[Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Clobal Ecososialist Network και έχει μεταφραστεί μέσω αυτόματης πλατφόρμας - ΠΗΓΗ ΕΔΩ]
H Περιβαλλοντική καταστροφή στη Γάζα
Μεμέτ Ουλουντάγκ
Καθώς χιλιάδες άμαχοι εξακολουθούν να πεθαίνουν και εκατομμύρια υποφέρουν από τους συνεχιζόμενους ισραηλινούς βομβαρδισμούς της Γάζας, υπάρχει μια άλλη φρίκη που απειλεί το μέλλον του παλαιστινιακού λαού και το μέλλον του πλανήτη μας: Η βαθύτερη περιβαλλοντική κρίση.
Οι πόλεμοι δημιουργούν περιβαλλοντικές καταστροφές. Το είδαμε στους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, μεταξύ άλλων. Οι συνέπειες αυτών των πολέμων για το περιβάλλον είναι καλά τεκμηριωμένες. Τα τοξικά όπλα και η καταστροφή πολιτικών υποδομών έχουν δημιουργήσει μακροχρόνια ρύπανση του αέρα, της γης και των πηγών νερού. Εκατομμύρια άνθρωποι συνεχίζουν να υποφέρουν πολύ μετά το τέλος των βομβών.
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμη βομβαρδισμού της Γάζας ως κλιμάκωση της μακροχρόνιας πολιορκίας από το Ισραήλ. Στις 26 Οκτωβρίου ο Δήμος της Γάζας εξέδωσε προειδοποίηση ότι η πόλη είναι μάρτυρας περιβαλλοντικής καταστροφής λόγω της συσσώρευσης σκουπιδιών. Τα πληρώματα κάδου δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν την πόλη λόγω των συνεχιζόμενων ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας και περιβάλλοντος. Περισσότεροι από 2.500, συμπεριλαμβανομένων 1.500 παιδιών, έχουν αναφερθεί αγνοούμενοι και ενδέχεται να έχουν παγιδευτεί ή νεκροί κάτω από τα ερείπια. Αξιωματούχοι του δήμου της Γάζας προειδοποιούν για τους σοβαρούς κινδύνους για την υγεία που αυτό δημιουργεί για τους ανθρώπους.
Ωστόσο, η περιβαλλοντική κρίση στη Γάζα δεν είναι νέα και το Ισραήλ ευθύνεται για αυτήν. Η New Arab News το λέει ξεκάθαρα: «Περιορίζοντας ό,τι ψαρεύεται, ό,τι εισέρχεται και βγαίνει από τη Γάζα και βομβαρδίζοντας συστηματικά τις μη στρατιωτικές και γεωργικές υποδομές, το Ισραήλ συνέβαλε στις ελάχιστα βιώσιμες συνθήκες της Γάζας».
Το Ισραήλ εμποδίζει την ανάπτυξη
Ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός της Γάζας έχει μετατρέψει την κρίση νερού σε ανθρωπιστική καταστροφή. Η Υπηρεσία Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή (UNRWA) ανέφερε ότι «το νερό παραμένει βασικό ζήτημα καθώς οι άνθρωποι θα αρχίσουν να πεθαίνουν χωρίς νερό. Οι ανησυχίες για την αφυδάτωση και τις ασθένειες που μεταδίδονται στο νερό είναι υψηλές, δεδομένης της κατάρρευσης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, συμπεριλαμβανομένης της διακοπής λειτουργίας της τελευταίας μονάδας αφαλάτωσης θαλασσινού νερού στη Γάζα».[1]
Σύμφωνα με μια έκθεση της Oxfam, «ο Ισραηλινός αποκλεισμός της Γάζας περιορίζει σοβαρά την είσοδο υλικών, καθιστώντας απίστευτα δύσκολη την ανάπτυξη υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης για την κάλυψη των αναγκών ενός αυξανόμενου πληθυσμού»[2]
Μια εργασία που δημοσιεύτηκε στο Environmental Epidemiology, με τίτλο «Η καταστροφή της υποδομής της Γάζας επιδεινώνει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην υγεία» (2022) παρέχει ανησυχητικά στοιχεία για την κρίση.[3]
«Ο παράκτιος υδροφόρος ορίζοντας, ο οποίος είναι η κύρια πηγή γλυκού νερού στη Γάζα, εξορύσσεται υπερβολικά για να αντισταθμιστεί η έλλειψη νερού και πιστεύεται ότι έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά λόγω της μόλυνσης από τα λύματα και τη διαρροή θαλασσινού νερού. Από το 2018, πάνω από το 92,6% των υπόγειων υδάτων κρίθηκαν ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση, μετατοπίζοντας την εξάρτηση από το πόσιμο νερό στο νερό με φορτηγά, το οποίο είναι 15 έως 20 φορές πιο ακριβό από το νερό από το δίκτυο, στο οποίο οι άνθρωποι ξοδεύουν έως και το 50% του μηνιαίου προϋπολογισμού τους για το νερό, σε σύγκριση με μόλις 3,5% παγκοσμίως. Η εισροή λυμάτων στη θάλασσα και στον παράκτιο υδροφόρο ορίζοντα έχει προκαλέσει υπερβολικές συγκεντρώσεις νιτρικών, νιτρωδών και χλωρίου, με αποτέλεσμα συγκεντρώσεις νιτρικών 300 mg/L, έξι φορές υψηλότερες από τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και λιγότερο από το 20% της κατανάλωσης πηγάδια που πληρούν τα πρότυπα του ΠΟΥ. Ως αποτέλεσμα, το 26% των ασθενειών στη Γάζα αναφέρθηκαν ως σχετιζόμενες με το νερό, με τις πιο κοινές ασθένειες όπως η οξεία αιματηρή διάρροια, η ιογενής ηπατίτιδα, οι ασθένειες του ήπατος και των νεφρών, η μεθαιμοσφαιριναιμία (σύνδρομο του μπλε μωρού) και η αναιμία».
Ένα ενημερωτικό δελτίο των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) το 2022[4] εκθέτει περαιτέρω το επίπεδο της κρίσης που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι:
- Μόνο το 39,5% των νοικοκυριών έχει πρόσβαση σε ασφαλώς διαχειριζόμενο νερό. 66,2% στη Westbank και μόνο 4% στη Γάζα.
- 90.000 παλαιστινιακά νοικοκυριά υποφέρουν από οξεία έλλειψη υπηρεσιών συλλογής στερεών απορριμμάτων.
- Το 25% των περιπτώσεων παιδικής νοσηρότητας στη Γάζα προκαλείται από ασθένειες που μεταδίδονται στο νερό.
Οι μέλισσες της Γάζας δεν γλιτώνουν ούτε από την ισραηλινή πολιορκία και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Οι πληθυσμοί των μελισσών έχουν πέσει κατακόρυφα. Σύμφωνα με την Ένωση Μελισσοκομικών της Γάζας, «ο αριθμός των κυψελών στον παλαιστινιακό θύλακα έχει μειωθεί δραματικά, από 35.000 το 2000 σε λιγότερες από 20.000 το 2021, κυρίως ως αποτέλεσμα των στρατιωτικών εισβολών του Ισραήλ σε γεωργικές εκτάσεις κατά μήκος των συνόρων».[5]
Η Γάζα βρίσκεται επίσης υπό μακροχρόνιο θαλάσσιο αποκλεισμό από το Ισραήλ. Καθώς οι συνθήκες χειροτερεύουν και οι πόροι γλυκού νερού εξαντλούνται, οι κάτοικοι της Γάζας πλένονται σε μολυσμένες θάλασσες. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι θανατηφόρες ασθένειες που μεταδίδονται από το νερό θα εξαπλωθούν στην πολιορκημένη λωρίδα εάν δεν επιτραπεί η βοήθεια. Σύμφωνα με περιβαλλοντικές αναφορές, οι ανεπαρκείς υποδομές υγιεινής και οι ελλείψεις ηλεκτρικού ρεύματος προκαλούν την απόρριψη ακατέργαστων λυμάτων στη θάλασσα. Το Νορβηγικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες ανέφερε ότι η πλήρης παύση λειτουργίας των μονάδων επεξεργασίας λυμάτων τον Οκτώβριο οδήγησε στην έκλυση περισσότερων από 130.000 κυβικών μέτρων ακατέργαστων λυμάτων στη Μεσόγειο Θάλασσα καθημερινά, θέτοντας σε σοβαρό περιβαλλοντικό κίνδυνο.[6]
Ο Wafa Aludaini αναφέρει στο Middle East Monitor[7] «Το ψάρεμα κατά μήκος του αποκλεισμένου παράκτιου θύλακα είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα επαγγέλματα στον κόσμο, καθώς οι ψαράδες μπορούν να δεχτούν πυρά ισραηλινών κανονιοφόρων ανά πάσα στιγμή. Οι ψαράδες δεν επιτρέπεται να ταξιδεύουν πέρα από τρία ναυτικά μίλια από την ακτή, ακόμη και για να ταΐσουν τις οικογένειές τους. Το ισραηλινό κατοχικό ναυτικό περιπολεί ενεργά τις αλιευτικές περιοχές στις θαλάσσιες οδούς που συνορεύουν με την Παλαιστίνη, διατηρώντας τον αποκλεισμό τόσο από τη θάλασσα όσο και από την ξηρά».
4000 ψαράδες στη Γάζα εργάζονται κάτω από τις καθημερινές απειλές από τους ισραηλινούς περιορισμούς για το πόσο μακριά μπορούν να βγουν στη θάλασσα. Το ντοκιμαντέρ της Γάζας των Andrew McConnell και Garry Keane δείχνει την επιδείνωση των συνθηκών των ψαράδων στη Γάζα. Η ρύπανση μειώνει τους πληθυσμούς των ψαριών και η πολιορκία καταστρέφει ένα από τα πιο σημαντικά μέσα διαβίωσης της λωρίδας.
Από το ποτάμι στη θάλασσα
Η περιβαλλοντική καταστροφή στη Γάζα και η σχετική υγειονομική κρίση είναι καλά τεκμηριωμένη. Ο λαός της Γάζας υποφέρει από έναν μακροχρόνιο «περιβαλλοντικό πόλεμο». Οι συνέπειες της περιβαλλοντικής κρίσης θα διαρκέσουν για τις επόμενες γενιές.
Ο αγώνας ενάντια στην κλιματική αλλαγή και την περιβαλλοντική κρίση πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα για ελευθερία για την Παλαιστίνη. Το περιβαλλοντικό απαρτχάιντ είναι μια συστηματική κατοχή και εκμετάλλευση του περιβάλλοντος στην Παλαιστίνη που στέρησε τους Παλαιστίνιους από τη γη, το νερό και άλλους φυσικούς πόρους τους ενώ επηρεάστηκαν δυσανάλογα από την οικολογική ζημιά που προκάλεσε το Ισραήλ.
Το περιβαλλοντικό απαρτχάιντ του Ισραήλ βλάπτει το κλίμα και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Αυτό δεν είναι ξεχωριστό από το σύστημα του απαρτχάιντ που επιβάλλεται στους Παλαιστίνιους.
Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, η γη, ο αέρας και το νερό καταστρέφονται συστηματικά. Για να σταματήσουμε αυτή την καταστροφή, πρέπει να επαναλάβουμε το κάλεσμά μας: Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη.
[2] https://www.oxfam.org/en/failing -gaza-undrinkable-water-no-access-toilets-and-little-hope-horizon
Αποποίηση ευθύνης: Οι απόψεις που εκφράζονται σε άρθρα είναι του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις άλλων μελών του Παγκόσμιου Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου