70 οργανισμοί από την Κοινωνία των Πολτιών στη Γαλλία συνυπογράφουν: "Μην επιλέξετε την ακροδέξια για να εκφράσετε την οργή σας"
«NE CHOISISSEZ PAS L’EXTRÊME DROITE POUR EXPRIMER VOTRE COLÈRE : L’APPEL DE 70 ORGANISATIONS DE LA SOCIÉTÉ CIVILE POUR LES EUROPÉENNES »
Η CGT, η Greenpeace, η Oxfam, η LDH, η Cimade, ο Οικογενειακός Προγραμματισμός… ένα δίκτυο οργανισμών, συλλόγων και συνδικάτων καλούν τους πολίτες να μην υποχωρήσουν και να κινητοποιηθούν ενάντια στις κοινωνικές και εδαφικές ανισότητες. Εδώ διακυβεύεται το μέλλον των κοινωνιών και της δημοκρατίας μας.
Η ακροδεξιά, της οποίας η εξέλιξη συνεχίζεται περισσότερο από ποτέ, εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια, τη δυσαρέσκεια και το θυμό. Συχνά νόμιμη οργή μπροστά στην υποβάθμιση του κοινωνικού ιστού, την αλαζονεία των ολιγαρχικών εξουσιών και την τόση παραίτηση απέναντι στις κοινωνικές και περιβαλλοντικές αδικίες, τον ρυθμό και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και την επιταχυνόμενη αποδυνάμωση των δημόσιων υπηρεσιών.
Αλλά η ακροδεξιά διατηρεί αυτή τη δυσαρέσκεια ορίζοντας αποδιοπομπαίους τράγους. Γιατί χρειάζονται την κακοτυχία για να εξαπλωθεί: ζουν από αυτήν, τρέφονται από αυτήν. Χρειάζονται ολοένα και περισσότερους διαχωρισμούς, κατακερματισμό της κοινωνίας, απόσυρση σε ένα σε μεγάλο βαθμό μυθοποιημένο παρελθόν και μια φανταστική εθνική ταυτότητα, εγκλεισμό σε τείχη και κέντρα κράτησης, αγκαθωτά σύνορα, απόρριψη του άλλου.
Αλλά όσο περισσότερο χωρίζουμε, τόσο πιο πολύ αποδυναμωνόμαστε.
Όσο περισσότερο βάζουμε τους εργάτες ενάντια στους ανέργους που χαρακτηρίζονται «πρόνοια», τους αγρότες ενάντια στους υπερασπιστές του κλίματος, τους Γάλλους ενάντια στους ξένους, τα κέντρα των πόλεων ενάντια στα προάστια, τους «Παρισίους» εναντίον «τη γη που δεν λέει ψέματα», τους «παλιούς» εναντίον στους «νέους», και όσο περισσότερο επιδεινώνουμε τις αδικίες, τις ανισότητες, τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις. Και στο τέλος όλοι χάνουν... εκτός από αυτούς που νοσταλγούν μια αυταρχική εξουσία πίσω από την οποία θα βάδιζε ολόκληρη η κοινωνία με βήμα.
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ
Η προπαγάνδα της ακροδεξιάς και όσων την τρέχουν, κρύβει τον πραγματικό κόσμο. Για δεκαετίες, αυτό που απειλούσε τη δημοκρατία και τη συμβίωση, στη χώρα μας όπως και σε πολλές άλλες, είναι η μαζική πτώση της ισότητας, της αλληλεγγύης, της πρόσβασης στα δικαιώματα και της προστασίας των πιο εύθραυστων. Είναι η λατρεία για οτιδήποτε εμπορικό, οτιδήποτε ιδιωτικό, οτιδήποτε πληρώνει, με όλο και περισσότερους ανθρώπους, κοινωνικές ομάδες και περιοχές ανασφαλείς, εγκαταλειμμένους, ακόμη και περιφρονημένους.
Δεν είναι οι ξένοι που έχουν δημιουργήσει τις ανισότητες και τις διακρίσεις.
Δεν είναι οι περιβαλλοντολόγοι που κατέστρεψαν τόσους πολλούς αγρότες που είναι χρεωμένοι και πιεσμένοι από τις αγροδιατροφικές βιομηχανίες.
Δεν είναι οι «νέοι από τις γειτονιές» που έχτισαν, εγκατέλειψαν και στη συνέχεια επέτρεψαν να υποβαθμιστούν οι εργατικές γειτονιές όπου η φτώχεια, η ανεργία και η επισφάλεια συγκεντρώθηκαν για τόσο καιρό.
Δεν ήταν συνδικαλιστές που έκλεισαν εργοστάσια ή υποβάθμισαν τις δημόσιες υπηρεσίες.
Φυσικά, η ακροδεξιά δεν λέει τίποτα για όλα αυτά. Όμως εμείς –σύλλογοι, συνδικάτα, φορείς αλληλεγγύης, πολίτες που συμμετέχουν στην κοινωνία των πολιτών– λέμε σήμερα ότι είναι καιρός να ανοίξουμε τα μάτια μας. Γιατί ο κίνδυνος μεγαλώνει, προ των πυλών του εγγύς μέλλοντος: ο κίνδυνος να θριαμβεύσει το μίσος για τον Άλλο, η απόσυρση στην ταυτότητα, ο ρατσισμός, η αντιπαράθεση όλων εναντίον όλων. Τι θα γινόταν τότε με την ίδια τη δημοκρατία;
Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΜΙΑΣ ΟΛΟΕΝΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΦΑΛΟΥΣ ΖΩΗΣ
Ναι, είναι καιρός να αντιδράσουμε.
Δεν δεχόμαστε να συνεχίζεται η καταστροφή της δημόσιας υγείας - μεταξύ "ιατρικών ερήμων" και νοσοκομειακής δυσφορίας -, ο εκπαιδευτικός αποσχισμός των πλουσίων και ολοένα και πιο ακριβές σπουδές, στέγαση όλο και λιγότερο προσιτή για τον μεγαλύτερο αριθμό, δημόσιες υπηρεσίες που μειώνονται, εδάφη που βιώνουν την εγκατάλειψη και οι κάτοικοί τους εγκαταλελειμμένοι «ο καθένας για τον εαυτό του», στην επισφάλεια και την κοινωνική ανασφάλεια.
Πιστεύουμε ότι οι εκρήξεις οργής που διαδέχονται διαρκώς η μία την άλλη –«κίτρινα γιλέκα», εξεγέρσεις στις εργατικές γειτονιές, οργή αγροτών– συμβαίνουν τυχαία;
Τα άσχημα χτυπήματα στις συντάξεις, τις κοινωνικές κατοικίες, τη γεωργία των αγροτών και τώρα τα επιδόματα ανεργίας ωφελούν τους σπορείς του μίσους, τους επιχειρηματίες της αγανάκτησης ταυτότητας. Το έδαφος στο οποίο φυτρώνουν οι δημαγωγοί της ακροδεξιάς είναι η πικρία που προκαλούν όλες αυτές οι παλινωδίες παρά τις συχνά πολύ σημαντικές κινητοποιήσεις, είναι η αίσθηση μιας ολοένα πιο δύσκολης και επισφαλούς ζωής.
Μπορούμε να συνεχίσουμε να χάνουμε τις ελευθερίες μας, τα δικαιώματά μας, την ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον για πολύ καιρό; Ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν είναι. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δίνουν ζωή και που επίσης επινοούν, στο έδαφος και στην καθημερινή κοινή χρήση, τις μορφές αλληλεγγύης, συνεργασίας και κοινότητας που φέρνουν αυτό το καλύτερο μέλλον. Αυτό που λείπει για όλες αυτές τις ενέργειες και τις δεσμεύσεις για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ακροδεξιάς είναι μια ορατή συγκέντρωση που σέβεται τη διαφορετικότητά τους ενώ συνδυάζει τις δυνάμεις τους.
Αυτός είναι ο λόγος που εμείς, 70 οργανώσεις στην καρδιά της κοινωνίας των πολιτών, αποφασίσαμε να προτείνουμε σήμερα, μπροστά στην ακροδεξιά και τους φορείς του μίσους, της αδικίας και των διακρίσεων, μια ισχυρή και διαρκή κινητοποίηση ενάντια στις κοινωνικές και εδαφικές ανισότητες. Γιατί αυτά είναι τα πραγματικά ζητήματα. Διότι εδώ διακυβεύεται το μέλλον των κοινωνιών μας και της δημοκρατίας, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.
Και κυρίως επειδή κουβαλάμε στις δεσμεύσεις μας, στις καθημερινές μας πράξεις, την πεποίθηση ότι είναι η συγκέντρωση όλων εκείνων που θέλουν περισσότερη ισότητα, αλληλεγγύη, κοινωνική και δημοσιονομική δικαιοσύνη και σεβασμό για όλους να μας δώσει ελπίδα για το μέλλον. Είναι επείγον, είναι απαραίτητο και είναι δυνατό.
Σήμερα, καλούμε φορείς και πολίτες που συμμερίζονται τις ανησυχίες και τις αξίες μας να ενωθούν μαζί μας.
Καλούμε τους πολιτικούς που θεωρούν τους εαυτούς τους πραγματικά δημοκράτες, ρεπουμπλικάνους και ανθρωπιστές – όποιο κι αν είναι το πολιτικό τους χρώμα – να μην ενδώσουν ποτέ στις θανατηφόρες ιδέες της ακροδεξιάς και να δεσμευτούν επειγόντως και ειλικρινά στον αγώνα κατά των ανισοτήτων, της κλιματικής κρίσης την ανασυγκρότηση του κοινωνικού μας ιστού.
Καλούμε τους πολίτες να μην υποχωρήσουν: να μην επιλέξουν την ακροδεξιά για να εκφράσουν την οργή τους, να μην εγκαταλείψουν την ψήφο για να ορίσουν ηγέτες που τελικά θα ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής μας, είτε σε τοπικό είτε σε εθνικό είτε από τον Ιούνιο. 9 σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Πρώτοι υπογράφοντες
Patrick Baudouin, πρόεδρος του LDH (Human Rights League). Sophie Binet, γενική γραμματέας της CGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας). Lucie Bozonnet, γενική γραμματέας του MRJC (Rural Christian Youth Movement). Cécile Duflot, γενική διευθύντρια της Oxfam Γαλλίας. Χάνια Χαμίδη, γενι
κή γραμματέας της Unef. Benoît Hamon, γενικός διευθυντής της Singa. Jean-François Julliard, γενικός διευθυντής της Greenpeace Γαλλίας· Mohamed Mechmache, πρόεδρος του συντονισμού Pas sans Nous. Laure Niclot, πρόεδρος του Young Europeans – Γαλλία. Benoît Teste, γενικός γραμματέας της FSU (United Trade Union Federation). Arnaud Tiercelin, συμπρόεδρος της Cnajep (Επιτροπή εθνικών και διεθνών σχέσεων ενώσεων νεολαίας και λαϊκής εκπαίδευσης). Youlie Yamamoto, εκπρόσωπος της Attac Γαλλίας
Άλλοι υπογράφοντες
Raymonde Baron, συμπρόεδρος του UAVJ (Another Jewish Voice). Faycal Ben Abdallah, πρόεδρος της FTCR (Ομοσπονδία Τυνήσιων πολιτών και των δύο ακτών). Agnès Briançon-Marjollet, πρώτη γενική γραμματέας του SNJ (Εθνική Ένωση Δημοσιογράφων). Gaspard Buzare, γενικός γραμματέας του MNL (Εθνικό Κίνημα Λυκείου). Rodrique Carbonnel, γενικός εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Aroéven (Foeven, Federation of Educational and Holiday Works of National Education). Michèle Cauletin, συμπρόεδρος του Habitat participatif Γαλλίας· Mouhieddine Cherbib, πρόεδρος της CRLDHT (Επιτροπή για τον σεβασμό των ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τυνησία). Antoine Chuzeville, πρώτος γενικός γραμματέας του SNJ (Εθνική Ένωση Δημοσιογράφων). Jean-Baptiste Clerico, γενικός διευθυντής της Cemea (Κέντρο Εκπαίδευσης για Μέθοδοι Ενεργής Εκπαίδευσης). Fabien Cohen, γενικός γραμματέας του Fal (Γαλλία Λατινική Αμερική)· Martine Déotte, πρόεδρος του Les Amoureux au ban public. Paul Devin, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ερευνών της FSU (United Union Federation). Sarah Durocher, πρόεδρος του Family Planning. Nacer El Idrissi, πρόεδρος της ATMF (Ένωση Εργατών του Μαγκρέμπ της Γαλλίας). Noura Elouardi, εκτελεστική συντονίστρια του Crid (Κέντρο Έρευνας και Πληροφόρησης για την Ανάπτυξη). Jean-Marie Fardeau, εθνικός εκπρόσωπος του Vox Public. Tatiana Formet, νόμιμη εκπρόσωπος του People and Culture. Souad Frikech, γενικός εκπρόσωπος της Ένωσης Μαροκινών στη Γαλλία· Khaled Gaïji, πρόεδρος των Friends of the Earth. Antoine Gatet, πρόεδρος της France Nature Environnement. Christophe Gaydier, πρόεδρος της Animafac. Karl Ghazi, συμπρόεδρος του Copernic Foundation. Murielle Guilbert, συν-γενική εκπρόσωπος του συνδικάτου Solidaires. Anne-Marie Harster, πρόεδρος της Solidarité Laïque. Pierre Henry, πρόεδρος της France Fraternités. Albert Herszkowicz, εκπρόσωπος του RAAR (Δίκτυο Δράσεων κατά του Αντισημιτισμού και όλων των Ρατσισμών). Patricia Hyvernat, πρόεδρος της Patron.nes Solidaires. Kadalanga, Εξέγερση εξαφάνισης Γαλλία; Judith Krivine, πρόεδρος της Saf (Γαλλική Ένωση Δικηγόρων). Gilliane Le Gallic, πρόεδρος της Alofa Tuvalu. Anaïs Leweurs, συντονιστής ασύλου και διαμονής στο Dom'Asile. Hélène Lacassagne, πρόεδρος της Education League. Véronique Lécullée, συμπρόεδρος του SNSP (Εθνική Ένωση Δημοσίων Σκηνών). Pascal Lederer, συν-οικοδεσπότης της UJRE (Ένωση Εβραίων για την Αντίσταση και την Αμοιβαία Βοήθεια). Jacques Lewkowicz, συμπρόεδρος του UAVJ (Another Jewish Voice)· Yann Manzi, γενικός εκπρόσωπος της Utopia 56; Pierre-Charles Marais, συμπρόεδρος του Habitat participatif Γαλλίας· Laurence Marandola, εκπρόσωπος της Αγροτικής Συνομοσπονδίας· Florentin Martorell, Γενικός Γραμματέας της FIDL (Ανεξάρτητη και Δημοκρατική Ομοσπονδία Λυκείων). Henry Masson, πρόεδρος της Cimade. Ουμίτ Μετίν,γενικός συντονιστής της Acort (Συνέλευση Πολιτών από την Τουρκία). Gilbert Mitterrand, πρόεδρος του Ιδρύματος Danielle Mitterrand – France Libertés: Michel Morzière, επίτιμος πρόεδρος του Revivre. Agathe Nadimi, πρόεδρος του Midis du MIE. Maëlle Nizan, πρόεδρος της Fage (Ομοσπονδία γενικών φοιτητικών συλλόγων)· Pauline Oderkerken, γραμματέας του Teachers for the Planet. Silène Parisse, εκπρόσωπος της Alternatiba. Céline Piques, εκπρόσωπος του Dare to Feminism. Suzel Prio, οικοδεσπότης του Roya Citoyen. Isabelle Réghi, πρόεδρος της AFJD (Γαλλική Ένωση Δημοκρατικών Δικηγόρων). Kim Reuflet, πρόεδρος της SM (Δικαστική Ένωση). Camila Rios Armas, συνιδρυτής και διευθυντής του UniR (Πανεπιστήμια & Πρόσφυγες). Christophe Robert, γενικός εκπρόσωπος του Fap (Ίδρυμα Abbé Pierre). Vincent Roche-Lecca, συμπρόεδρος του SNSP (Εθνική Ένωση Δημοσίων Σκηνών). Gilles Rouby, πρόεδρος της Cac (Συλλογική Ενώσεων Πολιτών). Sophie Roques, πρόεδρος της Ομοφυλοφιλίας και των Σοσιαλισμών (HES LGBTI+). Maeva Rougé, ομοσπονδιακή συντονίστρια του MAN (Movement for a Non-Violent Alternative); Michel Rousseau, συμπρόεδρος των μεταναστών Tous. Claude Sarcey, συμπρόεδρος του UAVJ (Another Jewish Voice). Eléonore Schmitt, εκπρόσωπος της Φοιτητικής Ένωσης· Pierre Segura, πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Φράνκας. Dominique Sopo, πρόεδρος του SOS Racisme. Antoine Sueur, πρόεδρος της Emmaüs Γαλλίας· Jérémie Suissa, γενικός εκπρόσωπος της Επιχείρησής μας σε όλους. Gwenn Thomas-Alves, πρόεδρος της Ένωσης Γυμνασίου. Tarik Touahria, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κοινωνικών και Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων της Γαλλίας. Anne-Sophie Trujillo-Gauchez, εκπρόσωπος του ANV-COP 21 (COP21 Nonviolent Action)· Thomas Valle, γενικός συντονιστής της FSGT (Ομοσπονδία Εργατικού Αθλητισμού και Γυμναστικής). Marie-Pierre Vieu, συμπρόεδρος του Ιδρύματος Copernicομοσπονδιακός συντονιστής του MAN (Movement for a Nonviolent Alternative); Michel Rousseau, συμπρόεδρος των μεταναστών Tous. Claude Sarcey, συμπρόεδρος του UAVJ (Another Jewish Voice). Eléonore Schmitt, εκπρόσωπος της Φοιτητικής Ένωσης· Pierre Segura, πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Φράνκας. Dominique Sopo, πρόεδρος του SOS Racisme. Antoine Sueur, πρόεδρος της Emmaüs Γαλλίας· Jérémie Suissa, γενικός εκπρόσωπος της Επιχείρησής μας σε όλους. Gwenn Thomas-Alves, πρόεδρος της Ένωσης Λυκείων· Tarik Touahria, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κοινωνικών και Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων της Γαλλίας. Anne-Sophie Trujillo-Gauchez, εκπρόσωπος του ANV-COP 21 (COP21 Nonviolent Action)· Thomas Valle, γενικός συντονιστής της FSGT (Ομοσπονδία Εργατικού Αθλητισμού και Γυμναστικής). Marie-Pierre Vieu, συμπρόεδρος του Ιδρύματος Copernicομοσπονδιακός συντονιστής του MAN (Movement for a Nonviolent Alternative); Michel Rousseau, συμπρόεδρος των μεταναστών Tous. Claude Sarcey, συμπρόεδρος του UAVJ (Another Jewish Voice). Eléonore Schmitt, εκπρόσωπος της Φοιτητικής Ένωσης· Pierre Segura, πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Φράνκας. Dominique Sopo, πρόεδρος του SOS Racisme. Antoine Sueur, πρόεδρος της Emmaüs Γαλλίας. Jérémie Suissa, γενικός εκπρόσωπος της Επιχείρησής μας σε όλους. Gwenn Thomas-Alves, πρόεδρος της Ένωσης Λυκείων· Tarik Touahria, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κοινωνικών και Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων της Γαλλίας. Anne-Sophie Trujillo-Gauchez, εκπρόσωπος του ANV-COP 21 (Nonviolent Action COP21)· Thomas Valle, γενικός συντονιστής της FSGT (Ομοσπονδία Εργατικού Αθλητισμού και Γυμναστικής). Marie-Pierre Vieu, συμπρόεδρος του Ιδρύματος Copernic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου