Ηλίας Αποστολίδης "Τι είναι δημόσια περιουσία και τι δημόσιο συμφέρον;"

Ηλίας Αποστολίδης "Τι είναι δημόσια περιουσία και τι δημόσιο συμφέρον;"

Η άθλια, πολιτικά και ηθικά, κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, φτάνοντας στο προδιαγεγραμμένο τέλος της, νομοθετούσε αλλοπρόσαλλα, προκλητικά, αντισυνταγματικά, ενάντια στο δημόσιο συμφέρον και ενάντια στην κοινή λογική. Η κατάπτωσή της στην νομοθέτηση, ήταν τόσο τραγική και τόσο αντιφατική, που και να ήθελε κάποιος να την παρακολουθήσει, είτε θα απογοητευόταν, είτε θα απηύδηζε και θα την αναθεμάτιζε. Μόνη παρηγοριά, η ελπίδα πως όλη αυτή η πολιτική θρασύτητα, θα τελείωνε με την κατάργηση όλων αυτών των απαράδεκτων, για οποιαδήποτε σοβαρή κοινωνία, νόμων που εύστοχα χαρακτηρίστηκαν σαν «Μνημονιακοί».

Τέτοιοι είναι και οι σχετικοί με τα δάση και δασικές εκτάσεις νόμοι 4277/14 ΦΕΚ 156/Α΄), 4280/14 (ΦΕΚ 159/Α΄) και 4315/2014 (ΦΕΚ 269/Α΄). Μια μεγάλη Ομάδα Δασολόγων, που σχηματίστηκε τον Ιανουάριο του 2015, πρότεινε την κατάργηση όλων των φωτογραφικών και αντιδασικών διατάξεων των παραπάνω νόμων. Σε αυτούς περιλαμβάνονται και τα άρθρα 42 και 43 του Νόμου 4277/14, που καταστρέφουν 6 στρέμματα από το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, δίνοντάς τα σε μια Ανώνυμη εταιρεία για να τα εκμεταλλευτεί εμπορικά. Για όσους δεν γνωρίζουν, η έκταση αυτή είναι τμήμα του Άλσους την Νέας Φιλαδέλφειας και προστατεύεται και σαν Άλσος και σαν δασική, από την δασική νομοθεσία, αλλά και από το άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος. Επιπρόσθετα είναι και αναδασωτέα με αποφάσεις του 1915, του 1934, αλλά και πρόσφατη του 2014 της δασικής υπηρεσίας και επομένως προστατεύεται και από το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος.

Στο Σύνταγμα υπάρχουν 2 λόγοι για να αποχαρακτηρισθεί μια έκταση από δασική και να δοθεί για άλλο σκοπό (άρθρο 24 παρ. 1). Η αναφορά στο Σύνταγμα είναι ότι «απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον». Επειδή η έκταση δεν δίνεται για αγροτική καλλιέργεια, εικάζεται πως δίνεται στην ιδιωτική κερδοσκοπική εταιρεία για λόγους που «επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον». Όμως μέσα στο υπό κατάργηση άρθρο του νόμου, δεν υπάρχει πουθενά το δημόσιο συμφέρον, αλλά αναφέρεται συγκεκριμένα η «άλλη της χρήση», που είναι η οικοδόμηση γηπέδου με εμπορικές χρήσεις αναφερόμενες συγκεκριμένα όπως «χώροι αναψυχής, εμπορικά καταστήματα (με εξαίρεση τις υπεραγορές και τα πολυκαταστήματα) και καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, εκθεσιακοί χώροι, εστιατόρια», αλλά και «spa, χαμάμ». Από τα παραπάνω συμπεραίνεται πως για την Κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, το δημόσιο συμφέρον δεν ήταν η αύξηση, ή έστω η προστασία των χώρων πρασίνου που επιβάλλει το Σύνταγμα της χώρας, αλλά η αξιοποίηση των αλσών με την καταστροφή τους και την οικοδόμηση στον χώρο τους χαμάμ, εστιατορίων και εκθεσιακών χώρων, απαγορευομένων των υπεραγορών και πολυκαταστημάτων. Ποιός ψυχίατρος μπορεί να εξηγήσει μια τέτοια συμπεριφορά, υποτίθεται πολιτικών, που ήθελαν να σώσουν την χώρα από τις αμαρτίες που οι ίδιοι έκαναν, όμως νομοθετούσαν μόνο σαν τοπικοί μικροπωλητές; Πως μπορούσαν να αγνοούν επιδεικτικά όλες τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικράτειας αλλά και της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής;

Το Σύνταγμα (άρθρο 117 παρ. 3) δεν προβλέπει κανένα λόγο για να αλλάζει χρήση οποιαδήποτε δασική έκταση καταστρέφεται από πυρκαγιά ή άλλη αιτία. Η αναφορά είναι «Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό». Το έτος 2014 ο Διευθυντής δασών Αθηνών κήρυξε ως αναδασωτέα έκταση τον χώρο του αμαξοστάσιου του δήμου, που εμπίπτει στην παραχωρούμενη έκταση. Η ίδια έκταση κηρύχτηκε στο παρελθόν αναδασωτέα ακόμη 2 φορές. Είναι απορίας άξιον πως θα μπορέσει η διοίκηση να παραδώσει την έκταση για οικοδόμηση, όταν παραμένει αναδασωτέα, παρόλο που αντισυνταγματικά η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε άρση των 2 παλαιών πράξεων αναδάσωσης.

Η δασική νομοθεσία προβλέπει κάποιες διαδικασίες με τις οποίες μπορεί μια έκταση να δοθεί για κάποια χρήση, έστω και αν αυτή πάσχει ως προς την συνταγματικότητα. Να δούμε πως θα προχωρήσουν αυτές οι διαδικασίες (π.χ. άρθρο 45 παρ. 2 του Ν. 998/79), ώστε να μπορέσει νομότυπα να χτιστεί το Άλσος. Ακόμη να δούμε πως θα μπορεί να ολοκληρωθεί η συναλλαγή, όταν το άρθρο 43, που έγινε για να δικαιολογήσει την δωρεά του δημοσίου προς μια ανώνυμη κερδοσκοπική εταιρεία, δεν ισχύει πλέον, αφού δεν περιελήφθη στην κατοπινή τροποποίηση του άρθρου 49 του ν. 998/1979 (Α΄ 289).

Επειδή το δημόσιο συμφέρον και η δημόσια περιουσία μας αφορά όλους, επειδή το Μνημονιακό παρελθόν χρειάζεται θετικές παρεμβάσεις, επειδή η άμεση ενεργοποίηση του νόμου 1811/88 θα μας δείξει ποια είναι πραγματικά η εκκλησιαστική περιουσία, επειδή η Κυβέρνηση χρειάζεται ενίσχυση, ξεκινάμε με προτάσεις που θα αποκαταστήσουν την νομιμότητα. Ταυτόχρονα να δούμε ποιοι είναι με τη φαυλότητα και την παρανομία, ποιοι είναι με την προηγούμενη κυβέρνηση.

ΠΗΓΗ ΕΔΩ