02-04 Ιουνίου: ''Ημερίδες Μελέτης'' της Ευρωομάδας της Αριστεράς με θέμα εναλλακτικές λύσεις για το χρέος της Περιφέρειας – Συμπαράσταση στον Ελληνικό λαό

Δείτε το πρόγραμμα ΕΔΩ  - στα αγγλικά με τις συμμετοχές ΕΔΩ

Η ενωτική κινηματική αριστερά μεγάλη κερδισμένη ​των ισπανικών εκλογών!

Η ενωτική κινηματική αριστερά μεγάλη κερδισμένη ​των ισπανικών εκλογών!

Του Γιώργου Μητραλιά [ΕΔΩ]

Αυτός κι αν ήταν πολιτικός σεισμός! Η διαπίστωση είναι γενική αλλά δεν λέει όλη την αλήθεια. Η κατάρρευση της ισπανικής δεξιάς και του ισπανικού νεοφιλελεύθερου δικομματισμού ταυτόχρονα με την άνοδο του Podemos, και σε αισθητά μικρότερο βαθμό των δεξιότατων Ciudadanos, είναι μόνο η μισή αλήθεια, η μισή πραγματικότητα που βγήκε από τις κάλπες των προχτεσινών ισπανικών δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Η άλλη μισή, και ίσως ακόμα πιο σημαντική, είναι οι εκπληκτικές επιδόσεις, και συχνά ο θρίαμβος των ενωτικών συνδυασμών των κοινωνικών κινημάτων και της κινηματικής αριστεράς σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα!

Φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις, το Podemos μετείχε σε αυτά τα ενωτικά ψηφοδέλτια της (πολύ) ριζοσπαστικής αριστεράς. Όμως, πάει πολύ να αποδίδονται στο κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας –όπως το κάνουν τα ελληνικά, και όχι μόνο, ΜΜΕ- θρίαμβοι όπως π.χ. εκείνοι της Άντα Κολάου (Ada Colau) στη Βαρκελώνη ή της Μανουέλα Κάρμενα (Manuela Carmena) στη Μαδρίτη. Έτσι, δεν είναι μόνο ότι ούτε η μια ούτε η άλλη δηλώνουν μέλη του Podemos και δεν χάνουν ευκαιρία για να διευκρινίσουν ότι το Podemos είναι απλώς μια από τις «συνιστώσες» των συνδυασμών τους. Είναι και ότι αυτοί οι ενωτικοί συνδυασμοί «από τα κάτω» άρχισαν να ετοιμάζονται, πάντα με ανοικτές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, και να λειτουργούν πολύ έως αρκετά πριν προσχωρήσει σε αυτές το Podemos.

Στη πραγματικότητα, όλα άρχισαν τουλάχιστον πριν από ένα χρόνο (!) όταν εμφανίστηκε στο καταλανικό προσκήνιο η κίνηση Guanyem Barcelona (που αργότερα μετονομάστηκε σ

​το σημερινό​Barcelona en Comu) με διακηρυγμένο στόχο να κερδηθεί ο δήμος της Βαρκελώνης στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2015. Πρωτεργάτρια αυτής της ακραιφνώς κινηματικής πρωτοβουλίας, που δήλωσε ευθύς εξ αρχής ότι απέκλειε κατηγορηματικά τη προοπτική να είναι μια εκλογική συμμαχία κομμάτων της αριστεράς, ένα απλό άθροισμα κομματικών συμβόλων, ήταν η 40χρονη Άντα Κολάου, που είχε γίνει γνωστή για τη δράση της επικεφαλής του (μαζικού) κινήματος ενάντια στις εξώσεις (Plataforma de Afectados por la Hipoteca). Πολύ γρήγορα, η αρχική επιτυχία αυτού του εγχειρήματος κοινωνικών κινημάτων και κινητοποιημένων πολιτών, άρχισε να «δημιουργεί σχολή» και να βρίσκει μιμητές και σε άλλες πόλεις (1). Πρώτα στη Μαδρίτη με το όνομα Municipalia, αμέσως μετά στη Σαραγόσα, στη Βαλένθια, κ.α. Η αρχή είχε γίνει, η δυναμική είχε απελευθερωθεί με αποτέλεσμα τα κόμματα (Podemos, Ενωμένη Αριστερά,…) να αναγκάζονται να ακολουθούν άλλοτε πρόθυμα και άλλοτε ασθμαίνοντα…

Το ότι τα ενωτικά κινηματικά σχήματα όχι μόνο δεν ταυτίζονται με το Podemos, αλλά κι ότι έχουν μεγαλύτερη απήχηση από οποιοδήποτε κόμμα ή οργάνωση της ισπανικής αριστεράς αποδεικνύουν και ορισμένα πολύ χειροπιαστά γεγονότα. Όπως π.χ. η απλή σύγκριση του εκλογικού αποτελέσματος του Podemos και του ενωτικού συνδυασμού Ahora Madrid της δικαστίνας Μανουέλα Κάρμενα στην πόλη της Μαδρίτης. Έτσι, ενώ ο ενωτικός συνδυασμός για το δήμο της Μαδρίτης παίρνει 519.000 ψήφους, ο συνδυασμός του Podemos για την περιφέρεια της Μαδρίτης παίρνει -στις ίδιες ακριβώς κάλπες- μόλις 285.000 ψήφους. Η διαφορά είναι τεράστια και πολύ εύγλωττη…

Όμως, υπάρχει και μια συνέχεια που, έστω και έμμεσα, μας αφορά. Πρόκειται για τις μεγάλες προγραμματικές διαφορές που χωρίζουν το Podemos από τις ενωτικές κινηματικές αυτοδιοικητικές συσπειρώσεις. Έτσι, ενώ η ηγετική ομάδα των Ιγκλέσιας, Ερεχόν και –μέχρι πρότινος- Χουάν Κάρλος Μονεδέρο αυτοορίζεται ως «σοσιαλδδημοκρατική» και ενεργεί αναλόγως, τόσο το Ahora Madrid όσο και το Barcelona en Comu έχουν ένα πρόγραμμα τουλάχιστον ακροαριστερό, αν όχι ελευθεριακό. Ένα παράδειγμα: Από τις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου, η ηγεσία του Podemos δεν κάνει πια ούτε καν νύξη για κάποια έστω «απομείωση» του ισπανικού δημόσιου χρέους. Αντίθετα, οι ενωτικοί κινηματικοί συνδυασμοί, που προέρχονται από τα σπλάχνα του μαζικού ισπανικού κινήματος «No debemos-No Pagamos!” για το λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους, αμφισβητούν ανοικτά τη νομιμότητα αυτού του χρέους. ΄Ετσι, δεν είναι διόλου τυχαίο ότι οι θριαμβευτές και πρωταγωνιστές των προχτεσινών εκλογών, με πρώτη και καλύτερη τη νέα δημαρχίνα της Βαρκελώνης Άντα Κολάου (2) είναι μεταξύ των πρώτων ξένων προσωπικοτήτων που έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξή τους στην ελληνική Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους, υπογράφοντας το δικό της «Κάλεσμα υποστήριξης στην Ελλάδα που αντιστέκεται και στην ελληνική Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους. Για το δικαίωμα των λαών να ελέγξουν το δημόσιο χρέος», που κυκλοφορεί παγκοσμίως εδώ και τρεις βδομάδες με αξιοσημείωτη επιτυχία. Και όχι μόνον αυτό. Το δεξιό «φρούριο» που ήταν επί δεκαετίες η τρίτη μεγαλύτερη ισπανική πόλη, η Βαλένθια, κατακτήθηκε από το αριστερό τοπικό κόμμα «Compromis», οι ηγέτες του οποίου έσπευσαν και αυτοί να υπογράψουν το Κάλεσμα της ελληνικής Επιτροπής Αλήθειας για ένα ιδιαίτερο λόγο: Επειδή κεντρική προεκλογική υπόσχεσή τους είναι να δημιουργήσουν ανάλογη επιτροπή αλήθειας για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους της αυτόνομης περιφέρειάς της Βαλένθια (Pais Valencia)!

Αν και προσωρινό, το συμπέρασμα είναι λοιπόν συμπέρασμα ουσίας και μας ενδιαφέρει άμεσα: ο ισπανικός πολιτικός σεισμός της 24ης Μαΐου 2015 μπορεί να δώσει παραπάνω από μια ανάσα στη σκληρά δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία και κυβέρνηση. Υπό έναν όμως όρο: Να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον αξιοποιήσουμε, καθότι οι μόνοι υπαρκτοί σύμμαχοι στους οποίους μπορούμε να βασιστούμε είναι τα ριζοσπαστικά ενωτικά κινήματα που θριάμβευσαν προχτές στη Βαρκελώνη, στη Μαδρίτη, στη Σαραγόσα, στο Κάδιξ, στην Ελ Φερόλ, στην Λα Κορούνια, στην Κομποστέλα και σε τόσες άλλες μικρές και μεγάλες ισπανικές πόλεις…

(1) Βλέπε, μεταξύ άλλων, το άρθρο μας της 5ης Ιουλίου 2014 «Με πυροδότη το Podemos - 40 μέρες ισπανικής κοσμογονίας»: www.contra-xreos.gr/arthra/600-me-pyrodoth-to-pademos.html).

(2) Άλλοι επιφανείς Καταλανοί, ηγέτες του κινήματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας και στενοί συνεργάτες της Άντα Κολάου, που στηρίζουν την ελληνική Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος είναι ο μέντοράς της Αρκάντι Ολιβέρες, η Τερέσα Φορκάντες, ο Ζεράρντο Πισαρέλο. Το Κάλεσμα έχουν επίσης υπογράψει ο Νταβίντ Φερνάντεθ, ηγέτης της ακροαριστερής ελευθεριακής CUP που τριπλασίασε τις δυνάμεις της στην Καταλονία, ο Πάμπλο Ετσενίκε που ηγήθηκε –με μεγάλη επιτυχία- του συνδυασμού του Podemos στην Αραγονία, η επικεφαλής του Compromis στην περιφέρεια της Βαλένθια Μόνικα Όλτρα, καθώς και αρκετές εκατοντάδες καθηγητές πανεπιστημίου, συνδικαλιστές και γνωστοί διανοούμενοι.

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης της Γένοβας | Εκδήλωση στη μνήμη του Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Μιχάλης Παπαγιαννάκης (1941 – 2009): Μεταρρυθμιστής, Ευρωπαϊστής και αριστερός ακτιβιστής | ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΟΓΙΑΝΝΗ

του Δημήτρη Ψαρρά / ΕΦΣΥΝ

Η απουσία του Μιχάλη Παπαγιαννάκη από τα πολιτικά πράγματα εξακολουθεί να είναι αισθητή, έξι χρόνια από τον θάνατό του.

Ο λόγος είναι ότι ο Παπαγιαννάκης, με το προσωπικό του παράδειγμα, εισήγαγε έναν ιδιότυπο σύγχρονο τρόπο αριστερής πολιτικής, η οποία συνδύαζε στοιχεία μετριοπάθειας και εμμονής στον ευρωπαϊσμό, με τολμηρά ανοίγματα στα οικολογικά κινήματα και τα ριζοσπαστικά ρεύματα σκέψης, ενώ ποτέ δεν δίστασε να δηλώσει παρών στους αντιδημοφιλείς αγώνες μειοψηφιών εναντίον των χρόνιων ταμπού της ελληνικής κοινωνίας.

Για να ξαναθυμηθούμε αυτό τον υβριδικό συνδυασμό επιλέξαμε ένα μικρό παράδειγμα από το πλούσιο αρχείο του ως ευρωβουλευτή, το οποίο είναι προσβάσιμο στον δικτυακό τόπο των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ).

Ηταν καλοκαίρι του 2001, όταν η ευρωπαϊκή Αριστερά των κινημάτων έδωσε ραντεβού στη Γένοβα για να διαδηλώσει κατά της παγκοσμιοποίησης «από τα πάνω», τις μέρες που πραγματοποιούνταν η σύνοδος κορυφής των G-8.

Περισσότερα στην ΕΦΣΥΝ ΕΔΩ  και ΕΔΩ...

-----------------------------------

 Εκδήλωση στη μνήμη του Δευτέρα 25 Μαΐου 2015 ΕΔΩ

Τα ΕΛΠΕ δεν «αποτελούν στολίδι για την εθνική οικονομία», όπως δήλωσε ο ΥΠΕΠΑΝ κ. Λαφαζάνης | Είναι υπεύθυνα για το ΒΑΜΕ, το θάνατο τριών και τον τραυματισμό ακόμα τριών εργαζομένων

Τα ΕΛΠΕ δεν «αποτελούν στολίδι για την εθνική οικονομία», όπως δήλωσε ο ΥΠΕΠΑΝ κ. Λαφαζάνης - Είναι υπεύθυνα για το ΒΑΜΕ, το θάνατο τριών και τον τραυματισμό ακόμα τριών εργαζομένων.

Σεβόμενοι τους τρεις εκλιπόντες, τους οικείους των και τους άλλους τρεις τραυματισμένους στα διυλιστήρια υπογραμμίζουμε ότι τα ΕΛ.ΠΕ. έχουν την ευθύνη για το εργατικό ατύχημα. Η γνώμη μας είναι ότι τα ΕΛΠΕ δεν «αποτελούν στολίδι για την εθνική οικονομία» όπως δήλωσε ο ΥΠΕΠΑΝ κ. Λαφαζάνης όταν επισκέφτηκε τα διυλιστήρια στον Ασπρόπυργο, μετά το συμβάν (8/5/2015).

Ακόμα αν κάποιοι θεωρούν τα ΕΛΠΕ «στολίδι για την εθνική οικονομία», αυτό το «στολίδι» έγινε με τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων, την εκπομπή ρύπων, που υποβάθμισαν την ποιότητα του εδάφους, του υπεδάφους, της θάλασσας και της ατμόσφαιρας. 

Η υπόγεια ρύπανση από τα ΕΛΠΕ Ασπροπύργου (πρώην ΕΛΔΑ) στη Λίμνη Κουμουνδούρου και η αποξήρανση της μία εκ των δύο Λιμνών των αρχαίων Ρειτών, η προέκταση των ΕΛΠΕ Ελευσίνας (πρώην ΠΕΤΡΟΛΑ) προς την πλευρά της πόλης και των συχνών «συμβάντων» που παρατηρούνται στη λειτουργία τους, είναι μερικές «θυσίες» για να δημιουργηθεί αυτό το «στολίδι».

Ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων για να συντελεστούν όλες αυτές οι «επιτυχίες» είναι ακόμα ένα «στολίδι» των ΕΛΠΕ.

Η βάση της συζήτησης για τα ΕΛΠΕ είναι να γίνει αποδεκτό από κάθε υπεύθυνο ότι:

• Υπάρχει πρόβλημα με τις συνθήκες εργασίας και ασφάλειας των εργαζομένων ιδιαίτερα εκείνων που δουλεύουν σε εργολάβους, 
• τα διυλιστήρια ρυπαίνουν την ευρύτερη περιοχή της Αττικής, 
• υπάρχουν δυσλειτουργίες που μπορεί να προκαλέσουν «Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Έκτασης». 

Πάνω σε αυτή τη βάση θα πρέπει να εργαστεί η νέα διοίκηση των ΕΛΠΕ. Το να θεωρεί ο κ.Λαφαζάνης «στολίδι για την εθνική οικονομία» τα ΕΛΠΕ όχι μόνο κάνει λάθος αλλά ωραιοποιεί τις απαράδεκτες συνθήκες λειτουργίες τους, ανεξαρτήτως αν στη συνέχεια των δηλώσεων του υπόσχεται έλεγχο και μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων.
[η ανάρτηση επικαιροποιήθηκε μετά το θάνατο του τρίτου εργαζόμενου 23/5/2015]

Αναστασία Φραντζεσκάκη: "Η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ είναι εκποίηση εθνικού πλούτου"

Αναστασία  Φραντζεσκάκη: 

"Η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ είναι εκποίηση εθνικού πλούτου"

Το λιμάνι του Πειραιά, ο ΟΛΠ, είναι ένα λιμάνι πολλαπλών δραστηριοτήτων με έντονο κοινωνικό ρόλο, που έχει αναπτυχθεί σε μία περιοχή με πυκνή οικιστική ανάπτυξη. Είναι ένα λιμάνι σφηνωμένο μέσα στην πόλη. Τόσο η οικονομική όσο και η πληθυσμιακή ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά είναι, διαχρονικά, άρρηκτα δεμένη με το μοντέλο ανάπτυξης του λιμανιού.

Ως προς τις πολλαπλές δραστηριότητες, στο λιμάνι λειτουργεί:

Το μεγαλύτερο τέρμιναλ κρουαζιέρας στην Αν. Μεσόγειο, από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου και το πλέον άρτια εξοπλισμένο της χώρας. Από αυτό διακινούνται σε ετήσια βάση πάνω από 2 εκ. επιβάτες κρουαζιέρας. Στην ύπαρξή του και στις προσφερόμενες σε αυτό υποστηρικτικές υπηρεσίες στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό ο εθνικός συνολικός σχεδιασμός για την κρουαζιέρα. Το τέρμιναλ έχει υψηλό δείκτη κερδοφορίας. Το επενδυτικό του πρόγραμμα ύψους 130 εκ. ευρώ έχει εξασφαλίσει 95% χρηματοδότηση από την ΕΕ. Σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης αυτή η χρηματοδότηση χάνεται.

Το μεγαλύτερο λιμάνι ακτοπλοΐας στην Ευρώπη. Από εδώ εξυπηρετείται το 96% των συνδέσεων με τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη. Μαζί με το πορθμείο του Περάματος η ετήσια κίνηση είναι 16 εκ. επιβάτες και 5 εκ. οχήματα. Η ακτοπλοΐα έχει κοινωνικό χαρακτήρα. Τα τιμολόγιά της είναι ελεγχόμενα από το κράτος. Σε σημαντικό βαθμό η δημιουργία των πολυδάπανων υποδομών της έχουν χρηματοδοτηθεί από άλλες κερδοφόρες δραστηριότητες.

Το μεγαλύτερο τέρμιναλ αυτοκινήτων στην Αν.Μεσόγειο με υψηλό δείκτη κερδοφορίας. Είναι το κέντρο διαμετακόμισης για τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα.

Η επισκευαστική Ζώνη Περάματος, όπου ο ΟΛΠ παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της λιμενικής εγκατάστασης και δύο πλωτές δεξαμενές.

Επιπλέον, το λιμάνι διαθέτει δύο σταθμούς εμπορευματοκιβωτίων. Τα τελευταία πέντε χρόνια ο ένας από αυτούς είναι υπό τη διαχείριση της Cosco. Ωστόσο ο ΟΛΠ είχε κατασκευάσει και εξοπλίσει τον ένα από τους δύο, που παραχωρήθηκε μαζί με το πελατολόγιό του. Ο δεύτερος τερματικός σταθμός που αποπερατώθηκε το 2010, χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τον ΟΛΠ και κόστισε 190 εκ. ευρώ. Αυτός παραμένει υπό την διαχείριση του ΟΛΠ.

Εντός των ορίων του ΟΛΠ υπάρχουν επίσης:

Το παράκτιο μέτωπο της περιοχής των Λιπασμάτων. Η κυβέρνηση πήρε πρόσφατα νομοθετική πρωτοβουλία για αξιοποίησή του προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Κυνόσουρας.

Από τον Πειραιά μέχρι το Πέραμα και τη Σαλαμίνα, ο ΟΛΠ συνιστά μια επιχείρηση ζωτικής σημασίας για την ευρύτερη περιοχή. Διαχρονικά, εξάλλου, είναι ένας κερδοφόρς Δημόσιος Οργανισμός. Εχει πραγματοποιήσει και συνεχίζει να πραγματοποιεί με δικά του κεφάλαια μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές, χωρίς καμία επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Παράγει θέσεις εργασίας είτε απευθείας στον Οργανισμό, είτε γύρω από αυτόν. Εξαιτίας δε του μη συγκεντρωτικού τρόπου λειτουργίας του επιτρέπει σε πολλές επιχειρήσεις ν΄αναπτυχθούν και προσφέρουν υπηρεσίες γύρω από αυτόν.

Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι ο ΟΛΠ είναι ένας οργανισμός με διπλή ταυτότητα. Είναι μία επιχείρηση του Δημοσίου με κοινωφελή χαρακτήρα, που παράλληλα αναπτύσσει και εμπορική δραστηριότητα. Σαν τέτοια έχει ρόλο και εξουσίες δημόσιας αρχής, διαχειρίζεται δηλαδή και εγγυάται δημόσια αγαθά που έχουν να κάνουν με ζωτικές λειτουργίες του κράτους όπως η εθνική ασφάλεια, ο έλεγχος των λιμενικών δραστηριοτήτων, η ναυσιπλοΐα, η ανάσυρση ναυαγίων, η σύνδεση των νησιών μας με την ηπειρωτική χώρα, ο τουρισμός, το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο. Επιπλέον, είναι ο μόνος υπόλογος για την εφαρμογή και τήρηση του νομοθετικού πλαισίου σχετικά με το περιβάλλον, είναι χαρακτηρισμένος ως Πράσινο Λιμάνι και διαθέτει πιστοποίηση ISO για το περιβάλλον, όρος που αφαιρέθηκε από τη διακήρυξη, ώστε να γίνεται εμφανές ποιο θα είναι το αναπτυξιακό πλαίσιο στο οποίο θα ενταχθεί η επιδιωκόμενη ιδιωτικοποίηση.

Ο ΟΛΠ ασκεί μία σειρά από διοικητικές λειτουργίες που απορρέουν από το γεγονός ότι είναι δημόσια αρχή. Καμία ιδιωτική εταιρεία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναλάβει αυτό το ρόλο της δημόσιας αρχής. Είναι ανεπίτρεπτο, ακόμη και στα πλαίσια μιας πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων, να μην υπάρχει μία Δημόσια Αρχή Λιμένος. Αυτός είναι ο κανόνας παντού στην Ευρώπη. Με την διαδικασία πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΛΠ που είναι ακόμη σε ισχύ και δεδομένου ότι η όποια πλειοψηφούσα εταιρεία γίνεται αυτομάτως κυρίαρχος του λιμανιού, όλες αυτές οι αρμοδιότητες και οι δημόσιες εξουσίες θα περάσουν στον ιδιώτη. Συνεπώς, η υφιστάμενη παγωμένη διαδικασία πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών πρέπει να ακυρωθεί, ώστε να σχεδιαστεί σωστά η λιμενική πολιτική της χώρας. Οποιαδήποτε άλλη λύση στο πλαίσιο αυτής της προκήρυξης, όπως μείωση του ποσοστού ιδιωτικοποίησης από το 67% στο 51%, δεν εξασφαλίζει κανένα ζήτημα, αλλά δημιουργεί περισσότερα προβλήματα που η κοινωνία μας θα τα βρει πολύ σύντομα μπροστά της

Το μοντέλο της πώλησης των μετοχών οδηγεί στη δημιουργία ενός ισχυρού ιδιωτικού μονοπωλίου, ένα μοντέλο μοναδικό σε ολόκληρη την Ευρώπη, αν όχι και σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ευρώπη παρόμοιο προηγούμενο καταγράφηκε σε ορισμένα λιμάνια της Βρετανίας την περίοδο της Θάτσερ, οπότε και κυριάρχησαν οι ακραίες νεοφιλελεύθερες αλλαγές. Και εκεί όμως είχε περιοριστεί σε λιμάνια που ήταν μόνο εμπορικά. Σε κάθε περίπτωση αυτό το μοντέλο έχει καταγραφεί σαν αποτυχημένο και έχει εγκαταλειφθεί από το 2000, η δε βιβλιογραφία αναφέρει εκτενώς τι προβλήματα δημιουργεί.

Τα προβλήματα αυτά αφορούν την ομαλή και απρόσκοπτη προσφορά του αγαθού της μεταφοράς. Συχνά το κράτος γίνεται όμηρος απαιτήσεων των ιδιωτικών εταιρειών, οι οποίες εκβιάζουν ώστε να δημιουργηθούν με δημόσια χρήματα υποδομές που εξυπηρετούν τα ιδιωτικά λιμάνια. Σε άλλες περιπτώσεις, όταν ιδιώτες «επενδυτές» δεν είχαν την αναμενόμενη κερδοφορία από τα λιμάνια που διαχειρίζονταν, ή ο προσανατολισμός τους άλλαζε, απλά τα εγκατέλειπαν, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Η Βρετανία έχει προσπαθήσει να «θεραπεύσει» ορισμένες από αυτές με τρεις μεταρρυθμίσεις, χωρίς ακόμη να έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Αποτίμηση του ΟΛΠ

Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται μια επικοινωνιακή πολιτική που υποβαθμίζει την προσφορά και την αναπτυξιακή δυνατότητα του δημόσιου ΟΛΠ, ώστε να διευκολυνθεί η εκχώρησή του. Καλλιεργείται έτσι ξανά μια υπέρμετρη προσδοκία για επενδύσεις που μπορούν να γίνουν στην περιοχή, κι αυτό ενώ σε μεγάλο βαθμό το επενδυτικό πρόγραμμα του ΟΛΠ έχει ολοκληρωθεί.

Με τι τρόπο αποτιμήθηκε άραγε, και από ποιους, η αξία του κεντρικού λιμανιού της χώρας; Αυτό δεν έχει απαντηθεί ποτέ δημόσια.

Σε αυτή τη συζήτησημ που οφείλει να είναι μία δημόσια συζήτηση, μπορούμε να βάλουμε μερικές αντικειμενικές παραμέτρους.

Η Καθαρή Παρούσα αξία του συμβολαίου της Cosco μόνο για τους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ αποτιμάται σε 1 δις ευρώ. Οι υπόλοιπες δραστηριότητες του λιμανιού (κρουαζιέρα, ακτοπλοΐα διακίνηση αυτοκινήτων, ναυπηγοεπισκευή), μέσα από ποια διαδικασία αποτιμήθηκαν σαν εμπορική αξία, από ποιους και ποιο είναι άραγε το τελικό ποσό; Ο κοινωνικός ρόλος του λιμανιού πόσο αποτιμάται; Και ας μην αναφερθούμε στα γεωστρατηγικά συμφέροντα της χώρας, που βεβαίως δεν αποτιμώνται - αλλά με βάση τη μέχρι τώρα διαχείριση της υπόθεσης, δεν εξαιρούνται.

Πόσο αποτιμάται, λοιπόν, το λιμάνι του Πειραιά;

Η Αναστασία Φραντζεσκάκη είναι συντονίστρια του Τμήματος Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ

ΠΗΓΗ: RED Notebook