Για την αποανάπτυξη έχουμε μόνιμα στη δεξιά στήλη του ECOLEFT το βιβλίο "Το στοίχημα της αποανάπτυξης" του Σερζ Λατούς.Στις 5/1/2001, όπως βλέπετε και στην αφίσα, διοργανώνεται μια εκδήλωση με το θέμα της ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Εκτιμούμε ότι οι λίγοι αναγνώστες/ επισκέπτες του blog μπορεί να τους ενδιαφέρει.
Όμως όσοι δεν θα μπορέσουν να πάρουν μέρος στην εκδήλωση μπορούν να διαβάσουν το παρακάτω άρθρο, ή ακόμα να μας στείλουν mail ή να κάνουν σχόλιο για να τους στείλουμε κείμενα του εισηγητή Γ.Καλλή (καθηγητή στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης).
...Όσο προχωράει η οικολογική κρίση, επιβάλλεται σιγά σιγά η ανάγκη να ορίσουμε την ανθρώπινη πρόοδο με διαφορετικό τρόπο, και όχι με βάση τον παραγωγισμό και την τυφλή εμπιστοσύνη στα άλματα της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Στη Γαλλία, οι διανοούμενοι και οι ακτιβιστές που αγωνίζονται για την αποανάπτυξη, για έναν τρόπο ζωής απλούστερο και για μια ζωή με νόημα, βλέπουν να αυξάνεται το ακροατήριό τους, όχι μόνο στα κόμματα της αντινεοφιλελεύθερης αριστεράς, αλλά και στο ευρύ κοινό. Όμως, αντιπροσωπεύουν πολύ διαφορετικές πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις.
Θα έπρεπε να δει κανείς το εμβρόντητο ύφος του Γάλλου πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν όταν, στις 14 Οκτωβρίου του 2008, ο Υβ Κοσέ (μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του οικολογικού χώρου) υπερασπίστηκε από το βήμα της Βουλής τις ιδέες της αποανάπτυξης. Κάνοντας τη διάγνωση ότι « πρόκειται για μια ανθρωπολογική κρίση », ο Πράσινος βουλευτής του Παρισιού, υπό τα γιουχαΐσματα της δεξιάς, δήλωσε ότι « στο εξής, η προσπάθεια για μεγαλύτερη οικονομική μεγέθυνση είναι αντιοικονομική, αντικοινωνική και αντιοικολογική ». Βέβαια, η έκκλησή του για την « κοινωνία της λιτότητας » δεν είχε την παραμικρή πιθανότητα να υιοθετηθεί από τους βουλευτές. Ωστόσο, η προκλητική ιδέα της αποανάπτυξης είχε ήδη κάνει δυναμική εμφάνιση στον διάλογο.
Η οικονομική ύφεση είχε βάλει το χεράκι της. Φυσικά, όπως τόνισε ο Κοσέ -ο μοναδικός γνωστός Γάλλος πολιτικός που ενστερνίζεται αυτήν την ιδέα- « η αποανάπτυξη δεν έχει την παραμικρή σχέση με την απλή αριθμητική αντιστροφή της οικονομικής μεγέθυνσης »...Ολόκληρο το άρθρο στη Le Monde diplomatique ΕΔΩ.
Συγχαρητήρια γι' αυτή την εκδήλωση, αλλά και για όλες τις άλλες όμορφες δραστηριότητές σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπούμαι που δεν τα κατάφερα να είμαι σ' αυτή την χρήσιμη εκδήλωση. Εκτιμώ πως θα ήταν πολύ νεδιαφέρουσα και γι' αυτό θα παρακαλούσα να μου στείλετε τα κείμενα του εισηγητή Γ.Καλλή (καθηγητή στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης).
Επιτρέψτε μου μόνο να διατυπώσω με επιφύλαξη, αφού δεν έχω διαβάσει τα σχετικά κείμενα, την άποψή μου, πως δεν πρόκειται για "ανθρωπολογική κρίση", αλλά για κρίση ενός συγκεκριμένου τρόπου παραγωγής, δηλαδή του καπιταλισμού. Η άποψη για 'ανθρωπολογική κρίση' παραπέμπει σε πολύ σοβαρότερες από τις συστημικές εκδοχές και κατά κάποιομ τρόπο απενοχοποιεί την καπιταλιστική βαρβαρότητα, η οποία όσο κι΄αν φαντάζει πανίσχυρη, έχει ημερομηνία λήξης, όπως είχαν όλες οι προηγούμενες βαρβαρότητες. Ποιός ορίζει την εμερομηνία λήξης θα ρωτήσει ίσως κάποιος ανυπόμονος και απαισιόδοξος και η απάντηση είναι βέβαια πως αυτή την ορίζει με τους αγώνες της η ίδια η ανθρωπότητα που την υφίσταται... Μα η ανθρωπότητα δεν είναι μόνο όλοι οι άλλοι, αλλά και ο καθένας από εμάς.
"Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω", Νίκος Καζαντζάκης/ΑΣΚΗΤΙΚΗ.
Να είστε καλά
Κώστας Λάμπος