νέο SITE για την οικολογία, την κοινωνία, τον πολιτισμό

για την οικολογία, την κοινωνία, τον πολιτισμό

Γίνε συμμέτοχος!!! 

ΕΔΩ

Πάνος Τότσικας: Καταναλωτισμός, περιβάλλον, κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία

www.bleeps.gr 

Καταναλωτισμός, περιβάλλον, κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία.                                                                                    

Από τα μέσα της δεκαετίας του’80, θεώρησα σκόπιμο να συμμετέχω σε όσες πρωτοβουλίες  κινήσεις , επιτροπές πολιτών  αγωνίζονταν για την προστασία των ελεύθερων χώρων, του αστικού και περιαστικού περιβάλλοντος, των  δασών και των ορεινών όγκων της Αττικής.

 Μέσα απ’ αυτή την διαδικασία και εμπειρία, συνειδητοποίησα ότι  «αντίπαλος» δεν ήταν μόνο όσοι διαχειρίζονταν την κεντρική ή την τοπική εξουσία, όχι μόνο τα εκάστοτε σχέδια «ανάπτυξης» και «αξιοποίησης» που προωθούνταν από κυβερνητικά κόμματα και δημοτικά σχήματα, πλειοψηφούντα ή μειοψηφούντα, αλλά και ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μου, σχετικά βολεμένων με την υπάρχουσα κατάσταση, που διεκδικούσαν, υποτίθεται, καλύτερη «ποιότητα ζωής».

Οι συμπολίτες μου αυτοί, έχοντας περιπέσει σε κατάσταση καταναλωτικής υστερίας, δεν δίσταζαν να αγοράζουν πράγματα ελάχιστα ή καθόλου αναγκαία γι’ αυτούς, με αποτέλεσμα να γεμίζουν οι ντουλάπες τους, τα πατάρια, οι αποθήκες  και να μην ξέρουν που να βάλουν πια τα άχρηστα γι’ αυτούς πράγματα, τα οποία επιπλέον δεν είχαν  και εμπορική αξία, ώστε να τα μεταπουλήσουν.

Ακόμη, αρκετοί  από τους συμπολίτες μου, διεκδικούσαν το δικαίωμα να καταναλώνουν τον δημόσιο χώρο της πόλης για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Έτσι δεν δίσταζαν να καταλαμβάνουν δημόσιους  χώρους σε πεζοδρόμια και πλατείες,  παρκάροντας το όχημά τους ή επεκτείνοντας το μαγαζί τους, δεν δίσταζαν να  καλύπτουν αυθαίρετα ημιυπαίθριους  χώρους, βεράντες και μπαλκόνια, πρασιές, ισόγειους και υπόγειους  χώρους, υποβαθμίζοντας τις συνθήκες διαβίωσης των γειτόνων τους αλλά και της πόλης συνολικά. Επίσης, δεν δίσταζαν να χτίζουν αυθαίρετα σπίτια  σε δασικές περιοχές, ακόμη και σε καμένες και κηρυγμένες αναδασωτέες περιοχές, δεν δίσταζαν να καταπατούν παραλιακούς χώρους και να περιορίζουν την ελεύθερη πρόσβαση προς τη θάλασσα.

Και όλα αυτά δεν τα έκαναν μόνο κάποιοι που ανήκαν στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, αλλά, σε διαφορετικό βαθμό βέβαια, και κάποιοι που ανήκαν στις μεσαίες και κατώτερες. Συνήθως, για λόγους απληστίας οι πρώτοι , μαγκιάς οι δεύτεροι  και επιβίωσης οι τρίτοι (ή με ένα δικό του “κοκτέϊλ” ο καθένας).

Και τότε ήρθε η «κρίση».

Για πολλούς, αυτό σήμαινε μείωση του καταναλωτικού τους επιπέδου. Μείωση της δυνατότητας  να καταναλώνουν εμπορεύματα που δεν τα είχαν ανάγκη, για κάποιους, αλλά και αδυναμία κάλυψης βασικών βιοποριστικών αναγκών, για κάποιους άλλους. Και τότε εμφανίστηκε το φαινόμενο της προσφοράς, της αναδιανομής  και  της επανάχρησης  μεταχειρισμένων ειδών  και αντικειμένων πρώτης ανάγκης: Εκκλησίες και  δημοτικές υπηρεσίες παραλαμβάνουν  είδη που προσφέρονται από όσους δεν τα χρειάζονται και τα διανέμουν σε όσους τα χρειάζονται, οι οποίοι τα επαναχρησιμοποιούν. Έτσι βολεύονται όλοι: Και αυτοί που αδειάζουν οι ντουλάπες τους από περιττά πράγματα, και αυτοί που έχει μειωθεί το εισόδημά τους σε βαθμό που αδυνατούν να αγοράσουν ακόμα και τα αναγκαία.

Και ενώ η κατανάλωση ειδών πρώτης ανάγκης έχει εκ των πραγμάτων περιοριστεί, η κατανάλωση του δημόσιου χώρου, του αστικού και περιαστικού περιβάλλοντος συνεχίζεται ακάθεκτα, από τα  μεγάλα, τα μεσαία και τα μικρά συμφέροντα:

Την ίδια στιγμή, ανατρέπεται η όποια νομοθεσία προστασίας του περιβάλλοντος που υπήρχε μέχρι σήμερα και δίνεται η δυνατότητα στους επίδοξους ιδιώτες «επενδυτές» να κάνουν ό,τι θέλουν, όπου θέλουν, υπερβαίνοντας τον ισχύοντα χωροταξικό σχεδιασμό.

Την ίδια στιγμή , ξένες και ελληνικές κοινοπραξίες ετοιμάζονται να κατασπαράξουν τον χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού  και την παραλία του Αγίου Κοσμά αντί πινακίου φακής, όπως και άλλους παραλιακούς χώρους στο Σαρωνικό,  όπως και τη Βόρεια Κέρκυρα, τη Νότια Ρόδο και τόσες άλλες περιοχές.

Την ίδια στιγμή εξαθλιωμένοι οικονομικά πολίτες αλλά και αδίστακτοι κερδοσκόποι, αποτελειώνουν τους εναπομείναντες δασικούς χώρους, κόβοντας και πουλώντας για καυσόξυλα  τα δέντρα που απέμειναν από τις πυρκαγιές και τους εμπρησμούς.

 Ακόμη, ο Αρχιεπίσκοπος προωθεί την προσωρινή παραχώρηση δημόσιας  γης που διεκδικείται από την εκκλησία σε ακτήμονες για καλλιέργεια, «με την προϋπόθεση να αρθούν  οι ισχύοντες εκ της νομοθεσίας περιορισμοί», δηλαδή να αποχαρακτηριστεί και να μην θεωρείται  πλέον ως δημόσια και, σε πολλές περιπτώσεις, δασική..

Ως συμπέρασμα, θα μπορούσαμε να πούμε: Μέχρι πρότινος, θεωρούσαμε ως κεντρικό το ζήτημα της υπεράσπισης των δημόσιων, ελεύθερων αστικών και περιαστικών χώρων από τα «μεγάλα συμφέροντα» αλλά και από την καταναλωτική υστερία κάποιων  συμπολιτών μας, με ότι αυτή συνεπάγονταν.

Σήμερα, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για «κρατική αδράνεια» «κυβερνητική αδιαφορία» και «ανεπάρκεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης». Σήμερα μπορούμε πλέον να μιλάμε για συνειδητό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, για συνειδητή καταστροφή του εναπομείναντος φυσικού περιβάλλοντος, για συνειδητή συγκάλυψη του συντελούμενου εγκλήματος από τους κυβερνώντες αλλά και πολλούς διαχειριστές της τοπικής εξουσίας.

Σήμερα που θίγεται οικονομικά και ο λεγόμενος «μεσαίος χώρος», οι φωνές για την προστασία του περιβάλλοντος, μειώνονται ακόμη περισσότερο.

Πολλοί από αυτούς που μέχρι πρότινος ανήκαν στην «μεσαία τάξη», βρίσκονται μαζί με αυτούς που πάντα ανήκαν στην «κατώτερη τάξη» στην ίδια λίστα ή ουρά  για το συσσίτιο, στην ίδια ουρά για να πάρουν μια σακούλα με τρόφιμα ή ρούχα. Βρίσκονται στο ίδιο δασάκι για να κόψουν ξύλα για να ζεσταθούν.

Αυτό σημαίνει ότι διευρύνεται το μέτωπο των «από κάτω»; Ναι αλλά προς πια κατεύθυνση; Να ανακτήσουμε το χαμένο καταναλωτικό μας επίπεδο ή να αναζητήσουμε ένα νέο μοντέλο κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας; Που δεν θα στηρίζεται στην φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη όσων έχουν διατηρήσει το καταναλωτικό τους επίπεδο συμμετέχοντας στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης, αλλά θα στηρίζεται σε μια οικονομία ελεγχόμενη άμεσα από τους ίδιους τους παραγωγούς και τους καταναλωτές, χωρίς μεσάζοντες κερδοσκόπους .

Το ζητούμενο είναι μια νέου τύπου κοινωνική οργάνωση που θα έχει ως υπόβαθρο την κοινωνική δικαιοσύνη και την Άμεση Δημοκρατία.  

                                                                                                  Πάνος Τότσικας

19 Ιανουαρίου 2013: ΑΘΗΝΑ πόλη ΑΝΤΙφασιστική - Διεθνής Ημέρα Αντιφασιστικής Δράσης

[Δείτε ΕΔΩ ένα πεντάλεπτο Video με δηλώσεις μεταναστών και Ελλήνων αγωνιστών ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό]

[Η αφίσα είναι από τον Michael Thompson-Freestylee που είναι ένας από τους γραφίστες που στηρίζουν με δημιουργίες τους την 19/01/2013]

Κώστας Λάμπος: ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

[Η φωτ. είναι από το blog NAXOS365 [ΕΔΩ]. Η επιλογή της φωτογραφίας για να συνοδεύσει το  άρθρο του Κώστα Λάμπου έγινε από το διαχειριστή του blog, ως μία παρέμβαση (σχόλιο) προς το άρθρο που ακολουθεί "Όλοι μαζί, παίζοντας μια αντικαπιταλιστική μουσική σύνθεση με διαφορετικά όργανα"]

-----------------------

25, Δεκέμβρη 2012

Φίλες και Φίλοι,

Οι ευχές, στη σημερινή συγκυρία, είναι περιττή πολυτέλεια αν δεν είναι ψευδαίσθηση και υποκρισία. Η κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας δεν είναι ζήτημα επιφοίτησης, ούτε έργο του Αη-Βασίλη και της υστερόβουλης διαμεσολαβητικής ‘αλληλεγγύης’ των παπάδων και των κατά τόπους κομματαρχών, αλλά αποτέλεσμα σκληρής σύγκρουσης με τον ίδιο τον Εαυτό μας και συστηματικής μελέτης, επικοινωνίας, διαλόγου και συνεργασίας για την επεξεργασία θεωρητικών και πρακτικών εργαλείων και λύσεων που θα μας βγάλουν από τη σημερινή κατάσταση και θα ματαιώσουν την κατρακύλα της ανθρωπότητας στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ας έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον, ας γνωριστούμε μεταξύ μας, ας επεξεργαστούμε συλλογικά τα προβλήματά μας, για να γνωρίσουμε καλύτερα και να παλέψουμε αποτελεσματικότερα για τη συλλογική-κοινωνική-εθνική-οικουμενική έξοδο από την καταστροφική καπιταλιστική κρίση. Περιθώρια για ατομικές λύσεις και ατομική ‘σωτηρία’ δεν υπάρχουν. Το Εγώ μας πέθανε. Το Εμείς θα δώσει τις λύσεις που χρειαζόμαστε. Ας το συγκροτήσουμε στη λογική ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.

Ας πούμε Καλημέρα στο διπλανό μας και ας του ζητήσουμε να συζητήσουμε και με άλλους γείτονες, ή συναδέρφους στη δουλεία την κατάσταση και ας ψάξουμε λύσεις και είναι βέβαιο πως στην πορεία θα συναντηθούμε με όλους τους άλλους σαν τα ρυάκια που σχηματίζουν ένα ορμητικό ποτάμι που στην πορεία του γκρεμίζει όλα τα εμπόδια μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Και ο προορισμός ο δικός μας δεν είναι άλλος από τα να απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την αδικία, το σκοταδισμό και την καταπίεση που ασκούν πάνω σ’ εμάς και στα παιδιά μας οι θεσμοί, οι δομές και οι μηχανισμοί της εξουσίας της κοινωνικής ανισότητας και να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κόσμο, ένα κόσμο της ισότητας, της ευημερίας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας και της ειρήνης.

Ο καπιταλισμός και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το πρόβλημα της εποχής μας και η απειλή για το μέλλον μας. Η απάντηση της ιστορίας και σταδιακά και της ανθρωπότητας είναι η Άμεση Δημοκρατία για ν αποφασίζουμε στον τόπο μας όλοι μαζί για το σήμερα και το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας.

Ένας καλύτερος κόσμος είναι σήμερα εφικτός. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας να τον θαυμάσουμε. Ας ανοίξουμε τα χέρια μας να τον κάνουμε δικό μας, γιατί εμείς, οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού τον δημιουργούμε και σ’ εμάς ανήκει.

Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για την Άμεση Δημοκρατία και τον Ουμανισμό.

Pablo Picasso: Νίκος Μπελογιάννης "ο άνθρωπος με το λουλούδι" -

Beloyannis L'Homme a la Fleur 

Μπελογιάννης ο άνθρωπος με το λουλούδι, σύμβολο της αδάμαστης Ελλάδας,  δεν θέλησε να ζήσει γονατιστός.

ΕΔΩ η ΠΗΓΗ της αφίσας.

ΕΔΩ προηγούμενη ανάρτηση στο ECOLEFT.

Να κρατήσουμε μακριά το φασισμό από τα σχολεία μας

Οι­κο­σο­σια­λι­σμός: Διέ­ξο­δος α­πό την κρί­ση

ΜΙΑ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΗ ΠΡΟ­ΤΑ­ΣΗ ΤΟΥ ΖΑ­Ν-ΛΙΚ ΜΕ­ΛΑ­ΝΣΟΝ

Οι­κο­σο­σια­λι­σμός: Διέ­ξο­δος α­πό την κρί­ση

Δεν αρ­κεί ο α­γώ­νας κα­τά της λι­τό­τη­τας, θα πρέ­πει να προ­τεί­νου­με μια άλ­λη ε­ναλ­λα­κτι­κή πο­λι­τι­κή, για να βγού­με α­πό την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρί­ση. Προϋπό­θε­ση, ό­μως, γι’ αυ­τή την πο­λι­τι­κή α­πο­τε­λεί η ε­πε­ξερ­γα­σία και η χά­ρα­ξη μιας νέ­ας στρα­τη­γι­κής για το μέλ­λον της αν­θρω­πό­τη­τας. Και αυ­τή δεν μπο­ρεί να εί­ναι άλ­λη α­πό τον Οι­κο­σο­σια­λι­σμό, του ο­ποίου τα βα­σι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά εί­ναι: ο συ­γκε­κρι­μέ­νος ρι­ζο­σπα­στι­σμός, ο οι­κο­λο­γι­κός προ­γραμ­μα­τι­σμός και η ε­πα­νά­στα­ση των πο­λι­τών. Η λύ­ση αυ­τή στη­ρί­ζε­ται στην α­να­δια­νο­μή του πλού­του, στη συ­νει­δη­το­ποίη­ση των οι­κο­λο­γι­κών ο­ρίων, την άρ­νη­ση κά­θε εί­δους κα­τα­πίε­σης, τη λαϊκή κυ­ριαρ­χία και το δη­μο­κρα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα του κρά­τους. Τη θέ­ση αυ­τή α­νέ­πτυ­ξε ο Ζα­ν-Λικ Με­λαν­σόν, που ή­ταν υ­πο­ψή­φιος του Με­τώ­που της Αρι­στε­ράς στις τε­λευ­ταίες προ­ε­δρι­κές ε­κλο­γές, σε πρό­σφα­τη πλα­τιά ε­νω­τι­κή συ­ζή­τη­ση πο­λι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών δυ­νά­μεω­ν: α­πό το ΝΑ­Κ, το Μέ­τω­πο της Αρι­στε­ράς και τους Οι­κο­λό­γους, τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις CGT, Αλλη­λεγ­γύη, FSU και τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα ό­πως η Attac. Έτσι, σύμ­φω­να με α­να­λυ­τές, έ­κα­νε έ­να βή­μα μπρο­στά στην ε­πε­ξερ­γα­σία του «οι­κο­λο­γι­κού πε­ρι­γράμ­μα­τος, που α­πο­τε­λού­σε τμή­μα του ε­κλο­γι­κού προ­γράμ­μα­τος του Με­τώ­που της Αρι­στε­ράς» στις προ­ε­δρι­κές ε­κλο­γές: «Ο άν­θρω­πος πρώ­τα».

Οι­κο­λο­γία και ι­στο­ρι­κοί α­γώ­νες

Ο Οι­κο­σο­σια­λι­σμός εκ­φρά­ζει «τη στε­νή σύν­δε­ση ε­νός οι­κο­λο­γι­κού α­ντι­κα­πι­τα­λι­σμού και του σο­σια­λι­σμού α­παλ­λαγ­μέ­νου α­πό τον πα­ρα­γω­γι­σμό σ’ έ­να ε­ναλ­λα­κτι­κό πρό­γραμ­μα», α­νέ­φε­ρε ο Ζα­ν-Λικ Με­λαν­σόν και συ­νέ­χι­σε: «Δεν πρό­κει­ται για μια ου­το­πία στην ο­ποία θα πρέ­πει να προ­σαρ­μο­στεί η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, αλ­λά για μια α­να­γκαία α­πά­ντη­ση διε­ξό­δου α­πό το δι­πλό α­διέ­ξο­δο του κα­πι­τα­λι­σμού και του πα­ρα­γω­γι­σμού. Ενός συ­στή­μα­τος που α­να­λώ­νει τις φυ­σι­κές ύ­λες και αυ­ξά­νει τις α­νι­σό­τη­τες, το ο­ποίο, σε συ­νάρ­τη­ση με το κοι­νω­νι­κό και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό ντά­μπιν­γκ που έ­χει ε­πι­κρα­τή­σει με την πα­γκο­σμιο­ποίη­ση, έ­χει ο­δη­γή­σει το οι­κο­σύ­στη­μα στα ό­ριά του».
Οι πραγ­μα­τι­κοί έ­νο­χοι γι’ αυ­τή την κα­τά­στα­ση εί­ναι η χρη­μα­τι­στι­κή ο­λι­γαρ­χία, που μέ­σω των πο­λι­τι­κών ε­λίτ κα­τόρ­θω­σε να θε­σμο­ποιή­σει τις ε­λεύ­θε­ρες α­νταλ­λα­γές και τον «ε­λεύ­θε­ρο και α­νε­μπό­δι­στο α­ντα­γω­νι­σμό». Η οι­κο­λο­γι­κή μας πο­λι­τι­κή εί­ναι κοι­νω­νι­κή και συν­δέε­ται με τους ι­στο­ρι­κούς α­γώ­νες της α­ρι­στε­ράς, υ­πο­στη­ρί­ζει ο Ζα­ν-Λικ Με­λαν­σόν, εί­ναι α­σύμ­βα­τη με τον «φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό», ο ο­ποίος με ε­πι­χεί­ρη­μα τη διαρ­κή α­νά­πτυ­ξη, δεν κά­νει τί­πο­τ’ άλ­λο πα­ρά να α­να­ζη­τά το μέ­γι­στο κέρ­δος σε σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα. Η πο­λι­τι­κή μας α­ντί­λη­ψη έρ­χε­ται σε α­ντί­θε­ση με τη θέ­ση της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τίας, που ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι η α­να­δια­νο­μή του πλού­του περ­νά μέ­σα α­πό την α­νά­καμ­ψη της α­νά­πτυ­ξης. Τα πλού­τη υ­πάρ­χουν και δεν χρειά­ζε­ται να πε­ρι­μέ­νου­με για την α­να­δια­νο­μή τους.
«Το μο­ντέ­λο της α­τέρ­μο­νης α­νά­πτυ­ξης εί­ναι αυ­το­κτο­νία του πο­λι­τι­σμού μας», τό­νι­σε ο Ζα­ν-Λικ Με­λαν­σόν. «Ένα οι­κο­κοι­νω­νι­κό πρό­γραμ­μα εί­ναι ρι­ζι­κά α­ντί­θε­το με τα  φι­λε­λεύ­θε­ρα δόγ­μα­τα. Θα πρέ­πει να ρί­χνει βά­ρος στην οι­κο­νο­μία των υ­πη­ρε­σιών και κοι­νω­νι­κών α­γα­θών. Και ταυ­τό­χρο­να α­πορ­ρί­πτει τις ντι­ρε­κτί­βες της Ευ­ρώ­πης και τις ε­πι­τα­γές της τρόι­κας. Ο οι­κο­σο­σια­λι­σμός α­πο­τε­λεί μια στρο­φή και για την ί­δια την α­ρι­στε­ρά, που εί­ναι κολ­λη­μέ­νη στον κα­τα­να­λω­τι­σμό σαν στρεί­δι πά­νω σε βρά­χους», α­να­φέ­ρει ο Ζα­ν-Λικ Με­λαν­σόν.

Το κέ­ντρο βά­ρους

Οι α­πό­ψεις αυ­τές του Ζα­ν-Λικ Με­λαν­σόν προ­κά­λε­σαν πολ­λές συ­ζη­τή­σεις και α­ντι­δρά­σεις στην α­ρι­στε­ρά και τους οι­κο­λό­γους. Ο ί­διος ό­μως, σε συ­νέ­ντευ­ξή του στην ε­φη­με­ρί­δα «Λι­μπε­ρα­σιόν», πα­ρα­δέ­χε­ται ό­τι οι Πρά­σι­νοι εί­ναι οι ι­δρυ­τές του οι­κο­λο­γι­κού κι­νή­μα­τος, αλ­λά τώ­ρα ό­μως «α­πο­τε­λούν την προϊστο­ρία της πο­λι­τι­κής οι­κο­λο­γίας. Οι προ­τά­σεις και το πρό­γραμ­μά μας εί­ναι αρ­κε­τά πιο προω­θη­μέ­να. Επι­δίω­ξή μας εί­ναι να με­τα­το­πί­σου­με το κέ­ντρο βά­ρους της πο­λι­τι­κής ζωής προς τα α­ρι­στε­ρά. Και αυ­τό εί­ναι ε­φι­κτό με τη συ­μπό­ρευ­ση ό­λων των δυ­νά­μεω­ν: των οι­κο­λό­γων, ε­νός τμή­μα­τος των σο­σια­λι­στών και φυ­σι­κά του Με­τώ­που της Αρι­στε­ράς, το ο­ποίο ό­μως θα πρέ­πει να κά­νει έ­να τολ­μη­ρό βή­μα για να ξε­πε­ρά­σει τις δια­φο­ρές στο ε­σω­τε­ρι­κό του, στο θέ­μα των πυ­ρη­νι­κών  ερ­γο­στα­σίων και του νέ­ου α­ε­ρο­δρο­μίου, εί­πε υ­πο­νοώ­ντας σα­φώς το ΓΚΚ. Τέ­λος, υ­πο­γράμ­μι­σε: «Εμείς μπο­ρού­με να σχη­μα­τί­σου­με μια νέα πλειο­ψη­φία». Θα πρέ­πει να α­γω­νι­στού­με και να μην πε­ρι­μέ­νου­με το 2017. Ο πα­λιός κό­σμος α­πο­συ­ντί­θε­ται μπρο­στά στα μά­τια μας. Τώ­ρα βρι­σκό­μα­στε σε μια α­να­ζή­τη­ση. Θα πρέ­πει να εί­μα­στε έ­τοι­μοι να α­να­λά­βου­με ευ­θύ­νες. Για να ξα­να­λει­τουρ­γή­σουν έ­τσι στην πα­τρί­δα μας «οι δε­σμοί α­νά­με­σα στο λαό και τη λέ­ξη ε­πα­νά­στα­ση».

Μπ. Κοβάνης

ΠΗΓΗ ΕΠΟΧΗ

Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν: Οι μετανάστες, το πλήθος και η μεσαία τάξη

[14/11/2009 - Αφίσα από τη Διεθνή Ημερίδα με θέμα "Κλιματική Αλλαγή - Περιβάλλον - Μετανάστευση"]

Οι μετανάστες, το πλήθος και η μεσαία τάξη

Του Πέτρου Λινάρδου-Ρυλμόν

Δεν είναι μυστικό ότι η παρουσία των μεταναστών και προσφύγων δεν διαχωρίζει μόνο τους ρατσιστές από τους αντιρατσιστές, αλλά προκαλεί μεγάλη αμηχανία ακόμα και στο χώρο των αριστερών οργανώσεων. Για να το πούμε καθαρά, με βάση την παραδοσιακή αναπτυξιακή προσέγγιση του μέλλοντος της κοινωνίας, που έχει ως αφετηρία τις υπάρχουσες κοινωνικές ιεραρχίες και καταμερισμούς εργασίας, το «μεταναστευτικό» φαντάζει άλυτο. Πράγματι, αν κανείς σκέφτεται οτι κάποια στιγμή η οικονομία θα ξαναπάρει μπρός, θα αυξηθεί σιγά σιγά η απασχόληση και τότε θα υπάρξουν και πόροι για το κοινωνικό κράτος, και τελικά θα ασχοληθούμε κάποτε και με τους μετανάστες, προτιμάει να ξεχνάει το τελευταίο θέμα.  Με βάση όμως αυτό που πραγματικά συμβαίνει, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Αυτή τη στιγμή οι άνεργοι, και οι ευέλικτα και μερικώς απασχολούμενοι, αυξάνονται ταχύτερα απ’ ό,τι αυξάνονται οι μετανάστες και πρόσφυγες. Η κατηγοριοποίηση των άνεργων και φτωχών σε έλληνες και ξένους χάνει την έννοιά της, καθώς οι απασχολούμενοι μετανάστες δεν φθάνουν ούτε καν το 20% των ανέργων, και οι άνεργοι μετανάστες το 10% των ανέργων. Η νεοφιλελεύθερη στρατηγική καθιστά το ιδεολόγημα «οι ξένοι παίρνουν τις δουλειές των ελλήνων» όλο και πιο άσχετο, καθώς το κοινωνικό τοπίο σαρώνεται για να καταστήσει τους ξένους ένα μικρό κομμάτι του πλήθους των άνεργων, μερικά απασχολούμενων και αδήλωτων. Στην πραγματικότητα όμως η παραδοσιακή - ακόμα και αριστερή - αναπτυξιακή προσέγγιση θέλει να ξεχάσει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, γιατί δυσκολεύεται να θυμηθεί τους ανέργους και τους φτωχούς εργαζόμενους γενικά, καθώς αντιμετωπίζει επιλεκτικά και ανάλογα με τη σημερινή δυνατότητά τους να εκπροσωπηθούν τις διάφορες κατηγορίες εργαζομένων. Η ροή μεταναστών και προσφύγων προς την Ελλάδα και την Ευρώπη είναι το αποτέλεσμα τριών αποδιαρθρωτικών διαδικασιών σε παγκόσμιο επίπεδο: Της γενικευμένης αποτυχίας της παγκοσμιοποίησης, που γεννάει ανισότητες, πείνα και πολέμους για φυσικούς πόρους. Της κρίσης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Και της αδυσώπητης δυναμικής της κλιματικής αλλαγής. Αλλά η Ελλάδα ανήκει στις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν υποστεί οι ίδιες τις επιπτώσεις των δυο πρώτων διαδικασιών: η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση απέτυχε λόγω αβίωτων ανισοτήτων και η κρίση χρέους οδηγεί στη βίαιη καταστροφή κοινωνικού ιστού και παραγωγικού δυναμικού. Η ελληνική κοινωνία μεταφέρεται στην παγκόσμια ζώνη της άφθονης, φτηνής και απροστάτευτης εργασίας, όπου ασύδοτοι κεφαλαιούχοι συναντούν πρόθυμες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, και ακόμα πιο πρόθυμους πολιτικούς, έτοιμους να προσφέρουν για εκμετάλλευση και εξοντωμένους μετανάστες υπό κράτηση. Η αμφισβήτηση αυτού του διευρυνόμενου κοινωνικού αδιεξόδου δεν μπορεί να βασιστεί σε μια εθνική κοινωνική συσπείρωση και σε μια ενδογενή διαδικασία συσσώρευσης κεφαλαίου, δηλαδή στην παλιά καλή οικονομική ανάπτυξη, που η αριστερή εκδοχή της φαίνεται να κατοχυρώνεται με την έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ανασυγκρότηση της κοινωνίας και της οικονομίας με γνώμονα τις ανάγκες, θα είναι ενταγμένη σε μια διαδικασία ταυτοχρόνως διεθνή και τοπική, και θα είναι σε όλες τις περιπτώσεις μια αλληλέγγυα διαδικασία, η οποία θα καταργήσει τις ελίτ και θα στραπατσάρει τα κεκτημένα και τις βεβαιότητες της μεσαίας τάξης. Διεθνής κατά πρώτο λόγο, γιατί η άμβλυνση και αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αλλά και όλα τα παγκόσμια προβλήματα που αφορούν φυσικούς πόρους, απαιτούν διεθνείς λύσεις αλλά και μεταφορές πόρων, που είναι όμως επωφελείς για όλους. Διεθνής κατά δεύτερο λόγο, γιατί οι απαιτούμενες διαγραφές χρεών είναι στην πραγματικότητα σημαντικές μεταφορές πόρων από χώρα σε χώρα, ή από ήπειρο σε ήπειρο. Διεθνής, τέλος, γιατί η γεωγραφία των ροών προϊόντων πρέπει να ξανασχεδιαστεί για να εξασφαλιστεί η παραγωγή από τοπικούς πληθυσμούς, που έχουν δικαίωμα στην αξιοπρεπή επιβίωση όπου κι αν βρίσκονται, αλλά και για να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Η αλληλεγγύη σε τοπικό επίπεδο, σε μια χώρα με ποσοστό ανεργίας που υπερβαίνει το 30%, είναι πριν απ’ όλα η παραγωγική δραστηριοποίηση των διαθέσιμων ανθρώπων και των διαθέσιμων ειδικοτήτων και δεξιοτήτων τους. Και προφανώς η άποψη ότι το ζήτημα αυτό τίθεται διαφορετικά για το 90% του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων που είναι έλληνες, και διαφορετικά για το 10% που είναι ξένοι, δεν έχει καμία σχέση με τη λογική, πόσο μάλλον με την αλληλεγγύη. Την προτεραιότητα όμως σε μια ανασυγκρότηση με άμεσους κοινωνικούς στόχους θα την υπηρετήσουν οι κινητοποιήσεις των ίδιων των ενδιαφερομένων, και όχι οι επίπονες προσπάθειες ομάδων της μεσαίας τάξης και των εκπροσώπων τους να διατηρήσουν τις ιεραρχίες και τις ισορροπίες στις οποίες έχουν συνηθίσει. Οι κινητοποιήσεις αυτές θα είναι αποτελεσματικές όταν συμπεριλαμβάνουν όλους τους «από κάτω», όταν δηλαδή δεν επιτρέπουν τη διατήρηση όχι μόνο ανισοτήτων, αλλά και σχέσεων εκμετάλλευσης που πλήττουν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, και επομένως ενισχύουν την κοινωνική συμμαχία η οποία οικοδομείται πάνω στη διατήρηση μιας απροστάτευτης εργατικής δύναμης. Το «μεταναστευτικό» μας οδηγεί επομένως στην καρδιά της συζήτησης, τόσο για το πεδίο όπου πολεμάμε τον νεοφιλελευθερισμό, όσο και για το πεδίο όπου οικοδομούμε την αλληλεγγύη. Η διαφορετική προσέγγιση των αναγκών των κατοίκων αυτής της χώρας, είναι το προϊόν μιας αντίληψης που δεν αρνείται την ιεράρχηση της κοινωνίας. Η αντίληψη αυτή συμβαδίζει με την άποψη οτι η εθνική αναδίπλωση με τη μια ή την άλλη εκδοχή της μπορεί να εγγυηθεί κοινωνικά κεκτημένα, υπό τον όρο ότι δέχεται να «ξεχάσει» του μετανάστες και πρόσφυγες, και επομένως να βυθιστεί στη σκοτεινή περιοχή του στιγματισμού του «άλλου». Η εθνική αναδίπλωση δεν μπορεί όμως να πλήξει πραγματικά το νεοφιλελευθερισμό, ούτε μπορεί ένας εθνικός κρατισμός να εξαλείψει τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Ο «άλλος» είναι ο σύμμαχος μας, εντός και εκτός των συνόρων, γιατί η αλληλεγγύη που θα ανατρέψει τις καταστροφικές διεθνείς ιεραρχίες οικοδομείται εδώ που μένουμε, αλλά και με αυτούς που ζουν και αγωνίζονται σε άλλες χώρες και ηπείρους.

ΠΗΓΗ RED NOTEBOOK

Οικολογικός μετασχηματισμός ως απάντηση στην κρίση, στην ανεργία, στην εκμετάλλευση, στον αυταρχισμό

Κείμενο Παρέμβασης στη συνδιάσκεψη ΣΥΡΙΖΑ 

(του συντονιστικού της θεματικής περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ-EKM)

Η θεματική περιβάλλοντος λειτουργεί από το 2007 ως μια οριζόντια πανελλαδική δικτύωση ανθρώπων που συμμετέχουν σε περιβαλλοντικές δράσεις, ομάδες, κινήματα ή έχουν ένα ειδικό ενδιαφέρον για περιβαλλοντικά ζητήματα. Μέσα από την θεματική εκφράζεται αφενός η ανάγκη ενός χώρου δημοκρατικής έκφρασης όπου ο καθένας και η καθεμιά συμμετέχει ισότιμα και συνεισφέρει τις γνώσεις και την εμπειρία του και αφετέρου της συσπείρωσης ενός ριζοσπαστικού δυναμικού που μετέχει στους κοινωνικούς αγώνες και λειτουργεί ως γέφυρα επικοινωνίας με τα περιβαλλοντικά κινήματα. Ταυτόχρονα η θεματική αποτέλεσε πεδίο επεξεργασίας θέσεων και προτάσεων για κρίσιμα θέματα που συνδέονται τόσο με το περιβάλλον όσο και με την οικονομία και ιδιαίτερα σε θέματα ενέργειας, νερού, απορριμμάτων, ορυκτού πλούτου, δασών και δημόσιων χώρων που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου, εξελίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς και επιφέρουν σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις.

Εκκινούμε από την αρχή ότι η οικολογική και η οικονομική κρίση συνδέονται και αλληλοτροφοδοτούνται :

• η ληστρική εκμετάλλευση κοινωνίας και φύσης, που επιβάλλει ο καπιταλισμός, εντείνεται σε συνθήκες κρίσης, με την όξυνση των ανταγωνισμών και την επιβολή ακραίου νεοφιλελευθερισμού,

• ενώ ταυτόχρονα η περιβαλλοντική υποβάθμιση ναρκοθετεί τις μελλοντικές συνθήκες παραγωγής και σωρεύει τεράστιο κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος

Στην πορεία προς το ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας οφείλουμε να αγωνιζόμαστε τόσο για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και να διαμορφώνουμε νέους δρόμους για μια παραγωγή ενταγμένη στη φέρουσα ικανότητα των οικοσυστημάτων. Η ρύπανση, η μόλυνση και γενικά η υποβάθμιση του περιβάλλοντος καθώς και η όξυνση της κλιματικής αλλαγής συνδέονται άρρηκτα με τους ζωτικούς όρους διαβίωσης της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, συνιστώντας ευθεία απειλή για την κοινωνική αναπαραγωγή. Το κόστος της πρόσβασης σε επαρκή ποσότητα και ποιότητα βασικών αγαθών (π.χ. νερό, τρόφιμα) γίνεται δυσβάσταχτο για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ενώ το κοινωνικό κόστος για υπηρεσίες υγείας, αντιμετώπιση “ακραίων” φυσικών φαινομένων και των συνεπειών τους κ.λ.π. εκτινάσσεται.

Η περιβαλλοντική νομοθεσία και οι μηχανισμοί εφαρμογής της στην Ελλάδα ήταν πάντα ανεπαρκείς και παραγκωνίζονταν πλήρως όταν επρόκειτο για την διευκόλυνση των πάσης φύσεως μεγαλο-επενδυτών στην βιομηχανία, τον τουρισμό, τις εξορύξεις, τις κατασκευές, τις μεταφορές. Στην περίοδο που προηγήθηκε περάσαμε γρήγορα από τις διακηρύξεις της «πράσινης ανάπτυξης» στην πλήρη απαξίωση κάθε περιβαλλοντικού μέτρου και ελέγχου. Η ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών που ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια, επιταχύνεται με τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους και οδηγεί όχι μόνο σε μια δραματική κλιμάκωση της περιβαλλοντικής καταστροφής αλλά και στην απώλεια δημόσιας περιουσίας και φυσικών πόρων απαραίτητων για την επιβίωση και την παραγωγή.

Την περίοδο που διανύουμε θέματα αιχμής που έχουν προκαλέσει ισχυρά κινήματα αντίστασης συνδέονται με:

- την ενέργεια (κινήματα κατά των ΒΑΠΕ, του λιθάνθρακα, των πυρηνικών): την τελευταία δεκαετία, η λεγόμενη «απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας» συνοδεύεται από πολιτικές αποφάσεις που επιβάλλουν την χρεοκοπία και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων και την κατακόρυφη την αύξηση των τιμών. Στρατηγικό μας στόχο αποτελεί η απεξάρτηση από την καύση υδρογονανθράκων για την παραγωγή ενέργειας και στο μέλλον η απεξάρτηση από την καύση συνολικά. Ως άμεσους στόχους θεωρούμε ότι αποτελούν: 

α. ο δημόσιος έλεγχος 

β. η επαρκής πρόσβαση στο κοινό αυτό αγαθό, δεδομένη και αδιατάρακτη για όλους, με προτεραιότητα στους ανέργους, τους εργαζόμενους χαμηλού εισοδήματος και τις μικρές επιχειρήσεις με τιμολογιακή πολιτική με βάση τις κοινωνικές προτεραιότητες 

γ. η εξοικονόμηση ενέργειας και η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης σε βιομηχανία, γεωργία, κτίρια, μεταφορές, συγκοινωνίες με αποτέλεσμα την αύξηση της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας των θέσεων εργασίας και την ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων 

δ. η αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας σε τοπικό επίπεδο που προωθεί την πιο δημοκρατική κατανομή και τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων αλλά και συνολικά την αποκέντρωση ανθρώπων και δραστηριοτήτων

ε. η εκπόνηση του μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού για τη μείωση της παραγωγής από ορυκτά καύσιμα και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, καθώς και για τη διείσδυση των ΑΠΕ, με στόχο τη ριζική διαφοροποίηση του ενεργειακού μοντέλου, την ενίσχυση της ενεργειακής αυτάρκειας, τη μείωση των γεωπολιτικών εντάσεων και συγκρούσεων για τον έλεγχο των ορυκτών καυσίμων και της εξάρτησης από την πυρηνική ενέργεια.

- το νερό (κινήματα κατά της εκτροπής του Αχελώου, υδροηλεκτρικών όπως στον Άραχθο και τον Αλιάκμονα, αντιστάσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση) : Κρίσιμα ζητήματα αφορούν

α. την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης –αποχέτευσης την ώρα που η παγκόσμια αλλά και ευρωπαϊκή εμπειρία έχει αποδείξει τις ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα, την επάρκεια και τις τιμές 

β. τις άδειες και τα δικαιώματα χρήσης νερού με στόχο την εκμετάλλευση και εμπορία των φυσικών αποθεμάτων από ιδιωτικές εταιρίες (π.χ. εμφιάλωσης νερού) 

γ. τα υδροηλεκτρικά φράγματα και τις εκτροπές των ποταμών που ιδιωτικοποιούν τη διαχείριση των ποταμών, διακόπτουν τους υδάτινους κύκλους και καταστρέφουν ανεπανόρθωτα την οικολογική ισορροπία. 

Υποστηρίζουμε 

α. την διασφάλιση της πρόσβασης σε νερό επαρκές και κατάλληλο για ανθρώπινη χρήση για όλους 

β. την εξοικονόμηση και τη σχεδιασμένη διαχείριση των υδάτινων πόρων στην αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό, την παραγωγή ενέργειας, τη βιομηχανία, 

β. τον έλεγχο της ρύπανσης των νερών. Θεωρούμε ότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα και χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο αλλά ένα κοινό αγαθό που ανήκει συλλογικά στον ελληνικό λαό και θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, που πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά, στη βάση του ψηφίσματος 64/292 του ΟΗΕ.

- τον ορυκτό πλούτο (κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού σε Χαλκιδική και Β.Ελλάδα, για την προστασία της Οίτης, της Γκιώνας, της Β. Εύβοιας): Η ένταση των εξορύξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, που συνοδεύεται από εκτεταμένες οικολογικές συχνά και κοινωνικές καταστροφές, υπαγορεύεται και κυριαρχείται από πολυεθνικές. Στην μνημονιακή Ελλάδα, οι εξορύξεις (χρυσού, άλλων μεταλλευμάτων, λιγνίτη, αλλά και πετρελαίου, φυσικού αερίου κλπ) διαφημίζονται ως σανίδα σωτηρίας, ενώ στην πραγματικότητα είτε παραδίδονται δωρεάν είτε αποτελούν πεδίο νέας αφαίμαξης δημόσιου χρήματος για αμφίβολα σχέδια. 

Υποστηρίζουμε ότι προτεραιότητες για την διαχείριση του ορυκτού πλούτου είναι: 

α. ακύρωση των επενδύσεων εξόρυξης χρυσού ως κοινωνικά άχρηστου και περιβαλλοντικά επιζήμιου 

β. η ακύρωση διατάξεων του μεταλλευτικού κώδικα, του χωροταξικού των εξορύξεων, των fast track και ΕΟΖ, ώστε να μη δίνονται στους εγχώριους/πολυεθνικούς επιχειρηματίες σκανδαλώδη και αντισυνταγματικά προνόμια και εξουσία και 

γ. η αξιόπιστη δημόσια έρευνα και καταγραφή των αποθεμάτων στην Ελλάδα. 

Αντιμετωπίζουμε τις εξορυκτικές δραστηριότητες ως αναπόσπαστο μέρος των τοπικών, περιφερειακών και εθνικού επιπέδου δημοκρατικών σχεδιασμών που να συνυπολογίζουν το πραγματικό κόστος που καλείται να πληρώσει η κοινωνία για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων καθώς και για τις επιπτώσεις στις άλλες παραγωγικές δραστηριότητες. Υποστηρίζουμε ότι οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν μέσα από ένα πλατύ κοινωνικό διάλογο για τη συνετή και κοινωφελή αξιοποίηση των πόρων (ή μη), επισημαίνοντας ότι α. αφορούν μη αντιστρεπτές επεμβάσεις β. αφορούν και στους όρους αναπαραγωγής των επερχόμενων γενιών και γ. είναι κρίσιμες για τη μελ¬λο¬ντι¬κή κατάσταση της χώρας συνεπώς δεν μπορούν να ληφθούν υπό το εκβιαστικό καθεστώς του φόβου.

- τη διαχείριση απορριμμάτων (κινήματα σε Κερατέα, Λευκίμμη, Ευκαρπία): Η απαράδεκτη διαχείριση σε Χώρους Ταφής (συνήθως ούτε καν υγειονομικής) και η σκόπιμη μέχρι σήμερα απαξίωση της πρόληψης και της ανακύκλωσης, χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για την μαζική εγκατάσταση σε όλη την Ελλάδα, εισαγόμενης τεχνολογίας μονάδων «επεξεργασίας» και «θερμικής αξιοποίησης/καύσης» που θα διαχειρίζονται συγκεντρωτικά το σύνολο των απορριμμάτων. Πρόκειται για μια μεθόδευση που όχι μόνο θα επιφέρει αδικαιολόγητη περιβαλλοντική επιβάρυνση αλλά ταυτόχρονα θα απομυζήσει τεράστια κεφάλαια για την εγκατάσταση και θα αυξήσει υπέρμετρα τα δημοτικά τέλη για την λειτουργία. 

Σε πλήρη αντιδιαστολή, εμείς υποστηρίζουμε ένα μοντέλο αποκεντρωμένης διαχείρισης με 1. πρόληψη για τον περιορισμό των απορριμμάτων στην πηγή 2. διαλογή των υλικών στην πηγή και κομποστοποίηση των προδιαλεγμένων οργανικών 3. διαλογή των υπολοίπων σε απλές μονάδες εγκατεστημένες κοντά στον τόπο παραγωγής των απορριμμάτων. Πρόκειται για τη μέθοδο με το μικρότερο κόστος, τις περισσότερες θέσεις εργασίας, την μεγαλύτερη εξοικονόμηση ενέργειας και φυσικών πόρων και την μικρότερη περιβαλλοντική επιβάρυνση.

- τους δημόσιους χώρους και τα δημόσια έργα (αντιστάσεις για το Ελληνικό, τον ιππόδρομο, την Ολυμπιάδα, για το χωροταξικό του τουρισμού) : επιταχύνεται η εκποίηση δημόσιων χώρων όπως το Ελληνικό ή οι βραχονησίδες, η κατάληψη και η υποβάθμιση δημόσιων – δασικών συνήθως- εκτάσεων για εγκατάσταση Β.Α.Π.Ε., η καταπάτηση για οικιστική/τουριστική χρήση, ενισχύεται η πολιτική των μεγάλων οδικών αξόνων/μεγάλων έργων που είναι αδιάβατα για τους πολλούς (π.χ. η γέφυρα Ρίο –Αντίρριο), προωθείται μέσω και του νέου Γ.Ο.Κ., η «εκκαθάριση» του υπάρχοντος οικιστικού αποθέματος, η ανέγερση μεγάλων κτιρίων και η μεγάλη ιδιοκτησία των εταιρειών real-estate, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των ολιγοπωλιακών σχημάτων σε βάρος ενός πλήθους επαγγελμάτων, αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρήσεων. Υποστηρίζουμε την άμεση εκπόνηση νέων σχεδίων ρύθμισης του χώρου στα διάφορα επίπεδα με βασική αρχή την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.

- τα δικαιώματα των ζώων ιδιαίτερα σε σχέση με το μοντέλο παραγωγής/κατανάλωσης σε ό,τι αφορά τη διατροφή, με την κυριαρχία των μεγάλων εντατικών μονάδων εκτροφής που εξαφανίζουν την παραδοσιακή κτηνοτροφία. Υποστηρίζουμε επίσης την καταδίκη του γουνεμπορίου (με πρόβλεψη μεταβατικής περιόδου προσαρμογής σε βιώσιμες/αειφορικές επαγγελματικές ενασχολήσεις) και των πειραμάτων σε ζώα, καθώς και τον αυστηρότατο περιορισμό του κυνηγιού.

Είναι σαφές ότι το κυρίαρχο πρότυπο παραγωγής και κατανάλωσης, αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και χρειάζεται ν’ αλλάξει ριζικά.

Στον αντίποδα του ανταγωνισμού, της διαρκούς μεγέθυνσης και συσσώρευσης του καπιταλισμού που γεννά την κρίση, υποστηρίζουμε ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης που :

- στηρίζει την ισορροπία ανάμεσα στις ανθρωπογενείς δραστηριότητες και τα φυσικά αποθέματα εξασφαλίζοντας την αναπαραγωγή και την αειφορία, μέσα από διαδικασίες αποκέντρωσης, συμμετοχικού σχεδιασμού και δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου στα μέσα παραγωγής και στα συλλογικά αγαθά.

- υιοθετεί πρακτικές που διασφαλίζουν την αντιμετώπιση της ανεργίας ταυτόχρονα με την προστασία του περιβάλλοντος και προωθεί συλλογικές μορφές δραστηριότητας όπως οι συνεταιρισμοί, τα δίκτυα συνεργασίας, οι ομάδες παραγωγών.

- εξασφαλίζει την πρόσβαση όλων στην εργασία, τις κοινωνικές υπηρεσίες, την υγεία, τον πολιτισμό, την παιδεία, το δικαίωμα όλων σε ασφαλές περιβάλλον, την αξιοπρεπή διαβίωση.

Τo συντονιστικό της Θεματικής Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ

Όσκαρ Λαφονταίν, Ζάν – Λικ Μελανσόν: Για ένα «Παγκόσμιο Φόρουμ της Επανάστασης των Πολιτών»

Oskar Lafontaine - Jean-Luc Mélenchon

Η Iskra αναδημοσιεύει από το ¨Αριστερό Βήμα¨ σε εξαιρετική μετάφραση της σ. Αριάδνης Αλαβάνου την κοινή Διακήρυξη του Όσκαρ Λαφονταίν και του Ζάν – Λικ Μελανσόν, μαζί με τον πρόλογο που έχει καταχωρηθεί στο Αριστερό Βήμα.

Η Διακήρυξη των Όσκαρ Λαφονταίν και Ζάν – Λικ Μελανσόν, δύο ηγετικών προσωπικοτήτων της Γερμανικής κα Γαλλικής Αριστεράς, που προέρχονται από τη σοσιαλδημοκρατία, έχει εξαιρετική σημασία και επικαιρότητα.

Δεν είναι τόσο το περιεχόμενο της που, κατά τη γνώμη μου, προξενεί τη σημασία της. Και αυτό διότι το περιεχόμενο της, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερα εντυπωσιακό, πρωτότυπο και ριζοσπαστικό. Κάθε άλλο θα έλεγα. Θα πρόσθετα, μάλιστα, ότι το «Παγκόσμιο Φόρουμ της Επανάστασης των Πολιτών» που Λαφονταίν και Μελανσόν προτείνουν, παρά το βαρύγδουπο της φράσης, μπορεί να λάβει διάφορες προεκτάσεις αφού «οι πολίτες» είναι μια γενική αταξική έννοια, στην οποία κάποιοι θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν τους πάντες, από τους μεγιστάνες του πλούτου και τους μεγαλομετόχους των πολυεθνικών, έως τους εξαθλιωμένους ανέργους του Περάματος!

Αυτό που επιβραβεύει την κοινή Διακήρυξη των Λαφονταίν – Μελανσόν είναι κυρίως ο χαρακτήρας της πρωτοβουλίας και το πνεύμα της.

Διότι Λαφονταίν και Μελανσόν στην ουσία υποδεικνύουν, το θέλουν δεν το θέλουν, στην Ευρωπαϊκή Αριστερά, την ανάγκη να φύγει από την ιδιόμορφη ακινησία, την παραλυτική ατολμία, το εσωστρεφές κλείσιμο σε κάθε χώρα και το φόβο μπροστά στην ανάγκη ριζοσπαστικών, ρηκτικών και ανατρεπτικών επιλογών.

Σε μια τόσο κρίσιμη φάση, μπροστά σε μια τόσο βαθιά κρίση και τέτοιου βάθους αντιδραστικές πολιτικές, είναι άκρως απογοητευτικό να βλέπουμε μια Αριστερά στην Ευρώπη, κομμουνιστική και μη, χλομιασμένη σε μια κατάσταση τέλματος, μάλλον εγκαταλειμμένη, φοβική, παρωχημένη, ασυντόνιστη σε ευρωπαϊκό και όχι μόνο επίπεδο, και ελάχιστα κινηματική.

Φυσικά δεν υπόκεινται όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς, και σε όλες τις χώρες, στις ως άνω κριτικές αναφορές.

Οι εξαιρέσεις, όμως, δεν αλλάζουν τον κανόνα και την εικόνα.

Και η εικόνα της σημερινής ευρωπαϊκής Αριστεράς, σε μία τόσο τραγική ιστορική φάση που διανύουμε, είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων.

Σε αυτές τις συνθήκες η πρωτοβουλία Μελανσόν – Λαφονταίν, ανεξαρτήτως παρατηρήσεων, έρχεται να ταράξει τα νερά και να υποδείξει ένα δρόμο.

Ένα δρόμο για μία ευρωπαϊκή Αριστερά πολύ πιο τολμηρή, πολύ πιο ταξική, πολύ πιο συγκρουσιακή, πολύ πιο αποτελεσματική και τελικά πραγματικά επαναστατική.

Ένα δρόμο για ένα πολύ πιο ουσιαστικό και οργανικό συντονισμό και κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων της Ευρώπης, προκειμένου να αμφισβητήσουν τον νεοφιλελευθερισμό και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Προκειμένου να αμφισβητήσουν την ευρωζώνη και την ίδια την ΕΕ ως κεντρικές επιλογές του χρηματιστικού κεφαλαίου. Προκειμένου να υπερασπίσουν νέες πολιτικές και νέους δρόμους σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα και στην Ευρώπη ως σύνολο, σε μια προοπτική μιας Ευρώπης, που μακριά από κάθε στενόμυαλο και κοντόθωρο ευρωκεντρισμό που διατηρεί σε αιχμαλωσία μεγάλα τμήματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και όχι μόνο, θα ακολουθήσει επιλογές προόδου και σοσιαλισμού, τις μόνες που μπορούν να συναδελφώσουν τις χώρες και τους λαούς της Ευρώπης.

Ο ΠΕΡΙΟΙΚΟΣ

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο της Διακήρυξης Λαφοντάιν – Μελανσόν

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΑΝΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ

«Στου δρόμου της ζωής τη μέση σε σκοτεινό βρέθηκα δάσος γιατί το μονοπάτι το σωστό είχα μπλέξει» *

Κοινή διακήρυξη εξέδωσαν οι Ζαν-Λικ Μελανσόν και Όσκαρ Λαφοντέν, στο Ζάαρμπρικεν, στις 20 Νοεμβρίου 2012. Η εφημερίδα «Ουμανιτέ» την παρουσιάζει με τον τίτλο “Η φτώχεια και ο κοινωνικός ανταγωνισμός ανάμεσα στους ανθρώπους πάντα δημιουργούν το έδαφος για τον πόλεμο και τη βία”. Ο τόπος που επιλέχθηκε δεν είναι τυχαίος. Ο Λαφοντέν έχει διατελέσει δήμαρχος της πόλης και πρόεδρος του κρατιδίου του Ζάαρ. Το Ζάαρμπρίκεν, πρωτεύουσα του κρατιδίου, βομβαρδίστηκε ανηλεώς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Η περιοχή του Ζάαρ διεκδικήθηκε σκληρά από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Το 1945, προσωρινά, αποτέλεσε μέρος της γαλλικής ζώνης κατοχής. Το 1947, η Γαλλία συγκρότησε το κατ΄ όνομα πολιτικά ανεξάρτητο προτεκτοράτο του Ζάαρ και το συγχώνευσε με τη Γαλλία με στόχο την εκμετάλλευση των πλούσιων ανθρακωρυχείων του. Η περιοχή του Ζάαρ ενώθηκε με την τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας την 1/1/1957. Παραθέτουμε τη διακήρυξη, όπως δημοσιεύεται στην «Ουμανιτέ»:

“Σημειώνουμε με ανησυχία τη χρήση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως εργαλείου εκτεταμένης λιτότητας. Αυτό δεν οδηγεί πουθενά εκτός από μια καταστροφή από την οποία καμιά χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει”.

“Αυτή η πολιτική δυσφημεί το ευρωπαϊκό ιδανικό οδηγώντας τους λαούς μας στο αδιέξοδο της καταστροφής του κοινωνικού κράτους, στην οικονομική ύφεση και στην αδιαφορία για το περιβάλλον. Είμαστε αντίθετοι στην έξαρση των εθνικών εγωισμών που μπορεί να προκαλέσει αυτή η πολιτική. Γνωρίζουμε ότι με το να υποβαθμίζουν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες για να επιβάλουν στους λαούς τη νεοφιλελεύθερη διαρθρωτική προσαρμογή η ίδια η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Έχοντας αφομοιώσει τα μαθήματα της ιστορίας, θέλουμε να διεγείρουμε τις συνειδήσεις, θυμίζοντας ότι η κοινωνική αποστέρηση, η ύφεση και ο εκτεταμένος ανταγωνισμός μεταξύ των λαών πάντα δημιουργούν το έδαφος για πόλεμο και βία. Η Ευρώπη βρίσκεται προ αυτής της απειλής!

“Λυπούμαστε που η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν προβάλλει καμιά αντίσταση στις προσταγές του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, στους οίκους αξιολόγησης που ελέγχει και στις αγορές. Είδαμε στην Ελλάδα τον Γιώργο Παπανδρέου, τους Θαπατέρο και Σόκρατες στην Ισπανία και την Πορτογαλία να παραδίδονται άνευ όρων. Στη συνέχεια, μείναμε κατάπληκτοι βλέποντας τη νέα γαλλική κυβέρνηση να ευθυγραμμίζεται καθαρά και απλά με τις ντιρεκτίβες των συνθηκών που υπέγραψαν η Άνγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί. Υπ΄αυτές τις συνθήκες, για να αντιμετωπίσουν τον κοινωνικό αφανισμό της Ευρώπης και να εξασφαλίσουν την ειρήνη, οι εργαζόμενοι πρέπει να δημιουργήσουν νέες αριστερές πολιτικές πλειοψηφίες και να αυξήσουν την ικανότητά τους να λαμβάνουν πρωτοβουλίες ως πολίτες. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες κινητοποίησης στο παρόν πλαίσιο ή το φόβο για το αύριο και ότι η πίεση της ανεργίας και της φτώχειας παραλύουν πολλές δυνάμεις. Βλέπουμε την άκρα δεξιά να αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη. Βλέπουμε όμως, επίσης, τις δυνάμεις μας να φτάνουν με σφρίγος στο κατώφλι της εξουσίας στην Ελλάδα, όπως στην περίπτωση του Σύριζα. Επιβεβαιώνεται η πεποίθησή μας ότι η αλυσίδα της λιτότητας που εγκλωβίζει τους λαούς της Ευρώπης κάπου θα σπάσει, σε μια από τις χώρες που ζουν το σημερινό μαρτύριο, όπως έγινε στη Νότια Αμερική ύστερα από μια δεκαετία διαρθρωτικής προσαρμογής. Η Ευρώπη χρειάζεται μια επανάσταση των πολιτών.

Οι λαοί πρέπει να έχουν τη δύναμη να ορίζουν ελεύθερα την πολιτική που πιστεύουν ότι είναι καλή γι΄ αυτούς, χωρίς να υπόκεινται σε προαποφασισμένες αντιδημοκρατικές διαδικασίες ελέγχου και σε τιμωρίες, όπως αυτές που επιβάλλονται με τις νέες ευρωπαϊκές συνθήκες. Αυτή η αξίωση επιβεβαιώνεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Έδωσε την αφορμή για βαθιές αλλαγές στη Νότια Αμερική και τη Βόρεια Αφρική. Πουθενά δεν έχει πάρει την τελική μορφή της. Αλλά παντού εκφράζει την ισχυρή προσδοκία για κοινωνική και πολιτική δημοκρατία.

Γι΄ αυτό αποφασίσαμε να ενώσουμε την προσωπική μας δράση, για να δημιουργήσουμε μαζί με προοδευτικούς ανθρώπους και στις πέντε ηπείρους ένα κοινό πλαίσιο συναντήσεων και προτάσεων, το Παγκόσμιο Φόρουμ της επανάστασης των πολιτών. Ελπίζουμε να δούμε την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ETUC) να οργανώνει την αντίσταση των μισθωτών. Χαιρετίζουμε την προσπάθεια του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να υποστηρίξει την ενεργό συνεργασία των κομμάτων της νέας ευρωπαϊκής αριστεράς μέσα στους αγώνες των λαών. Επιβεβαιώνουμε την εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας να ηγηθούμε, όταν έρθει ο χρόνος, των νέων προοδευτικών κυβερνήσεων που χρειάζονται για να αλλάξει ο ρους της ιστορίας και να αποφύγουμε την καταστροφή! Καλούμε όλους τους προοδευτικά σκεπτόμενους να μπουν σ΄ αυτή τη μάχη”.

Όσκαρ Λαφοντέν και Ζαν -Λικ Μελανσόν.

Μετάφραση Α. Αλαβάνου

*Ο τίτλος από την " Κόλαση" του Δάντη, 1ο Άσμα 1ος στίχος, ας θεωρηθεί ο μόνος σχολιασμός του κειμένου. (Σ.τ.Μ.)

ΠΗΓΗ ISKRA

Ο "Φίλοι της Φύσης" για τη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ (Climate Change - COP18) για την κλιματική αλλαγή 26/11 - 7/12/212/ Θα κάνουμε κάτι παραπάνω?

http://naturefriends-gr.blogspot.gr Mail: friends.of.nature.greece@gmail.com

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ 18^η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ 26/11 – 7/12/2012

21.11.2012

«Ο αγώνας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής γίνεται πλέον αγώνας επιβίωσης και ανατροπής των πολιτικών που οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπων στην ανέχεια και στην εξαθλίωση»

Απ’ τις 26 Νοεμβρίου ως τις 7 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται στη Ντόχα του Κατάρ η 18^η διεθνής συνάντηση του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή. Το COP18 ακολουθώντας την παράδοση των προηγουμένων συναντήσεων στο Ντέρμπαν της Ν. Αφρικής (2011) στο Κανκούν του Μεξικό (2010) και στην Κοπεγχάγη, Δανία (2009) φαίνεται ότι θα επισφραγίσει την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να αναλάβει δράση εν όψει της αναμενόμενης λήξης ισχύος του πρωτόκολλου του Κιότο μετά το 2012. 

Μέσα στο διεθνές περιβάλλον της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης από το 2008 και μετά οι προσπάθειες για δεσμευτικές συμφωνίες που υποχρεώνουν τα κράτη του Βορρά αλλά και τις γρήγορα αναπτυσσόμενες χώρες του Νότου σε μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου μένουν άκαρπες καθώς ο αυξανόμενος ανταγωνισμός και η αναζήτηση νέων αγορών και με κάθε κόστος έχει αποσύρει το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής από την ατζέντα των κυβερνήσεων. Το περιβάλλον πλέον αντιμετωπίζεται ως κατεξοχήν πεδίο κερδοφορίας ενώ, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ελλάδα, η κρίση χρησιμοποιείται ως αφορμή για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση οικολογικών πεδίων που είναι πρωταρχικής σημασίας για την αναπαραγωγή των ανθρώπινων κοινωνιών (ενέργεια, νερό, δάση κ.α.). Η πρόσβαση των λαών σε περιβαλλοντικά αγαθά ελέγχεται πλέον από τους κανόνες της αγοράς με αποτέλεσμα τον ολοένα και μεγαλύτερο αποκλεισμό τμημάτων του πληθυσμού από τη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και επιβίωσης.

Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί εν όψει της διεθνούς συνδιάσκεψης στη Ντόχα είναι οι δηλώσεις του πρεσβευτή της Βραζιλίας ο οποίος θεωρεί ότι δεν υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω μειώσεις ρύπων σε αυτή τη φάση. Η δεύτερη φάση του πρωτοκόλλου του Κυότο αναμένεται να εξελιχθεί με τη συμμετοχή ακόμα λιγότερων κρατών από την αρχική συμφωνία του 1997. Υπενθυμίζεται ότι στην αρχική συμφωνία οι ΗΠΑ, αν και υπέγραψαν, δεν τήρησαν τη συμφωνία καθώς δεν επιβλήθηκαν περιορισμοί στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπως Κίνα, Ινδία και Βραζιλία. Πρόσφατα και άλλες χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ρωσία, ο Καναδάς και η Ν. Ζηλανδία έχουν δηλώσει ότι δεν πρόκειται να υπογράψουν για δεύτερη δεσμευτική περίοδο.

Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, ο πλανήτης κινείται ταχέως προς αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4^ο C στο τέλος του αιώνα αν η παγκόσμια κοινότητα αποτύχει να δράσει στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής.  Η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει εδώ και χρόνια θέσει το όριο των 2^ο C ως ανώτατο όριο αύξησης της θερμοκρασίας καθώς πέρα από αυτό οι εξελίξεις στο κλίμα αναμένονται να είναι μη γραμμικές με απρόβλεπτες συνέπειες. Η ολοένα αυξανόμενη εμφάνιση έντονων κλιματικών φαινομένων (καύσωνες, μειούμενα παγκόσμια αποθέματα τροφής και πόσιμου νερού, άνοδος της επιφάνειας της θάλασσας, τροπικοί κυκλώνες, ανεπανόρθωτη απώλεια βιοποικιλότητας κ.α.) επηρεάζει ήδη εκατομμύρια ανθρώπων ανά την υφήλιο ενώ σε συνδυασμό με την υφεσιακή τάση της οικονομίας παγκοσμίως οι συνέπειες στα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού θα είναι δραματικές. Η αγροτική παραγωγή, η ανθρώπινη υγεία και ευαίσθητα οικοσυστήματα αναμένονται να πληγούν σε βαθμό μη αναστρέψιμο και μη εύκολα προβλέψιμο στην περίπτωση που το όριο των 2^ο C δεν εξασφαλισθεί.

Είναι σαφές πλέον ότι ο ρόλος των κοινωνικών-οικολογικών κινημάτων καθίσταται ιδιαίτερα σημαντικός σε μια περίοδο όπου η οικονομική και η οικολογική κρίση αλληλοδιαπλέκονται με ολέθριες συνέπειες για τις κοινωνίες. Ειδικότερα στην ευρωπαϊκή γειτονιά οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια υφαρπάζουν κάθε πληγή πλούτου ενώ παράλληλα περιορίζουν τις δημοκρατικές διεξόδους αντιμετώπισης των σύνθετων προβλημάτων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Ο αγώνας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής γίνεται πλέον αγώνας επιβίωσης και ανατροπής των πολιτικών που οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπων στην ανέχεια και στην εξαθλίωση. Το περιβάλλον είναι το πεδίο αναπαραγωγής των ανθρώπινων κοινωνιών και η προστασία του αποτελεί πλέον αδιαμφισβήτητο όρο για την εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής όχι μόνο για εμάς αλλά και για τις επόμενες γενιές.

Το Ελληνικό Δίκτυο περιβαλλοντικών και κοινωνικών οργανώσεων «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» δηλώνει παρόν σ’  αυτόν τον αγώνα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προθυμία του να συνεργαστεί για την περιβαλλοντική και κοινωνική δικαιοσύνη.

Το Ελληνικό Δίκτυο Περιβαλλοντικών Κοινωνικών Οργανώσεων «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» ιδρύθηκε το 2007 και αποτελεί τμήμα της Διεθνούς Περιβαλλοντικής Οργάνωσης Friends of Nature/NFI (1895). Στους NFI  http://www.nfi.at συμμετέχουν 50 εθνικές οργανώσεις απ΄ όλο τον κόσμο με περισσότερα από 500.000 μέλη. Οι NFI συμπεριλαμβάνονται στους GREEN10/G10 που είναι οι δέκα μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις στον κόσμο.

Ιάκωβος Κουμής - Σταματίνα Κανελοπούλου "Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις" της εξουσίας, της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ/ Ρεπορτάζ για τη δολοφονία τους 16/11/1980

 Σαν σήμερα, στις 16 Νοεμβρίου 1980, δολοφονήθηκαν ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η εργάτρια από το Περιστέρι, Σταματίνα Κανελλοπούλου -θύματα και οι δύο της αστυνομικής βίας στην πορεία του Πολυτεχνείου του 1980. Η πορεία αυτή έμεινε στην ιστορία για τα πιο αιματηρά γεγονότα μετά τη μεταπολίτευση.

Η δολοφονία των δύο νέων από τις δυνάμεις των ΜΑΤ δεν ήρθε σε τυχαία χρονική συγκυρία. Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες η κυβέρνηση απαγορεύει στην πορεία να κατευθυνθεί προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και θέτει ως όριο την πλατεία Συντάγματος: οι διαδηλωτές μπορούσαν να φτάσουν μόνο ως το Σύνταγμα και εκεί να διαλυθούν....

...Η στάση της αντιπολίτευσης παραμένει υποτονική. Με το βλέμμα στραμμένο προς τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους και μπροστά στην επιθετική στάση της κυβέρνησης που δηλώνει αποφασισμένη να σταματήσει με τη βία οποιαδήποτε προσπάθεια να φτάσει η πορεία στην πρεσβεία, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ γρήγορα συμβιβάζονται με την κυβερνητική απαγόρευση. Στο ίδιο πλαίσιο, το κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ – αποτελούμενο κατά πλειοψηφία από τα μέλη της ΚΝΕ και της νεολαίας ΠΑΣΟΚ – αποφασίζει να πειθαρχήσει στην απαγόρευση, ενώ η αριστερή μειοψηφία, αποτελούμενη από οργανώσεις όπως οι ΠΠΣΠ, ΑΑΣΠΕ, ΕΚΟΝ, Ρήγας Φεραίος-Β' Πανελλαδική, ΚΚΕ μ-λ, ΕΚΚΕ και άλλες, αποφασίζουν να συνεχίσουν προς την αμερικανική πρεσβεία....

Διαβάστε το ρεπορτάζ στο TVXS

Διαλύουν το κράτος και προσφέρουν τις υπηρεσίες του στους ξένους/ Χώρα υπό κατοχή η Ελλάδα

Νέο «κοστούμι» μάς ράβει ο Φούχτελ

Του Αρη Χατζηγεωργίου

Βαθιά τις… φούχτες σε δημοτικά έργα, υπηρεσίες και περιουσίες προσπαθούν να βάλουν γερμανικές εταιρείες με τη βοήθεια του επιτετραμμένου της Μέρκελ, Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, της κυβέρνησης και αρκετών δημάρχων. Παράλληλα, λειτουργεί και δεύτερος πολιορκητικός κριός υπό την task force του Χορστ Ράιχενμπαχ, που λειτουργεί περισσότερο σε επίπεδο τεχνογνωσίας.

Τα δημοτικά τέλη ετοιμάζονται να απογειωθούν καθώς οι δημότες καλούνται να αποπληρώσουν διαχείριση σκουπιδιών, δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης, ηλεκτροφωτισμού, πάρκινγκ, αθλητικές-τουριστικές εγκαταστάσεις και όποια άλλη μικρή ή μεγάλη δημόσια υπηρεσία, η οποία, αφού εκφυλίστηκε, εξελίσσεται τώρα, ελέω Μνημονίου, σε τοπική «μπίζνα».

Μπορεί το όνομα του Γερμανού επιτετραμμένου Φούχτελ να σημαίνει στα γερμανικά «σπαθί», αλλά τίποτε δεν προϊδεάζει ότι θα πέσει… μάχαιρα στα έξοδα των δήμων οι οποίοι, διαλυμένοι από την ελλιπή χρηματοδότηση και τις αποχωρήσεις προσωπικού, θα κληθούν να διαχειριστούν «τοπικά αναπτυξιακά έργα» σε σύμπραξη με ιδιώτες, οι οποίοι θα απαιτούν να έχουν άμεση οικονομική ανταπόδοση από τα έργα στα οποία θα συμμετάσχουν.

Το σύνολο των υπηρεσιών που προσέφεραν ώς τώρα οι δήμοι είχε σε γενικές γραμμές αποφύγει το στίγμα ότι αποτελούν «χαράτσι» και φοροεισπρακτικό μηχανισμό.

Με άλλα λόγια, εκτιμάται ότι οι πολίτες θα προβάλουν μικρότερες αντιστάσεις στις χρεώσεις δήμων-ΣΔΙΤ, σε αντίθεση με τους φόρους, τα παράβολα και τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ του «κεντρικού» διαλυμένου κράτους.

Μια από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις είναι εκείνη των απορριμμάτων της Αττικής. Η πίεση να ξεκινήσουν τα έργα το 2010 οδήγησε στις μάχες της Κερατέας και το γενικότερο «πάγωμα» του σχεδιασμού.

Σύμφωνα με το τότε σχέδιο των τεσσάρων εργοστασίων επεξεργασίας απορριμμάτων σε Φυλή, Α. Λιόσια, Γραμματικό, Κερατέα, με χώρους ταφής υπολειμμάτων και ΧΥΤΑ, προέκυπτε ένα κόστος πολλαπλάσιο των 45 ευρώ ανά τόνο που ισχύει έως σήμερα στον ΧΥΤΑ Φυλής.

Η κυβέρνηση Σαμαρά ανακοίνωσε πρόσφατα ότι ξεκινά η υλοποίηση των έργων με ΣΔΙΤ χωρίς να μπορεί να υποσχεθεί ότι το κόστος δεν θα αυξηθεί.

Αντίστοιχα έργα ετοιμάζονται (πάντα με ΣΔΙΤ) σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, ενώ ετοιμάζονται και χρηματοδοτικά εργαλεία για την προώθησή τους.

Ενδεικτικό είναι αμοιβαίο κεφάλαιο που ανακοίνωσαν ότι συνδημιουργούν η Τράπεζα Αττικής, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και η Κεντρική Ενωση Δήμων (ΚΕΔΕ).

Υπενθυμίζεται ότι βασικός μέτοχος της Τράπεζας Αττικής είναι το Ταμείο των Μηχανικών που προσδοκά διπλό κέρδος:

1) Από την αξιοποίηση αποθεματικών 2,8 δισ. ευρώ που κινδυνεύουν από δεύτερο κούρεμα.

2) Από τις θέσεις εργασίας που θα προκύψουν για τα μέλη του.

Το ερώτημα είναι εάν υπάρχουν οι μηχανισμοί εκείνοι που θα προστατεύσουν τους δημότες από υπέρογκες χρεώσεις, το περιβάλλον από υπερεκμετάλλευση και τη Δικαιοσύνη από παρεκκλίσεις σκοπιμότητας.

Μέχρι στιγμής πάντως, ο υπουργός Εσωτερικών Ε. Στυλιανίδης ζητά «δικονομικό φαστ τρακ» για να μην καθυστερούν διαδικασίες και επενδύσεις…

ΠΗΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 

Οι εργαζόμενοι της Ευρώπης απεργούν ενάντια στην Τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού

Προλετάριοι όλου του κόσμου και καταπιεζόμενα έθνη ενωθείτε

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου Πανευρωπαϊκή απεργία/ Strike

Φτάνει πια - 135% αυξήθηκαν τα εισιτήρια στα ΜΜΜ - Ας τους βγάλουμε τη γλώσσα

7:30μ.μ. στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13 Εξάρχεια...

25% θα αυξηθούν τα εισιτήρια με επιταγές της τρόικα και τη σύμφωνη γνώμη των προθύμων.

 Από 1.40 το εισιτήριο θα αυξηθεί σε 1.75. Θα αντιδράσουμε? 

Μέσα σε 4 χρόνια η τιμή των εισιτηρίων στα ΜΜΕ αυξήθηκε 135%. 

Ας τους δείξουμε τη δύναμή μας.... 

Σήμερα στο Σύνταγμα - αύριο στην συνάντηση στο Στέκι.

Στον αγώνα ενωμένοι/ ας μη λείψει κανείς.....

Κώστας Φωτεινάκης (συνέντευξη) για την Οικολογία, τις οριζόντιες μορφές οργάνωσης της κοινωνίας, τους Φίλους της Φύσης, τον Πραγματικό Δείκτη Ευημερίας

[5 Ιουνίου 2012: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος]

H συνέντευξη που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Χαϊδάρι - η ΠΟΛΗ ΜΑΣ"

Κώστας Φωτεινάκης: Συνέντευξη εφ όλης της ύλης

Φίλοι της Φύσης – Ελληνική Νεολαία – ΟΧΙ στο ΑΕΠ/ ΝΑΙ σε έναν Πραγματικό Δείκτη Ευημερίας – Αναρχία, Σοσιαλισμός, Αντικαπιταλιστική Οικολογία – 

Δεν μας ταιριάζει αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο στο Χαϊδάρι

Κύριε Φωτεινάκη ποιες είναι οι δράσεις σας την τελευταία περίοδο;

Από την Άνοιξη του 2012 είμαι Πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου περιβαλλοντικών οργανώσεων «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» και  παραμένω πρόεδρος  του «ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου». Παράλληλα  συμμετέχω  ως ενεργός πολίτης  σε διάφορες πρωτοβουλίες  και κινήματα  πολιτών για την προστασία του Φυσικού και του Αστικού Περιβάλλοντος, την Κοινωνική Αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση κ.λπ.

Με την έρευνα και την τοπική ιστορία ασχολείστε;

Η έκδοση του Ιστορικού Λευκώματος «Χαϊδάρι – τόπος και άνθρωποι» το 2007 δεν ήταν μία τελεία και παύλα στην έρευνά μου. Το  αδημοσίευτο υλικό που διαθέτω είναι άφθονο.  Επιπρόσθετα νέες έρευνες και νέα στοιχεία έχουν προκύψει όπως π.χ. για το Μνημείο της Πυθιονίκης, τα ορυχεία αρουραίου  λίθου, τα ασβεστοκάμινα στο Όρος Αιγάλεω, το Δαφνί, την Ιερά Οδό, το τοίχος του Δέματος, Σπήλαια, τη χλωρίδα και την πανίδα, πολυβολεία από την Κατοχή  κ.λπ.  Ωστόσο σε αυτή τη φάση δεν θα εκδοθεί ένα νέο βιβλίο ή μια αναθεωρημένη έκδοση του Λευκώματος. Έχω  πρόγραμμα  για το 2017 να παρουσιάσω κάτι νέο, με την προϋπόθεση ότι θα ζούμε και η χώρα δεν θα έχει καταρρεύσει.

Τι ακριβώς είναι το Ελληνικό Δίκτυο «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ»;

Το Ελληνικό Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» συστάθηκε στην Ελλάδα το 2007, έχει δηλαδή πέντε χρόνια παρουσίας. Οι «Φίλοι της Φύσης» είναι μέλος της  Παγκόσμιας Περιβαλλοντικής Οργάνωσης Friends of Nature (NFI) που ιδρύθηκε το 1895. Η NFI είναι η παλαιότερη Περιβαλλοντική Οργάνωση στο κόσμο, έχει εκπροσώπηση σε 50 χώρες και  500.000 μέλη. H  NFI συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των GREEN 10, δηλαδή είναι μια από τις 10 μεγαλύτερες και αναγνωρισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις στον κόσμο. Όμως δεν είναι μια καθαρά περιβαλλοντική οργάνωση,  διατηρεί τις «ρίζες της στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές ιδέες του εργατικού κινήματος του τέλους του 19^ου και των αρχών του 20^ου αιώνα. Οι στόχοι και οι βασικές αρχές αυτού του κινήματος συμπυκνώνονται στις ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού: Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη» (πρώτη παράγραφος στο Καταστατικό των NFI).

Δηλαδή οι Friends of Nature International είναι μια σοσιαλιστική περιβαλλοντική οργάνωση;

Δεν είπα αυτό, σας ανέφερα τις ρίζες και τις βασικές αρχές. Όμως αξίζει να αναφέρω ότι α) οι ιδρυτές της οργάνωσης ήταν μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Αυστρίας, έτος ίδρυσης 1895, β) η οργάνωση είχε τεθεί εκτός νόμου από τους Ναζί γ) η οργάνωση των Η.Π.Α. είχε καταγραφεί σαν φιλοκομμουνιστική, την περίοδο του Μακαρθισμού κ.λπ. Σαφώς υπάρχει το αρχικό κόκκινο στο DNA της οργάνωσης παράλληλα με το πράσινο.

Το Ελληνικό Δίκτυο «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» τι ακριβώς είναι, ποιοι και πόσοι συμμετέχουν και τι κάνουν;

Στο Ελληνικό Δίκτυο συμμετέχουν ενεργά δέκα περιβαλλοντικές οργανώσεις απ΄ όλη την Ελλάδα.  Κάθε οργάνωση έχει το δικό της καταστατικό, όνομα, πρόγραμμα δράσης κ.λπ. Οι οργανώσεις λειτουργούν με αυτονομία, σεβόμενοι όμως το γενικό πλαίσιο αρχών και τις βασικές εκστρατείες τόσο της Διεθνούς Οργάνωσης όσο και του Ελληνικού Δικτύου. Έχουμε ζωντανές οργανώσεις από την Αττική (2), τη Θεσσαλονίκη, τον Πύργο, την Κατερίνη, τη Μήλο, τα Καλάβρυτα, τον Παρνασσό, τη Σίφνο κ.λπ. και επαφές με άλλες περίπου δέκα οργανώσεις καθώς και με απλούς πολίτες σε όλη την Ελλάδα.

Τι κάνουμε; Αυτήν την περίοδο συμμετέχουμε στην εκστρατεία των NFI ενάντια στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη Ατομικής Ενέργειας EURATOM.  Έχουμε προσαρμόσει την εκστρατεία στα ελληνικά δεδομένα και ζητάμε τη διάλυση της EURATOM, αλλά μέχρι τότε προβάλλουμε τα εξής αιτήματα α) Να μάθουμε με ποιο ποσό χρηματοδοτεί η Ελλάδα τη EURATOM. Υπογραμμίζω ότι η χώρα μας δεν έχει εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας β) Να σταματήσει  η χώρας μας τη χρηματοδότηση και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής ύφεσης και κρίσης γ) Να αποχωρήσει μονομερώς από τη EURATOM. Σαφώς κάνουμε και άλλες παρεμβάσεις για τα δάση, τον αιγιαλό, το αστικό περιβάλλον κ.λπ.

Εκτός από την εκστρατεία ενάντια στη EURATOM αυτή την περίοδο παρεμβαίνουμε για να προστατευτούν τα δάση από τη λαθροϋλοτομία, τις πυρκαγιές, την επέκταση των πόλεων προς τους ορεινούς όγκους.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνουμε στην επιμόρφωση, στην καλύτερη οργάνωση και την ανάπτυξη των σχέσεων με τη νεολαία…

Πως κρίνετε την ελληνική νεολαία σήμερα;

Η νεολαία, τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας, διαμορφώνεται και επηρεάζεται από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην πολιτική, στην οικονομία, στον πολιτισμό και γενικότερα από τις κυρίαρχες αξίες του συστήματος (ατομισμός, υπερκαταναλωτισμός κ.λπ). Επιπρόσθετα η ελληνική νεολαία έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα στην κρίσιμη ηλικία που απευθύνονται οι Νέοι Φίλοι της Φύσης. Η ηλικία 17-31 είναι μια κρίσιμη περίοδος στη ζωή των νέων που συνδέεται με την προετοιμασία για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ/ΤΕΙ, τις σπουδές  και την εξεύρεση εργασίας.

Η νεολαία στη χώρα μας δεν έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες με το φυσικό και με το περιβάλλον αστικό/ δομημένο περιβάλλον. Όμως  ένα σημαντικό ποσοστό των νέων συμμετέχει σε οριζόντιες  και αντιιεραρχικές δομές ενάντια στο φασισμό, στη ξενοφοβία, στο σεξισμό, στις διακρίσεις, στο δικαίωμα στην εργασία κ.λπ. Υπάρχει μια διάθεση συμμετοχής  της νεολαίας στα κοινά, όμως όχι με τους κάθετους τρόπους οργάνωσης που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.  Με άλλα λόγια πιστεύω ότι υπάρχει στην ελληνική νεολαία η διάθεση της συμμετοχής, της προσφοράς, της αλληλέγγυας δράσης, στοιχεία που είναι πολύτιμα για την Ελληνική Κοινωνία.

Εμείς με τους Φίλους της Φύσης θα επιδιώξουμε μια «συνάντηση με τη νεολαία», θα προσπαθήσουμε να την εμπνεύσουμε με τη στάση μας και με άλλα θέματα όπως η προστασία του Φυσικού και του Αστικού Περιβάλλοντος, τον εναλλακτικό και οικονομικό τρόπο ψυχαγωγίας, την επιμόρφωση, την επικοινωνία και τη συνεργασία με τους Νέους της Ευρώπης και όλου του κόσμου.