ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: The future will not be won by resigning ourselves to adapting to collapse, but by having the courage to prevent its causes. LINK
Το μέλλον δεν θα κερδηθεί υποχωρώντας στην προσαρμογή στην κατάρρευση, αλλά έχοντας το θάρρος να αποτρέψουμε τις αιτίες της.
1. Όπως γνωρίζουμε, η COP 30, η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, θα πραγματοποιηθεί φέτος τον Νοέμβριο στο Μπελέμ ντο Παρά.
Εμπνέει ελπίδα, καθώς θα πραγματοποιηθεί σε μια χώρα που κυβερνάται από την αριστερά, υπό την αιγίδα του Προέδρου Λούλα. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι ο μεγαλύτερος ρυπαίνων του πλανήτη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα απουσιάζουν, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ -ένας φανατικός αρνητής της κλιματικής αλλαγής- έχει αποσύρει τη χώρα του από αυτό το διεθνές φόρουμ.
Δυστυχώς, μια πρόσφατη απόφαση των βραζιλιάνικων αρχών ρίχνει σκιά σε αυτή τη συνάντηση: η άδεια για εξερεύνηση πετρελαίου στον βυθό κοντά στις εκβολές του Αμαζονίου. Οι Βραζιλιάνοι περιβαλλοντολόγοι καταδικάζουν αυτήν την απόφαση, η οποία αντιπροσωπεύει έναν τεράστιο κίνδυνο - σε περίπτωση ατυχήματος με υπεράκτιες γεωτρήσεις - ενός «μαύρου κύματος» που θα καταστρέψει τα εύθραυστα οικοσυστήματα του τροπικού δάσους του Αμαζονίου.
Επιπλέον, εάν οι τεράστιες ποσότητες πετρελαίου που έχουν εναποτεθεί στον βυθό της θάλασσας σε αυτήν την περιοχή εξορυχθούν, πωληθούν και καούν, αυτό θα συμβάλει καθοριστικά στην κλιματική αλλαγή.
Υπό αυτές τις συνθήκες, τι μπορούμε να περιμένουμε από την COP 30; Πρέπει να πούμε ότι τα αποτελέσματα των προηγούμενων 29 διασκέψεων δεν είναι λαμπρά: είναι αλήθεια ότι έχουν υιοθετηθεί ορισμένα ψηφίσματα, αλλά... δεν έχουν εφαρμοστεί ποτέ. Οι εκπομπές δεν έχουν σταματήσει ποτέ να αυξάνονται, η συσσώρευση αερίων του θερμοκηπίου έχει φτάσει σε πρωτοφανείς διαστάσεις και το επικίνδυνο όριο των 1,5°C (πάνω από την προβιομηχανική εποχή) έχει ήδη επιτευχθεί.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες των διοργανωτών της νέας COP; Μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα διαβάζοντας μια πρόσφατη συνέντευξη με τον André Correa do Lago, ο οποίος διορίστηκε από τον Lula ως πρόεδρος της COP 30. Διπλωμάτης με εκτεταμένη εμπειρία στη βιώσιμη ανάπτυξη, είναι επί του παρόντος Υπουργός Κλίματος, Ενέργειας και Ανάπτυξης στο Υπουργείο Εξωτερικών της Βραζιλίας. Σε αυτή τη συνέντευξη, ο Corrêa do Lago δηλώνει: «Θα ήθελα πολύ ο κόσμος να θυμάται την COP 30 ως μια COP προσαρμογής».
2. Τι σημαίνει αυτό; Σίγουρα, η προσαρμογή στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής – δασικές πυρκαγιές, ανεμοστρόβιλοι, καταστροφικές πλημμύρες, αφόρητες θερμοκρασίες, ξηρασίες, ερημοποίηση, έλλειψη γλυκού νερού, άνοδος της στάθμης της θάλασσας κ.λπ. (η λίστα είναι ατελείωτη) – είναι απαραίτητη, ειδικά στις χώρες του Νότου, τα πρώτα θύματα αυτής της ζημιάς.
Ωστόσο, το να δίνουμε προτεραιότητα στην «προσαρμογή» αντί για την «πρόληψη» αποτελεί έναν έμμεσο τρόπο αποδοχής του αναπόφευκτου της κλιματικής αλλαγής. Πρόκειται για έναν λόγο που ακούγεται ολοένα και περισσότερο μεταξύ ηγετών διαφόρων χωρών σε όλο τον κόσμο.
Η λογική αυτού του επιχειρήματος είναι απλή: δεδομένου ότι είναι αδύνατο να γίνει χωρίς τα ορυκτά καύσιμα, την παγκοσμιοποιημένη μεταφορά αγαθών, τη βιομηχανική γεωργία και άλλες πολλαπλές οικονομικές δραστηριότητες που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή, αλλά είναι απαραίτητες για την ορθή λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, δεν μας μένει άλλη επιλογή από το να προσαρμοστούμε.
Ενώ η προσαρμογή μπορεί να είναι ακόμα δυνατή στην αρχή, μόλις η θερμοκρασία αυξηθεί πάνω από ένα ορισμένο επίπεδο - δύο βαθμούς; τρεις βαθμούς; κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά - θα καταστεί αδύνατη. Πώς μπορούμε να προσαρμοστούμε αν η θερμοκρασία υπερβεί τους 50 βαθμούς; Αν το πόσιμο νερό γίνει ένα σπάνιο αγαθό; Θα μπορούσαμε να πολλαπλασιάσουμε τα παραδείγματα.
Δεν μας έχει απομείνει πολύς χρόνος για να αποτρέψουμε μια καταστροφή που θα έθετε σε κίνδυνο την ανθρώπινη επιβίωση σε αυτόν τον πλανήτη. Και σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι Αρειανοί όπως ο Έλον Μασκ, δεν υπάρχει πλανήτης Β. Αν η COP 30 ευνοήσει την προσαρμογή έναντι της πρόληψης, θα μείνει στην ιστορία ως η COP της συνθηκολόγησης.
Ευτυχώς, θα συναντηθεί στο Μπελέμ ντο Παρά, ταυτόχρονα με την COP, μια Λαϊκή Σύνοδο Κορυφής, στην οποία θα συμμετάσχουν περιβαλλοντικά κινήματα, αγρότες, ιθαγενείς, φεμινίστριες, οικοσοσιαλίστριες και άλλοι, συζητώντας πραγματικές λύσεις για την οικολογική κρίση και βγαίνοντας στους δρόμους του Μπελέμ ντο Παρά για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην αδράνεια των κυβερνήσεων και να επιβεβαιώσουν την ανάγκη ρήξης με το σύστημα. Είναι οι σπορείς του μέλλοντος, που αρνούνται την παραίτηση και τον κομφορμισμό.
Μίχαε Λόουι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου