Michael LÖWY: ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΕΘΝΕΣ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ (2001 – 2013)

Επειδή υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ιστορικό του Πρώτου Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Μανιφέστου και για τον Οικοσοσιαλισμό γενικότερα, παρουσιάζουμε μια συνοπτική παρουσίαση δύο ιστορικών κειμένων από τον Michael LÖWY. | Ωστόσο η συζήτηση για τον Οικοσοσιαλισμό, είχε ανοίξει πολύ νωρίτερα, ίσως και πριν από το 1994. Στο 6ο τεύχος του περιοδικού ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΗ (Ιανουάριος - Απρίλιος, 1994) αφιερωμένο στον "Σοσιαλισμό και στην Οικολογία" υπάρχει ένας εκτεταμένος "Διάλογος πάνω στον Οικοσοσιαλισμό - Συζήτηση μεταξύ James O΄Konnor και Τάκη Φωτόπουλου". 

Όπως προκύπτει από την παρουσίαση του ιστορικού για τον Οικοσοσιαλισμό οι πρώτοι θεωρητικοί εμπνευστές του είναι Τεταρτοδιεθνιστές (Τροτσκιστές) ωστόσο με την πάροδο των χρόνων ο Οικοσοσιαλισμός (αντικαπιταλιστική Οικολογία) ως "δεξαμενή σκέψης" (και όχι ως κόμμα) αλλά και ως κίνημα βρήκε ευρύτερη ανταπόκριση και επηρέασε ανθρώπους και πολιτικές τάσεις της Αριστεράς και της Οικολογίας (περισσότερα στο τέλος της ανάρτησης).

--------------------------

Michael LÖWY

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΕΘΝΕΣ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ (2001 – 2013)

Με το Πρώτο Διεθνές Οικοσοσιαλιστικό Μανιφέστο και την Οικοσοσιαλιστική Διακήρυξη του Μπέλεμ που επισυνάπτεται

A BRIEF HISTORY OF THE FIRST ATTEMPT AT AN INTERNATIONAL ECOSOCIALIST NETWORK (2001 – 2013)

With the First International Ecosocialist Manifesto and the Belem Ecosocialist Declaration appended.

Το Σεπτέμβριο του 2001, είχα την ευκαιρία να συναντήσω τον Joël Kovel στο Παρίσι, με την ευκαιρία ενός διεθνούς συνεδρίου του Μαρξ, που συγκλήθηκε από τη Γαλλική Εφημερίδα «Actuel Marx». Κάναμε μεγάλες συζητήσεις και ανακαλύψαμε ότι μοιραζόμαστε ένα κοινό ενδιαφέρον για μια σοσιαλιστική οικολογία. Λίγους μήνες νωρίτερα, η Τέταρτη Διεθνής είχε εγκρίνει, στο Παγκόσμιο Συνέδριό της, ένα οικοσοσιαλιστικό έγγραφο, του οποίου ήμουν ένας από τους συγγραφείς. Συμφωνήσαμε ότι αυτό ήταν ένα σημαντικό βήμα, αλλά πιστεύαμε ότι η αριστερά γενικά είχε πολύ μικρό ενδιαφέρον για το οικολογικό ζήτημα. Τι να κάνω ?

Ο Τζόελ πρότεινε να γράψουμε μαζί ένα Διεθνές Οικοσοσιαλιστικό Μανιφέστο, ως μια μέτρια συμβολή στο να κερδίσουμε τους σοσιαλιστές συντρόφους μας στον οικολογικό αγώνα. Μου άρεσε η ιδέα και αρχίσαμε σύντομα να τη δουλεύουμε. Έγραψε το πρώτο προσχέδιο, έκανα κάποιες διορθώσεις και ήρθαμε εύκολα σε συμφωνία. Το έγγραφο, το οποίο έγινε γνωστό ως «Πρώτο Διεθνές Οικοσοσιαλιστικό Μαιφέστο» είχε πολύ περιορισμένη κυκλοφορία και δημοσιεύτηκε μόνο σε λίγες ριζοσπαστικές δημοσιεύσεις. Νιώσαμε ότι είχαμε κάνει το καθήκον μας, στέλνοντας το μήνυμα σε ένα μπουκάλι πεταμένο στη θάλασσα, ελπίζοντας ότι κάποιοι θα το βρουν.

Σιγά σιγά, τα επόμενα χρόνια, το ενδιαφέρον για τον οικοσοσιαλισμό άρχισε να αυξάνεται. Το 2006 ο Joël και εγώ πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να προσπαθήσουμε να συγκαλέσουμε και μια διεθνή Οικοσοσιαλιστική συνάντηση στο Παρίσι, για άλλη μια φορά με την ευκαιρία της Διεθνούς Μαρξιστικής Διάσκεψης τον Οκτώβριο του 2007. Με τη βοήθεια δύο Γάλλων συντρόφων που είχαν λάβει μέρος στη συγγραφή της Τέταρτης Διεθνούς έγγραφο το 2001, Vincemt Gay και Laurent Garrouste, οργανώσαμε τη συνάντηση, η οποία ήταν σχετικά επιτυχημένη, με περίπου 60 άτομα από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική να συμμετάσχουν. Το συνέδριο αποφάσισε τη δημιουργία ενός Οικοσοσιαλιστικού Διεθνούς Δικτύου (EIN) στο οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί όποιος συμφωνούσε με τις κύριες ιδέες του Πρώτου Οικοσοσιαλιστικού Μανιφέστου. Η συνεδρίαση εξέλεξε επίσης ένα προσωρινό συμβούλιο, στο οποίο ανήκαν, μεταξύ άλλων, οι Joël Kovel, Ian Angus, εγώ, η Danielle Follet, ο Vincemt Gay, ο Ariel Saleh, ο Derek Wall, ο Jonathan Neale, ο Pedro Ivo Batista, ο Georges Mitralia (σ.σ. Γιώργος Μητραλιάς από την Ελλάδα) και η Sarah Farrow.

Τρία άτομα ανέλαβαν τη συγγραφή ενός νέου μανιφέστου, που ασχολείται κυρίως με το θέμα της κλιματικής αλλαγής: ο Ian Angus, ο Joël Kovel και εγώ. ζητήσαμε από την Danielle Follet να μας βοηθήσει. Αυτό το Δεύτερο Μανιφέστο, το οποίο έγινε έτοιμο το 2008, ονομάστηκε «The Belem Ecosocialist Manifesto», επειδή προοριζόταν να παρουσιαστεί στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ που έλαβε χώρα στο Belem do Para, μια πόλη του Αμαζονίου στο βόρειο τμήμα της Βραζιλίας, τον Ιανουάριο. 2009. Το Δεύτερο Μανιφέστο υπογράφηκε από εκατοντάδες άτομα από δεκάδες χώρες. τυπώθηκε από τους συντρόφους μας από το Braziian Ecosocialist Network (Pedro Ivo Batista) σε δύο γλώσσες, αγγλικά και πορτογαλικά, και διανεμήθηκε ελεύθερα στο Belem World Social Forum.

Αμέσως μετά το Φόρουμ, πραγματοποιήθηκε στο Μπέλεμ τον Ιανουάριο του 2009, η Δεύτερη διεθνής Οικοσοσιαλιστική συνάντηση. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες ήταν φυσικά Βραζιλιάνοι και Λατινοαμερικανοί. Επικεφαλής μιας αντιπροσωπείας ιθαγενών από το Περού ήταν ο Hugo Blanco, ο ιστορικός ηγέτης των αγώνων των αγροτών στη χώρα, ο οποίος δήλωσε στη συνάντηση: εμείς, οι αυτόχθονες κοινότητες, ασκούμε τον οικοσοσιαλισμό τα τελευταία 500 χρόνια! Εξελέγη νέο συντονιστικό όργανο, με πλειοψηφία γυναικών. μεταξύ άλλων, Ariel Saleh (Αυστραλία), Terisa Turner (Καναδάς), Margarita Aguinaga (Equador), Danielle Follet (Γαλλία), Wahu Kaara (Kenia), Gabriela Barbosa (Βραζιλία), Ian Angus (Καναδάς), Joel Kovel (ΗΠΑ) και τον εαυτό μου (Γαλλία).

Η επόμενη πρωτοβουλία του EIN έλαβε χώρα στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο του 2009, με την ευκαιρία της Διάσκεψης Κορυφής του ΟΗΕ 15 COP για την Κλιματική Αλλαγή. Το επίσημο συνέδριο ήταν μια ολοκληρωτική αποτυχία, αλλά υπήρξε μια μαζική διαδήλωση στην Κοπεγχάγη, με 100 χιλιάδες συμμετέχοντες από όλη την Ευρώπη και λίγους από χώρες μακρινές. Κατά τη διάρκεια της Αντισυνόδου, οργανώσαμε μια Οικοσοσιαλιστική συζήτηση, αλλά πάνω απ 'όλα, διανείμαμε ένα νέο υλικό κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης: ένα Οικοσοσιαλιστικό "κόμικ-στρίπ", "Κοπεγχάγη, 12 Απριλίου 2049", που περιγράφει τη δανική πόλη κάτω από τη θάλασσα…Το προσχέδιο γιατί το φυλλάδιο προετοιμάστηκε από εμένα, μετά από διαβούλευση με άλλα μέλη της επιτροπής (Joël Kovel, Ariel Salleh, Danielle Follet και άλλοι), και εικονογραφήθηκε με σχέδια του Sille Stenesen Hansen, ενός νεαρού καλλιτέχνη από το Δανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (Τέταρτη Διεθνής), μέλος της Ερυθροπράσινης Συμμαχίας.

Αναδρομικά, το έτος 2009 εμφανίζεται ως το πιο επιτυχημένο του Ecosocialist International Network. Ένα νέο συνέδριο έλαβε χώρα στο Παρίσι το 2010, με τη συμμετοχή περίπου 33 ατόμων, μεταξύ των οποίων και ο Hugo Blanco, σε μια περιοδεία ομιλίας από το Περού. Εκλέχθηκε ένα νέο συντονιστικό όργανο, συμπεριλαμβανομένων των Terisa Tirner, Klaus Engert, Pritam Singh, Mike Davis, Joël Kovel και εμένα. Για διάφορους λόγους αυτό το σώμα δεν λειτουργούσε πολύ καλά. Υπήρχαν όμως μερικές, πιο μετριοπαθείς, πρωτοβουλίες:

– τον ​​Νοέμβριο του 2010, ενόψει της συνόδου κορυφής του Κανκούν COP 16 COP ΟΗΕ για το Κλίμα, δημοσιεύσαμε μια πρόσκληση, με τίτλο «Αλλάξτε το (καπιταλιστικό) σύστημα, όχι το κλίμα! Μια Οικοσοσιαλιστική Προοπτική». Υπεγράφη μόνο με το όνομα του Δικτύου και δημοσιεύτηκε από τους Μεξικανούς Οικοσοσιαλιστές συντρόφους μας.

– το 2012, εστάλη και κυκλοφόρησε μεταξύ των συμμετεχόντων στην Αντισύνοδο Κορυφής μια σύντομη Οικοσοσιαλιστική δήλωση σχετικά με τη Διάσκεψη του ΟΗΕ Rio+20 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Επικρίνοντας την επίσημη Σύνοδο Κορυφής για την εκπροσώπηση των συμφερόντων του καπιταλιστικού συστήματος, το κομμάτι υπέγραψαν, στο όνομα του Δικτύου, οι Pedro Ivo Batista, Hugo Blanco, Leigh Brownhill, Klaus Engert, Ana Isla, Wahu Kaara, Joel Kovel, Michael Löwy. , Salvatore Engel Di Mauro (Saed), Pritam Singh, Joâo Alfredo Telles Melo, Terisa Turner και Eshter Vivas. Δημοσιεύτηκε στην προοδευτική μεξικάνικη εφημερίδα «La Jornada» στις 6/12/2012.

– Η τελευταία δραστηριότητα του EIN ήταν ένα μήνυμα αλληλεγγύης σε μια Οικοσοσιαλιστική διάσκεψη που έλαβε χώρα στο Κίτο του Ισημερινού, τον Ιούνιο του 2013. Υπεγράφη από τους «συνήθεις ύποπτους», συν μερικά επιπλέον ονόματα: Hugo Blanco, Klaus Engert, Samuel González Contreras, Ana Isla, Wahu Kaara, Joel Kovel, Michael Löwy, Salvatore Engel Di Mauro (Saed), Jamie Moloney, Jorge Riechmann, Qunncy Saul, Pritam Singh, Pedro Ivo Batista, Joâo Alfredo Telles Turadosaner, Juan Torisa , Esther Vivas.

Από εκείνη τη στιγμή, το Οικοσοσιαλιστικό Διεθνές Δίκτυο έπαψε, de facto, να λειτουργεί. Ο χώρος έμεινε εγκαταλελειμμένος και δεν έγιναν άλλες πρωτοβουλίες.

Ευτυχώς, χάρη στον John Molyneux, μια νέα πρωτοβουλία λαμβάνει χώρα τώρα!

-----------------------

[σ.σ. Το παραπάνω κείμενο έχει γραφτεί σε άγνωστο χρόνο, προφανώς μετά τον Ιούνιο του 2013. Η δημοσίευση στο blog σήμερα γίνεται από την πηγή Global Ecosocialist Network/ GEN [ΕΔΩ]. Προφανώς πρόκειται για τη "νέα πρωτοβουλία λαμβάνει χώρα τώρα!" την οποία αναφέρει ο Michael LÖWY στην τελευταια πρόταση της ιστορικής παρουσίασης. 

Το Τρίτο Διεθνές Οικοσοσιαλιστικό Μανιφέστο στο Τορόντο του Καναδά (2013) [ΕΔΩ] Climate Struggles and Ecosocialism Joel Kovel & Michael Löwy δεν αναφέρεται στο ανωτέρο άρθρο του. Ούτε και οι 18 θέσεις για τον ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, 2013 [ΕΔΩ] - Γαλλικό Κόμμα της Αριστεράς / Jean-Luc Mélenchon. 

Three Manifestos: Climate Struggles and Ecosocialism [ΕΔΩ[

Φαίνεται τόσο από το GEN όσο και από τα συνέδρια, τις συναντήσεις, τις εκδόσεις που πραγματοποιούνται με θέμα τον Οικοσοσιαλισμό, ότι οι βασικές ιδέες βρίσκουν ανταπόκριση σε ομάδες της Αριστεράς και της Αντικαπιταλιστικής Οικολογίας. Μια απόδειξη είναι το πρόσφατο συνέδριο για τον Οικοσοσιαλισμό στο Λονδίνο (2 Δεκεμβρίου 2023), [ΕΔΩ], στην Αυστραλία (1-2 Ιουλίου 2023) [ΕΔΩ], η έκδοση και η παρουσίαση στην Ελλάδα του βιβλίου "Η καπιταλιστική καταστροφή του περιβάλλοντος και η οικοσοσιαλιστική εναλλακτική" (Ιανουάριος 2020) [ΕΔΩ], η έκδοση "The Routledge Handbook of Development and Environment" που περιλαμβάνει θέμα για τον Οικοσοσιαλισμό [ΕΔΩ], η ενημερωτική ιστοσελίδα του CLIMATE & CAPITALISM [ΕΔΩ],  η 6η ΔΙΕΘΝΗ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 9, 10 & 11 Μαΐου 2024 Μπουένος Άιρες Αργεντινή [ΕΔΩ]]