Κώστας Φωτενάκης: Για τους μετανάστες, το ρατσισμό και το φασισμό | Μια οικολογική προσέγγιση

[... οι κοινωνίες εκείνες που έχουν ποικιλομορφία – «Κοινωνική βιοποικιλότητα»  θα μπορούσε να είναι ο πολιτικός όρος -   αυτές οι κοινωνίες μπορεί να προοδεύσουν και να αντιμετωπίσουν τις ρατσιστικές και φασιστικές ιδεολογίες και πρακτικές....]

-----------

Φταίνε η μετανάστες για την ανεργία και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους?

Καμία ανοχή στο ρατσισμό και το φασισμό

Του Κώστας Φωτεινάκη*

Το μεταναστευτικό είναι ένα πολύπλοκο κοινωνικό, πολιτικό ζήτημα που κατ΄ αρχάς, φαίνεται  και είναι,  αρκετά πολύπλοκο αλλά που η εξήγησή  και η αντιμετώπισή του είναι αρκετά απλή – με την προϋπόθεση ότι μιλάμε για μια αριστερή ή καλύτερα για μια ανθρώπινη, ουμανιστική προσέγγιση.

Υπάρχουν αρκετοί «μύθοι» για το μεταναστευτικό – ερευνητές και κοινωνιολόγοι έχουν καταγράψει έντεκα μύθους -   θα επικεντρώσω  όμως την παρέμβασή μου σε τέσσερις.

1^ος Μύθος «Είναι όλοι λαθρομετανάστες»

Η Aκροδεξιά, οι νεοφασίστες, οι νεοναζί αλλά και τα δύο μνημονιακά κόμματα αποκαλούν  «λαθρομετανάστες»  όλους σχεδόν  τους αλλοδαπούς που ζουν σήμερα στην Ελλάδα. Θεωρούν ότι κανένας δεν μπορεί να θεωρηθεί νόμιμος γιατί όλοι αρχικά εισήλθαν παράνομα στη χώρα. Ο όρος «λαθρομετανάστες» είναι προσβλητικός, γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι «λαθραίος».

«Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων.»

Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 5

Καλούμαστε λοιπόν να υπερασπίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των μεταναστών ανεξαρτήτως αν έχουν άδεια διαμονής στη χώρα μας ή όχι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα σύνορα είναι «κατασκευάσματα» των ανθρώπινων όντων. Τα ζώα και κυρίως τα μεταναστευτικά πουλιά «ταξιδεύουν» πάνω από βουνά και θάλασσες, σταματούν για να ξαποστάσουν σε υγροτόπους (έχουμε στα Δυτικά τη Λίμνη Κουμουνδούρου και το Βουρκάρι Μεγάρων) χωρίς άδεια παραμονής για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Κάποια είδη όμως επιλέγουν να μείνουν μόνιμα γιατί αισθάνονται ασφάλεια και γιατί εξασφαλίζουν τη τροφή τους.

2^ος Μύθος «Δεν χωράνε άλλοι»

Οι μετανάστες δεν είναι 3 εκ. που διαδίδει η Χρυσή Αυγή, το ΛΑΟΣ για να τρομοκρατήσουν το λαό. Η απογραφή του 2011 έχει  καταγράψει 900.000 . [μπορεί να είναι και ελαφρά μεγαλύτερο από 900.000 αλλά σαφώς δεν είναι 3 εκ.]

Το ποσοστό επί του γενικού πληθυσμού  είναι 8,5-11%, και είναι πράγματι μεγαλύτερος ποσοστιαία από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που κινείται στο 6,6%.

Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη μας ότι ο αριθμός των αλλοδαπών στην Ελλάδα αυξάνεται –και μάλιστα σημαντικά– εξαιτίας του ότι η χώρα μας προχωρά με το σταγονόμετρο σε πολιτογραφήσεις, ακόμα και για αλλοδαπούς που ζουν και εργάζονται για πολλά χρόνια εδώ.

Ενδεικτικά: κατά την περίοδο 2000-2008 πολιτογραφήθηκαν στη χώρα μας 29.600 άτομα (σχεδόν αποκλειστικά ομογενείς),ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα χώρες με τον ίδιο ή μικρότερο πληθυσμό σε σχέση με την Ελλάδα απένειμαν ιθαγένεια σε πολλαπλάσιο αριθμό: η Αυστρία απένειμε την ιθαγένεια σε 339.300 άτομα, η Σουηδία σε 334.700

και το Βέλγιο σε 266.400, μειώνοντας αισθητά τον αριθμό των αλλοδαπών στις χώρες αυτές.

Αν η Ελλάδα ακολουθούσε μια πολιτική ιθαγένειας πιο κοντινή στα ευρωπαϊκά δεδομένα, ο αριθμός των αλλοδαπών θα ήταν μικρότερος, ενώ θα προέκυπταν και πολλαπλά οφέλη από την καλύτερη ενσωμάτωση μεταναστών και μεταναστριών που ζουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, ιδίως των παιδιών της δεύτερης γενιάς.

Στην οικολογία υπάρχει ο όρος «φέρουσα ικανότητα» ενός τόπου, δηλαδή η δυνατότητα που έχει μια περιοχή να φιλοξενήσει προσωρινά ή και μόνιμα ανθρώπους (ή ζώα) χωρίς να επηρεαστεί αρνητικά η ποιότητα ζωής των μόνιμων κατοίκων. Προσωπικά πιστεύω ότι η «φέρουσα ικανότητα» της Ελλάδας μπορεί να φιλοξενήσει προσωρινά ή μόνιμα αλλοδαπούς, μετανάστες.

3^ος Μύθος  «Έχουν έρθει εδώ και μας παίρνουν τις δουλειές» 

Αυτός ο ισχυρισμός συνδέεται με τον προηγούμενο μύθο «δεν χωράνε όλοι» και είναι κοινός για όλα τα ακροδεξιά κόμματα και νεοφασιστικά, νεοναζιστικά μορφώματα σε όλο τον κόσμο. «Οι ξένοι είναι υπεύθυνοι για την ανεργία» ισχυρίζονται και καλοπροαίρετοι άνθρωποι που δεν είναι ακροδεξιοί ή φασίστες, ξεχνώντας ή αδιαφορώντας για την μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων πριν από την κρίση και την αύξηση των αλλοδαπών στη χώρα μας.

Η μετανάστευση χιλιάδων νέων ελλήνων επιστημόνων  στις μέρες μας προφανώς και δεν έχει καμία σχέση με την παρουσία των μεταναστών. Αυτό όμως το αποσιωπά τόσο η ακροδεξιά όσο και τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ.

Όσοι μετανάστες απασχολούνται στη χώρα μας είναι κυρίως σε  χειρονακτικές δουλειές τις οποίες απαξίωσαν οι Έλληνες. Μόνο στον τομέα της οικοδομής έχει καταγραφή σοβαρός ανταγωνισμός που έχει επιπτώσεις τόσο σε θέσεις εργασίας όσο και στο επίπεδο των μισθών.

Η ανεργία των Ελλήνων έχει σχέση  κυρίως με τη λιτότητα, τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, στο λουκέτο των καταστημάτων λόγω της κρίσης και όχι γιατί οι μετανάστες μας «παίρνουν τις δουλειές». Ποιος μπορεί να ισχυριστεί, χωρίς να γελοιοποιηθεί, ότι αν δεν είχαμε μετανάστες στη χώρα μας, η ανεργία θα ήταν της τάξης του 5 ή του 10%? Αντί για 30% που καταγράφεται στη χώρα μας (60% στους νέους)

4^ος μύθος  «Οι δικοί μας πατεράδες μετανάστευαν νόμιμα»

Ο ισχυρισμός αυτός θα μπορούσε να έχει βάση αν αναφέρεται στους πατεράδες μας

που μετανάστευσαν στη Γερμανία. Δεν ισχύει όμως για τους παππούδες μας που μετανάστευσαν στην Αμερική στις αρχές του 20ού αιώνα.

Ο όρος «λαθρομετανάστης» δεν είναι νέος, χρησιμοποιήθηκε, για να περιγράψει τη μαζική και απρογραμμάτιστη φυγή του ενός τετάρτου του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας (περίπου 400.000 άνθρωποι), κυρίως προς τις ΗΠΑ. Η αντιμετώπιση των ελλήνων μεταναστών στον «Νέο Κόσμο» δεν διαφέρει σημαντικά από την πιο εχθρική και ρατσιστική συμπεριφορά που αναπτύσσει σήμερα η Ακροδεξιά απέναντι στους μετανάστες από την Ασία και την Αφρική. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα εκείνης της εποχής, οι Έλληνες χαρακτηρίζονται «εγκληματικά στοιχεία». Οι τόποι διαμονής τους χαρακτηρίζονται τόποι μόλυνσης, ακριβώς όπως σήμερα κάποιοι χαρακτηρίζουν τους μετανάστες «υγειονομική βόμβα».

Παρατηρούμε τις ομοιότητες των μεταναστών που έρχονται σήμερα στην Ελλάδα με τους δικούς μας παππούδες. Είναι ίδιες οι συνθήκες φτώχειας που τους ώθησαν να κάνουν το «μεγάλο ταξίδι». Ίδιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν με τον νόμο κατά την εγκατάστασή τους στη νέα τους πατρίδα. Και είναι ίδιες οι απάνθρωπες αντιδράσεις των

ρατσιστών σε όλες τις εποχές.

Δύο αντιθετικές στρατηγικές για τη μετανάστευση

Η Ακροδεξιά ισχυρίζεται ότι η «μόνη ρεαλιστική» πολιτική απάντηση στη μετανάστευση είναι οι μαζικές απελάσεις και το «σφράγισμα των συνόρων». Η πολιτική αυτή είναι όχι μόνο απάνθρωπη, κοινωνικά καταστροφική (τόσο για τους αλλοδαπούς όσο και για τους Έλληνες), άδικη για τους χιλιάδες αλλοδαπούς που ζουν στη χώρα μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά και μη ρεαλιστική.

.Μια αριστερή πρόταση οφείλει να ξεκινάει με βάση  τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξιοποίηση του άρθρου 5 του Συντάγματος. Όροι που πρέπει να συμπεριληφθούν σε αυτή την πρόταση είναι: νομιμοποίηση, καταγραφή, δίκαιη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου, ενσωμάτωση, ιθαγένεια, διεθνής συνεργασία.

Προφανώς και η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί  αποκλειστικά και μόνο σε εθνικό επίπεδο, καθώς η μετακίνηση πληθυσμών γίνεται σε μαζική κλίμακα και κατευθύνεται όχι σε μια συγκεκριμένη χώρα, αλλά προς την Ευρώπη. Το μεταναστευτικό ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί επαρκώς εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου.

Η  μετανάστευση θα συνεχίσει να υπάρχει όσο υπάρχουν και οι συνθήκες που τη γεννούν (λ.χ. ανισοκατανομή πλούτου, φτώχεια, πόλεμοι.)

Οι άνθρωποι ως ένα μέρος του «ζωικού βασιλείου» συμπεριφέρονται όπως και τα ζώα, μεταναστεύουν όταν απειλείται ο «οικότοπός τους», δηλαδή η περιοχή που ζουν και αναπαράγονται

Ελένη Πορτάλιου: ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Εισήγηση : Ελένη Πορτάλιου, 

καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Σχολής ΕΜΠ, δημοτική σύμβουλος δήμου Αθηναίων

Ανοιχτή εκδήλωση «Υπερασπιζόμαστε τη δημόσια γη και περιουσία»

23/2/2014

 Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑ

                          

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

1.   ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑ  ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

Ας ξεκινήσουμε από βασικές έννοιες και ορισμούς της ριζοσπαστικής, οικολογικής αριστεράς, που αφορούν στα «κοινά» και τα «δημόσια αγαθά». Μια δίκαιη κοινωνία πρέπει κατ’ αρχήν να διασφαλίζει ένα κοινό, επαρκές επίπεδο διαβίωσης σε όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη, φύλο, έθνος, ηλικία, εισόδημα. Για τον σκοπό αυτό πρέπει, από τη μια πλευρά, η πρόσβαση σε τομείς, όπως η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός και η πληροφορία, η ασφάλιση και η σύνταξη να αποδίδονται εξίσου σε όλους/ες, μέσω της αναδιανομής του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου και, από την άλλη, πρέπει όλοι οι φυσικοί και οι σημαντικοί υλικοί πόροι ν’ αποτελούν δημόσια ιδιοκτησία. Οι βασικοί φυσικοί πόροι, όπως το νερό και η ενέργεια, τα δάση και οι παράκτιες ζώνες αποτελούν αγαθά αναπαλλοτρίωτα, μη υποκείμενα σε ιδιωτική εκμετάλλευση με σκοπό το κέρδος και συνιστούν ουσιώδεις προϋποθέσεις όχι μόνο κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης αλλά, επίσης, διατήρησης της οικολογικής ισορροπίας και άσκησης περιβαλλοντικής προστασίας. Ακριβώς γι’ αυτούς του λόγους  οι φυσικοί πόροι πρέπει να είναι δημόσιοι. Επίσης, κοινόχρηστοι υλικοί πόροι, όπως τα μεγάλα έργα – οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο, αεροδρόμια, λιμάνια – τα μνημεία, καθώς και δημόσια και δημοτικά κτήρια κοινωφελούς σκοπού, ολ’ αυτά πρέπει ν’ αποτελούν δημόσια ιδιοκτησία.

Ο δημόσιος χαρακτήρας των φυσικών και υλικών πόρων είναι συνθήκη εκ των ουκ άνευ για τη χάραξη εθνικής και κοινωνικής πολιτικής υπέρ της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Οποιοδήποτε σημαντικό  σχέδιο κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης, ιδιαίτερα σήμερα, αν αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα μας, θα προσέκρουε στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και στην κατοχή και διαχείριση για δικό τους όφελος των παραπάνω βασικών εργαλείων άσκησης πολιτικής. Υπ’ αυτή την έννοια είναι σημαντικοί οι σημερινοί αγώνες κατά των ιδιωτικοποιήσεων των κοινών και δημόσιων αγαθών και η δημιουργία ευρύτατων κοινωνικών συμμαχιών για την υπεράσπισή τους. Τα κινήματα και τα ένδικα μέσα από τη μια μαζί με τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις  από την άλλη, συνιστούν τους τρόπους απόκρουσης της λαίλαπας των ιδιωτικοποιήσεων από την ακραία νεοφιλελεύθερη μνημονιακή κυβέρνηση.

Να σημειώσω ότι με τον όρο δημόσια ιδιοκτησία, δεν εννοούμε απλώς κρατική αλλά κοινωνική ιδιοκτησία. Αυτό σημαίνει δημοκρατικό έλεγχο της διαχείρισης, συμμετοχή των εργαζομένων σ’ αυτή αλλά και της κοινωνίας, μέσα από τους θεσμούς της, στις αποφάσεις για την ασκούμενη πολιτική.

2.   ΤΟ ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ -    Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

Θα εντοπίσω αυτή την προσέγγιση των δημόσιων και κοινών αγαθών στο Παράκτιο Μέτωπο, που ξεκινά από το ΣΕΦ και φτάνει στο Σούνιο, μέρος του οποίου αποτελεί και η παράκτια ζώνη της Γλυφάδας. Πρόκειται για  μια τεράστια παραθαλάσσια έκταση, ένα τοπίο μοναδικής αξίας - οικολογικής, αρχαιολογικής, μνημειακής και αισθητικής. Αν υποθέσουμε ότι έφευγαν οι αυθαίρετες κατασκευές των νυχτερινών κέντρων, ότι οι ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις κοντά στη θάλασσα αναβαθμίζονταν και απελευθέρωναν τα τμήματα του αιγιαλού που καταχρηστικά κατέχουν, αν εκπονούσαμε ένα βασικό σχέδιο ήπιας ανάπλασης-ενοποίησης αυτής της εκτεταμένης ζώνης με το τραμ στα όριά της, τότε η Αττική θα διέθετε έναν ανεκτίμητο πόρο ζωής, οικολογικής ισορροπίας αλλά και οικονομικής ευημερίας των εκατομμυρίων κατοίκων της, ιδιαίτερα των κατοίκων της παράκτιας ζώνης.

Θα αναφερθώ σε 3 σημεία καθοριστικά για τη σωτηρία και την εναλλακτική διαχείριση του παράκτιου μετώπου. Τα αναφέρω επιγραμματικά και θα τα αναπτύξω στη συνέχεια. 1. Το παράκτιο μέτωπο έχει σε μεγάλο βαθμό σωθεί χάρις στους αγώνες που δόθηκαν μεταπολεμικά, ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες και πρέπει να συνεχιστούν 2. Είναι αναγκαία η διαμόρφωση και προβολή ενός εναλλακτικού σχεδίου για το παράκτιο μέτωπο, με κέντρο το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού 3. Οι σημερινοί αγώνες.

  

ΣΗΜΕΙΟ 1. ΤΟ ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΧΕΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΣΩΘΕΙ ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ

Τα αναπτυξιακά έργα ξεκίνησαν στη δεκαετία του 1950 με την έναρξη κατασκευής του παραλιακού αυτοκινητόδρομου και υπουργό Δημοσίων Έργων τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Οι πρώτες περιοχές που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα τουριστικής ανάπτυξης ήταν η Γλυφάδα και η Βούλα, στη συνέχεια το Καβούρι και η Βουλιαγμένη. Να σημειώσουμε ότι για τους παραπάνω σκοπούς ενεργοποιούνται εκατοντάδες στρέμματα δημόσιας γης, ενώ στο παιχνίδι μπαίνει και ο Οργανισμός Διαχείρισης Εκκλησιαστικής Περιουσίας, καθώς η Εκκλησία με το 90-95% των εκτάσεων σε Καβούρι - Βουλιαγμένη είναι ο μεγάλος τσιφλικάς της περιοχής. Τα αναπτυξιακά έργα συνδέονται με μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα.

Η ΕΔΑ και η εφημερίδα «Αυγή» αντιπαρατίθενται κατά μέτωπο στα προωθούμενα σχέδια. Άρθρα και σχόλια της σύνταξης της εφημερίδας αλλά και του Κώστα Βάρναλη αναδεικνύουν τις αντιλαϊκές κοινωνικές διαστάσεις και τα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετεί η ανάπτυξη της παραλιακής ζώνης. Γιατί τα έργα προϋποθέτουν επιχειρήσεις εξευγενισμού με εκδίωξη του λαϊκού κόσμου που κατοικεί στις περιοχές σε φτωχικά οικήματα και παράγκες.

Στη δικτατορία μπαζώθηκαν σε μεγάλη έκταση οι περιοχές Μοσχάτου, Καλλιθέας και κατά το ήμισυ οι παραλίες Παλαιού Φαλήρου και Αλίμου με τη δημιουργία 2 μαρίνων. Παραχωρήθηκε σχεδόν όλη η παραλία από το Πασαλιμάνι μέχρι τη Βάρκιζα στον ΕΟΤ με στόχο την τουριστική αξιοποίηση υπέρ του ιδιωτικού κεφαλαίου. Παρά το ότι το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας, επί υπουργίας Αντώνη Τρίτση, προστάτευσε το παραλιακό μέτωπο, δεν κατάφερε να αποτρέψει την οικοδόμηση τμημάτων της παραλιακής ζώνης. Η ζώνη αυτή, από τη δημιουργία του παραλιακού αυτοκινητόδρομου και μετά, αναπτύχθηκε με επιπλέον τουριστικούς πόλους ακριβού τουρισμού σε Λαγονήσι και Ανάβυσσο και κάθοδο των δήμων Πειραιά, Μοσχάτου, Φαλήρου, Αλίμου, Ελληνικού, Γλυφάδας, Βουλιαγμένης, Βάρκιζας, Σαρωνίδας, Καλυβίων, Λαυρίου και Σουνίου μέχρι τη θάλασσα. Εκατοντάδες παράνομα νυχτερινά κέντρα απέκλεισαν την πρόσβαση στην ακτή, προβαίνοντας σε μαφιόζικες εγκληματικές επιθέσεις εναντίον όσων αντιδρούν. Πολλές από αυτές τις επεμβάσεις είναι ανατρέψιμες.

Με την άνοδο του οικολογικού κινήματος από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 η προστασία του παραλιακού μετώπου πέρασε στα χέρια των ευαισθητοποιημένων πολιτών, που έδρασαν σε επιμέρους μέτωπα, ενεργοποιώντας τις τοπικές κοινωνίες. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτέλεσαν μια μεγάλη απειλή για τους ελεύθερους χώρους της Αττικής και την παραλιακή ζώνη, αναπτύχθηκαν, όμως, βασικά γύρω από την «Επιτροπή κατά της Διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων», κινήματα σε πολλά μέτωπα και, οπωσδήποτε, σημαντικά κινήματα για τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος και των δημόσιων ελεύθερων χώρων.

Τότε, λοιπόν, η Συντονιστική Επιτροπή για τη Διάσωση της παραλίας του Σαρωνικού κέρδισε μια σειρά νίκες. Σώθηκε από την παραχώρηση προς εκμετάλλευση στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο ο χώρος του Ιπποδρόμου στην Καλλιθέα και ο χώρος του νέου Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο. Από τα 5 Ολυμπιακά Έργα που είχαν προγραμματιστεί στον Ιππόδρομο και τα 7 στην παραλία, τελικά έγιναν 2 στην παραλία και τα υπόλοιπα καταργήθηκαν ή μεταφέρθηκαν αλλού και περιορίστηκαν σε μέγεθος. Αποτράπηκαν 2 από τους 3 ανισόπεδους κόμβους στη λεωφόρο Ποσειδώνος στον Άλιμο καθώς και μια τεράστια μαρίνα και ένα τεχνητό νησί στο Ελληνικό.

Το κίνημα για ελεύθερες παραλίες είχε προηγηθεί των Ολυμπιακών Αγώνων και συνεχίστηκε μετά τους Ολυμπιακούς. Αρχικά πήρε διαστάσεις με το νικηφόρο αγώνα της Συντονιστικής Επιτροπής για τη Διάσωση της Παραλίας του Σαρωνικού, που απέτρεψε το καζίνο στο Φλοίσβο, τη μετατροπή της Λίμνης της Βουλιαγμένης σε νυχτερινό κέντρο και της παράκτιας έκτασης (δάσος και αρχαιότητες) στα Αστέρια Γλυφάδας σε χώρο εντατικής δόμησης και εμπορευματοποίησης. Τότε σταμάτησαν προγραμματισμένα έργα στο Μεγάλο Καβούρι. Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, επί κυβέρνησης Σημίτη, η Συντονιστική Επιτροπή, σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και άλλους φορείς – μεταξύ αυτών και ο δήμος Καλυβίων – απέτρεψαν την εισαγωγή στο χρηματιστήριο της Εταιρείας Τουριστικών Ακινήτων (ΕΤΑ), που θα σήμαινε την εμπορευματοποίηση/ιδιωτικοποίηση των ωραιότερων περιοχών της χώρας και ειδικότερα του μεγαλύτερου μέρους της παραλιακής ζώνης. Με προσφυγή στο ΣτΕ η Συντονιστική απέτρεψε, επίσης, την εκποίηση 120 στρ. στο Μικρό Καβούρι και πλέον των 1.500 στρ. στις Αλυκές Αναβύσσου. Τέλος, με παρέμβαση του δήμου Καλυβίων, αποτράπηκε η εγκατάσταση σταθμού βιολογικού καθαρισμού στην παραλία του Λαγονησίου.

Η υπόθεση οικοδόμησης μιας νέας πόλης στο χώρο του αεροδρομίου και της παραθαλάσσιας ζώνης του Ελληνικού αρχίζει με τη μεταφορά του αεροδρομίου στα Σπάτα. Τα πρώτα εφαρμοσμένα σχέδια βλέπουν το φως της δημοσιότητας επί υπουργίας Σουφλιά. Έκτοτε, δημιουργήθηκε και δρα σταθερά ένα πάνδημο μέτωπο τοπικών και υπερτοπικών περιβαλλοντικών κινημάτων και ριζοσπαστικών δημοτικών σχημάτων που, μαζί με την Επιτροπή Αγώνα και τον Δήμο Ελληνικού, έχουν καταφέρει να σταματήσουν τα φαραωνικά σχέδια και να προβάλλουν προτάσεις ελάχιστου οικονομικού κόστους και τεράστιας κοινωνικής και οικολογικής ωφέλειας - ένα εναλλακτικό, δηλαδή, σχέδιο βασισμένο στην οικονομία των αναγκών.   

  

23 Φεβρουαρίου 1943: Ίδρυση της ΕΠΟΝ | "Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός"

ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία
Το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,
Πετάμε στον αγώνα, στη θυσία
Για την Ελλάδα, για τη λευτεριά.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.

Τα νιάτα είμαστε μεις, της γης η ελπίδα,
άλλοι του π' αντίκρυ μας θα σταθεί,
μελίσσι από τη κάθε μια πατρίδα,
κινάμε να λυτρώσουμε τη γη.

Για μια ζωή ελεύθερη κι' ωραία,
απλώνουμε της νιότης τα φτερά,
μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα
τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.

Στο φράκτη της σκλαβιάς το πέρασμά μας
μια καταλύτρα θάν' νεροσυρμή, το δίκηο,
η λευτεριά για σύνθημά μας
ποιος θα μας αντικόψει την ορμή;

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα, κλπ.

Των ταπεινών τον πόνο και την θλίψη
του σκλάβου τη βαθειά την οιμωγή,
από τη γη μας θέλουμε να λείψει
για να γένει χιλιόμορφη η ζωή.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα, κλπ.

(Ο ύμνος της ΕΠΟΝ γράφτηκε το '43 σε στίχους Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη και μουσική του Αλέκου Ξένου. Αργότερα μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε αλλιώτικα σε κάθε περιοχή. Στην Αθήνα η μουσική ήταν του Φοίβου Ανωγειανάκη)

Πρόγραμμα των διαλέξεων του κύκλου πολιτικής οικολογίας.

Διαβάστε το πρόγραμμα ΕΔΩ

Υπογραμμίζουμε τη διάλεξη:

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 

Κώστας Σκορδούλης [Καθηγητής, ΕΚΠΑ]: Οικοσοσιαλισμός: Φιλοσοφία και Πολιτική

Κώστα Φωτεινάκης: "6 προτεραιότητες για το Χαϊδάρι"

[Η γραμμή ΜΕΤΡΟ Νο7, Δάσος Χαϊδαρίου -  Άλιμος, που είχε αρχικά συμπεριληφθεί στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας, την εποχή Σουφλιά, δεν διεκδικήθηκε από καμία προηγούμενη δημοτική αρχή της Δυτικής Αθήνας. Εμείς την επαναφέρουμε στην επικαιρότητα και θα τη διεκδικήσουμε με όλα τα μέσα.]

6 προτεραιότητες για το Χαϊδάρι, του Δημοτικού Συνδυασμού «Πολίτες σε Δράση – Οικολόγοι Πράσινοι»

του Κώστα Φωτεινάκη

Τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο Δήμο Χαϊδαρίου ως δημοτικός συνδυασμός είναι πολλά και διαφορετικής προέλευσης. Αρκετά απ’ αυτά, όπως η νέα φτώχεια, η ανεργία, η αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους, η υποβάθμιση των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας αλλά και τα προβλήματα των νοσοκομείων στην περιοχή, είναι «προϊόν» κυβερνητικών επιλογών της πιστής εφαρμογής των μνημονίων.

Ορισμένα άλλα θέματα που αφορούν την ποιότητα ζωής στην πόλη, όπως η βύθιση της Λ.Αθηνών στο Παλατάκι, η ρύπανση από το Θριάσιο, η αποκατάσταση του τοπίου στο Όρος Αιγάλεω/Ποικίλο μετά τη διάνοιξη της σιδηροδρομικής γραμμής Ικονίου – Ασπροπύργου, η ανάδειξη της Ιεράς Οδού κ.λπ. συνδέονται και αυτά με την κεντρική εξουσία (Υπουργεία, Περιφέρεια κ.λπ) και αποτελούν αντικείμενο προτάσεων και διεκδίκησης. 

Κάποια άλλα όμως θέματα, όπως η συντήρηση των υποδομών, η διαφάνεια, η συμμετοχή, η ανάδειξη της τοπικής ιστορίας, η οργάνωση των υπηρεσιών, η τοπική αγορά, η αισθητική της πόλης κ.λ.π. έχουν να κάνουν με το πρόγραμμα, το όραμα, το στελεχικό δυναμικό, τη διάθεση να συγκρουστείς με συμφέροντα αλλά και να συνεργαστείς και να ενεργοποιήσεις την τοπική κοινωνία.

Εμείς, οι ΠσΔ - ΟΠ έχουμε όραμα και πρόγραμμα για το Χαϊδάρι. Δίνουμε καθημερινές εξετάσεις αγωνιστικότητας, συνέπειας, στοχοπροσήλωσης. Διαθέτουμε ένα στελεχικό δυναμικό, που σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία όχι μόνο θα τα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τα τοπικά προβλήματα αλλά και θα εισάγουμε νέους συμμετοχικούς θεσμούς και νέες ιδέες για την οργάνωση, τη λειτουργία και την προβολή των φυσικών και πολιτιστικών πλεονεκτημάτων της πόλης.

Σε τίτλους οι έξι (6) προτεραιότητες που η υλοποίησή τους δεν εξαρτώνται απόλυτα από την Κεντρική Εξουσία: Κοινωνική Αλληλεγγύη, Συντήρηση υποδομών, Καθαριότητα - Αναδιοργάνωση του συστήματος διαχείρισης των Απορριμμάτων, Διαφάνεια, Συμμετοχή, Εξασφάλιση των Οικονομικών συμφερόντων του Δήμου, Προβολή των φυσικών και πολιτιστικών πλεονεκτημάτων της πόλης, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς – Μετακίνηση στην πόλη (πεζοδρόμια κ.λπ).

1 - Κοινωνική Αλληλεγγύη: Βελτίωση του συστήματος καταγραφής ανέργων και νοικοκυριών που δεν έχουν πρόσβαση στα κοινά αγαθά (ρεύμα, νερό, διατροφή κ.λπ), Κοινωνικό Ιατρείο Φαρμακείο, Βοήθεια στο σπίτι κ.λπ. Η κοινωνική αλληλεγγύη θα γίνεται με διακριτικό τρόπο από το Δήμο χωρίς καμία πολιτική εκμετάλλευση.

2 - Συντήρηση υποδομών: Σχολικά κτήρια, πλατείες, παιδικές χαρές, άλση, πάρκα, πεζοδρόμια κ.λπ.

3 - Καθαριότητα – Απορρίμματα: Χαϊδάρι, πόλη πρότυπο καθαριότητας και αισθητικής. Νέα Αποκεντρωμένη Ολοκληρωμένη και Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων με οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη.

4 - Διαφάνεια, Συμμετοχή, Εξασφάλιση των Οικονομικών συμφερόντων του Δήμου: Δημιουργία ή ενθάρρυνση νέων μορφών κοινωνικής παρέμβασης (επιτροπές γειτονιάς, συνεταιρισμοί κ.λπ), εξασφάλιση της Δημοτικής Περιουσίας. Εμείς όταν αναλάβουμε το Δήμο θα επανεξετάσουμε όλες τις συμβάσεις κινώντας και νομικές διαδικασίες με στόχο να εξασφαλιστούν τα οικονομικά συμφέροντα του Δήμου. Η επανεξέταση των συμβάσεων και η διασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων του Δήμου είναι ένα αίτημα όλων των κατοίκων. Η παραχώρηση Δημοτικών δομών, όπως π.χ. το κολυμβητήριο και το Πνευματικό Κέντρο είναι ένα θέμα που θα το επαναδιαπραγματευθούμε. Σε όλες τις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε ή συμμετέχουμε, οι κάτοικοι τους Χαϊδαρίου μας μεταφέρουν το αίτημα της διασφάλισης των οικονομικών συμφερόντων του Δήμου και της διαφάνειας. Εμείς θα το κάνουμε. Δεν μας «κρατάει» κανείς από το μανίκι. Αν χρειαστεί θα συγκρουστούμε με μικρά και μεγάλα συμφέροντα.

5 - Προβολή των φυσικών και πολιτιστικών πλεονεκτημάτων της πόλης: Το Χαϊδάρι έχει συγκριτικό πλεονέκτημα γιατί έχει βουνό και θάλασσα (Όρος Αιγάλεω και Ποικίλο, Σκαραμαγκάς), πλούσια ιστορία (Ιερά Οδός, Μονή Δαφνίου, Μάχη Χαϊδαρίου 1826, Εθνική Αντίσταση/ Στρατόπεδο Χαϊδαρίου ΜΠΛΟΚ15), πολιτιστική και αρχιτεκτονική κληρονομιά (Παλατάκι, έργα των Μεγάλων Ζωγράφων Γύζη, Λύτρα, Ψηφιδωτά της Μονής Δαφνίου κ.ά). Η πόλη μας θα μπορούσε να γίνει κέντρο σπουδών ψηφιδωτού.

6 - Μέσα Μαζικής Μεταφοράς – Μετακίνηση στην πόλη: Το Χαϊδάρι είναι ίσως ο μοναδικός Δήμος της Δυτικής Αθήνας που δεν έχει ΜΕΤΡΟ. Οι γειτονικοί Δήμοι διαθέτουν τους εξής σταθμούς: Αιγάλεω (2), Περιστέρι (3), Αγία Βαρβάρα (1). Εμείς θα διεκδικήσουμε, έστω και ως ένα φιλόδοξο αλλά ρεαλιστικό στόχο για το μέλλον, να συμπεριληφθεί στον κεντρικό πολεοδομικό συγκοινωνιακό σχεδιασμό, στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής (ή και αλλού), μια γραμμή ΜΕΤΡΟ που να συνδέει το Δάσος Χαϊδαρίου με τον Άλιμο. Αυτή η γραμμή ΜΕΤΡΟ Νο7, που είχε αρχικά συμπεριληφθεί στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας, την εποχή Σουφλιά, δεν διεκδικήθηκε από καμία προηγούμενη δημοτική αρχή της Δυτικής Αθήνας. Εμείς την επαναφέρουμε στην επικαιρότητα και θα τη διεκδικήσουμε με όλα τα μέσα. Εκτός από τη γραμμή Νο7 του ΜΕΤΡΟ που θα διεκδικήσουμε, θα απαιτήσουμε πυκνότερη αστική συγκοινωνία που να εξυπηρετεί όλες τις περιοχές του Δήμου που είναι ο μεγαλύτερος δήμος σε έκταση της Δυτικής Αθήνας. Παράλληλα θα αποκτήσουμε μικρά και ευέλικτα λεωφορεία για μια Δημοτική Συγκοινωνία συνεχούς ροής, έτσι ώστε να εξυπηρετούμε με σχετική αυτονομία τους κατοίκους της πόλης (ιδιαίτερα της Αφαίας και του Δάσους). 

Θα συνεργαστούμε με την τοπική κοινωνία αλλά και με συλλογικότητες που έχουν ειδική προσφορά και γνώσεις για την ασφαλή και ευχάριστη μετακίνηση πεζών, ποδηλατών, ΑμεΑ.

Οι έξι (6) προτεραιότητες, είναι ένα μόνο μέρος του προγράμματός μας, που για να δρομολογηθεί χρειάζονται τρεις προϋποθέσεις: α) συγκέντρωση δυνάμεων που θα αναδείξουν το δημοτικό συνδυασμό ΠσΔ – ΟΠ σε δημοτική αρχή για την επόμενη πενταετία β) την αγωνιστική διεκδίκηση πόρων και υποδομών από την κεντρική εξουσία γ) τη συμμετοχή των πολιτών. Η συμμετοχή των πολιτών εξασφαλίζεται πρώτα απ΄ όλα με την ενημέρωση, τη διαφάνεια και με την ενθάρρυνση ανάληψης πρωτοβουλιών και συνεργατικών σχημάτων ή επιτροπών. 

Κώστας Φωτεινάκης

Δημοτικός Σύμβουλος| ΠσΔ - ΟΠ

Πέμπτη 13.2.14, ώρα 8μμ: Κοινοτισμός και κοινωνική οικονομία

Εκδήλωση στο NOSOTROS, Θεμιστοκλέους 66, Πέμπτη 13.2.14, ώρα 8μμ

Οι κοινοτικές δομές είναι προφανώς αρχαιότερες από τις σημερινές δομές κοινωνικής-συνεργατικής οικονομίας, που έχουν δώσει λαβή για έναν ευρύτατο προβληματισμό. Τα συμβιωτικά εγχειρήματα, ιδιαίτερα αυτά που αποτέλεσαν περιεχόμενο του «Ουτοπικού Σοσιαλισμού», άνθισαν για σύντομες περιόδους για να υποκύψουν στη συνέχεια στον καπιταλιστικό περίγυρο. Στην ιστορία εμφανίστηκαν και κατά πλειοψηφία εξαφανίστηκαν διάφορες μορφές «συνεργασίας» - από τα σοβιετικά κολχόζ, τα ισραηλινά κιμπούτζ, τις μοναστικές πολιτείες, τους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Όμως το πνεύμα της αλληλεγγύης και συνεργασίας είναι αειφορικό, μέσα δε σε συνθήκες κρίσης αναδύεται με ιδιαίτερη ένταση.

Η «απογραφή» των υπαρκτών δομών κοινωνικής οικονομίας είναι δύσκολη υπόθεση, που βασίζεται πρωτίστως στον ορισμό της κοινωνικής οικονομίας : Της οποίας το περιεχόμενο μικραίνει, αν περιλάβουμε στην έννοιά της μόνο τις δομές με δημοκρατική αυτοδιαχείριση, χωρίς επί μέρους ιδιοκτησίες ή προνομιακές καταστάσεις.

Τα «κύτταρα» της κοινωνικής οικονομίας εντάσσονται προφανώς σε ένα οικονομικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται οι δομές της αγοράς και της διοίκησης – του κράτους ή άλλων δημοσίων μονάδων. Μακροχρόνια, η σχέση μεταξύ όλων αυτών των δομών είναι ανταγωνιστική και συγκρουσιακή, παρά την εκ πρώτης όψεως ειρηνική τους συμβίωση. Στη μεσοπρόθεσμη περίοδο η κοινωνική οικονομία φαίνεται ικανή να φέρει αυτό που αποτέλεσε έναν γοητευτικό αντικατοπτρισμό του μεταπολεμικού συστήματος, δηλαδή την πλήρη απασχόληση. Όμως δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η ανομολόγητη επιθυμία του συστήματος για την ύπαρξη ανέργων ως «εφεδρικού στρατού εργασίας», με στόχο την αντιμετώπιση των ταξικών πιέσεων …

Η κοινωνική οικονομία μπορεί να γίνει «κύτταρο χειραφέτησης», μπορεί να συγκροτήσει έναν κοινωνικοπολιτικό μεσάζοντα προς τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Όμως υποχρεωτικά θα είναι «μαχόμενο κύτταρο χειραφέτησης», κι ακόμη θα είναι κύτταρο με επιχειρηματικό περιεχόμενο, συνθέτοντας τις παραγωγικές δυνάμεις με στόχο την επιβίωση των συντελεστών της και τη παραγωγή ορισμένου πλεονάσματος. 

Για το περιεχόμενο, για το πλάτος και το βάθος, καθώς επίσης και για τις σχέσεις της κοινωνικής οικονομίας με τις άλλες κοινωνικές μορφές, θα μιλήσουμε στο NOSOTROS, Θεμιστοκλέους 66, Πέμπτη 13.2.14,ώρα 8μμ. Τη συζήτηση θα ανοίξουν οι Ασπρογέρακας Ευάγγελος, Μπρούμας Αντώνης, Ντάσιος Νίκος, Παντούλας Θεόδωρος, με συντονιστή τον Γιάννη Σχίζα.

ΠΗΓΗ: ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ

Ημερίδα: Μετά το τροχαίο τι; Μια πρό(σ)κληση για τις υπηρεσίες Υγείας - Σάββατο 8/2/2014 στο Μουσείο Μπενάκη

Και όμως έχει σχέση....

Με την αριστερά, την οικολογία, το κοινωνικό κράτος, την αλληλεγγύη, την φροντίδα...

SOS Τροχαία Εγκλήματα 

το πρόγραμμα της Ημερίδας ΕΔΩ