Άγγελος Ελεφάντης: "Για τον Τσε, το πολιτικό και το πολιτισμικό όραμα"

 [Για το περιοδικό Ο ΠΟΛΙΤΗΣ που εξέδιδε ο Άγγελος Ελεφάντης διαβάστε ΕΔΩ] 

[Ο Ἀγγελος Ελεφάντης με το μικρόφωνο μαζί με το Μιχάλη  Παπαγιαννάκη - η Αριστερά και η Οικολογία χρειάζεται επειγόντως διανοητές του κύρους, του ήθους και της εμβέλειας του Ελεφάντη και του Παπαγιαννάκη]

[Εκδήλωση μνήμης - ΕΔΩ]

[Ενθέματα, εμβολιασμοί και στράτευση: παρεμβάσεις για την Αριστερά 1996-2008 - ΕΔΩ]

Ο θάνατος του Άγγελου Ελεφάντη διέκοψε βιαστικά την προσφορά, πνευματική και πολιτική, του ανανεωτικού αριστερού διανοούμενου με το ξεχωριστό μορφωτικό βάθος, την αναλυτική επιμονή, στις συνθετικές συλλήψεις και τη μοναδική ικανότητα διήγησης -προφορικής και γραπτής.
Μια πρώτη πρωτοβουλία υπενθύμισης των σημαντικών συμβολών του είναι αυτή η συλλογή (και επιλογή) άρθρων του από τα "Ενθέματα" της "Κυριακάτικης Αυγής". Περιορίσαμε την επιλογή σε άρθρα που έχουν ως πρώτο, κεντρικό θέμα τους την Αριστερά, την ιστορία και τη θεωρία της, ώστε η συλλογή να διατηρεί μια αναγκαία συνοχή, να αναδεικνύει με αξιοπιστία θεμελιώδεις θέσεις και βασικές απόψεις του Άγγελου Ελεφάντη.
Βέβαια, τα άρθρα του στα "Ενθέματα" από το 1996 (που ξεκίνησαν με επιμέλεια του Γιάννη Βούλγαρη και τακτικό αρθρογράφο τον Άγγελο), έως φέτος -είναι πάνω από 200- καταπιάνονται με εξαιρετικά ευρύ φάσμα θεμάτων και προβλημάτων, πάντα όμως με τη ματιά στραμμένη προς την Αριστερά και τον κόσμο της. [...]
(από τον πρόλογο του Κώστα Κάρη, διευθυντή της "Αυγής")

Ο τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα:
- Ενθέματα, εμβολιασμοί και στράτευση (17.11.1996)
- 150 χρόνια 'Μανιφέστο' (22 και 29.3.1998)
- Η Οκτωβριανή Επανάσταση κι "εμείς" (9.11.1997)
- Ο αντιφασισμός, ιδεολογία της Αντίστασης ή η Αντίσταση, η άλλη όψη της απελευθέρωσης (15.5.2005)
- Αντόνιο Γκράμσι, η επέτειος μιας απουσίας (23.12.2007)
- Η επικαιρότητα του έργου του Νίκου Πουλαντζά (7.5.2006)
- Η εικόνα του Τσε Γκεβάρα: ο καθρέφτης της ντροπής (12.10.1997)
- Αριστερή μνήμη - ιστορία της Αριστεράς (3.3.2002)
- Ευρώπη: ο βιασμός συνεχίζεται (17.12.2002)
- Το φάντασμα της 17ης Νοέμβρη (14.7.2002)
- Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η Αριστερά (1.8.2004)
- Να οργανώσουμε και να οργανωθούμε (16.3.2008)
Βιογραφικό σημείωμα
-------------
Από τις σελίδες 75-79 του βιβλίου
Για τον Τσε, το πολιτικό και το πολιτισμικό όραμα

....Πρέπει, ωστόσο, να πάρουμε υπόψη ότι, κατά την «εξεγερμένη» δεκαετία του ’60 στη Δυτική Ευρώπη, κυρίως, είχε υπάρξει μια ορισμένη σύγκλιση του πολιτικού οράματος με το πολιτισμικό. Εντελώς επιγραμματικά υπενθυμίζω νέα αιτήματα που ανατάραζαν την κατεστημένη τάξη: σεξουαλική επανάσταση, φεμινισμός, αντιαυταρχικό σχολείο, σχετικοποίηση της επιστήμης, αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ορθολογικότητας, οικολογία, αντιψυχιατρική, έκρηξη της υποκειμενικότητας, αμφισβήτηση της πυρηνικής οικογένειας και γενικότερα των ιεραρχικών δομών, αναθεμελίωση του πανεπιστημίου, αμφισβήτηση του ευρωπαιοκεντρισμού, της κομματοκρατίας, του γραφειοκρατικοποιημένου συνδικαλισμού, της μικροαστικής ηθικής. 

Για πρώτη φορά τέθηκε το ζήτημα ότι η εξουσία θεμελιώνεται όχι μόνο στο κράτος και τα χρηματιστήρια, αλλά και σε άλλους πολιτιστικούς και κοινωνικούς θεσμούς, ακόμη και στη γλώσσα και στην τέχνη και στο σχολείο. Αυτές οι αναζητήσεις, οι ζητήσεις και κινήματα, συνοδευμένες από τη ροκ, τα τζην, τα τραγούδια των Μπητλς και του Ντύλαν, συνοδευμένες από το αντιπολεμικό πνεύμα και την άρνηση του σοβιετισμού, καταλήγουν σε αποσύνθεση μέσα στη νοσταλγία ή στην αντιστροφή. Η φαντασία δεν ήρθε στην εξουσία, πολλοί «φαντασμένοι» όμως θρονιάστηκαν για τα καλά εκεί. Σ’ αυτές όμως τις κοινωνικές ζητήσεις της δεκαετίας του ’60 πρέπει να αναζητήσει κανείς τους λόγους της επιβίωσης του ειδώλου του Τσε: στο σώμα, αν και ασπόνδυλο, μιας πολιτιστικής επανάστασης, που δεν βρήκε τρόπο να είναι κάπως και πολιτική. Γιατί ήταν πράγματι μια πολιτιστική επανάσταση, μολονότι τελικά χάθηκε αφήνοντας τον Κλίντον με το τρομπόνι του να παίζει τον επικήδειό της....

Παρά ταύτα, δεν πιστεύω ότι η «επικαιροποίηση» του Γκεβάρα αυτές τις μέρες είναι μεντιατικός θόρυβος, ούτε νοσταλγία παλαιών πολεμιστών που τη συνδαυλίζει η επέτειος. Έχει μείνει κάτι πολύ σημαντικό, ζεστό, από τη δεκαετία του ’60 και το κατεξοχήν σύμβολό της: η ανάγκη της εξέγερσης, η κληρονομιά της απείθειας. Η ανάγκη της εξέγερσης, της επανάστασης, είναι η πιο ανθρώπινη πολιτική και ηθική ανάγκη, όταν η ζωή γίνεται αβίωτη.]

Διαβάστε το άρθρο "Η εικόνα του Τσε Γκεβάρα: ο καθρέφτης της ντροπής" (12.10.1997) ΕΔΩ