Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

Περί συντροφικότητας και άλλων βαρύγδουπων όρων….

Περί συντροφικότητας και άλλων βαρύγδουπων όρων….
Ο όρος σύντροφος είναι ιδιαίτερα βαρύς συναισθηματικά και πολιτικά…. Έχει καθιερωθεί από την Αριστερά και υιοθετηθεί ακόμα και από το ΠΑΣΟΚ.
Πριν την αριστερά έχουμε συναντήσει «τους συντρόφους του Οδυσσέα» στα Ομηρικά Έπη κ.λπ.

ΣΥΝτροφος, ΣΥΝαγωνιστής, ΣΥΝέταιρος, ΣΥΝτεκνος, ΣΥΝεργάτης, ΣΥΡιζα κ.ά. λέξεις που περιγράφουν ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ. Κατά τη γνώμη μου οι λέξεις αυτές πρέπει να «απολέσουν» προοδευτικά το συναισθηματικό τους βάρος – που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ψεύτικο – και να εξετάσουμε τον τρόπο/τρόπους για τη δημιουργία βασικών και κοινά αποδεκτών κανόνων συνεργασίας.
Δεν μπορεί να επικαλούμαστε την εμπιστοσύνη που οφείλει να έχει ο σύντροφος άνευ όρων. Δεν θα υιοθετήσω τον όρο «θεσμοθετημένη δυσπιστία» που χρησιμοποίησε (για άλλο θέμα) πρόσφατα ένας άλλος πολιτικός που έχει περάσει από την αριστερά. Όμως στις μέρες μας δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μόνο με την ψεύτικη συντροφικότητα, χρειαζόμαστε κανόνες. Η αριστερά πάντα είχε καταστατικά, έπαιρνε αποφάσεις κ.λπ. αλλά όλα αυτά ήταν σαν τα «λάστιχα» που ξεχείλωναν τις επόμενες ημέρες.
Κανόνες λοιπόν συνεργασίας, αλληλοσεβασμός, τήρηση των συμφωνηθέντων ή αναπροσαρμογή όταν οι πολιτικές καταστάσεις και τα δεδομένα αλλάζουν και ας αποδραματοποιήσουμε τους όρους σύντροφος και συντροφικότητα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου