ΕΟΡΑ: Για την καπιταλιστική κρίση, την Ευρώπη, την Αριστερά και την Οικολογία

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΕΟΡΑ

Για την καπιταλιστική κρίση, την Ευρώπη,την Αριστερά και την Οικολογία

Συνέχεια των δύο προηγούμενων παρεμβάσεων α) «Οικολογικά μπροστά και αριστερά» β) «Να αλλάξουμε το σύστημα και τις συμπεριφορές – ΟΧΙ το κλίμα», εμείς που συμμετέχουμε στο εγχείρημα για μια «Ευρωπαϊκή Οικολογική Ριζοσπαστική Αριστερά» καταθέτουμε περιληπτικά τις θέσεις μας α) για την καπιταλιστική κρίση β) την όσμωση της αριστεράς από την οικολογία και το αντίστροφο γ) την υπέρβαση των νεοφιλελεύθερων σοσιαλδημοκρατικών και τριτοτεταρτοδιεθνιστικών προτάσεων, και δ) το πρόταγμα μιας νέας αντικαπιταλιστικής ιδεολογικής πολιτικής πρότασης.

1. Η κρίση που αντιμετωπίζει ο καπιταλιστικός κόσμος είναι διαχρονική, παρατεταμένη και δεν περιορίζεται μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Η κρίση έχει ταξικά χαρακτηριστικά, πλήττει κυρίως τα φτωχά και αδύναμα οικονομικά κοινωνικά στρώματα (μισθωτούς, συνταξιούχους, μικρούς επαγγελματίες, όσους έχουν μικρό αγροτικό κλήρο) και ιδιαίτερα σε ορισμένες Μεσογειακές χώρες τα πλήττει ανάλγητα. Η καπιταλιστική κρίση εμφανίζεται σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, στην οικονομία, στο περιβάλλον, στην εκπαίδευση, στη δικαιοσύνη, στις υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους, στην ποιότητα των τροφίμων και των καταναλωτικών προτύπων, στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των πόλεων, στην ερημοποίηση της υπαίθρου και της περιφέρειας.
1.1. Στη χώρα μας υπάρχουν επιπρόσθετα προβλήματα που κάνουν την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος εντονότερη. Μερικά απ΄ αυτά είναι: η έλλειψη αξιόλογης βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, ο μεγαλοϊδεατισμός που αποκορύφωμά του ήταν η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 (το «τίμημα» θα το πληρώνουμε για δεκαετίες), η φοροδιαφυγή, ο υπερκαταναλωτισμός – o υπέρμετρος δανεισμός των νοικοκυριών, η χαμηλή ποιότητα και οι ακριβές υπηρεσίες στο τουρισμό και στην εστίαση, οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι αδηφάγες τράπεζες, η κακή οργάνωση και λειτουργία του κράτους – της αυτοδιοίκησης – των κομμάτων, η οικονομική - ενεργειακή – αμυντική και τεχνολογική εξάρτηση που πλήττει την Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας.
1.2. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να είναι το πρότυπο μιας Ευρωπαϊκής Οικολογικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ωστόσο, το να αποδίδουμε την καπιταλιστική κρίση , που εμφανίζεται εντονότερα στη χώρα μας, ολοκληρωτικά στην Ε.Ε, δεν είναι ορθό. Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας έχουν τις δικές τους ευθύνες. Αυτές «Εμφύσησαν το τέρας που μέσα του επωάστηκαν» οι έντονες συνθήκες της καθολικής και πολυεπίπεδης κρίσης. Τα μεγάλα προβλήματα, όπως της εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, του περιβάλλοντος, της μετανάστευσης, της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και τον περιορισμό των στρατιωτικών δαπανών, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποκλειστικά και μόνο σε εθνικό επίπεδο. Απαιτούνται διαχρονικές πολιτικές συνεργασίες σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο, μια και μιλάμε για τη χώρα μας. Απορρίπτουμε την σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και τον νέο-φιλελεύθερο προσανατολισμό της, δεν απορρίπτουμε όμως την ιδέα για μια Ευρώπη των λαών της Αριστεράς και της Οικολογίας. Αυτές οι δυνάμεις οφείλουν να συνεργαστούν σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο. Ευθύνες έχουν και πολλοί Έλληνες (-ίδες) που εκμεταλλεύτηκαν τις Ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, όχι φυσικά για την ανάπτυξη, τον προγραμματισμό για ένα καλύτερο μέλλον της χώρας και εν γένει των πολιτών της, αλλά με τρόπους αδιαφανείς για την κατασπατάληση χρήσιμων πόρων που μας δίνονταν ως χώρα απλόχερα από την Ε.Ε.
1.3. Οι πιέσεις που θα δεχτεί η Ευρωπαϊκή Ιδέα και η πρόταση για τη συνεργασία των λαών σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο θα ενταθούν και θα προέρχονται τόσο από την Αμερικανοκρατία, το ΔΝΤ, τους μηχανισμούς της Ε.Ε. και τους «πρόθυμους» να την υπηρετήσουν, όσο και από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος.

Οι θέσεις της Eυρωπαϊκής Οικολογικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς:
 Κριτική στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση – Υπεράσπιση της Ευρωπαϊκής Ιδέας για τη συνεργασία των λαών.
 Για τη σημερινή κρίση στη χώρα μας, δεν έχουν μόνο ευθύνη η Αμερικανοκρατία, οι Τράπεζες, η Ε.Ε. Μεγάλη ευθύνη έχουν και τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα. Ευθύνες έχουν, αν και σε μικρότερο βαθμό, και όσοι πολίτες «παρασύρθηκαν» από τις καπιταλιστικές αξίες της υπερκατανάλωσης, του υπερδανεισμού, του φαίνεσθε, της απάτης με κάθε τρόπο προς την Ε.Ε.
 Η εγκατάλειψη της υπαίθρου και της περιφέρειας, ήταν σε πολλές περιπτώσεις μια αναγκαστική επιλογή όσων διέθεταν μικρό κλήρο, αλλά και αποτέλεσμα κυβερνητικών επιλογών ή παραλήψεων να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις και τις υποδομές για την παραμονή των κατοίκων της επαρχίας στον τόπο τους. Το νέο «αμερικανικό όνειρο» της αστικοποίησης, αποτέλεσμα και αυτό της προβολής των καπιταλιστικών αξιών, της «ευδαιμονίας χωρίς όρια», ήταν ένας επιπρόσθετος λόγος εγκατάλειψης της υπαίθρου.
 Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, ευρωπαϊκής και οικολογικής αριστεράς, ανεξάρτητα σε πιο πολιτικό κόμμα ή σχήμα είναι σήμερα στεγασμένες, οφείλουν να αναπτύξουν τις θεωρητικές τους επεξεργασίες, να προτάξουν μια νέα ιδεολογική πολιτική πρόταση που θα υπερβαίνει τις σοσιαλδημοκρατικές ολισθαίνουσες προς τον νεοφιλελευθερισμό προσεγγίσεις, καθώς και τις παραδοσιακές τριτοτεταρτοδιεθνιστικές μεταφυσικές προτάσεις, που μεταθέτουν την λύση των προβλημάτων στο αόριστο μέλλον, με «την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη».
 Η νέα ιδεολογική πολιτική πρόταση δεν μπορεί να μεταθέτει τη λύση όλων των κοινωνικών, περιβαλλοντικών, οικονομικών προβλημάτων στη «Δευτέρα παρουσία», ενός «υπαρκτού» ή ανύπαρκτου σοσιαλισμού, αλλά οφείλει να προτείνει δείγματα γραφής και κάποιες ανακουφιστικού χαρακτήρα απαντήσεις στο σήμερα.
 Ο δρόμος υλοποίησης της νέας ιδεολογικής πολιτικής πρότασης θα είναι δύσβατος και μακρύς, αλλά ο «Δρόμος φτιάχνεται περπατώντας» αρκεί να ξέρεις ότι βαδίζεις σε αντικαπιταλιστική, ευρωπαϊκή, ριζοσπαστική, οικολογική κατεύθυνση.
1.4 Οι παραπάνω γενικές θέσεις, χρήζουν περεταίρω επεξεργασίας και εξειδίκευσης, θα συνυπάρχουν σε ένα βαθμό και για ένα χρονικό διάστημα με τις παραδοσιακές προσεγγίσεις της σοσιαλδημοκρατίας, των τριτοτεταρτοδιεθνιστικών προτάσεων, καθώς και με εκείνων της α-πολίτικης οικολογίας. Ωστόσο αυτές τις γενικές και «τροχιοδεικτικές» θέσεις τις καταθέτουμε στον άτυπο διάλογο που γίνεται για την καπιταλιστική κρίση, την Ευρώπη, την αριστερά και την οικολογία.

Για την Ε.Ο.Ρ.Α.
Κώστας Φωτεινάκης, ecoleft2@gmail.com
Γιάννης Βέλλης, jvellis@gmail.com