Πέτρος Ανταίος: πως ιδρύσαμε την ΕΠΟΝ
Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία
Το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,
Πετάμε στον αγώνα, στη θυσία
Για την Ελλάδα, για τη λευτεριά.
Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.
Τα νιάτα είμαστε μεις, της γης η ελπίδα,
άλλοι του π' αντίκρυ μας θα σταθεί,
μελίσσι από τη κάθε μια πατρίδα,
κινάμε να λυτρώσουμε τη γη.
Για μια ζωή ελεύθερη κι' ωραία,
απλώνουμε της νιότης τα φτερά,
μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα
τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.
Στο φράκτη της σκλαβιάς το πέρασμά μας
μια καταλύτρα θάν' νεροσυρμή, το δίκηο,
η λευτεριά για σύνθημά μας
ποιος θα μας αντικόψει την ορμή;
Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα, κλπ.
Των ταπεινών τον πόνο και την θλίψη
του σκλάβου τη βαθειά την οιμωγή,
από τη γη μας θέλουμε να λείψει
για να γένει χιλιόμορφη η ζωή.
Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα, κλπ.
(Ο ύμνος της ΕΠΟΝ γράφτηκε το '43 σε στίχους Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη και μουσική του Αλέκου Ξένου. Αργότερα μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε αλλιώτικα σε κάθε περιοχή. Στην Αθήνα η μουσική ήταν του Φοίβου Ανωγειανάκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου