Όσκαρ Λαφονταίν, Ζάν – Λικ Μελανσόν: Για ένα «Παγκόσμιο Φόρουμ της Επανάστασης των Πολιτών»

Oskar Lafontaine - Jean-Luc Mélenchon

Η Iskra αναδημοσιεύει από το ¨Αριστερό Βήμα¨ σε εξαιρετική μετάφραση της σ. Αριάδνης Αλαβάνου την κοινή Διακήρυξη του Όσκαρ Λαφονταίν και του Ζάν – Λικ Μελανσόν, μαζί με τον πρόλογο που έχει καταχωρηθεί στο Αριστερό Βήμα.

Η Διακήρυξη των Όσκαρ Λαφονταίν και Ζάν – Λικ Μελανσόν, δύο ηγετικών προσωπικοτήτων της Γερμανικής κα Γαλλικής Αριστεράς, που προέρχονται από τη σοσιαλδημοκρατία, έχει εξαιρετική σημασία και επικαιρότητα.

Δεν είναι τόσο το περιεχόμενο της που, κατά τη γνώμη μου, προξενεί τη σημασία της. Και αυτό διότι το περιεχόμενο της, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερα εντυπωσιακό, πρωτότυπο και ριζοσπαστικό. Κάθε άλλο θα έλεγα. Θα πρόσθετα, μάλιστα, ότι το «Παγκόσμιο Φόρουμ της Επανάστασης των Πολιτών» που Λαφονταίν και Μελανσόν προτείνουν, παρά το βαρύγδουπο της φράσης, μπορεί να λάβει διάφορες προεκτάσεις αφού «οι πολίτες» είναι μια γενική αταξική έννοια, στην οποία κάποιοι θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν τους πάντες, από τους μεγιστάνες του πλούτου και τους μεγαλομετόχους των πολυεθνικών, έως τους εξαθλιωμένους ανέργους του Περάματος!

Αυτό που επιβραβεύει την κοινή Διακήρυξη των Λαφονταίν – Μελανσόν είναι κυρίως ο χαρακτήρας της πρωτοβουλίας και το πνεύμα της.

Διότι Λαφονταίν και Μελανσόν στην ουσία υποδεικνύουν, το θέλουν δεν το θέλουν, στην Ευρωπαϊκή Αριστερά, την ανάγκη να φύγει από την ιδιόμορφη ακινησία, την παραλυτική ατολμία, το εσωστρεφές κλείσιμο σε κάθε χώρα και το φόβο μπροστά στην ανάγκη ριζοσπαστικών, ρηκτικών και ανατρεπτικών επιλογών.

Σε μια τόσο κρίσιμη φάση, μπροστά σε μια τόσο βαθιά κρίση και τέτοιου βάθους αντιδραστικές πολιτικές, είναι άκρως απογοητευτικό να βλέπουμε μια Αριστερά στην Ευρώπη, κομμουνιστική και μη, χλομιασμένη σε μια κατάσταση τέλματος, μάλλον εγκαταλειμμένη, φοβική, παρωχημένη, ασυντόνιστη σε ευρωπαϊκό και όχι μόνο επίπεδο, και ελάχιστα κινηματική.

Φυσικά δεν υπόκεινται όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς, και σε όλες τις χώρες, στις ως άνω κριτικές αναφορές.

Οι εξαιρέσεις, όμως, δεν αλλάζουν τον κανόνα και την εικόνα.

Και η εικόνα της σημερινής ευρωπαϊκής Αριστεράς, σε μία τόσο τραγική ιστορική φάση που διανύουμε, είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων.

Σε αυτές τις συνθήκες η πρωτοβουλία Μελανσόν – Λαφονταίν, ανεξαρτήτως παρατηρήσεων, έρχεται να ταράξει τα νερά και να υποδείξει ένα δρόμο.

Ένα δρόμο για μία ευρωπαϊκή Αριστερά πολύ πιο τολμηρή, πολύ πιο ταξική, πολύ πιο συγκρουσιακή, πολύ πιο αποτελεσματική και τελικά πραγματικά επαναστατική.

Ένα δρόμο για ένα πολύ πιο ουσιαστικό και οργανικό συντονισμό και κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων της Ευρώπης, προκειμένου να αμφισβητήσουν τον νεοφιλελευθερισμό και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Προκειμένου να αμφισβητήσουν την ευρωζώνη και την ίδια την ΕΕ ως κεντρικές επιλογές του χρηματιστικού κεφαλαίου. Προκειμένου να υπερασπίσουν νέες πολιτικές και νέους δρόμους σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα και στην Ευρώπη ως σύνολο, σε μια προοπτική μιας Ευρώπης, που μακριά από κάθε στενόμυαλο και κοντόθωρο ευρωκεντρισμό που διατηρεί σε αιχμαλωσία μεγάλα τμήματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και όχι μόνο, θα ακολουθήσει επιλογές προόδου και σοσιαλισμού, τις μόνες που μπορούν να συναδελφώσουν τις χώρες και τους λαούς της Ευρώπης.

Ο ΠΕΡΙΟΙΚΟΣ

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο της Διακήρυξης Λαφοντάιν – Μελανσόν

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΑΝΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ

«Στου δρόμου της ζωής τη μέση σε σκοτεινό βρέθηκα δάσος γιατί το μονοπάτι το σωστό είχα μπλέξει» *

Κοινή διακήρυξη εξέδωσαν οι Ζαν-Λικ Μελανσόν και Όσκαρ Λαφοντέν, στο Ζάαρμπρικεν, στις 20 Νοεμβρίου 2012. Η εφημερίδα «Ουμανιτέ» την παρουσιάζει με τον τίτλο “Η φτώχεια και ο κοινωνικός ανταγωνισμός ανάμεσα στους ανθρώπους πάντα δημιουργούν το έδαφος για τον πόλεμο και τη βία”. Ο τόπος που επιλέχθηκε δεν είναι τυχαίος. Ο Λαφοντέν έχει διατελέσει δήμαρχος της πόλης και πρόεδρος του κρατιδίου του Ζάαρ. Το Ζάαρμπρίκεν, πρωτεύουσα του κρατιδίου, βομβαρδίστηκε ανηλεώς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Η περιοχή του Ζάαρ διεκδικήθηκε σκληρά από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Το 1945, προσωρινά, αποτέλεσε μέρος της γαλλικής ζώνης κατοχής. Το 1947, η Γαλλία συγκρότησε το κατ΄ όνομα πολιτικά ανεξάρτητο προτεκτοράτο του Ζάαρ και το συγχώνευσε με τη Γαλλία με στόχο την εκμετάλλευση των πλούσιων ανθρακωρυχείων του. Η περιοχή του Ζάαρ ενώθηκε με την τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας την 1/1/1957. Παραθέτουμε τη διακήρυξη, όπως δημοσιεύεται στην «Ουμανιτέ»:

“Σημειώνουμε με ανησυχία τη χρήση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως εργαλείου εκτεταμένης λιτότητας. Αυτό δεν οδηγεί πουθενά εκτός από μια καταστροφή από την οποία καμιά χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει”.

“Αυτή η πολιτική δυσφημεί το ευρωπαϊκό ιδανικό οδηγώντας τους λαούς μας στο αδιέξοδο της καταστροφής του κοινωνικού κράτους, στην οικονομική ύφεση και στην αδιαφορία για το περιβάλλον. Είμαστε αντίθετοι στην έξαρση των εθνικών εγωισμών που μπορεί να προκαλέσει αυτή η πολιτική. Γνωρίζουμε ότι με το να υποβαθμίζουν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες για να επιβάλουν στους λαούς τη νεοφιλελεύθερη διαρθρωτική προσαρμογή η ίδια η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Έχοντας αφομοιώσει τα μαθήματα της ιστορίας, θέλουμε να διεγείρουμε τις συνειδήσεις, θυμίζοντας ότι η κοινωνική αποστέρηση, η ύφεση και ο εκτεταμένος ανταγωνισμός μεταξύ των λαών πάντα δημιουργούν το έδαφος για πόλεμο και βία. Η Ευρώπη βρίσκεται προ αυτής της απειλής!

“Λυπούμαστε που η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν προβάλλει καμιά αντίσταση στις προσταγές του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, στους οίκους αξιολόγησης που ελέγχει και στις αγορές. Είδαμε στην Ελλάδα τον Γιώργο Παπανδρέου, τους Θαπατέρο και Σόκρατες στην Ισπανία και την Πορτογαλία να παραδίδονται άνευ όρων. Στη συνέχεια, μείναμε κατάπληκτοι βλέποντας τη νέα γαλλική κυβέρνηση να ευθυγραμμίζεται καθαρά και απλά με τις ντιρεκτίβες των συνθηκών που υπέγραψαν η Άνγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί. Υπ΄αυτές τις συνθήκες, για να αντιμετωπίσουν τον κοινωνικό αφανισμό της Ευρώπης και να εξασφαλίσουν την ειρήνη, οι εργαζόμενοι πρέπει να δημιουργήσουν νέες αριστερές πολιτικές πλειοψηφίες και να αυξήσουν την ικανότητά τους να λαμβάνουν πρωτοβουλίες ως πολίτες. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες κινητοποίησης στο παρόν πλαίσιο ή το φόβο για το αύριο και ότι η πίεση της ανεργίας και της φτώχειας παραλύουν πολλές δυνάμεις. Βλέπουμε την άκρα δεξιά να αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη. Βλέπουμε όμως, επίσης, τις δυνάμεις μας να φτάνουν με σφρίγος στο κατώφλι της εξουσίας στην Ελλάδα, όπως στην περίπτωση του Σύριζα. Επιβεβαιώνεται η πεποίθησή μας ότι η αλυσίδα της λιτότητας που εγκλωβίζει τους λαούς της Ευρώπης κάπου θα σπάσει, σε μια από τις χώρες που ζουν το σημερινό μαρτύριο, όπως έγινε στη Νότια Αμερική ύστερα από μια δεκαετία διαρθρωτικής προσαρμογής. Η Ευρώπη χρειάζεται μια επανάσταση των πολιτών.

Οι λαοί πρέπει να έχουν τη δύναμη να ορίζουν ελεύθερα την πολιτική που πιστεύουν ότι είναι καλή γι΄ αυτούς, χωρίς να υπόκεινται σε προαποφασισμένες αντιδημοκρατικές διαδικασίες ελέγχου και σε τιμωρίες, όπως αυτές που επιβάλλονται με τις νέες ευρωπαϊκές συνθήκες. Αυτή η αξίωση επιβεβαιώνεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Έδωσε την αφορμή για βαθιές αλλαγές στη Νότια Αμερική και τη Βόρεια Αφρική. Πουθενά δεν έχει πάρει την τελική μορφή της. Αλλά παντού εκφράζει την ισχυρή προσδοκία για κοινωνική και πολιτική δημοκρατία.

Γι΄ αυτό αποφασίσαμε να ενώσουμε την προσωπική μας δράση, για να δημιουργήσουμε μαζί με προοδευτικούς ανθρώπους και στις πέντε ηπείρους ένα κοινό πλαίσιο συναντήσεων και προτάσεων, το Παγκόσμιο Φόρουμ της επανάστασης των πολιτών. Ελπίζουμε να δούμε την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ETUC) να οργανώνει την αντίσταση των μισθωτών. Χαιρετίζουμε την προσπάθεια του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να υποστηρίξει την ενεργό συνεργασία των κομμάτων της νέας ευρωπαϊκής αριστεράς μέσα στους αγώνες των λαών. Επιβεβαιώνουμε την εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας να ηγηθούμε, όταν έρθει ο χρόνος, των νέων προοδευτικών κυβερνήσεων που χρειάζονται για να αλλάξει ο ρους της ιστορίας και να αποφύγουμε την καταστροφή! Καλούμε όλους τους προοδευτικά σκεπτόμενους να μπουν σ΄ αυτή τη μάχη”.

Όσκαρ Λαφοντέν και Ζαν -Λικ Μελανσόν.

Μετάφραση Α. Αλαβάνου

*Ο τίτλος από την " Κόλαση" του Δάντη, 1ο Άσμα 1ος στίχος, ας θεωρηθεί ο μόνος σχολιασμός του κειμένου. (Σ.τ.Μ.)

ΠΗΓΗ ISKRA