Περί ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, Αριστεράς και κοινών δράσεων....

Μάρεϊ Μπούκτσιν, «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ», ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ 1992 [Σεμινάριο 1984 στο Παν.φρανκφούρτης]:

«… εάν θέλουμε να ζήσουμε αρμονικά με τη φύση πρέπει να εναρμονίσουμε τις σχέσεις μεταξύ μας και να εξαλείψουμε την ιεραρχία…. Η αντίληψη αυτή μας επιτρέπει να ανακαλύπτουμε κοινά σημεία με το ειρηνιστικό κίνημα, το φεμινιστικό κίνημα, τα κινήματα γειτονιάς, τα κινήματα τοπικής δράσης καθώς και με το περιβαλλοντικό κίνημα. Δείχνουμε έτσι έμπρακτα ότι όλα αυτά τα κινήματα μπορούν να οργανωθούν από κοινού αναπτύσσοντας μια συνεκτικότερη θεώρηση….»

Γιούτα Ντίττφουρτ, «ΖΗΣΕ ΑΓΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ- προοπτικές μιας ριζοσπαστικής οικολογίας», ΣΤΑΧΥ. 1992 [γραμμένο το 1991]:

«… το πολιτικό μου όραμα είναι μια πλατιά, ριζοσπαστική, με άμεση δημοκρατία της βάσης οργανωμένη, εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση, η οποία θα συνδέει και θα αναπτύσσει αριστερές, ριζοσπαστικά οικολογικές, οικοσοσιαλιστικές, φεμινιστικές, αντιφασισιστικές και διεθνιστικές σχέσεις… Αυτό που χρειαζόμαστε είναι καθαρότητα στην ανάλυση, όχι «νέο» ή «ανάποδο» τρόπο σκέψης, αλλά συλλογισμό και συνεννόηση για τις συνθήκες τις οποίες ζούμε, για την ιστορία μας, για την καταπίεση και την καταστροφή ανθρώπων και φύσης….»

 Κορνήλιος Καστοριάδης, «Η ΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ», ΥΨΙΛΟΝ, 1984:

«Πολιτική είναι η συνεκτική και οργανωμένη δραστηριότητα με στόχο την κατάληψη της κρατικής εξουσίας και την εφαρμογή ενός καθορισμένου προγράμματος. Πολιτική δεν είναι ούτε η συγγραφή βιβλίων, ούτε η δημοσίευση επιθεωρήσεων, ούτε η προπαγάνδα, ούτε η αναταραχή, ούτε ο αγώνας στα οδοφράγματα. Όλα αυτά είναι μόνο μέσα που μπορούν να παίξουν ένα τεράστιο πολιτικό ρόλο, αλλά δεν καθίστανται πολιτικά μέσα παρά μόνο στο μέτρο που συνειδητά και ρητά συνδέονται με τον τελικό σκοπό που είναι η κατάκτηση της κρατικής εξουσία με στόχο την εφαρμογή ενός καθορισμένου προγράμματος….»

Άγνωστος:

«… δεν υπάρχει ένα σημαντικό περιβαλλοντικό πρόβλημα…. Υπάρχουν πολλά προβλήματα διασκορπισμένα σε διαφορετικές περιοχές της χώρας, τα περισσότερα είναι σύνθετα και προκύπτουν  από συνέργειες και αλληλοεπιδράσεις οικονομικών συμφερόντων, νομολογίας και αποφάσεων που «επιτρέπουν» τη δημιουργία αυτών των προβλημάτων.  Υπάρχει για παράδειγμα η λεηλασία της φύσης (βουνά, ποτάμια, λίμνες , θάλασσες κ.λπ), η ποιότητα των τροφίμων, ο τρόπος παραγωγής και υπερκατανάλωσης  της ενέργειας, η κακοδιαχείριση των απορριμμάτων και ο υπερκαταναναλωτισμός, η τσιμεντοποίηση των μεγάλων ελεύθερων χώρων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η φετιχοποίηση του Ι.Χ.  κ.λπ.  Όλα αυτά είναι κομμάτια, τμήματα του πάζλ, της συνολικής εικόνας που έχει το όνομα «καπιταλιστικές αξίες» και νεοφιλελευθερισμός που οδηγούν στην οικολογική κρίση… ΑΡΑ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος που πραγματοποιείται με τη ψήφιση νόμων, Προεδρικών Διαταγμάτων και Υπουργικών ή Διυπουργικών Αποφάσεων  των κυβερνήσεων και ιδιαίτερα των μνημονιακών.

Η υπεράσπιση και η ανάδειξη του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος συνδέεται κατ΄ αρχάς με την ανατροπή της παρούσας κυβέρνησης που νομοθετεί και διευκολύνει στο όνομα της ανάπτυξης το κεφάλαιο… Αυτό σημαίνει μια «ΣΥΝΕΚΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΔΡΑΣΗ»