Ελένη Τζιρτζιλάκη: «ΑΝΤΑΡΤΙΣΣΑ Νίτσα –Ελένη Παπαγιαννάκη, Ηλέκτρα». Επί-σκεψη στον τόπο.

«ΑΝΤΑΡΤΙΣΣΑ Νίτσα –Ελένη Παπαγιαννάκη, Ηλέκτρα». Επί-σκεψη στον τόπο.

 Η ζωή πρέπει ν’ αλλάξει. On Revolution.

Στις 12 Σεπτέμβρη 2015 το απόγευμα μια ομάδα με γυναίκες και άνδρες και δυο παιδιά(14 είμαστε) κατευθυνθήκαμε από το ορεινό χωριό Καλλικράτης, που βρίσκεται σε ένα οροπέδιο, και κυρίως κατοικείται το καλοκαίρι, με δένδρα, και αιγοπρόβατα, προς τη τοποθεσία Σιδεροπορτί, στο Βουνό. Εκεί που στις 18 Απρίλη του 1949, απ ότι φαίνεται από τον τύπο της εποχής, στις 3.30 το απόγευμα σκοτώθηκε σε συμπλοκή, η αντάρτισσα Νίτσα η Ελένη Παπαγιαννάκη με το όνομα Ηλέκτρα μαζί με την Αθηνά Χανταπάκη και με τους αντάρτες: Γιώργο Μανουσέλη(ομαδάρχη που καταγόταν από τον Καλλικράτη),Γιώργο Μιαούλη, Αντρέα Κουρκουμελή, Σωτήρη Ψαράκη, Γιώργη Χρήστου, Βασίλη Βλάση(Λυκούργο). Ο Γιώργος Μιαούλης ενώ σώθηκε στη συμπλοκή σκοτώθηκε αργότερα.

Τ’ άγρια βουνά του τόπου ανάμεσα στα αγκάθια και τις αιχμηρές πέτρες, είχαν ξεφυτρώσει αγριολούλουδα. Η επίσκεψη στο Βουνό, αν και η Νίτσα-Ελένη Παπαγιαννάκη με το όνομα Ηλέκτρα, ήταν αδελφή της μητέρας μου κι έχω το όνομα της, ανήκει στη συλλογική μνήμη της αδύνατης Επανάστασης που ήταν ο Εμφύλιος.

Η  τοποθεσία βρίσκεται κοντά στον απότομο δρόμο που οδηγεί από το Καψοδάσος και τον Πατσιανό στο Καλλικράτη. Σχεδόν παράλληλα εκτυλίσσεται το φαράγγι του Καλλικράτη. Το πιθανότερο ήταν ότι η αντάρτικη ομάδα είχε επιλέξει αυτή την τοποθεσία σ αυτή τη φάση του αγώνα γιατί ήταν κοντά στο χωριό όπου θα μπορούσε να συντηρηθεί. Βρισκόμαστε στο 1949 που είχαν συμβεί μεγάλες απώλειες ανταρτών και στη Κρήτη μετά από τη μάχη στο φαράγγι της Σαμαριάς τον Ιούνιο του 1948, και όταν στη συνέχεια για να τους αποκλείσουν και να τους αποδυναμώσουν είχαν κηρύξει απαγορευμένη ζώνη την ορεινή περιοχή του νομού Χανίων, υπήρχαν και χωριά που τελείως εκκενώθηκαν.[1]

Στην τοποθεσία μας οδήγησε φίλος που ζει στον Καλλικράτη που είχε βασιστεί στις μαρτυρίες των χωριανών.

Αρχικά φτάσαμε στον λόφο που σύμφωνα με τις μαρτυρίες βρισκόταν ο αντάρτης που φύλαγε σκοπιά και τον σκοτώσανε, λέγεται ότι κάποιος  από το χωριό τους πρόδωσε κα έτσι βρήκαν την τοποθεσία.  Στη συνέχεια πήγαμε μέσα από πέτρες και αγκάθια ανάμεσα στις άγριες μαδάρες στη σπηλιά που κοιμόντουσαν. Κατόπιν βγήκαμε στον τόπο που έγινε σύμφωνα με τις μαρτυρίες η συμπλοκή, που όπως γράφεται στον τύπο τις εποχής, κράτησε δυο ώρες. Σιωπήσαμε για να τους τιμήσουμε και να τους συλλογιστούμε.

Εκεί ανάμεσα στις πέτρες τοποθετήσαμε το κεραμεικό - δώρο που είχε φτιαχτεί  στο Βαθύ της Σίφνου με τη λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, λέξη με ιδιαίτερη σημασία τότε και σήμερα. Διαβάστηκε το ποιήμα « Στην οδό Σόλωνος. Μιά βραδυά παγωμένη γεννήθηκε, τ’  όνομα της γυναίκας με τα άρβηλα, που στο βουνό σε μάχη σκοτώθηκε πήρε.....». και ένα κείμενο για τους πρόσφυγες και τις ιστορίες τους από την ομάδα που είχε έρθει από το Στέκι Μεταναστών των Χανίων. Στους παρευρισκόμενους-ες μοιράστηκε το βιβλίο που έγινε με αφορμή το γεγονός από το υλικό που συγκεντρώθηκε, με τον τίτλο «ΑΝΤΑΡΤΙΣΣΑ Νιτσα-Ελένη Παπαγιαννάκη Ηλέκτρα».

Κατόπιν πήγαμε στον τόπο που τους έθαψαν. Τόπος άγριος, αφιλόξενος, ξένος.

Μετά φάγαμε και ήπιαμε όλοι μαζί στο καφενείο μιλώντας για το τότε και το τώρα.

Στο χωριό οι μνήμες από το γεγονός είναι έντονες και ανεπεξέργαστες, με δυσκολία μιλούν γι αυτό. Η ιστορία δεν έχει ακόμη ειπωθεί δημόσια.

Η Αντριάνη απο το Καψοδάσος, ανιψιά αντάρτη, μας είπε ότι στη θέση αυτή ο θείος της ήχε την επιθυμία να γίνει ένα πέτρινο κάθισμα με χαραγμένα τα ονόματα των ανταρτών, που να κάθονται οι περαστικοί να σκέφτονται τους αντάρτες και τον αγώνα τους.

Η ανίχνευση γεγονότων του εμφυλίου και της ίδιας της ιστορίας σε βιβλία ανταρτών που επέζησαν, ερευνητών, ιστορικών, η αρχειακή έρευνα σε αρχεία στα Χανιά(εργασία σε εξέλιξη), οι μαρτυρίες από τους συγγενείς και τους επιζήσαντες από το Βουνό αντάρτισσες-αντάρτες ήταν σημαντικά για την πραγματοποίηση του τεύχους «Αντάρτισσα Νίτσα-Ελένη Παπαγιαννάκη Ηλέκτρα» Αθήνα 2015.  

Μια αίσθηση Ουτοπίας μας συνόδευε αυτές τις μέρες της επίσκεψης που ερχόταν από το παρελθόν αυτού του αγώνα στο Βουνό και σχετιζόταν με τα πουλιά, τα ζώα, τα αγριολούλουδα, το τοπίο στον Καλλικράτη και στην γύρω περιοχή. Στην επίσκεψη ήταν σημαντική η ανίχνευση του εμφυλιακού τοπίου και η τοπιογραφία του ως τόπο επανάστασης, συναισθημάτων, συλλογισμών. Η φύση εδώ πανίσχυρη και εκστατική είναι φανερό ότι συμμετείχε στην ανθρώπινη υπέρβαση αλλά και στο ανθρώπινο δράμα.

H διαχείριση του υλικού επιθυμεί να το αποδώσει στο συλλογικό, μέσα από την ανάκληση του σιωπηλού παρελθόντος, και επιδιώκει τη συμμετοχή. Οι μαρτυρίες των κατοίκων σήμερα των γύρω χωριών Καλλικράτης, Καψοδάσος, Πατσιανός,  μαρτυρίες ανθρώπων που άκουσαν την ιστορία αλλά δεν την έζησαν, ήταν συχνά αντιφατικές εκφράζοντας αυτό το ίδιο το εμφυλιακό τοπίο που δεν έχει ανιχνευθεί. Η προσέγγιση αυτή επιχειρεί με βηματισμούς να ανιχνεύσει πως το παρελθόν  διαπερνά το συλλογικό σώμα.

Η χαρτογράφηση των διαδρομών στο βουνό που θα ακολουθήσει θα ανιχνεύσει τη σχέση του σώματος των ανταρτών με αυτό το τοπίο.

Η επί-σκεψη στο Βουνό, η επαφή με τη ζωή των ανταρτών εκεί οδηγεί σε αλλαγές ριζικές την παρούσα ζωή μας στην πόλη, οδηγεί σε σκέψεις για την Επανάσταση.

Ελένη Τζιρτζιλάκη nomadikiarxitektoniki.net

Ευχαριστώ, τον Στέφανο Χανδέλη για τη συντροφικότητα στο Βουνό για τη πραγματοποίηση της Επίσκεψης. Το Θόδωρή Στεφανόπουλο και τη Δέσποινα  Στασινοπούλου για την πραγματοποίηση του βιβλίου. Ευχαριστώ όλες και όλους που ήταν στην Επίσκεψη.

Καταγραφή δράσης με οπτικό υλικό Στέφανος Χανδέλης,PAP.

---

[1] Είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία των αγροτών στα δυο χιλιόμετρα σε αρκετά ορεινά χωριά. Της συμπλοκής μόλις είχε προηγηθεί η συνέλευση στις Χώσες που η Βαγγελιώ Κλάδου με τον Νίκο Κοκοβλή είχαν αναλάβει υπεύθυνοι του Αντάρτικου. Τον Αύγουστο του1949 ο Δημοκρατικός Στρατός σταμάτησε τον πόλεμο αλλά όσοι αντάρτες είχαν απομείνει στη Κρήτη δεν είχαν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν να είναι στο Βουνό.

Ηλία Γιαννίρη "Τι κατάλαβα από τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015 - 8 συμπεράσματα και ένα επιμύθιο"

[Τα προγνωστικά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το αποτέλεσα α) 1η στήλη όνομα β) 2η στήλη ΣΥΡΙΖΑ γ) 3η στήλη Ν.Δ]

Τι κατάλαβα από τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015

8 συμπεράσματα και ένα επιμύθιο

Του Ηλία Γιαννίρη
(Μέλος των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ - ΠΡΑΣΙΝΩΝ)

21-9-2015

1.

Σε όλη την προεκλογική περίοδο το θέμα της ατζέντας βασιζόταν στις δημοσκοπήσεις. Το ερώτημα που έθεταν στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν «με ποιους θα συνεργαστείτε;». Μάλιστα, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ, δήλωναν ότι θα είναι οι καλύτεροι συνεργάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, δεν έγινε συζήτηση ουσίας για το χρέος, το ασφαλιστικό, την κοινωνική πολιτική, τη φορολογική πολιτική (λίστες, φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, φορολογική δικαιοσύνη κλπ), την περιβαλλοντική πολιτική, την αναπτυξιακή πολιτική (ΕΣΠΑ-ΣΕΣ, πακέτο Γιούνκερ), την δικαιοσύνη, την παιδεία, την υγεία, τη νησιωτικότητα. Όλα αυτά οι βασικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ τα θεωρούσαν προδιαγεγραμμένα από το μνημόνιο και μόνο. Με αυτή την τακτική αύξαναν τις συσπειρώσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ.

Μετά τις εκλογές φάνηκε ότι το βασικό ερώτημα ολόκληρης της προεκλογικής περιόδου ήταν ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ.

Συμπέρασμα: Οι δημοσκοπήσεις έστρωναν το χαλί και τα συστημικά κανάλια έκαναν ότι μπορούσαν για να πετάνε έξω από το γήπεδο την μπάλα οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι δεν δόθηκε η δυνατότητα ούτε για απολογισμό, ούτε για να συζητηθεί το μόνο ουσιαστικό πρόγραμμα που υπήρχε, το εκτεταμένο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, 133 σελίδων. Οι κεντρώοι και αριστεροί ψηφοφόροι ψυχανεμίστηκαν ότι ο Τσίπρας έχει σχέδιο πλεύσης και ότι οι άλλοι δεν έχουν, αλλά απλά θέλουν να γυρίσουν τη χώρα πίσω στο δικό τους καθεστώς.

2.

Σε όλη την προεκλογική περίοδο όλοι οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν ότι το 3^ο μνημόνιο είναι πολύ χειρότερο από τα δυο προηγούμενα. Μάλιστα, η αριστερά εκτός ΣΥΡΙΖΑ (ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) μηδένιζαν τα όποια θετικά της συμφωνίας (μνημόνιο με ισοδύναμα, παραδοχή των δανειστών για το μη εξυπηρετήσιμο χρέος και δρομολόγηση αντιμετώπισής του, πακέτο Γιούνκερ), εστίαζαν μόνο στο 3^ο μνημόνιο και μιλούσαν για την καταστροφή της χώρας. Το πολιτικό κατεστημένο (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) ήθελε να βάλει το ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία μαζί του, όχι μόνο για τα ισοδύναμα του μνημονίου (συλλογικές διαπραγματεύσεις, φορολογία, δημόσια περιουσία, ασφαλιστικό κλπ) αλλά και για να υποστηρίξει το θεσμικό, διοικητικό, οικονομικό και μιντιακό καθεστώς των προηγούμενων 40 χρόνων (τουλάχιστον). Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεσαν στην παγίδα να εξωραϊζουν το 3^ο μνημόνιο και προσπαθούσαν να δώσουν το ευρύτερο πλαίσιο της συμφωνίας, την ανάγκη εκσυγχρονισμού και δικαιοσύνης (κοινωνικής, φορολογικής κλπ)  και τις αλλαγές που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη. Αναγκαστικά η προεκλογική συζήτηση δεν έγινε για το σύνολο των πολιτικών της τετραετίας, για τις προτάσεις των άλλων κομμάτων αλλά μόνο για το 3^ο μνημόνιο.   

Συμπέρασμα: Εκτός από το ΣΥΡΙΖΑ που είχε προτάσεις και γραμμή πλεύσης τετραετίας, ΟΛΑ τα άλλα κόμματα δεν είχαν προτάσεις για την τετραετία. Αυτό έγινε αντιληπτό από τους ψηφοφόρους. 

3.

Σε όλη την προεκλογική περίοδο υποβαθμίστηκαν τα σαφή δείγματα γραφής για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορους τομείς. Αντίθετα ΟΛΟΙ υποστήριζαν ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τίποτε». Μάλιστα, υποβάθμιζαν συστηματικά εκείνα τα ζητήματα πολιτικής που έβγαιναν στην επικαιρότητα (μεταναστευτικό, παιδεία, επαναπροσλήψεις απολυμένων, διαθεσιμότητες, κοινωνική πολιτική για την ανθρωπιστική κρίση, άδειες καναλιών κλπ) ή τα διαστρέβλωναν. Ιδιαίτερα, τα συστημικά κόμματα και μίντια λύσαξαν στο σφυροκόπημα και την απαξίωση σημαντικών προσώπων, όπως το Βαρουφάκη, την Κωνσταντοπούλου, τον Κατρούγκαλο, τον Μπαλτά, τον ίδιο τον Τσίπρα. Και αμέσως μετά καλούσαν το ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία γιατί αυτοί ξέρουν καλύτερα.

Συμπέρασμα:   Οι κεντρώοι και αριστεροί ψηφοφόροι διέκριναν την αδικία, αρνήθηκαν το μηδενισμό, και δυσπιστούσαν για τα συστημικά μίντια. Η προπαγάνδα δεν πέρασε, όπως έγινε και με το δημοψήφισμα, και κυριάρχησε η επιλογή της διαχείρισης της τετραετίας από το ΣΥΡΙΖΑ.

4.

Όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ και τα συστημικά μίντια παρουσίαζαν το ΣΥΡΙΖΑ ως διαλυμένο κόμμα. Πρόβαλαν ιδιαίτερα και τη ΛΑΕ του Λαφαζάνη. Πολλοί ψηφοφόροι, κυρίως νεολαίοι, αποτραβήχτηκαν και δεν πήγαν να ψηφίσουν. Έτσι η αποχή ήταν πολύ μεγάλη. Η συμμετοχή του 63,62 % στις εκλογές του Γενάρη 2015 έπεσε στο 56,57 % το Σεπτέμβρη, δηλαδή έπεσε κατά 7% (-378.000). Μερικοί, νεολαίοι κυρίως, ψήφισαν για πλάκα τον Λεβέντη (75.000 νέοι ψήφοι), θέλοντας να εκφράσουν έτσι τη δυσαρέσκειά τους προς την πολιτική.

Συμπέρασμα: Υπήρξε ένα «μούδιασμα» στις δυνάμεις της αριστεράς αλλά και σε όλη την κοινωνία μετά την αποχώρηση Λαφαζάνη, που όμως τις τελευταίες προεκλογικές μέρες καλύφθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ. Η μεγάλη αποχή σχετιζόταν με το ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως να ταυτίζεται με τους ψηφοφόρους του που απείχαν, καθώς ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, κυρίως νέοι, που δεν ανήκουν στην αριστερά, αισθάνθηκαν απέχθεια για τις εκλογές μετά την υπογραφή του 3^ου μνημονίου. Πολλοί ψηφοφόροι, κυρίως νέοι, απείχαν και βρίσκονται σε στάση αναμονής περιμένοντας να δουν τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην τετραετία.

5.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 320.074 ψήφους. Το άθροισμα ψήφων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς είναι 255.721. Η ΛΑΕ, το  ΕΠΑΜ και η ΟΑΚΚΕ, που δεν είχαν κατεβεί το Γενάρη 2015, πήραν αντίστοιχα  154.716, 41.509 και 2.257 ψήφους. Άλλα κόμματα που είχαν ξανακατέβει στις εκλογές του Γενάρη 2015 είχαν μικρές διαφορές: ΑΝΤΑΡΣΥΑ +6.440, ΚΚΕΜΛ-ΜΛΚΚΕ +935, ΟΚΔΕ +1.067. Συνολικά η εξωκοινοβουλευτική αριστερά μεταξύ Γενάρη και Σεπτέμβρη 2015 συγκέντρωσε επιπλέον 207.751 ψήφους. Πολλές από αυτές τις ψήφους πιθανότατα προέρχονται από τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ. Λείπουν όπως ακόμη  112.323 ψήφοι από το ΣΥΡΙΖΑ, που θα πρέπει να πήγαν πρωτίστως στην αποχή, κάτι που θα εξεταστεί παρακάτω.

Συμπέρασμα: Η ΛΑΕ δεν κατάφερε να προσελκύσει ψήφους από τα μικρότερα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς, τα οποία τελικά αύξησαν ΟΛΑ τη δύναμή τους σε ψήφους.

 6.

Όλα τα μεγάλα κόμματα είχαν απώλειες λόγω της πτώσης της συμμετοχής κατά 7% μεταξύ Γενάρη και Σεπτέμβρη 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 320.074 ψήφους (Το 14,2% των ψήφων που είχε το Γενάρη 2015). Η ΝΔ έχασε 192.489 (11,2%). Η Χρυσή Αυγή 8.806 (2,2%). Το ΚΚΕ 37.723 (11,1%). το ΠΟΤΑΜΙ 151.758 (40,6%). Οι ΑΝΕΛ 93.260 (31,7%). Ακόμη και το ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έχασε 130.456 ψήφους (27,6%) από το Γενάρη του 2015 αν αθροίσουμε το ΠΑΣΟΚ (289.469 ψήφοι), το ΚΙΔΗΣΟ (152.557) και τη ΔΗΜΑΡ-Πράσινοι (29.820).

Τις μεγαλύτερες απώλειες είχαν το ΠΟΤΑΜΙ (απώλεια του 40,6% των ψήφων), οι ΑΝΕΛ (31,7%) και το ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ (27,6%). Τις μικρότερες η Χρυσή Αυγή (2,2%).

Συμπέρασμα: Αυτή η σύγκριση δίνει μια τελείως διαφορετική ανάγνωση στα αποτελέσματα από την επικρατούσα, που κάνει αναφορά σε απώλειες μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τόσο η ΝΔ όσο και το ΚΚΕ είχαν αντίστοιχου μεγέθους απώλειες. Αύξηση είχε μόνο η Ένωση Κεντρώων (+75.534 ψήφοι μεταξύ Γενάρη και Σεπτέμβρη 2015). Επίσης, η πρωτοεμφανιζόμενη ΛΑΕ συγκέντρωσε 155.242 ψήφους.

7.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε το ποσοστό του (πτώση μόνο 0,9%) αλλά είχε σε ψήφους απώλειες (14,2%) διπλάσιες της μείωσης της συμμετοχής στις εκλογές (7%). Οι 320.074 ψήφοι που έχασε πήγαν κατά το ήμισυ στη ΛΑΕ (155.242 ψήφοι) και το υπόλοιπο μισό (164.832) κυρίως στην αποχή (112.323) και δευτερευόντως σε μικρότερα κόμματα της αριστεράς εκτός της ΛΑΕ (52.509 ψήφοι).  Η γενική μείωση της συμμετοχής στις εκλογές ήταν, όπως προαναφέρθηκε, 378.000 ψήφοι.

Συμπέρασμα: Το μερίδιο του ΣΥΡΙΖΑ στην γενική αποχή των εκλογών ανέρχεται μόνο στο 30%. Όπως προαναφέρθηκε η μείωση της συμμετοχής σε αυτές τις εκλογές αφορά όλο το πολιτικό φάσμα της κοινωνίας, καθώς πέρασε  σε αρκετούς ψηφοφόρους, ιδιαίτερα στους νέους, η αντίληψη ότι όλοι ίδιοι είναι.

8.

Οι 155.242 ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ που πήγαν προς τη ΛΑΕ έδωσαν ένα ποσοστό 2,86%. Το ποσοστό αυτό είναι γνώριμο για την αριστερά και αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη πολιτική της αριστεράς. Αυτή της στείρας αντιπολιτευτικής αριστεράς που γενικά λέει ΟΧΙ, χωρίς να έχει σαφήνεια στις προτάσεις, αν έχει, οπότε οι ψηφοφόροι της έδιναν περίπου 3% για πολλά χρόνια. Αυτό είναι και το σώμα των παραδοσιακών αριστερών ψηφοφόρων, χωρίς δυνατότητα προσέλκυσης ψηφοφόρων από άλλους πολιτικούς χώρους.

Συμπέρασμα: Το «ΟΧΙ μέχρι να νικήσουμε» της ΛΑΕ θέλησε να πατήσει στο ΟΧΙ του πρόσφατου δημοψηφίσματος του 62%, και καλλιέργησε την ελπίδα στη ΛΑΕ ότι θα μπορούσε να πάρει ένα μεγάλο μέρος αυτού του 62%. Το ότι βρέθηκε αμέσως στο ποσοστό της τάξης του 3%  σημαίνει ότι η ΛΑΕ δεν μπόρεσε να βγει έξω από τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της αριστεράς, παρ’ όλο που όλη σχεδόν η κοινωνία έδειξε ενδιαφέρον για το εγχείρημα Λαφαζάνη και την αντιμετώπιση της κρίσης με έξοδο από το ευρώ.

Τέλος, αλήθεια είναι ότι η ΛΑΕ συμπίεσε τα άλλα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς χωρίς όμως τελικά να μπορέσει να πάρει ψήφους και από αυτά, καθώς ΟΛΑ σημείωσαν μικρή ή μεγάλη αύξηση στον αριθμό των ψήφων τους, όπως προαναφέρθηκε.     

Επιμύθιο

Μπροστά μας ανοίγεται μια τετραετία δύσκολη, προκλητική και γεμάτη νέες δυνατότητες. Θεωρώ ότι κεντρικό ζητούμενο είναι οι κοινωνικές δυνάμεις κάθε τόπου να βρεθούν μαζί και να συνθέσουν προτάσεις «παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης» της περιοχής τους. Μια διαδικασία που θα πρέπει να γίνει από τα κάτω και να προχωράει προς τα πάνω, προς το πολιτικό επίπεδο. Από οικονομική άποψη τέτοιες προτάσεις θα πρέπει να συνδυαστούν τόσο με το νέο ΣΕΣ (ΕΣΠΑ 2015-2020) όσο και με τα 35 δις του πακέτου Γιουνκέρ.

Η ίδια η κοινωνία πρέπει να βρεθεί σε κίνηση για να γεφυρωθεί το χάσμα που υπάρχει στην Ελλάδα μεταξύ πολιτικής και κοινωνίας, που αφορά την λογική της «ανάθεσης» και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που έχουμε σε μεγάλο βαθμό οι πολίτες- ψηφοφόροι απέναντι στη νέα κυβέρνηση. Η κυρίαρχη πεποίθηση είναι ότι εκλέξαμε το ΣΥΡΙΖΑ για να δούμε τι μπορεί να κάνει και αυτός, χωρίς να έχουμε «ματιά» για τον εαυτό μας και την κοινωνία μας, αλλά και τα χιλιάδες ώριμα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και εμείς.

Το κοινωνικό έλλειμμα είναι μεγάλο καθώς έγιναν σε σύντομο χρονικό διάστημα πολιτικές αλλαγές και κυβέρνηση της αριστεράς το Γενάρη και τώρα, χωρίς να έχουν προηγηθεί αλλαγές στην ίδια την κοινωνία που να προετοίμαζαν την κυριαρχία μιας κυβέρνησης της αριστεράς. Ούτε στην αυτοδιοίκηση (εκλογές 2014) ούτε σε μεγάλους συλλογικούς χώρους ούτε στην καθημερινότητα οι τοπικές κοινωνικές δυνάμεις βρέθηκαν στην πρωτοπορία των ιδεών και των προτάσεων και της κοινής δράσης υπογραμμίζοντας το κοινωνικό έλλειμμα, το έλλειμμα του κοινωνικού κεφαλαίου. Υπάρχουν όμως σημαντικές διάσπαρτες πρωτοβουλίες, κυρίως από νέους αγωνιστές, κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία, συλλογικές επιχειρήσεις, πρωτοποριακές εφαρμογές, υποστήριξη όσων πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση, υποστήριξη των προσφύγων που δείχνουν ότι οι κοινωνικές δυνάμεις είναι ενεργές.

Τώρα πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να σκεφτούμε, να συσκεφτούμε, να συνεργαστούμε, να χαράξουμε πολιτικές και να δουλέψουμε και για το μικρό και για το μεγάλο.

Ηλίας Γιαννίρης
Μέλος των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ - ΠΡΑΣΙΝΩΝ

   

Οι πολιτικές της κόκκινης σημαίας | Η εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία των Βρετανών Εργατικών δίνει ελπίδα

Γιώργος Γιαννακόπουλος: Οι πολιτικές της κόκκινης σημαίας [πηγή ΑΥΓΗ]

Πάνω που φαινόταν ότι οι πολιτικές της λιτότητας στην Ευρώπη διαλύουν όποιο αριστερό κίνημα σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους, η εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία των Βρετανών Εργατικών δίνει ελπίδα. Ο ενθουσιασμός για τη διαφαινόμενη στροφή του Εργατικού Κόμματος ένωσε προς στιγμήν ακόμη και την ελληνική Αριστερά. Πολλοί μιλούν για το «φαινόμενο» Κόρμπιν. Τι μπορούμε να διδαχθούμε απ' αυτό;

Πρώτον, η ελπίδα μετά την αποτυχία. Η εκλογική ήττα των Εργατικών ανέδειξε βασικά προβλήματα ταυτότητας και λειτουργίας του κόμματος. Η αποσπασματική παραγωγή πολιτικής με όρους δημοσκοπήσεων, η ανικανότητα άρθρωσης πειστικής εναλλακτικής οικονομική πρότασης, η παταγώδης αποτυχία διαχείρισης του σκωτσέζικου ζητήματος εγκλώβισαν τους Εργατικούς σε έναν φαντασιακό κεντρώο χώρο. Παρά τις καλές του προθέσεις, ο Ντέιβιντ Μίλιμπαντ παρέμεινε δέσμιος της κληρονομιάς της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του κόμματος. Η σύγκρουση για τη διαδοχή δεν έγινε με όρους ανάθεσης -είχε σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Στη μια πλευρά βρέθηκαν οι «πραγματιστές» θέτοντας το ερώτημα της εκλογικής αποτελεσματικότητας του κόμματος. Στην άλλη οι "αριστεριστές". Η μόνη συνεκτική εναλλακτική πρόταση... αρθρώθηκε από τον Τζέρεμι Κόρμπιν.

Ο βετεράνος «παλαιοαριστερός» με πολυετή θητεία στο κοινοβούλιο επέμεινε να θέτει μονότονα το ζήτημα της ανάσχεσης των πολιτικών της λιτότητας και των καταστροφικών συνεπειών τους στη βρετανική κοινωνία. Ο Κόρμπιν εμφανίστηκε ως ένας πολιτικός αξιών και, εκμεταλλευόμενος τον ενθουσιασμό των κατά βάση νεαρών υποστηρικτών του, κατάφερε να εκφράσει ένα κίνημα αλλαγής, διψασμένο για μια αριστερή στροφή που φέρνει τα κοινωνικά προβλήματα και τις οικονομικές ανισότητες στο προσκήνιο.

Δεύτερον, η αλλαγή μέσα μας. Η ρητορική του Κόρμπιν υπενθύμισε στο βρετανικό κοινό ότι, εκτός από κόμμα, οι Εργατικοί υπήρξαν ιστορικά και κίνημα κοινωνικής αλλαγής. Σημαντικό μέρος των εξαγγελιών του αφορούσε σαρωτικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο παράγεται πολιτική εντός του εργατικού κόμματος. Μέρος του ενθουσιασμού που η υποψηφιότητά του δημιούργησε οφείλεται στις δεσμεύσεις του για την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή των μελών του κόμματος στη διαμόρφωση των πολιτικών προτάσεων των Εργατικών -από τον τρόπο με τον οποίο ορίζονται η ηγετική ομάδα και οι σκιώδεις κυβερνήσεις μέχρι τον ρόλο κάθε μέλους στην καθημερινή πολιτική διεργασία. Ο Κόρμπιν μοιάζει να έχει αντιληφθεί κάτι που πολλά αριστερά κόμματα στην Ευρώπη απωθούν: μέρος της κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης είναι το παρωχημένο μοντέλο παραγωγής πολιτικής στο εσωτερικό των αριστερών κομμάτων.

Τρίτον, η κυβερνώσα Αριστερά. Το Εργατικό Κόμμα δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει να «ενηλικιωθεί». Είναι υποχρεωμένο να κάνει ριζικές εσωτερικές τομές την ίδια στιγμή που θα αρθρώνει ένα σαφές, ξεκάθαρο και πειστικό εναλλακτικό οικονομικό πρόγραμμα. Να διατηρήσει την πολιτική του ενότητα και να επινοήσει νέους τρόπους απεύθυνσης στην προοδευτική Σκωτία και τη συντηρητική νότια Αγγλία χωρίς να διαταραχθεί η ριζοσπαστικότητα του πολιτικού του μηνύματος. Και να τα κατορθώσει όλα αυτά σε μια εχθρική δημόσια σφαίρα, χωρίς καμία περίοδο χάριτος. Το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο.

Τέλος, local claim, global fame. Είναι οι Εργατικοί του Κόρμπιν ο νέος ΣΥΡΙΖΑ; Ένα μέρος της διεθνούς δια-δικτυακής αριστεράς έχει την τάση να εφευρίσκει νέους ήρωες με ταχύτητα φωτός. Πρώτα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Podemos. Τώρα οι Εργατικοί το Κόρμπιν και οι Δημοκρατικοί του Μπέρνι Σάντερς στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Η στροφή των Εργατικών, η ανάδειξη προοδευτικών φωνών στα αριστερά του αμερικανικού πολιτικού φάσματος, τα κινήματα αντι-λιτότητας στην Ευρώπη κομίζουν ένα απλό, καθαρό μήνυμα: Η οικονομική κρίση έχει εντείνει τις οικονομικές ανισότητες. Η εργατική τάξη πιέζεται πολύ, η μεσαία τάξη συρρικνώνεται ταχύτατα. Και αυτό είναι ορατό τόσο στο Λονδίνο όσο και στο Οχάιο. Οι τραπεζίτες και τα λογής «κατεστημένα» είναι εύκολος στόχος ρητορικά. Το ζητούμενο είναι η αποτελεσματικότητα. Μόνο έτσι δεν θα υποσταλεί η κόκκινη σημαία που μόλις άρχισε να ανεμίζει στο αρχηγείο των Εργατικών.

* Το τραγούδι "Η κόκκινη σημαία" είναι ο ύμνος του Εργατικού Κόμματος και έλκει την καταγωγή του από τους εργατικούς αγώνες στην Ιρλανδία στη στροφή του αιώνα.

[Σημείωση του διαχειριστή του blog: Το τραγούδι, ύμνος του Εργατικού Κόμματος "The red flag" είναι γνωστό σε εμάς το "Έλατο το έλατο/ μ' αρέσει/ πως μ' αρέσει". Δείτε ΕΔΩ τον Τζέρεμι Κόρμπιν, Jeremy Corbyn να τραγουδά την πρώτη στροφή του τραγουδιού και να μιλάει σε μια pub. Ακούστε ΕΔΩ το τραγούδι από χορωδία.]

Διαβάστε και αυτό ΕΔΩ

To μοναδικό οικολογικό μήνυμα για την ώρα | Οικολόγοι Πράσινοι - ΣΥΡΙΖΑ

Κοινή δήλωση του προέδρου του Σύριζα Αλέξη Τσίπρα και της ευρωβουλευτού των Πρασίνων Ska Keller | Πρόσφυγες - Ανάπτυξη - Κλιματική αλλαγή

"Συνάντηση στην Αθήνα, την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου"

Συνάντηση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα, είχε σήμερα το μεσημέρι στα γραφεία της Κουμουνδούρου η Ευρωβουλευτής των Πράσινων, Ska Keller. Στην μεταξύ τους συνομιλία, ο Αλέξης Τσίπρας και η Ska Keller ανέπτυξαν ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος, όπως η εξεύρεση λύσης στο ζήτημα των προσφύγων σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα και την Ευρώπη καθώς και οι δυνατότητες προώθησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η διαχείριση απορριμμάτων στην Ελλάδα, η επερχόμενη συνάντηση για το κλίμα στο Παρίσι και η σπουδαιότητα της κοινωνικής διάστασης στις περιβαλλοντικές πολιτικές.

Ακολουθεί η κοινή δήλωση:

«Η Ελλάδα και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις, για τις οποίες χρειάζεται μια βιώσιμη, κοινωνικά δίκαιη και προοδευτική απάντηση. Τα επίπεδα ανεργίας, ειδικά για τους νέους ανθρώπους, είναι απαράδεκτα. Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι το σημείο εκκίνησης ενός αγώνα για μια πιο κοινωνικά δίκαιη και βιώσιμη οικονομία που σέβεται τους ανθρώπους και τη φύση, και άρα να πρωτοστατήσει σε ένα κοινωνικό-περιβαλλοντικό μετασχηματισμό της οικονομίας.»

«Οι πρόσφυγες δραπετεύουν από πόλεμο και διώξεις. Αν η Ευρώπη θέλει να είναι συνεπής με τις ιδρυτικές αξίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αλληλεγγύη, θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι οι πρόσφυγες βρίσκουν ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη και δίκαιη αντιμετώπιση. Για το σκοπό αυτό, χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή λύση. Η Ελλάδα δεν μπορεί να χειριστεί αυτό το ζήτημα μόνη της. Απαιτούνται αυξημένες προσπάθειες για τη στέγαση των προσφύγων, ειδικά στα νησιά, όπως επίσης για τη μεταφορά των προσφύγων στην ηπειρωτική χώρα, ενώ κάνουμε επίσης έκκληση σε όλα τα κράτη μέλη να μοιραστούν αυτή την ευθύνη με πνεύμα αλληλεγγύης.»

«Η Ελλάδα έχει μεγάλο δυναμικό σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, που θέλουμε να αξιοποιηθεί. Αυτό θα είναι μια σημαντική συμβολή ενόψει της Διάσκεψης του Παρισιού για το κλίμα. Πιστεύουμε επίσης ότι είναι εξαιρετική ευκαιρία να αντιμετωπιστούν προβλήματα όπως η διαχείριση των απορριμμάτων και η ρύπανση, ειδικά γιατί οι φτωχότερες κοινωνίες υποφέρουν περισσότερο από την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η περιβαλλοντική πολιτική είναι ταυτόχρονα κοινωνική πολιτική.»

To ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ Blog στηρίζει και στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 ΣΥΡΙΖΑ

... γιατί δίνει προοπτικές ανασύνταξης της αριστεράς και της οικολογίας....

... γιατί διατηρεί την ελπίδα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη....

... γιατί και οι συμβιβασμοί είναι στην πολιτική πρακτική....

ΓΙΑΤΊ τώρα δεν "μας παίρνει" να επιλέξουμε την έξοδο από την Ευρωζώνη και στην επιστροφή στη δραχμή.