Οι επισκέπτες του ECOLEFT ίσως να θυμούνται δύο προηγούμενες αναρτήσεις για τον Ντάνιελ Κον Μπεντιτ. Τις υπενθυμίζουμε α) «Η Ελλάδα χρηματοδοτεί την Ευρώπη με τις δαπάνες για εξοπλισμούς» β) "Τι να κάνουμε;" (Βιβλιοπαρουσίαση 2010).
ΣΗΜΕΙΩΣH: Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του "Τι να κάνουμε;" από τις εκδόσεις Κέδρος, θα βρίσκεται στην Αθήνα για να συναντήσει το ελληνικό κοινό και να συζητήσει μαζί του, στο Megaron Plus, την Τετάρτη 28 Απρίλίου, στις 7 μ.μ.
--------
Ο "κόκκινος Ντάνιελ" του Γαλλικού Μάη του '68 (πρώτη φωτογραφία)που τώρα είναι Πράσινος και μάλιστα ο Υπεύθυνος της Ευρωομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο έγραψε ένα σημαντικό άρθρο αμέσως μετά τις περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία με τίτλο "Ας εφεύρουμε μαζί ένα νέου τύπου συνεταιρισμό".
Επιλεγμένα αποσπάσματα διαβάστε αμέσως παρακάτω:
[...Έχουμε ανάγκη από μια δομή που θα είναι ταυτόχρονα μόνιμη και ευέλικτη, ικανή να φέρει εις πέρας τις προτάσεις μας και το οικολογικό εγχείρημα, χωρίς να καταστραφεί από τη στειρότητα των παιχνιδιών εξουσίας ή την τρελή πορεία των προσωπικών στρατηγικών.
Ας είμαστε σαφείς: είναι εκτός συζήτησης να εμπιστευθούμε στους κομματικούς μηχανισμούς το εγχείρημα αυτής της πολιτικής και κοινωνικής αναγέννησης. Αν το κάναμε αυτό θα ήταν σα να κλείναμε θέση στο νεκροταφείο των διαψευσμένων ιδεών (που ήδη χαρακτηρίζεται από σημαντική πληρότητα). Κατά τα άλλα, αναγνωρίζω πρόθυμα πως υπό την πίεση των διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων, αναβάλαμε για πολύ καιρό το ζήτημα της συγκρότησης του κινήματός μας, αφήνοντας ατελές το ελπιδοφόρο μας πολιτικό οικοδόμημα....
...Χωρίς να αρνούμαστε τη πρόσφατη ιστορία μας, είναι η ώρα η πολιτική οικολογία να ενσαρκωθεί σε ένα νέο πολιτικό σώμα, σε μια εν πολλοίς πρωτόγνωρη πολιτική δομή, χωρίς αποκλεισμούς, που θα έχει αποστολή τον κοινωνικό μετασχηματισμό.
Αποχή, λαϊκισμός, πελατειακές σχέσεις... Οι πρόσφατες εκλογές απέδειξαν για μια ακόμα φορά το χάσμα που συνεχώς διευρύνεται μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής. Βλέπουμε στις δημοκρατίες μας να βαθαίνει ολοένα το διαζύγιο μεταξύ των κομματικών λογικών, που είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, και της δραστήριας, πολύμορφης και δημιουργικής κοινωνίας, που όμως δεν τρέφει αυταπάτες ως προς τη φύση της εξουσίας που ασκείται πάνω της. Χτες τα πολιτικά κόμματα ήταν πραγματικά σχολεία κοινωνικοποίησης και πολιτικής παιδείας για τα ζητήματα της πόλεως. Σήμερα ως επί το πλείστον είναι πια δομές απομονωμένες από την κοινωνία, στειρωμένες από στεγνές λογικές κατάκτησης της εξουσίας, ανίκανες να αναλογιστούν ή να παρακολουθήσουν την κοινωνική αλλαγή, πόσο μάλλον να συμβάλουν σε αυτή...
...Το πολιτικό κίνημα που καλούμαστε να οικοδομήσουμε δεν μπορεί να μοιάζει με παραδοσιακό κόμμα. Τα διακυβεύματα του 21ου αιώνα απαιτούν το μετασχηματισμό και της μορφής της πολιτικής. Η δημοκρατία απαιτεί μια μορφή οργάνωσης που να σέβεται την πολλαπλότητα αλλά και τη μοναδικότητα των συνιστωσών της. Μια κοινωνική και πολιτιστική βιοποικιλότητα, που θα ζωογονείται απ' ευθείας από τη ζωτικότητα των εμπειριών και των ιδεών της. Έχουμε ανάγκη από μια μορφή πολιτικής οργάνωσης που να στοχάζεται και να πράττει τον κοινωνικό μετασχηματισμό, ευρισκόμενη πάντα σε συντονισμό με την κοινωνία της γνώσης. Φαντάζομαι μια οργάνωση γονιμοποιό, που αναζητά τις νέες ιδέες, τις μεταφέρει και τις γονιμοποιεί, φέρνοντάς τις σε όλα τα τμήματα του κοινωνικού σώματος...
...Κοντολογίς, η σημερινή πολιτική απαλλοτριώνει τους πολίτες, τους αποξενώνει από την πόλι, στο όνομα του τεχνοκρατικού ορθολογισμού ή του λαϊκιστικού συναισθηματισμού. Είναι ανάγκη να «επαναπολιτικοποιήσουμε» την κοινωνία των πολιτών, «εκπολιτίζοντας» ταυτόχρονα τον πολιτικό κόσμο, μεταβαίνοντας από ένα ιδιοκτησιακό σύστημα σε ένα σύστημα ελεύθερου λογισμικού.
Δεν παραβλέπω τη σημαντική συμβολή των «πράσινων» (VEC) που τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια υπεραμύνονται και υλοποιούν τις ιδέες μας στη γαλλική πολιτική ζωή. Μολοταύτα, από τη μια η παραδοσιακή κομματική μορφή είναι πλέον ασύμβατη με τις νέες απαιτήσεις των κοινωνιών μας, αλλά από την άλλη θεωρώ πως αργά ή γρήγορα είναι ασύμβατη και με την αντιαυταρχική κουλτούρα του κινήματός μας, μια από τις βασικές αρχές της οικολογικής αντίληψης.
Πέραν του κόμματος-μηχανισμού ή του κόμματος-επιχείρησης, θα προτιμούσα να ανακαλύψουμε μαζί ένα είδος «πολιτικού συνεταιρισμού», πάει να πει μια δομή ικανή να παράγει πολιτικό περιεχόμενο και στρατηγικές αποφάσεις. Θεωρώ αυτή τη δομή ως το μέσο να εγγυηθούμε στον καθένα την ουσιαστική συμμετοχή του στην πολιτική περιουσία του κινήματός μας, αλλά και στα πολιτικά του πλεονεκτήματα, ούτως ώστε να νοηματοδοτηθεί ξανά η έννοια της στράτευσης και της πολιτικής σκέψης.
Αν αυτός ο «συνεταιρισμός» έχει, όπως είναι φυσικό, στόχο τόσο να αποφασίσουμε συλλογικά τη στάση μας στις θεσμικές μας υποχρεώσεις έως το 2012, όσο και να σκεφτούμε τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, είναι προφανές πως η τελική του μορφή δεν είναι ακόμα δεδομένη. Ανήκει στα μέλη του να προσδιορίσουν το περίγραμμα, τις δομές και τη στρατηγική του. Προς τούτο, καλώ να δημιουργηθούν παντού «όμιλοι Ευρώπη-οικολογία 22 Μάρτη». Συγκροτούμενοι σε περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο, ώστε να αποφευχθεί κάθε είδους αντιδημοκρατικός συγκεντρωτισμός, θέλουμε αυτούς τους ομίλους να λειτουργούν ως πραγματικές «αγορές» της πολιτικής οικολογίας, που θα διαχειρίζονται μέσω διαδικτύου...]
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ από την Προοδευτική Πολιτική.
ΠΗΓΗ: ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ αναδημοσιευμένο άρθρο από την Προοδευτική Πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου