Γιώργος Κουβίδης: Τροχαία Εγκλήματα και Πολιτική...

Τροχαία Εγκλήματα και Πολιτική...

Ας μιλήσουμε καθαρά. Σε μια χώρα που πάσχει από overdose πολιτικής τα τροχαία εγκλήματα είναι από τα ελάχιστα κοινωνικά γεγονότα που δεν εμπίπτουν στην σφαίρα των πολιτικών ενδιαφερόντων και αναλύσεων της άρχουσας (και όχι μόνον) ελίτ.

Το 'χουμε πει με χίλιους τρόπους πως δεν μας έχει καταραστεί κανένας θεός ή διάβολος, δεν έχουμε κανένα ελαττωματικό γονίδιο αλλά είναι θέμα καθαρά πολιτικών επιλογών το να προλάβουμε, να περιορίσουμε να σταματήσουμε την γενοκτονία που συμβαίνει στους δρόμους.

Και οι πολιτικές επιλογές είναι πάντα ακριβώς οι ανάποδες. Δεν μιλάμε μόνο για την ίδια την επιλογή του συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης που στηρίζεται και στηρίζει την παντοκρατορία του ΙΧ. Αυτή την έχουν κάνει λίγο πολύ όλες οι χώρες. Μιλάμε και για το μοναδικό φαινόμενο να μην προωθείται καμιά πολιτική για τον περιορισμό των τροχαίων εγκλημάτων αλλά και για την επιλογή ανθρώπων συμβόλων στις θέσεις κλειδιά που αφορούν την Οδική Ασφάλεια.

Δεν θα σταθούμε στα ψιλά... (αναρίθμητοι υπουργοί Δημόσιας Τάξης ή Μεταφορών κ.λ.π. να οδηγούν χωρίς κράνος, υπουργός που χαστουκίζει τροχονόμο, υπουργός που δηλώνει fun της παραβίασης των ορίων ταχύτητας, βουλευτής που κομπάζει πως οδηγεί χωρίς δίπλωμα κλπ κλπ) αλλά στα πιο σημαντικά και σημαδιακά.

Από τον Χατζηδάκη στον Χρυσοχοϊδη 

-Από πολλούς η τοποθέτηση του κ. Κ. Χατζηδάκη στα υπουργεία Μεταφορών και Ανάπτυξης κατά καιρούς αντιμετωπίστηκε κριτικά για διάφορα σημαντικά θέματα. Το ότι ο ίδιος άνθρωπος σαν υπουργός έκανε την πρώτη δημόσια εμφάνιση του εγκαινιάζοντας ένα πανόραμα εκδηλώσεων «φτιαγμένων» αυτοκινήτων και υπεραμύνθηκε δημόσια «της χαράς του tuning» (του να μετατρέπεις δηλαδή με τεχνικές παρεμβάσεις ένα αυτοκίνητο μικρού κυβισμού σε πύραυλο...!!!!!) αυτό δεν απασχόλησε κανένα. Έτσι κι αλλιώς ήμασταν πρωτοπόροι σε θανάτους από τροχαία δεν πρόκειται να αλλάξει και η σειρά, άρα…Και έπειτα σ αυτή τη χώρα κάνουμε «πολιτική κριτική», εδώ προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτική άλλα με ιδιωτικά βίτσια…

-Ανάλογη περίπτωση του σημερινού υπουργού Μεταφορών κου Χρυσοχοϊδη. Αν και στόχος κριτικής στις πολλές δραστηριότητες που από διάφορες θέσεις ανέπτυξε, όχι μόνο δεν είχε καμιά συνέπεια αλλά δεν δέχθηκε και την παραμικρή κριτική όταν σαν υπουργός Προστασίας του Πολίτη συνελήφθη μετά από καταδίωξη από περιπολικό για παραβίαση του ορίου ταχύτητος και διπλής διαχωριστικής στα Τέμπη. Σε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής συνεχάρη τους υφισταμένους του γιατί τον συνέλαβαν διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι έκανε τις παραβάσεις για να ελέγξει την ετοιμότητά τους… Προφανώς και εδώ η στάση του υπουργού δεν είχε να κάνει με την πολιτική. Αναπόφευκτα λοιπόν γνώρισε την διακριτική σιωπή φίλων και εχθρών.

Από τον Νικολόπουλο στον Κωνσταντόπουλο

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά γιατί είδαμε προχθές στην Κηφισίας πάνω σε δύο παράνομες διαφημιστικές πινακίδες τις διαφημίσεις του καναλιού Ε. Στην μία ο κος Τράγκας δίκην Αναισθησιολόγου «Χωρίς Αναισθητικό» στην άλλη ο βουλευτής Αχαίας κος Νικολόπουλος δίκην ΩΡΛ «Μ’ ανοιχτά αυτιά». Ο κος Νικολόπουλος έχει στο παρελθόν καταθέσει ερωτήσεις για την Οδική Ασφάλεια στη βουλή και κάποιες τις έχουμε δημοσιοποιήσει και από την ιστοσελίδα μας. Το ερώτημα είναι απλό: δεν είναι χθεσινός στη βουλή και προφανώς και γνωρίζει την βρώμικη και αιματοβαμμένη ιστορία με τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, πώς λοιπόν δέχεται τον ευατό του να ποζάρει πάνω σ αυτές;

Αν αύριο το ικρίωμα πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένο το πρόσωπο του βαφτεί με το αίμα κάποιου νέου αυτός πάντως θα εξακολουθήσει να 'χει την συνείδηση του καθαρή…Δεν μιλάμε για επιστημονική φαντασία μιλάμε για το θάνατο του Δημήτρη Τσιώκου,του Γιάννη Σταυρουλάκη, του Γιάννη Παπαρήγα, του Παναγιώτη Καραλή, του Αντώνη Κυριακόπουλου, του Αποστόλη Μολυβιάτη, του Μιχάλη Βατράνη για να αναφέρουμε μόνο μερικούς από τους νέους ανθρώπους που συνήθως αναφέρονται ως αριθμοί ή ως στατιστικοί δείκτες. Προφανώς η στάση αυτή «δεν έχει σχέση με την πολιτική». Η πολιτική στα τροχαία δεν έχει θέση,η πολιτική χωρίζει… ενώ τα τροχαία ενώνουν.

Ας κλείσουμε λοιπόν αισιόδοξα: καθένας σ αυτή τη χώρα έχει αντιληφθεί το ρήγμα που υπάρχει ανάμεσα στις δυνάμεις της κυβέρνησης και αυτές της μείζονος αντιπολίτευσης. Πεδίο συνεννόησης δεν μπορεί να βρεθεί εύκολα ανάμεσα στους δύο. Αν κάποιος μέσα σ'αυτό το πολιτικό πλαίσιο υποστήριζε πως υφυπουργός της κυβέρνησης από το οικονομικό επιτελείο χρησιμοποιεί ως δικηγόρο της οικογένειας του επιφανές στέλεχος της Αριστεράς θα εθεωρείτο μυθομανής ή συκοφάντης. Όχι βέβαια σε κάθε περίπτωση: αν πρόκειται για τροχαίο (θανατηφόρο βέβαια και με θύμα 14χρονο παιδί) τα πράγματα αλλάζουν, εδώ δεν υπάρχουν διαιρέσεις δεν υπάρχουν θύτες και θύματα υπάρχουν μόνο δικηγόροι και πελάτες. 

Πάνος Τζαβάρας

Τη Δευτέρα λοιπόν στις 4 Νοέμβρη στο δικαστήριο Πατρών η κατηγορουμένη οδηγός για τον θάνατο του μικρού ποδηλάτη Πάνου Τζαβάρα κα Αρβανίτη – Μαυραγάνη θα εκπροσωπηθεί δια του δικηγόρου της κου Νίκου Κωνσταντόπουλου στον οποίο ανετέθη η υπεράσπιση της. 

Είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε γιατί, αντί χιλιάδων ομοϊδεατών της, καθ'όλα άξιων δικηγόρων, η υπουργική οικογένεια επέλεξε δικηγόρο από το αντίθετο στρατόπεδο. Αυτό που δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε είναι η προθυμία του δικηγόρου να αναλάβει μια τέτοια, υψηλού συμβολισμού, υπόθεση για την οποία προέκυψαν πολλαπλά παρατράγουδα στο προανακριτικό στάδιο (ΕΔΩ). Προφανώς δεν ήταν οικονομικοί οι λόγοι ούτε η υπεράσπιση του αναμφισβήτητου δικαιώματος της κατηγορουμένης να έχει υπερασπιστή (δεκάδες αν όχι εκατοντάδες εναλλακτικές υπήρχαν).

Είναι ακριβώς αυτή η κοινή βάση που έχει εδραιωθεί βαθιά στην ελληνική συνείδηση πως ένας αριθμός απωλειών ζωών στο δρόμο είναι φυσιολογικός. Πως τα τροχαία είναι ατυχήματα, ή για την ακρίβεια ατυχείς στιγμές για τους δράστες που μπορεί και να τους χαλάσουν την μέρα, μια και για τα θύματα αποτελούν μάλλον ευτυχήματα αφού θα απαλλαγούν από τα βάσανα του μάταιου τούτου κόσμου. Πως η ζωή συνεχίζεται φυσικά για τους ζωντανούς. Πως προϋπόθεση του αισθήματος Δικαίου είναι η ύπαρξη της ζωής άρα το Δίκαιο είναι με τους εναπομείναντες ή για να το πούμε διαφορετικά με τους ισχυρούς. Και πάνω απ όλα πως αυτό που συμβαίνει στους δρόμους δεν είναι πολιτικό.

Εμείς πάντως θα είμαστε με τον Πάνο όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της δίκης. Γιατί ήταν 14 χρονών, έκανε ποδήλατο στην γειτονιά του μαζί με τον αδερφό του και χτυπήθηκε θανάσιμα από ένα τζιπ που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα.

«Τίποτα δεν είναι πιο συγκλονιστικό από το θάνατο ενός παιδιού, και τίποτα πιο παράλογο από το θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα», έγραφε ο Αλμπέρ Καμύ λίγο πριν σκοτωθεί σε τροχαίο.

Αλλά ο ποιητής εξέφρασε καλύτερα το πνεύμα του μέλλοντος: Δεν χρειάζεται άδεια για κυνήγι παιδιών (Ζακ Πρεβέρ)

-Να ευχηθούμε λοιπόν καλή επιτυχία στον συνήγορο, για χάρη της Δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας, της Ευαισθησίας και της Αλληλεγγύης

Γιώργος Κουβίδης, μέλος της Δ.Ε του «SOS Τροχαία Εγκλήματα»