Του Πέτρου Λινάρδου-Ρυλμόν στην ΕΠΟΧΗ.
[Η πλειοψηφία των αναλυτών όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων αντιμετωπίζει το μέλλον με ιδέες όπως αναθέρμανση της οικονομίας, επάνοδος της ανάπτυξης, ανάκαμψη κλπ. Πολλοί εκπρόσωποι επιχειρηματικών κατηγοριών ή ομάδων μισθωτών ζητούν μέτρα τα οποία θα τροφοδοτήσουν την αύξηση των πόρων που έχουν στη διάθεσή τους, πιστεύοντας ότι το ζητούμενο αλλά και το εφικτό σενάριο είναι η επάνοδος της οικονομίας στους ρυθμούς μεγέθυνσης της περιόδου πριν την κρίση.
Στην πραγματικότητα όμως οι πλέον έγκυρες προβλέψεις που διατυπώνονται για τις μακροοικονομικές προοπτικές και τις ανάγκες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής συγκλίνουν προς τη διαμόρφωση σεναρίων για τις εθνικές οικονομίες που έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: αργοί ή μηδενικοί ρυθμοί μεγέθυνσης, υψηλά ποσοστά ανεργίας, σημαντικά δημόσια ελλείμματα, ακραίες εξωτερικές ανισορροπίες και, επομένως, αυξημένες ανάγκες για κοινωνικές πολιτικές και για εξισορρόπηση των δημοσίων προϋπολογισμών, όπως και για επενδύσεις που αφορούν την άμβλυνση και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, την παραγωγική αναδιάρθρωση των πολλών χωρών με σοβαρά ελλείμματα του εξωτερικού ισοζυγίου, την ανάπτυξη της έρευνας, της καινοτομίας και των νέων τεχνολογιών. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ελληνική οικονομία, αλλά δεν είναι η μόνη...]
Η συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου