληλες φυτεύσεις» θα πρέπει να παρθούν μέτρα για την προστασία των υπαρχόντων οικοσυστημάτων και σε περίπτωση που χρειαστούν φυτεύσεις να μην γίνουν με ξενικά είδη.

7.    Ο νέος «Φορέας Ανάπλασης και Διαχείρισης Μητροπολιτικών και Υπερτοπικών Πάρκων Αττικής» (σ.30) δεν γνωρίζουμε πως θα λειτουργήσει, τι πόρους θα διαθέτει, αν συμμετέχει η κοινωνία, όμως καταγράφουμε την πλήρη απαξίωση του «Πάρκου Π.Ε. Αντώνης Τρίτσης» στο Ίλιον – Αγίους Αναργύρους, που λειτουργεί και συντηρείται  μόνο με το φιλότιμο ορισμένων ανθρώπων του Δ.Σ. του φορέα, χωρίς καμία χρηματοδότηση. (όπως και το άλσος «Βεΐκου» στο Γαλάτσι)

8.    Διαφωνούμε πλήρως με την αναφορά «Εφαρμόζεται το Σχέδιο Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων της Περιφέρειας Αττικής» (σ.33) γιατί είναι κοινωνικά άδικη, εξακολουθεί και επιβαρύνει την περιοχή της Φυλής, είναι αντιοικονομική, αντιοικολογική, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων και προετοιμάζει την καύση των απορριμμάτων.

9.    Θεωρούμε θετική την «Απομάκρυνση του Κεντρικού Σταθμού Υπεραστικών Λεωφορείων (ΚΤΕΛ), σε εφαρμογή του Π.Δ/τος του Ελαιώνα» (παράρτημα Ι, σ.7 και σ. 26).

10. Θεωρούμε σημαντικό τον επανακαθορισμό των ορίων του «Ιστορικού Κέντρου Ελευσίνας» με την προϋπόθεση ότι ο «επανακαθορισμός» δηλώνει διεύρυνση και όχι συρρίκνωση  των ορίων (παρ. σ.9).

11. Επικροτούμε την πρόβλεψη για την προστασία «του αρχαίου τείχους και των Μακρών Τειχών Μεγάρων» (παρ.σ.10).

12. Θεωρούμε παράλειψη ότι δεν περιλαμβάνονται ενδεικτικά στις «νέες πολιτιστικές διαδρομές» η Ιερά Οδός από τον Κεραμεικό στην Ελευσίνα (Παρ.σ.10)

13. «Σους  τόπους γεωμορφολογικού και τοπιακού ενδιαφέροντος» (Παρ.σ.13) να συμπεριληφθεί και το «Σπήλαιο του Αιγάλεω³» το παλαιότερο σπήλαιο με ίχνη κατοίκησης στην Αττική (10.000 π.Χ).

[Το εξώφυλλο της πρότασης των φορέων προς τον ΟΡΣΑ για το Όρος Αιγάλεω -  Ποικίλο, Λ.Κουμουνδούρου]

14. Ο χαρακτηρισμός του «Ορεινού όγκου Αιγάλεω–Ποικίλο Όρος–Λίμνη Ρειτών: ως Περιφερειακό Πάρκο… και η διαμόρφωσή του σε ενιαίο πάρκο αναψυχής, θέας και πεζοπορίας, με δύο μεγάλους υπερτοπικούς πόλους αναψυχής στη Δυτική και την Βορειοδυτική Πύλη της Αθήνας²» (Παρ. σ. 14) κρίνεται ιδιαίτερα θετικός (με τις προσθήκες της σ. 17) με τις εξής προϋποθέσεις: α) να παρθεί  υπ΄ όψη, στο σύνολό της,  η πρόταση που έχει κατατεθεί προς το ΥΠΕΚΑ και τον ΟΡΣΑ από το Συντονιστικό Φορέων της περιοχής β) να εξεταστεί η ασφάλεια της περιοχής στο Όρος Αιγάλεω, στην οποία είχαν πεταχτεί ραδιενεργά απόβλητα από τα Λιπάσματα, καθώς και η «αποκατάσταση» της περιοχής της παλιάς χωματερής στο Σχιστό γ) Να γίνουν αποκαταστάσεις των ζημιών που προκλήθηκαν από τη διάνοιξη της σιδηροδρομικής γραμμής Ικονίου Ασπροπύργου.

15. Κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με τη θέση: «Το Μητροπολιτικό Πάρκο Κηφισού ως Πόλος πρασίνου, αναψυχής, πολιτισμού» (Παρ. Ι σ.15). Ωστόσο δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα σε αυτή την κατεύθυνση αν και έχουν εθελοντικά κατατεθεί σοβαρές μελέτες και προτάσεις.

16. Υγρότοποι (Παρ. σελ.17) και υδαροτέματα (σ.19) θεωρούμε την καταγραφή θετική, ωστόσο περιμένουμε τα επόμενα βήματα προστασίας τους. Ιδιαίτερη μνεία κάνουμε α) στον Υγρότοπο Βουρκάρι Μεγάρων γιατί στην περιοχή υπάρχουν μικρά και μεγάλα συμφέροντα που αντιδρούν και β) στα υδατορέματα του Κηφισού (σ.19)

17.  Τα Τοπία προτεραιότητας, μεταξύ αυτών «Ελευσίνα–Ασπρόπυργος–Λίμνη Κουμουνδούρου–Μονή Δαφνίου» είναι σε θετική κατεύθυνση, η πρότασή μας είναι να επεκταθεί μέχρι και το  Βοτανικό Κήπο Διομήδους.

18. Τουρισμός φύσης–ήπιος ορεινός τουρισμός: Προωθείται η διαμόρφωση ενιαίου περιαστικού πάρκου αναψυχής, πολιτισμού και πεζοπορίας στους ορεινούς όγκους του Υμηττού και του Αιγάλεω… περιβαλλοντικά ή αρχαιολογικά περιοχές όπως τα αρχαία λατομεία Πεντέλης, οι αρχαιολογικοί χώροι Αιγοσθένων και Ελευθερών. (Παρ. σ.24,25). Σε θετική κατεύθυνση με την προϋπόθεση ότι όλα εντάσσονται στο πλαίσιο της δασικής αναψυχής.

19. Κρίνεται θετικά η πρόβλεψη για την επαναλειτουργία της παλαιάς γραμμής ΟΣΕ  «Αγ. Ανάργυροι – Ελευσίνα – Μέγαρα για την εξυπηρέτηση Δυτικής Αττικής / Θριασίου Πεδίου καθώς και η σύνδεση με ελαφρύ μετρό: Πειραιάς–Κερατσίνι– Πέραμα-Σαλαμίνα (Παρ. σ.27).

20. Η «Υποθαλάσσια ζεύξη Περάματος-Σαλαμίνας» (Παρ. σ.28) μας βρίσκει αντίθετους για οικολογικούς λόγους⁴.

21. Ενδεχομένως η περιγραφή «Η κατάργηση του  Τμήμα Δυτικής Περιφερειακής Αιγάλεω, από Αττική Οδό μέχρι Εθνική Οδό Αθηνών–Θεσσαλονίκης» (Παρ. σ. 29) να είναι λάθος διατυπωμένη. Αν οι συντάκτες εννοούν την κατάργηση μέχρι τη Λ.Αθηνών στο ύψος του Σκαραμαγκά, τότε συμφωνούμε.

[Η πρόταση του πολεοδόμου +Γρηγόρη Διαμαντόπουλου για  υπόγειο κόμβο της Λ.Αθηνών (Παλατάκι)]

Ως μεγάλη παράλειψη για τα Δυτικά θεωρούμε ότι α) α) δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τη σύνδεση των δύο διχοτομημένων τμημάτων του Χαϊδαρίου (πρόταση για υπογειοποίηση στο Παλατάκι, στο ύψος της Γ.Παπανδρέου καθώς και στο ύψος της Μονής Δαφνίου)  β) η απουσία αναφοράς για την ανάδειξη της ακτής Σκαραμαγκά γ) η κατάργηση της πρόβλεψης για την κατασκευή της Γραμμής Νο 7 του ΜΕΤΡΟ Δάσος Χαϊδαρίου–Άλιμος που προέβλεπε το σχέδιο Σουφλιά και που θα μπορούσε να εξυπηρετεί και το Αττικό Νοσοκομείο.

Θα επανέλθουμε όταν το ΡΣΑ τεθεί σε δημόσια διαβούλευση

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1.        Στις 17/6/2009 πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκδήλωση συζήτηση για το ΡΣΑ στο Περιστέρι με διοργανωτές φορείς της Δυτικής Αθήνας, μεταξύ αυτών και ο ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ.

2.       2011 - Τίτλος του ΡΣΧ της κας Μπιρμπίλη "ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ - ΣΤΡΑΤΗΓΗΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ". Πριν την σύνταξη του ΡΣΧ φορείς της Δυτικής Αθήνας είχαμε υποβάλλει «ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ-ΠΟΙΚΙΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΩΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ».

3.        Έχουμε καταθέσει σχετικό υπόμνημα στον ΟΡΣΑ με ημερομηνία 29/2/2012

4.        Θέσεις της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ Ν.ΑΥ.ΜΑΧΗ.Α 

Ο Κώστας  Φωτεινάκης είναι Πρόεδρος των ΦΙΛΩΝ της ΦΥΣΗΣ, Δημοτικός Σύμβουλος Χαϊδαρίου (Πολίτες σε Δράση -  Οικολόγοι Πράσινοι), Γραμματέας του ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ.

Πέμπτη 28/11/2013: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ στο Nosotros

Tadzio Müller and Alexis Passadakis: 20 Theses against green capitalism | 20 Θέσεις ενάντια στον Πράσινο Καπιταλισμό

20 Θέσεις ενάντια στον Πράσινο Καπιταλισμό

1. Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση σηματοδοτεί το τέλος της νεοφιλελεύθερης φάσης του καπιταλισμού. Οπότε το “Μπίζνες ως συνήθως” (χρηματιστικοποίηση, απορύθμιση, ιδιωτικοποιήσεις…) δεν αποτελεί πλέον επιλογή: Νέοι χώροι συσσώρευσης και είδη πολιτικής ρύθμισης θα πρέπει να εξευρεθούν από κυβερνήσεις και εταιρείες ώστε να διατηρήσουν τον καπιταλισμό ενεργό.

2. Παράλληλα με την οικονομική και πολιτική, καθώς και την ενεργειακή, κρίση, υπάρχει και μια άλλη κρίση που ταρακουνά τον κόσμο: Η Βιοκρίση, το αποτέλεσμα της αυτοκτονικής αναντιστοιχίας μεταξύ των οικολογικών συστημάτων που στηρίζουν την ζωή και εγγυούνται τη συλλογική επιβίωση του ανθρώπου και της ανάγκη του κεφαλαίου για συνεχή ανάπτυξη.

3. Η Βιοκρίση αποτελεί έναν τεράστιο κίνδυνο για τη συλλογική μας επιβίωση, αλλά όπως όλες οι κρίσεις παρέχει επίσης μια ιστορική ευκαιρία για τα κοινωνικά κινήματα: να βάλλει ουσιαστικά την εκτεθειμένη “κεντρική αρτηρία” του καπιταλισμού, την ανάγκη του για αδιάλειπτη, καταστροφική και παράφρονα ανάπτυξη.

4. Από τις προτάσεις που προέκυψαν από την παγκόσμια ελίτ, η μόνη που υπόσχεται να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις κρίσεις είναι το “πράσινo New Deal”. Αυτό δεν αντιστοιχεί στον μετριοπαθή πράσινο καπιταλισμό, της βιολογικής γεωργίας και των φτιαξτο-μόνος-σου ανεμόμυλων, αλλά σε μια πρόταση για μια νέα “πράσινη” φάση του καπιταλισμού που επιδιώκει να παράγει κέρδη από τoν αποσπασματικό οικολογικό εκσυγχρονισμό ορισμένων βασικών τομέων της παραγωγής (αυτοκίνητα, ενέργεια, κλπ.)

5. Ο Πράσινος καπιταλισμός , δεν μπορεί να επιλύσει την βιοκρίση (αλλαγή του κλίματος και άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως η επικίνδυνη μείωση της βιοποικιλότητας), αλλά προσπαθεί περισσότερο να επωφεληθεί από αυτήν. Επομένως, δεν μεταβάλλει ριζικά την πορεία σύγκρουσης της ανθρωπότητας με τη βιόσφαιρα την οποία καθορίζει η οικονομία της αγοράς .

6. Σήμερα δεν είναι όπως το ‘30. Τότε, υπό την πίεση των ισχυρών κοινωνικών κινημάτων, με το παλιό “New Deal” ανακατανεμήθηκε εξουσία και πλούτος προς τα κάτω. Το Νέο και το Πράσινο “New Deal” που εξαγγέλθηκε από τον Ομπάμα, απο τα πράσινα κόμματα ανά τον κόσμο, ακόμη και από μερικές πολυεθνικές, αφορά περισσότερο στο ευ ζην των επιχειρήσεων παρά στους ανθρώπους.

7. Ο Πράσινος Καπιταλισμός δεν θα αμφισβητήσει την εξουσία εκείνων που πράγματι παράγουν τα περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου: εταιρείες ενέργειας, αεροπορικές εταιρείες και αυτοκινητοβιομηχανίες, βιομηχανική γεωργία, απλά θα τους λούσει με περισσότερα χρήματα ώστε να βοηθήσει να διατηρηθούν τα ποσοστά κέρδους τους κάνοντας μικρές οικολογικές αλλαγές που θα είναι πολύ μικρές και πολύ αργά.

8. Επειδή σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εργαζόμενοι έχουν χάσει τη δύναμή τους να διαπραγματεύονται και να απαιτούν δικαιώματα και αξιοπρεπείς μισθούς, σε μια πράσινη καπιταλιστική ρύθμιση, οι μισθοί πιθανώς θα στασιμοποιθούν ή ακόμη και θα μειωθούν για να αντισταθμιστεί το αυξανόμενο κόστος του “οικολογικού εκσυγχρονισμού”.

9. Το “πράσινο καπιταλιστικό κράτος” θα είναι και αυταρχικό. Με την δικαιολογία της απειλή της οικολογικής κρίσης, θα “διαχειρίζεται” τις κοινωνικές αναταραχές οι οποίες αναγκαστικά θα εντείνονται λόγω της εξαθλίωσης στον απόηχο της ανόδου του κόστους διαβίωσης (τρόφιμα, ενέργεια, κλπ.) και της μείωσης των μισθών.

10. Στον πράσινο καπιταλισμό, οι φτωχοί θα πρέπει να αποκλείονται από την κατανάλωση, ωθούμενοι στη περιθωριοποίηση, ενώ οι πλούσιοι θα «επαναπροσδιορίσουν» την συνεχή, περιβαλλοντικά καταστροφική, συμπεριφορά τους, ψωνίζοντας και σώζοντας τον πλανήτη ταυτόχρονα.

11. Αυταρχικό κράτος, μαζικές ταξικές ανισότητες, ευ ζην για τις εταιρείες: από την άποψη της κοινωνικής και οικολογικής χειραφέτησης, ο πράσινος καπιταλισμός θα είναι μια καταστροφή από την οποία ποτέ δεν θα μπορούμε να αναρρώσουμε. Τώρα, έχουμε μια ευκαιρία να ξεφύγουμε από την αυτοκτονική τρέλα της συνεχούς ανάπτυξης. Κατόπιν, τη στιγμή που θα έχουμε όλοι συνηθίσει στο νέο πράσινο καθεστώς, αυτή η πιθανότητα μπορεί να μην υπάρχει.

12. Στο πράσινο καπιταλισμό, υπάρχει ο κίνδυνος ότι οι εδραιωμένες, θεσμικές περιβαλλοντικές οργανώσεις, θα έρθουν να παίξουν το ίδιο ρόλο με αυτόν των συνδικάτων στην εποχή του Φορντισμού: να λειτουργούν ως δικλείδες ασφαλείας που θα διασφαλίζουν ότι τα αιτήματα για κοινωνική αλλαγή, ότι η συλλογική οργή μας θα παραμένει εντός των ορίων που θα καθορίζονται από τις ανάγκες του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων.

13. Ο Albert Einstein όρισε ως “παραφροσύνη”, το “να πράττει κανείς το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να αναμένει ωστόσο διαφορετικά αποτελέσματα.” Κατά την τελευταία δεκαετία, παρόλη τη συμφωνία του Κιότο, αυξήθηκε όχι μόνο η συγκέντρωση των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα – αλλά επίσης και ο ρυθμός αύξησης τους. Θέλουμε ακόμα μια από τα ίδια; Δεν θα ήταν αυτό παραφροσύνη;

14. Διεθνείς συμφωνίες για το κλίμα προωθούν ψεύτικες λύσεις που αφορούν συχνότερα την ενεργειακή ασφάλεια παρά τις κλιματικές αλλαγές. Μακράν από επίλυση της κρίσης, η εμπορία εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, οι μηχανισμοί καθαρής ανάπτυξης [CDM], οι κοινές υλοποιήσεις, επαναπροσδιορίζουν και σύντομα, όλα μαζί θα παρέχουν μια πολιτική ασπίδα ατιμωρησίας για τη συνέχιση της παραγωγής των αερίων του θερμοκηπίου.

15. Για πολλές κοινότητες στο παγκόσμιο Νότο, οι ψεύτικες λύσεις (τα αγροκαύσιμα, οι σαρωτικές μονοκαλλιέργειες-“πράσινες έρημοι”, τα έργα CDM), είναι πλέον όλο και συχνότερα μεγαλύτερη απειλή τα ίδια απ’ ότι η ίδια η αλλαγή του κλίματος.

16. Οι πραγματικές λύσεις για την κρίση του κλίματος δεν θα επινοηθούν από τις κυβερνήσεις ή τις εταιρείες. Μπορεί να προκύψει μόνο από τα κάτω, από το παγκόσμιο δίκτυο των κοινωνικών κινημάτων για τη κλιματική δικαιοσύνη.

17. Τέτοιες λύσεις περιλαμβάνουν: άρνηση του ελεύθερου εμπορίου, της ιδιωτικοποίησης, των ευέλικτων μηχανισμών. Επιδίωξη της διατροφικής αυτάρκειας, της αποανάπτυξης, της ριζοσπαστικής δημοκρατίας και της μείωσης χρησιμοποίησης των πόρων.

18. Ως ένα αναδυόμενο παγκόσμια κίνημα της κλιματικής δικαιοσύνης, έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο εχθρούς: από τη μία πλευρά την αλλαγή του κλίματος και το πετρελαιοκίνητο καπιταλισμό που την προκαλεί, και από την άλλη, έναν αναδυόμενο πράσινο καπιταλισμό που δεν θα σταματήσει την κλιματική αλλαγή, αλλά θα περιορίσει την ικανότητά μας στο να το πράξουμε.

19. Φυσικά, η αλλαγή του κλίματος και το ελεύθερο εμπόριο δεν είναι το ίδιο πράγμα, όμως: το πρωτόκολλο της Κοπεγχάγη θα είναι μια κεντρική ρυθμιστική παρουσία του πράσινου καπιταλισμού όπως ο ΠΟΕ ήταν το επίκεντρο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Οπότε πως σχετίζονται αυτά; Η δανική ομάδα KlimaX υποστηρίζει: Μια καλή συμφωνία είναι καλύτερη από τη μη επίτευξη συμφωνίας – αλλά καμία συμφωνία δεν είναι καλύτερη από μια κακή.

20. Η πιθανότητα ότι οι κυβερνήσεις θα καταλήξουν σε κάποιο “καλό Deal” στην Κοπεγχάγη είναι ελάχιστες έως καμία. Στόχος μας πρέπει να είναι το να απαιτηθεί μια συμφωνία με πραγματικές λύσεις. Ελλείψει αυτού: να ξεχαστεί το Κιότο, και να κλείσει η Κοπεγχάγη! (με όποια τακτική)

Το κείμενο “20 Θέσεις ενάντια στον πράσινο καπιταλισμό” έχει γραφτεί τον Δεκέμβριο του 2008 από τους “Tadzio Mueller and Alexis Passadakis. Alexis is a member of attac Germany’s coordinating council, Tadzio a part of the Turbulence editorial collective (www.turbulence.org.uk). They are both active in the emerging climate justice movement, and can be reached at againstgreencapitalism (at) googlemail.com

μετάφραση Αποστόλης Λούλης - ΠΗΓΗ Δίκτυο Ριζοσπαστικής Οικολογίας ΔΡΟ

Το κείμενο στα Αγγλικά ΕΔΩ | The text in English

Σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις διαδηλώσεις ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική - Συμπαράσταση στους διωκόμενους αγωνιστές

 Αθήνα

Θεσσαλονίκη

ΠΑΜΕ ΕΡΤ.... Οι αστυνομικοί με όπλα έκλεισαν τη φωνή της ΕΡΤ | Η πολυφωνία υπό διωγμό | Αντίσταση ΤώΡΑ |

ΕΡΤ Α.Ε.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου: Όλοι στη Συγκέντρωση στις 4 μ.μ. έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ και στο κτήριο της τηλεόρασης της ΕΡΤ3 στη Λεωφόρο Στρατού - Όλοι στον αγώνα για ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη.

Γιώργος Κουβίδης: Τροχαία Εγκλήματα και Πολιτική...

Τροχαία Εγκλήματα και Πολιτική...

Ας μιλήσουμε καθαρά. Σε μια χώρα που πάσχει από overdose πολιτικής τα τροχαία εγκλήματα είναι από τα ελάχιστα κοινωνικά γεγονότα που δεν εμπίπτουν στην σφαίρα των πολιτικών ενδιαφερόντων και αναλύσεων της άρχουσας (και όχι μόνον) ελίτ.

Το 'χουμε πει με χίλιους τρόπους πως δεν μας έχει καταραστεί κανένας θεός ή διάβολος, δεν έχουμε κανένα ελαττωματικό γονίδιο αλλά είναι θέμα καθαρά πολιτικών επιλογών το να προλάβουμε, να περιορίσουμε να σταματήσουμε την γενοκτονία που συμβαίνει στους δρόμους.

Και οι πολιτικές επιλογές είναι πάντα ακριβώς οι ανάποδες. Δεν μιλάμε μόνο για την ίδια την επιλογή του συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης που στηρίζεται και στηρίζει την παντοκρατορία του ΙΧ. Αυτή την έχουν κάνει λίγο πολύ όλες οι χώρες. Μιλάμε και για το μοναδικό φαινόμενο να μην προωθείται καμιά πολιτική για τον περιορισμό των τροχαίων εγκλημάτων αλλά και για την επιλογή ανθρώπων συμβόλων στις θέσεις κλειδιά που αφορούν την Οδική Ασφάλεια.

Δεν θα σταθούμε στα ψιλά... (αναρίθμητοι υπουργοί Δημόσιας Τάξης ή Μεταφορών κ.λ.π. να οδηγούν χωρίς κράνος, υπουργός που χαστουκίζει τροχονόμο, υπουργός που δηλώνει fun της παραβίασης των ορίων ταχύτητας, βουλευτής που κομπάζει πως οδηγεί χωρίς δίπλωμα κλπ κλπ) αλλά στα πιο σημαντικά και σημαδιακά.

Από τον Χατζηδάκη στον Χρυσοχοϊδη 

-Από πολλούς η τοποθέτηση του κ. Κ. Χατζηδάκη στα υπουργεία Μεταφορών και Ανάπτυξης κατά καιρούς αντιμετωπίστηκε κριτικά για διάφορα σημαντικά θέματα. Το ότι ο ίδιος άνθρωπος σαν υπουργός έκανε την πρώτη δημόσια εμφάνιση του εγκαινιάζοντας ένα πανόραμα εκδηλώσεων «φτιαγμένων» αυτοκινήτων και υπεραμύνθηκε δημόσια «της χαράς του tuning» (του να μετατρέπεις δηλαδή με τεχνικές παρεμβάσεις ένα αυτοκίνητο μικρού κυβισμού σε πύραυλο...!!!!!) αυτό δεν απασχόλησε κανένα. Έτσι κι αλλιώς ήμασταν πρωτοπόροι σε θανάτους από τροχαία δεν πρόκειται να αλλάξει και η σειρά, άρα…Και έπειτα σ αυτή τη χώρα κάνουμε «πολιτική κριτική», εδώ προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτική άλλα με ιδιωτικά βίτσια…

-Ανάλογη περίπτωση του σημερινού υπουργού Μεταφορών κου Χρυσοχοϊδη. Αν και στόχος κριτικής στις πολλές δραστηριότητες που από διάφορες θέσεις ανέπτυξε, όχι μόνο δεν είχε καμιά συνέπεια αλλά δεν δέχθηκε και την παραμικρή κριτική όταν σαν υπουργός Προστασίας του Πολίτη συνελήφθη μετά από καταδίωξη από περιπολικό για παραβίαση του ορίου ταχύτητος και διπλής διαχωριστικής στα Τέμπη. Σε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής συνεχάρη τους υφισταμένους του γιατί τον συνέλαβαν διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι έκανε τις παραβάσεις για να ελέγξει την ετοιμότητά τους… Προφανώς και εδώ η στάση του υπουργού δεν είχε να κάνει με την πολιτική. Αναπόφευκτα λοιπόν γνώρισε την διακριτική σιωπή φίλων και εχθρών.

Από τον Νικολόπουλο στον Κωνσταντόπουλο

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά γιατί είδαμε προχθές στην Κηφισίας πάνω σε δύο παράνομες διαφημιστικές πινακίδες τις διαφημίσεις του καναλιού Ε. Στην μία ο κος Τράγκας δίκην Αναισθησιολόγου «Χωρίς Αναισθητικό» στην άλλη ο βουλευτής Αχαίας κος Νικολόπουλος δίκην ΩΡΛ «Μ’ ανοιχτά αυτιά». Ο κος Νικολόπουλος έχει στο παρελθόν καταθέσει ερωτήσεις για την Οδική Ασφάλεια στη βουλή και κάποιες τις έχουμε δημοσιοποιήσει και από την ιστοσελίδα μας. Το ερώτημα είναι απλό: δεν είναι χθεσινός στη βουλή και προφανώς και γνωρίζει την βρώμικη και αιματοβαμμένη ιστορία με τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, πώς λοιπόν δέχεται τον ευατό του να ποζάρει πάνω σ αυτές;

Αν αύριο το ικρίωμα πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένο το πρόσωπο του βαφτεί με το αίμα κάποιου νέου αυτός πάντως θα εξακολουθήσει να 'χει την συνείδηση του καθαρή…Δεν μιλάμε για επιστημονική φαντασία μιλάμε για το θάνατο του Δημήτρη Τσιώκου,του Γιάννη Σταυρουλάκη, του Γιάννη Παπαρήγα, του Παναγιώτη Καραλή, του Αντώνη Κυριακόπουλου, του Αποστόλη Μολυβιάτη, του Μιχάλη Βατράνη για να αναφέρουμε μόνο μερικούς από τους νέους ανθρώπους που συνήθως αναφέρονται ως αριθμοί ή ως στατιστικοί δείκτες. Προφανώς η στάση αυτή «δεν έχει σχέση με την πολιτική». Η πολιτική στα τροχαία δεν έχει θέση,η πολιτική χωρίζει… ενώ τα τροχαία ενώνουν.

Ας κλείσουμε λοιπόν αισιόδοξα: καθένας σ αυτή τη χώρα έχει αντιληφθεί το ρήγμα που υπάρχει ανάμεσα στις δυνάμεις της κυβέρνησης και αυτές της μείζονος αντιπολίτευσης. Πεδίο συνεννόησης δεν μπορεί να βρεθεί εύκολα ανάμεσα στους δύο. Αν κάποιος μέσα σ'αυτό το πολιτικό πλαίσιο υποστήριζε πως υφυπουργός της κυβέρνησης από το οικονομικό επιτελείο χρησιμοποιεί ως δικηγόρο της οικογένειας του επιφανές στέλεχος της Αριστεράς θα εθεωρείτο μυθομανής ή συκοφάντης. Όχι βέβαια σε κάθε περίπτωση: αν πρόκειται για τροχαίο (θανατηφόρο βέβαια και με θύμα 14χρονο παιδί) τα πράγματα αλλάζουν, εδώ δεν υπάρχουν διαιρέσεις δεν υπάρχουν θύτες και θύματα υπάρχουν μόνο δικηγόροι και πελάτες. 

Πάνος Τζαβάρας

Τη Δευτέρα λοιπόν στις 4 Νοέμβρη στο δικαστήριο Πατρών η κατηγορουμένη οδηγός για τον θάνατο του μικρού ποδηλάτη Πάνου Τζαβάρα κα Αρβανίτη – Μαυραγάνη θα εκπροσωπηθεί δια του δικηγόρου της κου Νίκου Κωνσταντόπουλου στον οποίο ανετέθη η υπεράσπιση της. 

Είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε γιατί, αντί χιλιάδων ομοϊδεατών της, καθ'όλα άξιων δικηγόρων, η υπουργική οικογένεια επέλεξε δικηγόρο από το αντίθετο στρατόπεδο. Αυτό που δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε είναι η προθυμία του δικηγόρου να αναλάβει μια τέτοια, υψηλού συμβολισμού, υπόθεση για την οποία προέκυψαν πολλαπλά παρατράγουδα στο προανακριτικό στάδιο (ΕΔΩ). Προφανώς δεν ήταν οικονομικοί οι λόγοι ούτε η υπεράσπιση του αναμφισβήτητου δικαιώματος της κατηγορουμένης να έχει υπερασπιστή (δεκάδες αν όχι εκατοντάδες εναλλακτικές υπήρχαν).

Είναι ακριβώς αυτή η κοινή βάση που έχει εδραιωθεί βαθιά στην ελληνική συνείδηση πως ένας αριθμός απωλειών ζωών στο δρόμο είναι φυσιολογικός. Πως τα τροχαία είναι ατυχήματα, ή για την ακρίβεια ατυχείς στιγμές για τους δράστες που μπορεί και να τους χαλάσουν την μέρα, μια και για τα θύματα αποτελούν μάλλον ευτυχήματα αφού θα απαλλαγούν από τα βάσανα του μάταιου τούτου κόσμου. Πως η ζωή συνεχίζεται φυσικά για τους ζωντανούς. Πως προϋπόθεση του αισθήματος Δικαίου είναι η ύπαρξη της ζωής άρα το Δίκαιο είναι με τους εναπομείναντες ή για να το πούμε διαφορετικά με τους ισχυρούς. Και πάνω απ όλα πως αυτό που συμβαίνει στους δρόμους δεν είναι πολιτικό.

Εμείς πάντως θα είμαστε με τον Πάνο όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της δίκης. Γιατί ήταν 14 χρονών, έκανε ποδήλατο στην γειτονιά του μαζί με τον αδερφό του και χτυπήθηκε θανάσιμα από ένα τζιπ που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα.

«Τίποτα δεν είναι πιο συγκλονιστικό από το θάνατο ενός παιδιού, και τίποτα πιο παράλογο από το θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα», έγραφε ο Αλμπέρ Καμύ λίγο πριν σκοτωθεί σε τροχαίο.

Αλλά ο ποιητής εξέφρασε καλύτερα το πνεύμα του μέλλοντος: Δεν χρειάζεται άδεια για κυνήγι παιδιών (Ζακ Πρεβέρ)

-Να ευχηθούμε λοιπόν καλή επιτυχία στον συνήγορο, για χάρη της Δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας, της Ευαισθησίας και της Αλληλεγγύης

Γιώργος Κουβίδης, μέλος της Δ.Ε του «SOS Τροχαία Εγκλήματα»

9 Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του φασισμού

8 Σεπτεμβρίου 1944, εκτελείται η Λέλα Καραγιάννη, Μια από τις πιο ευγενικές μορφές της Αντίστασης (Με αφορμή την εκδήλωση του Δήμου Χαϊδαρίου 27/10/2013)

Με αφορμή την εκδήλωση του Δήμου Χαϊδαρίου προς τιμή της Λέλας Καραγιάννη και επειδή α) θα παρευρεθώ ως Δημοτικός Σύμβουλους της δ.κ. "Πολίτες σε Δράση - Οικολόγοι Πράσινοι" β) έχω κάνει αναφορά για την αγωνίστρια στο Ιστορικό  Λεύκωμα "ΧΑΪΔΑΡΙ - ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ γ) η μνήμη των αγώνων ενάντια στο φασισμό πρέπει να διατηρείται και να διδάσκει για το σήμερα, ένα σήμερα που το αυγό του φιδιού έχει επωαστεί στα ζεστά εδάφη του αντικομμουνισμού, της απέχθειας στο συνδικαλισμό και των οργανώσεων της κοινωνίας....

Σήμερα λοιπόν επέλεξα να αναρτήσω το θέμα για τη Λέλα Καραγιάννη όπως αρχικά δημοσιεύτηκε στο blog LEFTria NEWs και αναδημοσιεύτηκε στο site LEFT 

Αξίζει να αναφέρω ότι είχα κάνει ανάρτηση στο blog  ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ, το 2009, παρουσιάζοντας το βιβλίο του Κωνσταντίνου Σβολόπουλου που ήταν αφιερωμένο στην οργάνωση ΑΠΟΛΛΩΝ, στην εκτέλεση στο Δαφνί (σήμερα Βοτανικό Κήπο ΔΙομήδους) και προφανώς στη Λέλα Καραγιάννη, το Μανώλη Λίτινα κ.ά. Περισσότερα ΕΔΩ.

Κώστας Φωτεινάκης

Δημοτικό Σύμβουλος Χαϊδαρίου

"Πολίτες σε Δράση - Οικολόγοι Πράσινοι"

Κώστα Λάμπος: «Γερμανικές εκλογές, ελληνικές και ευρωπαϊκές αγωνίες» (Ανάλυση των αποτελεσμάτων των πρόσφατων γερμανικών εκλογών και η σημασία τους για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο)

[ Αρπαγή της Ευρώπης από το Δία , Μετόπη του ναού Υ στο Σελινούντα, 6ος αι. π.Χ. ΠΗΓΕΣ ΕΔΩ ΕΔΩ]

Το ειδικό οικονομικό βάρος της Γερμανίας της επιτρέπει, στις σημερινές συνθήκες της κεφαλαιοκρατούμενης ΕΕ, να καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το ευρωπαϊκό Γίγνεσθαι και να υπαγορεύει τις πολιτικές εξελίξεις στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η επιρροή της σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχουν καχεκτική οικονομία κύρια εξαιτίας της εξάρτησής τους από τις μητροπόλεις του Βορά και ειδικότερα από τη Γερμανία, η εκδικητική σκληρότητα της οποίας παίρνει τα χαρακτηριστικά ενός ακραίου μακιαβελισμού. Για τους παραπάνω λόγους οι εκλογές στη Γερμανία αποκτούν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες γιατί συνδέονται με την προσμονή αλλαγής της στάσης της Γερμανίας προς το καλύτερο γι’ αυτές και για την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη. Μέσα σε αυτό το κλίμα έγιναν οι τελευταίες εκλογές στη Γερμανία. Ας δούμε το αποτέλεσμα και αποκρυπτογραφώντας το λεγόμενο ‘λαϊκό μήνυμα’ να κατανοήσουμε τη σημασία του για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.

Όλες οι προεκλογικές μετρήσεις έδειχναν πως το αποτέλεσμα θα ήταν κάπως διαφορετικό από αυτό που τελικά ήταν. Η πλειοψηφία των ερευνητών της κοινής γνώμης και των εκλογέων περίμεναν:

Μια κάποια μείωση της δύναμης του εθνικιστικού, συντηρητικού κεντροδεξιού συνασπισμού (CDU, CSU, FDP) που αποσταθεροποιεί την ΕΕ επειδή επιδιώκει μια γερμανική Ευρώπη και σταδιακά οδηγεί σε απομόνωση τη Γερμανία και μια σχετική αύξηση της δύναμης του κεντροαριστερού σχηματισμού (SPD, Die Grünen και Die Linke ), που αντιλαμβάνεται και επιδιώκει μια καπιταλιστική μεν αλλά ευρωπαϊκή Γερμανία, αν σημαίνουν κάτι αυτές οι έννοιες γενικά και για το γερμανικό εκλογικό σώμα ειδικότερα.

Φαινόταν αναμενόμενο ότι το εκλογικό σώμα θα καταδίκαζε την στενοκομματική και αλαζονική πολιτική του συντηρητικού κυβερνητικού σχηματισμού και θα αντιμετώπιζε διαφορετικά και μακροπρόθεσμα το μέλλον της ίδιας της Γερμανίας, το οποίο μακροπρόθεσμα απειλείται από τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των πλεονασμάτων στον ευρωπαϊκό Βορά και των ελλειμμάτων στον ευρωπαϊκό Νότο. Πρόκειται για μια πολιτική της συντηρητικής εκτροπής της ΕΕ που οδηγεί στην απόκλιση μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ κόντρα στην πολύδιατυμπανισμένη πολιτική σύγκλισης που είχε επιλέξει τις τελευταίες δεκαετίες η ΕΕ με στόχο την προώθηση της ιδέας των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Μεσο-μακροπρόθεσμα αυτή η πολιτική, αν δεν ανακοπεί με πανευρωπαϊκής εμβέλειας πρωτοβουλίες από τα κάτω[1] θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη πτώση των λαϊκών εισοδημάτων και συνεπώς στη μείωση της ενεργού ζήτησης σε πανευρωπαϊκή κλίμακα που θα οξύνουν και θα γενικεύσουν την ύφεση. Παραπέρα θα οδηγήσει στη σταδιακή μείωση των γερμανικών εξαγωγών και συνεπώς σε ύφεση της γερμανικής οικονομίας, με όλες τις επακόλουθες συνέπειες, αλλά και στην περαιτέρω αποδυνάμωση του Ευρώ απέναντι στο δολάριο και συνεπώς σε κρίση, ίσως και σε διάλυση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετατρέποντας για μια ακόμα φορά την Ευρώπη σε πεδίο καταστροφικών πολεμικών συγκρούσεων με ωφελημένους τους εξωευρωπαϊκούς νικητές ‘συμμάχους’ και ηττημένους τους Ευρωπαίους και την ιδέα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

Βέβαια το εκλογικό σώμα καταδίκασε αυτή την ακραία πολιτική αποκλείοντας το Κόμμα των Ελευθεροδημοκρατών (FDP) και την αντιευρωπαϊκή Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) από την ομοσπονδιακή βουλή και ενίσχυσε τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να σχηματίσουν έναν, ας τον πούμε ‘κεντροαριστερό’ συνασπισμό (SΡD, Die Grünen και Die Linke), με περισσότερη προσήλωση στην ιδέα της ΕΕ και των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Προφανώς αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε, όπως διαμορφώθηκε, γιατί:

Η φοβική εθνικιστική προπαγάνδα, αλλά και η ιστορική μνήμη έπεισε το εκλογικό σώμα να απομακρύνει από το κοινοβούλιο το επιπόλαιο, εμπαθές και ακραίο FDP, να μην επιτρέψει την είσοδο στο κοινοβούλιο της αντιευρωπαϊκής Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD και να αντιμετωπίσει την κυρία Μέρκελ ως εγγυητή σταθερότητας της Ενωμένης Ευρώπης, χωρίς ωστόσο να της δώσει και την απόλυτη πλειοψηφία, αναγκάζοντάς την να περιορίσει τη γερμανική αλαζονεία έναντι των άλλων χωρών μελών της ΕΕ. Με αυτό το αποτέλεσμα άνοιγαν προοπτικές για κυβέρνηση ‘κεντροαριστερού συνασπισμού’, ή για κυβέρνηση συμμαχίας μεταξύ CDU-CSU και ενός από τα τρία άλλα κόμματα του κοινοβουλίου, με επικρατέστερη αυτή της ‘μεγάλης συνεργασίας’, η οποία τελικά βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση, χωρίς πολλές καλές υποσχέσεις.

Αν και τα κόμματα της λεγόμενης ‘κεντροαριστεράς’ (SΡD, Die Grünen και Die Linke) δεν έπεισαν, επειδή δεν προσφέρθηκαν να συνεργαστούν για μια διαφορετική πολιτική της Γερμανίας που θα έθετε τόσο τη Γερμανία, όσο και την ΕΕ σε προοδευτική κατεύθυνση και τροχιά, ανεξάρτητη από τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και από τον αμερικανισμό[1], δηλαδή τον αμερικανικό ηγεμονισμό, εν τούτοις το εκλογικό σώμα επέλεξε αυτή την εκδοχή, ως απάντηση στην αλαζονική πολιτική της Μέρκελ έναντι των άλλων χωρών μελών της ΕΕ , αλλά και των θεσμών και των οργάνων της ΕΕ. Δυστυχώς όμως αυτά τα κόμματα που θα μπορούσαν να υλοποιήσουν την επιλογή του εκλογικού σώματος αρνήθηκαν την πρόκληση, γιατί, όπως άλλωστε συμβαίνει σχεδόν παντού, τα σοσιαλδημοκρατικά και τα αριστερά κόμματα δεν κατάφεραν ακόμα να ξεπεράσουν το ‘μεγάλο σχίσμα’ του τέλους του 19^ου αιώνα, που τα κάνει να εχθρεύονται μεταξύ τους περισσότερο από όσο εχθρεύονται τα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου.

Έτσι όμως χάθηκε μια ακόμα ευκαιρία για μια αισιόδοξη προοπτική των ευρωπαϊκών και των παγκόσμιων εξελίξεων. Ας ελπίσουμε πως δεν ήταν η τελευταία, αλλά γι’ αυτό χρειάζεται τα εκλογικά σώματα να μπορέσουν να πάψουν να είναι περιφερόμενο κομματικό κοπάδι και αντικείμενο του πολιτικού μάρκετινγκ και να γίνουν αυτενεργό υποκείμενο της ιστορίας τους και δημιουργοί του μέλλοντός τους. Δύσκολη υπόθεση, αλλά δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική στον 21^ο αιώνα, αν θέλουμε να μην ξαναζήσουμε σε οξύτερη μορφή τις θηριωδίες του 19^ου και του 20^ου αιώνα.

Φαίνεται πως τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου, όπως αυτά εκφράζονται πολιτικά με το δόγμα της κυρίας Μέρκελ για μια γερμανική Ευρώπη κόντρα σε μια ευρωπαϊκή Γερμανία στα πλαίσια μιας προοδευτικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, αδιαφορούν για μια ακόμα φορά για τις μελλοντικές περιπέτειες του γερμανικού λαού και των λαών των άλλων χωρών της Ευρώπης. Αυτή η πολιτική μπορεί να κατανοηθεί, κατά τη γνώμη μου, μόνο ως νεογερμανισμός[2] που ρίχνει γέφυρες προς τον αμερικανισμό με στόχο ένα αμερικανογερμανικό[3] διακανονισμό των σφαιρών επιρροής στην ευρύτερη περιοχή, προσφέροντας ως αντάλλαγμα, τι άλλο παρά, τη διάλυση της Ευρωζώνης και της ΕΕ, οι οποίες θα μπορούσαν ίσως κάποια στιγμή, υπό την πίεση των ευρωπαϊκών προβλημάτων και των ευρωπαϊκών λαών, να αλλάξουν τον προσανατολισμό της ΕΕ σε αυτόνομη προοδευτική κατεύθυνση και να τορπιλίσουν το όραμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και του αμερικανισμού.