Από το φθινόπωρο η κυβέρνηση ξεκίνησε μία σοβαρή προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης των δεδομένων αυτών των ιδιωτικοποιήσεων. Στο λιμάνι η μέθοδος αυτή απέδωσε. Η απόσπαση από το "πακέτο", των Λιπασμάτων της Δραπετσώνας, του αρχαιολογικού χώρου της Κυνοσούρας στη Σαλαμίνα, η συμφωνία για επενδύσεις στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, ο έλεγχος του λιμανιού από νέα δημόσια αρχή λιμένος, η διεκδίκηση εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων αποτελούν πλέον δεδομένα. Αυτά είναι εν ολίγοις τα λίγα αλλά όχι ήσσονος σημασίας οφέλη που διεκδίκησαν οι παραλιμένιοι δήμοι και δήμαρχοι, τοπικά κινήματα, εργαζόμενοι του ΟΛΠ, η Περιφέρεια και υπουργοί οι οποίοι διεκδίκησαν τις ελαφρύνσεις των επιπτώσεων και την εξασφάλιση ανταποδοτικών ωφελειών από την ιδιωτικοποίηση.
Η διαδρομή της διαπραγμάτευσης δεν ήταν ευθύγραμμη. Καθώς προχωρούσαν οι εξελίξεις, έκπληκτοι διαπιστώναμε ότι ενώ από την μία πλευρά υπήρχε ένας πόλος που διεκδικούσε και συνεχίζει να διεκδικεί τα πιο πάνω, από την άλλη πλευρά υπήρχε ένας άλλος, το ΤΑΙΠΕΔ, πιο κινέζος από τους κινέζους που επιτάχυνε τη διαδικασία θέλοντας να την κλείσει άρον-άρον αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα. Η υπόθεση του ΟΛΠ δεν έχει τελειώσει ακόμη και θα επανέλθουμε.
Τώρα όμως ανοίγει το δεύτερο θερμό μέτωπο, του Ελληνικού. Η κυβέρνηση αποφάσισε να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της σύμβασης που είχε κλείσει η κυβέρνηση Σαμαρά τον Νοέμβριο του 2015 και δεν πρόλαβε να φέρει στη Βουλή προς έγκριση. Σύμφωνα με δημόσιες πληροφορίες και δηλώσεις υπουργών οι επενδυτές το δέχθηκαν και εδώ και δύο μήνες ορίστηκε ομάδα εργασίας όπου συμμετέχουν οι δύο πλευρές - οι τρεις εταιρείες του μοναδικού υποψηφίου σχήματος που συμμετείχε στον διαγωνισμό (Lamda Development , Global Investment Group, η οποία απαρτίζεται από την εταιρεία Al Maabar από το Abu Dhabi και τον κινεζικό όμιλο Fosun Group) από την πλευρά των επενδυτών, ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και επιστημονικοί σύμβουλοι από την πλευρά της κυβέρνησης. Η ομάδα εργασίας έχει απλώσει στο τραπέζι τα δεδομένα της επένδυσης και της σύμβασης και συζητάει σημείο προς σημείο. Στόχος της κυβέρνησης είναι εντός του προβλεπομένου χρονοδιαγράμματος να υπάρξουν τέτοιες συμφωνημένες τροποποιήσεις, οι οποίες μάλιστα προβλέπονται ως αναθεώρηση του master plan, που θα ελαφρύνουν σημαντικά το έργο, ως προς το κοινωνικό και περιβαλλοντικό βάρος, τον προβληματικό ανταγωνισμό με τις γειτονικές αγορές της Γλυφάδας, της Βούλας, του Ελληνικού, που θα εξασφαλίσουν ανταποδοτικά κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και πολεοδομικά οφέλη για τους όμορους δήμους και την ευρύτερη Αθήνα και κυρίως θα δέσουν καλά τη δημιουργία του μεγάλου μητροπολιτικού πάρκου.
Ενώ όλα αυτά είναι σε πλήρη εξέλιξη, μία υπόγεια μάχη έχει ξεκινήσει και εδώ. Όχι οι επενδυτές όπως θα ανέμενε κανείς, αλλά η κρατική "Ελληνικόν" Α.Ε. θυγατρική του ΤΑΙΠΕΔ, εν μέσω της συζήτησης για τη δρομολογημένη αναθεώρηση άρχισε να πιέζει με κάθε μέσον τους εγκαταστημένους στο Ελληνικό δημόσιους φορείς να αδειάσουν το χώρο και να προχωρήσουν οι κατεδαφίσεις (με τεράστιο κόστος μάλιστα για το ελληνικό δημόσιο). Με επείγουσες επιστολές η εταιρεία ζητά φορτικά για παράδειγμα να απομακρυνθεί όλος ο στόλος των αστικών λεωφορείων της νότιας Αθήνας από το εκεί αμαξοστάσιο χωρίς να υπάρχει πουθενά άλλος χώρος μετεγκατάστασης, να κατεδαφιστεί το μεγάλο λαϊκό αθλητικό κέντρο Αγίου Κοσμά, να φύγει η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών και άλλοι μικρότεροι φορείς. Και τούτο ενώ πιθανολογείται ότι το αμαξοστάσιο ή το FIR Aθηνών δεν θα χρειαστεί τελικά να απομακρυνθούν, ενώ ο Άγιος Κοσμάς έχει πάρει παράταση λειτουργίας μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Το οικονομικό κόστος αυτών των κατεδαφίσεων και μεταστεγάσεων έχει υπολογιστεί ότι είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από το συμφωνημένο άμεσο οικονομικό κέρδος από την πώληση του πρώην αεροδρομίου! Το κοινωνικό και το επιχειρησιακό κόστος είναι τεράστιο.
Αυτή τη στιγμή στο τραπέζι βρίσκονται μεταξύ άλλων αυτά τα καυτά θέματα που ελπίζει κανείς ότι θα λυθούν προς το καλύτερο πριν να φτάσει η σύμβαση στη Βουλή. Όμως όπως στον ΟΛΠ έτσι και στο Ελληνικό, η θυγατρική αυτή τη φορά του ΤΑΙΠΕΔ αυτονομείται πιέζοντας προς το χειρότερο χωρίς να το ζητάει κανείς. Σπρώχνει εν ολίγοις για την άνευ όρων αποδοχή της σύμβασης του Ελληνικού από την ελληνική κυβέρνηση. Ωσάν η διαπραγμάτευση να έχει τρεις εμπλεκόμενους: τους επενδυτές και την κυβέρνηση να συζητούν και το αυτόνομο ΤΑΙΠΕΔ σε δικό του ρόλο, βασιλικότερο του βασιλέως.
Όσοι έχουν ζήσει τα τελευταία χρόνια την ελληνική κατασκευαστική αγορά μας λένε ότι η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη. Επαναλαμβάνεται ένα χιλιοπαιγμένο έργο. Ήδη από τον καιρό της ολυμπιάδας, το κρατικοδίαιτο μελετητικό-κατασκευαστικό σύμπλεγμα με ανώτατους αξιωματούχους, τεχνικούς συμβούλους μόνιμα προσαρτημένους δίπλα σε όλες τις κυβερνήσεις, γραφεία και κατασκευαστικές εταιρείες, διαμορφώνει τον σχεδιασμό και τους όρους των δημοσίων έργων, τις τιμές τους, τους όρους των ιδιωτικοποιήσεων και τους διαγωνισμούς παρέχοντας υπηρεσίες σε όποιον τις ζητήσει και εξασφαλίζοντας τη δική του αναντικατάστατη παρουσία. Έως τώρα αυτό το σύμπλεγμα αποδείχθηκε ισχυρότερο από τις κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή, με κορυφαία του "επιτυχία" την οικονομική καταστροφή των ολυμπιακών αγώνων, όταν εκτίναξε τους προϋπολογισμούς στα ουράνια προς όφελος του.
Στη συνέχεια μετά το 2010, αποτέλεσε βασικό εταίρο των κυβερνήσεων, συμπληρώνοντας τα μνημόνια και τις συμβάσεις ιδιωτικοποιήσεων με στοιχεία που δεν είχαν ζητήσει ούτε ο Σόϊμπλε και το ΔΝΤ. Το σύμπλεγμα αυτό, με πρόσωπα τα οποία θα έπρεπε να έχουν σταλεί προ πολλού σπίτι τους φαίνεται να έχει αναζητήσει στέγη περί και εντός του ΤΑΙΠΕΔ. Απομένει να δούμε αν θα αποδειχτεί ισχυρότερο και από τη σημερινή κυβέρνηση.
Πάντως στην περίπτωση του Ελληνικού, όπως και του ΟΛΠ, κάποιος πρέπει να μαζέψει όλους αυτούς τους "τρίτους" ισόβιους μεσίτες των δημοσίων έργων και συμβάσεων γιατί μόνο ζημιά μπορούν να προκαλέσουν.
