ENGLISH BELOW | Το Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνικής Οικολογίας (TRISE) είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει το επόμενο συνέδριό του στις 25-27 Οκτωβρίου 2024 στην Αθήνα!
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ:
📌 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/10: Athens School (Χαριλάου Τρικούπη 138)
📌ΣΑΒΒΑΤΟ & ΚΥΡΙΑΚΗ 26-27/10: Νομική Σχολή Αθηνών (Σόλωνος 57)
ΤΙΤΛΟΣ: «Η πολιτική της κοινωνικής οικολογίας: Από τη θεωρία στην πράξη»
ΚΑΛΕΣΜΑ:
Οι σύγχρονες κρίσεις καθιστούν τον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική νεωτερικότητα και τις συναφείς μορφές κυριαρχίας πιο επείγοντα από ποτέ. Η παγκόσμια κυριαρχία του καπιταλισμού συνεχίζει να εντείνει την εργασιακή εκμετάλλευση, τις κοινωνικές ανισότητες και την οικολογική καταστροφή, ωθώντας τις ανθρώπινες κοινωνίες και το οικοσύστημα στα όριά τους.
Η εξαφάνιση των ειδών και οι καταστροφές της κλιματικής αλλαγής, που προκαλούνται από ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που βασίζεται στην οικονομική ανάπτυξη και το κέρδος, αλλάζουν, με πρωτοφανή ρυθμό, τις συνθήκες μέσα από τις οποίες αναπτύσσεται και εξελίσσεται ο ιστός της ζωής. Η πανδημία Covid-19 είναι μόνο η τελευταία εκδήλωση των καταστροφικών συνεπειών ενός κοινωνικού μοντέλου που βλέπει τη φύση ως εχθρό προς κατάκτηση και αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Εν τω μεταξύ, οι στρατιωτικές συγκρούσεις έχουν κατακλύσει και πάλι πολλές περιοχές και απειλούν να οδηγήσουν σε έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι μια ανθρωπότητα που κυριαρχείται από τα έθνη-κράτη και το κίνητρο του κέρδους δεν μπορεί ποτέ να επιτύχει διαρκή ειρήνη. Επιπλέον, αυτό το περιβάλλον στρατιωτικοποίησης και ανασφάλειας έχει δώσει περαιτέρω ώθηση στις φασιστικές τάσεις παγκοσμίως που ήδη προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή αγανάκτηση που πυροδότησε η οικονομική κρίση του 2008.
Ωστόσο, παντού στον κόσμο αναδύονται κουλτούρες αντίστασης. Η αυξανόμενη απήχηση των αγώνων για την απελευθέρωση των γυναικών, τη ριζοσπαστική οικολογία, τη φυλετική και οικονομική δικαιοσύνη και την άμεση δημοκρατία μαρτυρούν την αναδυόμενη επιθυμία για ένα χειραφετητικό μέλλον. Τα ζωντανά παραδείγματα των Ζαπατίστας στην Τσιάπας και των Κούρδων της Ροζάβα καταδεικνύουν πώς μπορούν να μοιάζουν οι μη καπιταλιστικές μορφές οργάνωσης χάρη σε δεκαετίες δουλειάς από τα κάτω.
Οι πολίτες συνειδητοποιούν ότι η οικοδόμηση ενός άλλου κόσμου μέσω της συλλογικής χειραφέτησης δεν είναι μόνο επιθυμητή και δυνατή, αλλά και αναγκαία. Ένα αυξανόμενο ποσοστό ανθρώπων βλέπει τις αξίες της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της αρμονίας με τη φύση ως πραγματικές εναλλακτικές λύσεις στη νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων. Η συμφιλίωση της κοινωνίας και της φύσης είναι απαραίτητη για τους καιρούς που έρχονται: η ριζική αλλαγή ξεκινά από την κατανόηση ότι μια οικολογική και δημοκρατική κοινωνία δεν είναι ένα αφηρημένο όνειρο αλλά μια πρακτική δυνατότητα που είναι εφικτή.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ιδέες της κοινωνικής οικολογίας και του κοινοτισμού παρέχουν μια επαναστατική ατζέντα που προτείνει μια πορεία προς μια «κοινοτική κοινωνία προσανατολισμένη στις ανθρώπινες ανάγκες, ανταποκρινόμενη στις οικολογικές επιταγές και αναπτύσσοντας μια νέα ηθική βασισμένη στο μοίρασμα και τη συνεργασία». Σε αυτή την ιστορική στιγμή, που χαρακτηρίζεται από την εμβάθυνση της κρίσης του καπιταλισμού και αυξάνει τις ελπίδες και τα αιτήματα για ένα καλύτερο μέλλον, αυτές οι ιδέες έχουν πολλά να προσφέρουν σε όσους αναζητούν ένα ουτοπικό όραμα και μια ριζοσπαστική πορεία.
Διαποτισμένη από τον διαλεκτικό νατουραλισμό, η κοινωνική οικολογία παρουσιάζει δύο σημαντικά συμπληρωματικά σχέδια που υπερβαίνουν την αφηρημένη κοινωνική θεωρία. Από τη μία πλευρά, αμφισβητεί το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα και όλες τις μορφές καταπίεσης, συμπεριλαμβανομένου του ρατσισμού, του εθνοκεντρισμού και της πατριαρχίας. Από την άλλη πλευρά, προσφέρει ένα αναδομητικό και επαναστατικό όραμα για μια οικολογική κοινωνία μετά τη σπάνη. Η κοινωνική οικολογία αντιμετωπίζει τους σημερινούς κοινωνικούς αγώνες που έρχονται στην επιφάνεια τόσο σε αστικά όσο και σε αγροτικά περιβάλλοντα, ενώ παράλληλα πραγματεύεται κεντρικά ερωτήματα σχετικά με τη σχέση μας με τη φύση, την επιστήμη και την τεχνολογία.
Επιπλέον, η κοινωνική οικολογία προτείνει πώς να οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία, προωθώντας προπαρασκευαστικές πολιτικές στρατηγικές που περιλαμβάνουν ομάδες συγγένειας και συνελεύσεις πολιτών, τη συγκρότηση αμεσοδημοκρατικών κοινωνικών κινημάτων, καθώς και εκπαιδευτικά προγράμματα. Η κοινωνική οικολογία παρέχει μια ηθική της συμπληρωματικότητας που θέτει τα θεμέλια των αγώνων για αλληλοβοήθεια, αυτοδιάθεση, αποκέντρωση, απελευθέρωση των φύλων, οριζοντιότητα και ισονομία.
Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό το όραμα ενός επιθυμητού μέλλοντος, πρέπει να διερευνηθούν συλλογικές απαντήσεις σε πολλαπλές προκλήσεις. Από την περιφέρεια μέχρι τα κέντρα του καπιταλισμού, οι απαντήσεις αυτές παίρνουν πολλές μορφές και μορφές, καταδεικνύοντας τη φύση του ίδιου του κινήματος: αποκεντρωμένο, αυτόνομο και εξελισσόμενο. Για τη δημιουργία επιτυχημένων και μακροχρόνιων εναλλακτικών λύσεων, πρέπει να αναπτυχθούν συνδέσεις μεταξύ αυτών των διαφορετικών πρωτοβουλιών. Τα μέλη τους πρέπει να συναντώνται, να εκπαιδεύονται, να κάνουν διάλογο, να μοιράζονται στρατηγικές και να δημιουργούν δίκτυα.
Για τους σκοπούς αυτούς, το TRISE, διοργανώνει την επόμενη Διεθνή Συνάντηση στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2024. Η Συνάντηση στοχεύει να ανταποκριθεί στην ανάγκη οικοδόμησης του κινήματος μέσα από μια σειρά δραστηριοτήτων που περιλαμβάνουν παρουσιάσεις και εργαστήρια. Θα συγκεντρώσει πολίτες, ακτιβιστές και ερευνητές που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτών των πολλαπλών αγώνων για επιθυμητά κοινά μέλλοντα.
CONTEXT:
Contemporary crises are making the struggle against capitalist modernity and its associated forms of domination more urgent than ever. The global rule of capitalism has kept intensifying labor exploitation, social inequalities, and ecological breakdown, pushing human societies and the ecosystem to their limits.
The extinction of species and the ravages of climate change, caused by a socio-economic system based on economic growth and profit, are changing, at an unprecedented pace, the conditions through which the web of life develops and evolves. The Covid-19 pandemic is only the latest manifestation of the devastating consequences of a model of society that sees nature as an enemy to conquer and an object to exploit.
In the meantime, military conflicts have once again engulfed many regions and threaten to lead to a new World War. This comes to remind us that a humanity dominated by nation-states and the profit-motive can never achieve lasting peace. Furthermore, this environment of militarization and insecurity has given a further boost to fascist tendencies worldwide that were already trying to exploit the popular indignation sparked by the 2008 economic crisis.
Yet everywhere in the world, cultures of resistance are emerging. The growing resonance of the struggles for women’s liberation, radical ecology, racial and economic justice and direct democracy testify to the emerging desire for an emancipatory future. The living examples of Zapatistas in Chiapas and the Kurds of Rojava demonstrate what non-capitalist forms of organization can look like thanks to decades of grassroots work.
MORE LINK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου