Ο Κώστας Λαμπος αναλύει τις πρόσφατες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις της Ελλάδας σε σχέση με το ΔΝΤ και την Ε.Ε.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ
Βασιλιάδες και Βασίλισσες - Άλογα και πιόνια στις μικρές και στις μεγάλες σκακιέρες του Αμερικανισμού.

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

[...Με δεδομένο όμως το γεγονός πως η κυρίαρχη άποψη, σε όλα τα όργανα της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ζώνης του Ευρώ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στις περισσότερες χώρες της Ένωσης, αλλά και κύρια στους Λαούς των χωρών της ΕΕ, ήταν και παραμένει πως το πρόβλημα της Ελλάδας, που δεν είναι μόνο της Ελλάδας, αλλά και πολλών άλλων χωρών της ΕΕ και συνεπώς ήταν, είναι και παραμένει πρόβλημα της ΕΕ και του κοινού νομίσματος του Ευρώ, οπότε και η λύση θα έπρεπε να είναι υπόθεση της ΕΕ και κύρια της Ζώνης του Ευρώ και γι’ αυτό το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα έπρεπε να μείνει έξω και μακριά από κάθε λύση αυτού του εσωτερικού, του οικογενειακού προβλήματος, ζητούμενο είναι πως και γιατί τελικά το ΔΝΤ βρέθηκε στην κορυφή του τραπεζιού, όπου θα γίνει το «μεγάλο φαγοπότι»;
Την απάντηση θα πρέπει λογικά και με πολιτικό σκεπτικό να την αναζητήσουμε στο άλλο δεδομένο που διαμορφώθηκε από δυό εξαιρέσεις που από την αρχή αναγνώρισαν ρόλο στο ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η πρώτη εξαίρεση ήταν αυτή της καγκελαρίου Μέρκελ η οποία από την αρχή αρνήθηκε την ευρωπαϊκότητα του ελληνικού προβλήματος και συνεπώς την ευρωπαϊκότητα της λύσης του και απερίφραστα ζήτησε την παραπομπή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, χειραγωγώντας μάλιστα με ανάλογο ναζιστικό τρόπο και τη γερμανική και σ’ ένα βαθμό, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Η δεύτερη εξαίρεση ήταν η εμφάνιση του ΔΝΤ, από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, το Γεώργιο Α. Παπανδρέου, ως «απειλή» εναλλακτικής λύσης, για την περίπτωση που η ευρωπαϊκή οικογένειά του αρνούνταν την ηθική και θεσμική υποχρέωσή της να αντιμετωπίσει στα δικά της πλαίσια ένα δικό της πρόβλημα. Αυτή η «λογική» έδινε αφορμή για την αποευρωπαϊκοποίηση του προβλήματος και την υποβάθμισή του σε καθαρά ελληνικό πρόβλημα και από την άλλη έδινε ηθικό έρεισμα στον αμερικανισμό και στο όργανό του, το ΔΝΤ, να διεκδικούν στα ευρωπαϊκά πράγματα ρόλο, αφού «η ίδια η Ελλάδα», δια του πρωθυπουργού της θέτει τέτοιο ζήτημα και μάλιστα αποδέχεται στο κορύφωμα της σχετικής κρίσης πρόσκληση του πλανητάρχη για συζήτηση και μάλιστα «στο Οβάλ Γραφείο!!!» του προβλήματος, ως προβλήματος της Ελλάδας, η οποία συνάντηση μάλιστα έκλεισε με ευχαριστίες του Παπανδρέου και δήλωση του Ομπάμα για υποστήριξη της Ελλάδας για να βγει από την κρίση, δήλωση που θα μπορούσε να εκληφθεί και από άλλες χώρες της ΕΕ και του Ευρώ, ως ευκαιρία στην περίπτωση που αντιμετωπιστούν ως απόκληροι από την ευρωπαϊκή οικογένειά τους και η οποία προφανώς καλλιεργεί σε κάποιους αχυράνθρωπους πολιτικούς και στους «πάντα ευκολόπιστους και πάντα προδομένους» Λαούς αίσθημα και σχέσεις προστάτη και προστατευόμενου...]
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ.