Για την ανηθικότητα που επικρατεί αλλά και την ηθική που μπορεί να επικρατήσει σε περιόδους κρίσεων μίλησε η επιφανής και πολυγραφότατη συγγραφέας Ναόμι Κλάιν στο πρόσφατο Συνέδριο του Κόμματος των Εργατικών στο Μπράιτον του Ηνωμένου Βασιλείου. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα της ομιλίας της.
«Ζούμε σε τρομερούς καιρούς. Επικεφαλής κρατών τουιτάρουν απειλές για ολοκληρωτική πυρηνική εξουδετέρωση, ολόκληρες περιοχές κλυδωνίζονται από το κλιματικό χάος, χιλιάδες μετανάστες πνίγονται στα ανοικτά των ευρωπαϊκών ακτών και ρατσιστικά κόμματα που κερδίζουν έδαφος: νιώθει κανείς ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να είμαστε απαισιόδοξοι για το συλλογικό μας μέλλον.
Στη δική μας εποχή, είναι αδύνατον να μελετήσουμε σχολαστικά μία κρίση χωρίς να λάβουμε υπόψη μας όλες τις υπόλοιπες. Έχουν όλες συγχωνευθεί και η μία ενδυναμώνει και εμβαθύνει την άλλη σαν ένα παραπαίον τέρας με πολλά κεφάλια.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται οι στιγμές κρίσεων να γίνονται ευκαιρίες για τους αισχρά πλούσιους για να αρπάξουν ακόμη περισσότερα. Μπορούν να είναι στιγμές που γινόμαστε ο καλύτερος εαυτός μας.
Όλοι είδαμε τι ακολούθησε την καταστροφική πυρκαγιά στον Πύργο Γκρένφελ [στο Λονδίνο]. Όταν αναζητούνταν οι ιθύνοντες, ο κόσμος συσπειρώθηκε, φρόντισε ο ένας τον άλλο, οργάνωσε δωρεές και μερίμνησε για τους ζωντανούς – και τους νεκρούς.
Για να βγούμε κερδισμένοι στις στιγμές κρίσεων δεν αρκεί απλώς να αντιστεκόμαστε. Έχουμε ανάγκη από ένα τολμηρό, γεμάτο προοπτική ναι: ένα σχέδιο για το πώς θα επανακάμψουμε και πώς θα αντιμετωπίσουμε τα θεμελιώδη προβλήματα. Και αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι πειστικό, αξιόπιστο και, κυρίως, ελκυστικό. Πρέπει να βοηθήσουμε τους εξαντλημένους και δύσπιστους πολίτες να φανταστούν τους εαυτούς τους σε έναν καλύτερο κόσμο.
Τους τελευταίους μήνες, το Εργατικό Κόμμα μάς δείχνει ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος. Ο τρόπος του να μιλάει κανείς τη γλώσσα της ειλικρίνειας και της αμεροληψίας και να ονοματίζει τις πραγματικές δυνάμεις που ευθύνονται περισσότερο γι’ αυτό το χάλι, όσο δυνατές κι αν είναι. Να μην φοβάται ορισμένες ιδέες που του είπαν ότι έχουν εξαφανιστεί για τα καλά, όπως η αναδιανομή πλούτου και η κρατικοποίηση βασικών δημοσίων αγαθών. Χάρη στο Εργατικό Κόμμα, γνωρίζουμε τώρα ότι δεν πρόκειται απλώς για μια ηθική στρατηγική. Πρόκειται για μια νικηφόρα στρατηγική. Ξεσηκώνει τους πολίτες και δραστηριοποιεί εκλογικές περιφέρειες που καιρό πριν έπαυσαν τελείως να ψηφίζουν.
Αυτό που συμβαίνει στη Βρετανία αποτελεί τμήμα ενός παγκόσμιου φαινομένου. Το είδαμε στην ιστορική εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς στις αμερικανικές προκριματικές εκλογές, η οποία στηρίχθηκε από τη νέα γενιά που ξέρει ότι οι κεντρώες πολιτικές εκ του ασφαλούς δεν της προσφέρουν κανενός είδους ασφάλεια για το μέλλον. Βλέπουμε κάτι παρόμοιο και στο νέο ακόμη κόμμα των Podemos στην Ισπανία, το οποίο βασίστηκε στη δυναμικότητα των μαζικών κινημάτων από την πρώτη μέρα. Αυτές οι εκλογικές εκστρατείας πήραν φωτιά με εκπληκτική ταχύτητα. Και βρέθηκαν κοντά στην ανάληψη της εξουσίας –πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο γνήσια μετασχηματιστικό πολιτικό πρόγραμμα στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική που έχω δει στη ζωή μου. Αλλά όχι αρκετά κοντά.
Σε όλες τις χώρες, μπορούμε και οφείλουμε να προσπαθήσουμε περισσότερο για να ενώσουμε τις τελείες μεταξύ οικονομικής αδικίας, ρατσιστικής αδικίας και φυλετικής αδικίας.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, η νίκη είναι ηθική ανάγκη για την αριστερά. Το τίμημα είναι πολύ υψηλό, και ο χρόνος πολύ λίγος για να συμβιβαστεί με οτιδήποτε λιγότερο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου