5 Ιουνίου και κάθε ημέρα - Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Οι ΦτΦ/NFGR εκτιμούν ότι για την υπεράσπιση του φυσικού και του αστικού περιβάλλοντος καθώς και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, χρειάζεται να καλλιεργηθεί μια  «συλλογική συνείδηση» που δεν θα αντιμετωπίζει τη λεηλασία της φύσης και τα κοινωνικά προβλήματα διάσπαρτα και ξεχωριστά, αλλά που θα τα ερμηνεύει ως μέρος ενός συνόλου, ως αποτελέσματα του άκρατου ανταγωνισμού και της «κερδοφορίας»  πέρα και πάνω από θεσμικούς και ηθικούς κανόνες. Μια «συλλογική συνείδηση» που δεν θα περιορίζεται μόνο στην κριτική για ένα θέμα, αλλά που θα αναζητά λύσεις, θα υποβάλλει προτάσεις, θα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, θα προστατεύει και θα προβάλλει σε εθνικό - ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο τα θετικά της χώρας μας (βιοποικιλότητα, τοπίο, ιστορία, πολιτισμό, εναλλακτικές μορφές τουρισμού, αειφόρο ανάπτυξη) και θα δημιουργεί, ένα νέο μοντέλο γνωριμίας και αρμονικής «συμβίωσης» του ανθρώπου με τη φύση.

Οι ΦτΦ/NFGR θεωρούν ότι «…χρειάζεται επειγόντως μια πολιτιστική, επιστημονική επανάσταση… ο ιδεολογικός πυρήνας (της επανάστασης)  πρέπει να είναι η παραδοχή ότι η επείγουσα ανάγκη για λήψη άμεσων μέτρων για την προστασία του κλίματος δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με επάρκεια όσο θα κυριαρχεί το μοντέλο της «χωρίς όρια οικονομικής ανάπτυξης…» (NFI Χάρτα για το Κλίμα, 2008).

Ολόκληρη η ανακοίνωση ΕΔΩ

Ο Μάης-Ιούνης του 1968 στο Παρίσι...

Με τις εκλογές "ξεχάσαμε" την Επανάσταση....

Ο σκηνοθέτης, συγγραφέας, ερευνητής Νίκος Θεοδοσίου έχει συγκεντρώσει ένα εξαιρετικό υλικό, φωτογραφίες, βιβλία, ταινίες, συνθήματα, προκηρύξεις ΕΔΩ

Ας πάρουμε μια "μυρωδιά" από εκείνα τα χρόνια

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ "Ζητείται Μήνυμα…" για τις εκλογές

"Ζητείται Μήνυμα…"

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*

Μετά το θετικό κατ’ αρχήν «σοκ» της πρωτιάς ΣΥΡΙΖΑ και της νίκης για πρώτη φορά στην Ελλάδα(και στην Ευρώπη) κόμματος της αριστεράς και του αρνητικού αλλά αναμενόμενου εν πολλοίς σοκ της μαύρης επέλασης σε Ελλάδα(Χρυσή Αυγή) και Γαλλία(Λεπέν), μερικές σκέψεις για το μήνυμα των ευρωεκλογών.

Μήνυμα Πρώτον: Αριστεροί Ενωθείτε. Όλοι κατανοούν τις ιδιαιτερότητες, τις καταβολές και τις διαφορετικές απαντήσεις που δίνουν τα κόμματα της αριστεράς, ωστόσο αυτό που έχει άμεσα ανάγκη ο τόπος(θα έλεγα και η Ευρώπη σε μεγάλο βαθμό), είναι η κατάρτιση άμεσα ενός προγράμματος σωτηρίας, που θα περιλαμβάνει και σχέδιο Β και σχέδιοC …και βασικά σχέδιο.

Η σύγκρουση με την ΕΕ θα είναι αναπόφευκτη, ακόμη και για την εφαρμογή ενός «ρεφορμιστικού» προγράμματος, πολύ δε περισσότερο που ως αντίπαλο δέος στη Μέρκελ, στον έτερο της ευρωπαϊκής ατμομηχανής, τη Γαλλία, προβάλλει η Μαρί Λεπέν! Άρα επιβάλλεται το μάξιμουμ συνεργασίας, πριν φτάσουμε να λύσουμε την εξίσωση μέσα ή έξω από το ευρώ, την ΕΕ κ.λ.π. για να δοθούν οι απαραίτητες μάχες, πριν αρχίσει να κατηγορεί ο ένας τον άλλο «προδότη», «ψευτοαριστερό» κλπ.

Μήνυμα Δεύτερον: Κύριοι της ΝΔ και της Ελιάς χάσατε. Όπως και αν μετρήσετε τα κουκιά, ΧΑΣΑΤΕ! Και αλλοίμονο αν δεν χάνατε με τόσα που έχετε κάνει. Πρώην κόμματα εξουσίας, που εναλλάσσονταν στις κυβερνήσεις ως μοναδική επιλογή, με τα κόμματα της αριστεράς, δημοκρατικό «ντεκόρ» να πασχίζουν κάθε φορά να εξηγήσουν αφού η ανάλυσή τους είναι σωστή γιατί μένουν καθηλωμένα σε εκλογικά ποσοστά, πήραν το πολύ το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος. Αν αυτό δεν λέγεται αποδοκιμασία πώς στο καλό λέγεται;

Μήνυμα Τρίτο: Ναι η αριστερά δια του ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε μία σημαντική μάχη. Όχι μόνο γιατί ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, αλλά γιατί μέχρι προ τίνος τα κόμματα της αριστεράς αδυνατούσαν να καταγράψουν υψηλά ποσοστά απολογούμενα συνεχώς για αυτό. Μαχητικά στους δρόμους αλλά με χαμηλά ποσοστά στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Το σχεδόν 27% ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και αν δεν θεωρηθεί εντυπωσιακό, συν το 6% του ΚΚΕ, συν την όχι ευκαταφρόνητη παρουσία αγωνιστών άλλων σχημάτων της αριστεράς(ΑΝΤΑΡΣΥΑ) σε δημοτικά συμβούλια και μάλιστα σημαντικών δήμων όπως η Αθήνα, είναι μία σημαντική επιτυχία. Μία προβολή των προσδοκιών των λαϊκών ανθρώπων που πριν φτάσουν να "πλακωθούν" για την Ευρώπη των μονοπωλίων, το μέσα ή έξω από την ΕΕ και το ευρώ και πότε, γνωρίζουν ότι μαζί με τους μαζικούς αγώνες, χρειάζεται και η εξουσία.

Γιατί οι κυβερνήσεις χρειάζονται ακόμη κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες για να περνούν μέτρα και ίσως μία ενδεχόμενη κυβέρνηση της αριστεράς στο μέλλον, να βοηθήσει το κίνημα να παλέψει από καλύτερες θέσεις, παρά τις αντιξοότητες, τους συμβιβασμούς και την αντίληψη γραφειοκρατίας, που διακατέχει μεγάλο μέρος όσων ηγούνται των κομμάτων της αριστεράς.

Μήνυμα Τέταρτο: Η βάση των κομμάτων της αριστεράς, οι εκατοντάδες ψηφοφόροι των αριστερών κομμάτων, οι εκατοντάδες άνθρωποι που βγαίνουν πρώτοι στο δρόμο σε κάθε κάλεσμα για αγώνες, ξεπέρασαν την ηγεσία, ψηφίζοντας αριστερούς υποψηφίους χωρίς μεμψιμοιρία. Ακόμη και στις ευρωεκλογές, παρά την χαλαρότητα, οι ψηφοφόροι της αριστεράς ψήφισαν κόντρα στην ιδεολογική καθαρότητα, με αποτέλεσμα σχήματα όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που είχαν πάει καλά στον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, να χάσει το ένα τρίτο της εκλογικής δύναμης μέσα σε μία εβδομάδα.

Ο κόσμος θέλει προοπτική εδώ και τώρα. Ακόμη και η μικρή πιθανότητα να αλλάξει έστω και ελάχιστα η καθημερινότητά του π.χ. με αύξηση του κατώτατου μισθού ή γενικά αλλαγή κλίματος- αν ο «συμβιβαστικός» και «δεξιός» ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται ως κίνδυνος νούμερο ένα με όλα τα συστημικά ΜΜΕ να επιχειρούν να υποβαθμίσουν την εκλογική του νίκη, καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο είναι να πειστεί ο κόσμος να στρατευτεί σε «επαναστατικά» κηρύγματα που θέλουν χρόνο να ριζώσουν-του δημιουργεί μια κάποια προοπτική.

Για χρόνια άλλωστε οι υποσχέσεις της αριστεράς για ένα καλύτερο κόσμο που έρχεται, οδήγησε σε τραγικούς ολοκληρωτισμούς, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα, δύο δεκαετίες μετά την πτώση του «υπαρκτού», ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου να είναι καχύποπτο προς "μεσσιανικού" τύπου προτάσεις των κομμάτων της αριστεράς και ας βλέπει το αδιέξοδο πλέον του «υπαρκτού καπιταλισμού» στην καθημερινότητά του.

Μήνυμα Πέμπτο: Καλές οι εκλογικές νίκες αλλά χωρίς δουλειά στη βάση, την κοινωνία, η αριστερά δεν μπορεί να γίνει πραγματικό πλειοψηφικό ρεύμα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ηγηθεί μιας προσπάθειας αριστερής ανασύνταξης και προοπτική νίκης, πρέπει να δουλέψει ακόμη σκληρά, στο μαζικό κίνημα, τις γειτονιές και τις πόλεις. Και εκεί είναι που οι όποιες ιδεολογικές διαφορές, δεν έχουν να κάνουν με την ορθότητα των απόψεων κάποιων πεφωτισμένων "καθοδηγητών", αλλά με τη δοκιμασία στην καθημερινότητα του αγώνα.

Μήνυμα Έκτο. Ο φασισμός είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και χρειάζεται μετωπική απάντηση ούτως ή άλλως. Να το ξαναπούμε για μία ακόμη φορά. Για το φασίστα «δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ «ρεφορμιστή» και «επαναστάτη», «σοσιαλδημοκράτη» και «αναρχικού». Είναι όλοι «κόκκινοι» που πρέπει να χαθούν από προσώπου γης μαζί με κάθε διαφορετικό, τους αλλοεθνείς, τους αλλόθρησκους, τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους και τους αθίγγανους. Για τη Χρυσή Αυγή σύμπασα η αριστερά από τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι τους αναρχικούς είναι ένα και το αυτό: «Επικίνδυνοι» γιατί προέρχονται από την ίδια μήτρα της κοινωνικής χειραφέτησης του εργατικού και σοσιαλιστικού κινήματος»( από παλαιότερο άρθρο μου, βλέπεhttp://www.antifascismeuropa-ellada.gr/αντιφασιστικό-μέτωπο/).

Και ναι μπορεί οι φασίστες και οι νεοναζί να είναι «η εφεδρεία του συστήματος», δυστυχώς όμως όπως έδειξε η εμπειρία του ’30, καταφέρνουν να κυριαρχήσουν στα μυαλά του κόσμου. Χρειάστηκε η εκατόμβη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να συνειδητοποιήσουν οι μάζες που έτρεχαν πίσω από τα λάβαρα και τους πυρσούς του Χίτλερ, το Άουσβιτς που...κρυβόταν έξω από το σπίτι τους…. Χρειάστηκε ένας ολοκληρωτικός πόλεμος για να… πειστούν οι μάζες «να ακολουθήσουν άλλες σημαίες».

Μήνυμα Έβδομο: Ο αγώνας συνεχίζεται….

*Δημοσιογράφος-Οικονομικός Αναλυτή
ΠΗΓΗ ΕΔΩ

Το πανό "ΕΛΛΑΣ" του Γρηγόρη Λαμπράκη και η ιστορία του

 [Η Ελληνική αντιπροσωπία στο Λονδίνο: Γρηγόρης Λαμπράκης, τον Μανώλη Γλέζος, Λεωνίδας Κύρκος | 12-15 Απριλίου 1963]

 

[Το πανό διπλής όψεως που είχαν ετοιμάσει οι διοργανωτές για να παρελάσει η Ελληνική αντιπροσωπία. Σύμφωνα με την αφήγηση του Μανώλη Γλέζου αλλά και της έρευνας του Νίκου Σαραντάκου, οι Άγγλοι Άγγλοι διοργανωτές είχαν δώσει εντολή τα πανό των αντιπροσωπειών να παραμείνουν στο Λονδίνο, δηλαδή να μη τα πάρουν οι αντιπροσωπίες στις χώρες τους....]

[Ο Γρηγόρης Λαμπράκης λίγες ημέρες μετά το Λονδίνο στην πορεία του Μαραθώνα, 21 Απριλίου 1963, με το πανό "ΕΛΛΑΣ". Ο Μανώλης Γλέζος στην 51η επέτειο από τη δολοφονία του Λαμπράκη ανέφερε  πως ο Γρηγόρης του είπε μετά την πορεία στο Λονδίνο "Κοίτα τι έχω..." και του έδειξε το πανό που είχε κρυμμένο κάτω από το παλτό του για να το μεταφέρει την Ελλάδα.]

[Ο Μανώλης Γλέζος αφηγείται  ΕΔΩ στο μνήμα του Γρηγόρη Λαμπράκη, 22 Μαΐου 2014, περιστατικά από την πορεία του Λονδίνου και επιβεβαιώνει πολλά απ΄ αυτά που καταγράφει ο Νίκος Σαραντάκος στην έρευνά του]

Περισσότερα για τη Γρηγόρη Λαμπράκη:

1. Έρευνα Νίκου Σαραντάκου ΕΔΩ 
2. Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου "Γρηγόρης Λαμπράκης ο πρωτοπόρος ειρηνιστής γιατρός" ΕΔΩ 
3. Πάνος Τριγάζης «Ο Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης»ΕΔΩ 

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Όλο και σπανιότερα εκδίδονται βιβλία με θέμα την Οικολογία και την Αριστερά.... Από τη συλλογική έκδοση "Η πολιτική Οικολογία στην Ελλάδα" που είχε εκδοθεί το 2006 στη μνήμη του Νίκου Καίσαρη  δεν έχουμε υπ΄ όψιν μας να έχει εκδοθεί κάποιο άλλο βιβλίο με παρόμοια θεματική.

Και οι δυο εκδόσεις στην πραγματικότητα είναι τα πρακτικά ημερίδων με το αντίστοιχο θέμα.

Η περιγραφή του βιβλίου, την επιμέλεια του οποίου είχε ο Τάσος Χοβαρδάς  ΕΔΩ 

22 Μαϊου, ημέρα της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών

Ακτιβιστές της ειρήνης, στελέχη του κινήματος των Λαμπράκηδων, καθώς και αντιστασιακοί έδωσαν το «παρών» 

 Ο  ηθοποιός και δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα Χάρης Σώζος, διάβασε το επιτάφιο επίγραμμα του Γιάννη Ρίτσου για τον Λαμπράκη καθώς και αντίστοιχο επίγραμμα του Νικηφόρου Βρεττάκο

Ο Μανώλης Γλέζος περιγράφει την μεγάλη φιλειρηνική πορεία στο Λονδίνο που είχε πάρει μέρος με το Γρηγόρη Λαμπράκη και εξηγεί πως βρέθηκε το πανό που γράφει ΕΛΛΑΣ στα χέρι του Γρηγόρη Λαμπράκη από το Μαραθώνα στην Αθήνα [η περιγραφή σε επόμενη ανάρτηση]

ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Ακτιβιστές της ειρήνης, στελέχη του κινήματος των Λαμπράκηδων, καθώς και αντιστασιακοί έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση για τα 51 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, (22 Μαΐου), την οποίαν  οργάνωσαν σήμερα η Πανελλήνια Ιατρική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής και το Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης- ΠΑΔΟΠ.

Λόγω της προεκλογικής περιόδου, η εκδήλωση είχε συμβολικό χαρακτήρα και ήταν περιορισμένη σε διάρκεια.

«Σύμβολο ειρήνης, δημοκρατίας και αντιφασισμού» χαρακτήρισε τον Λαμπράκη ο πρόεδρος του ΠΑΔΟΠ, Πάνος Τριγάζης, ο οποίος συντόνισε την εκδήλωση.

Ο γνωστός ηθοποιός και δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα Χάρης Σώζος, διάβασε το επιτάφιο επίγραμμα του Γιάννη Ρίτσου για τον Λαμπράκη καθώς και αντίστοιχο επίγραμμα του Νικηφόρου Βρεττάκο, ενώ ο γιος του Μαραθωνοδρόμου της ειρήνης και μάρτυρα της Δημοκρατίας Γρηγόρης Γρ. Λαμπράκης  μετέφερε και διάβασε στην εκδήλωση εκτενές μήνυμα του Βρετανικού Ιδρύματος Μπέρτραντ Ράσελ για την Ειρήνη, το οποίο ανέφερε ότι από τις  εκδόσεις του Ιδρύματος κυκλοφορεί ήδη  στα αγγλικά το βιβλίο του Πάνου Τριγάζη, Ο Λαμπράκης και το κινημα Ειρήνης.

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μανώλης Γλέζος, ο οποίος αναφέρθηκε στη συμμετοχή  του με τον Γρηγόρη Λαμπράκη και τον Λεωνίδα Κύρκο στην πορεία του 1963 από την πυρηνική βάση του Όλντερμαστον στο Λονδίνο.

Ακολούθησε σύντομη παρέμβαση του Γενικού Γραμματέα του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αγωνιστών Εαμικής Εθνικής Αντίστασης –ΠΣΑΕΕΑ, Δημ. Παλαιολογόπουλου, ο οποίος τόνισε ότι η Εθνική Αντίσταση ήταν η αφετηρία της σπουδαίας αγωνιστικής πορείας του Γρηγόρη Λαμπράκη, μέχρι τη δολοφονία του τον Μαϊο του 1963.

Παρέστησαν ο εκπρόσωπος της Οργάνωσης Φίλοι της Φύσης , Κώστας Φωτεινάκης, ο πρώην πρόεδρος της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Ελλάδας Τάσος Μπάρλας, τα ηγετικά στελέχη της Νεολαίας Λαμπράκη Θανάσης Αθανασίου και Βασίλης Κωτούλας, η αγωνίστρια της Αριστεράς Ζωή Ξενάκη,   ο πρώην πρόεδρος της ΟΣΠΑ Χρίστος Σαββάκης,  ο πρόεδρος της Βιβλιοθήκης Εθνικής Αντίστασης  Πέτρος Κουλουφάκος   και  η Γενική Γραμματέας της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας Γαβριέλα  Πασπαλιάρη.  Το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσώπησε ο Κωνσταντίνος Καλαμβοκίδης.

22 Μαΐου 2014

Με τόσο λίγο βαθύ κόκκινο δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη | Οι δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές του 2014: η προβολή της κατανομής των εδρών στο Κοινοβούλιο

Διαβάστε και ΕΔΩ

Την Κυριακή ψηφίζουμε για την Ευρώπη της κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στην ακροδεξιά και στους νεοναζί

Διαβάστε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Μωυσής Λίτσης "ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ!"

του Μωυσή Λίτση "ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ!" [πηγή ΕΔΩ]

Την επόμενη και μεθεπόμενη Κυριακή ψηφίζουμε. Για δημάρχους, περιφερειάρχες και ευρωβουλευτές. Αυτό είναι το τυπικό μέρος της διαδικασίας. Γιατί στις δύο επικείμενες αναμετρήσεις ψηφίζουμε είτε το θέλουμε είτε όχι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Πρώτον: Όντως οι επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις έχουν μεταξύ άλλων και το χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Έχουμε τη δυνατότητα να πούμε το μεγάλο όχι, Όχι στις πολιτικές που εξαθλίωσαν και εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό, όχι τις πολιτικές που έχουν προκαλέσει την ανείπωτη καταστροφή που όλοι ζούμε γύρω μας… Και οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν. Τα μέχρι πρότινος κόμματα εξουσίας πρέπει να… εξαφανιστούν. Να περάσουν στο περιθώριο ως βασικοί υπεύθυνοι της σημερινής κατάντιας…

Αυτό είναι το… εύκολο μέρος της απόφασης που καλούμαστε να πάρουμε. Το δύσκολο δεν είναι να πούμε «όχι», πολύ δε περισσότερο που η Βαβέλ των επικείμενων εκλογών διαθέτει μεγάλη γκάμα «μετανοημένων» που πιστεύουν ότι θα ξεχάσουμε ότι ήταν μέρος ενός πολιτικού σκηνικού που φέρει εξίσου ευθύνη με την τρόικα για τα μνημόνια και την εξαθλίωση.

Το ζητούμενο είναι πού θα πούμε «ναι». Και εδώ είναι τα δύσκολα. Ο «αντιμνημονιακός» πολιτικός χάρτης διαθέτει πολλά λουλούδια… Το όχι στο μνημόνιο αν και προϋπόθεση για την όποια έξοδο από τη σημερινή εξαθλίωση από μόνο του δεν αρκεί. Και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα…

Δεύτερον: Ψηφίζουμε για την τοπική αυτοδιοίκηση. Ένα θεσμό που στο παρελθόν στήριξε με ζέση(όχι πάντοτε με επιτυχία) η αριστερά και ο οποίος συκοφαντήθηκε, λοιδορήθηκε, έγινε φυτώριο πολλές φορές διαφθοράς και εκμαυλισμού συνειδήσεων.

Όμως παραμένει ζωτικής σημασίας θεσμός. Όχι μόνο για τις αναγκαίες υπηρεσίες(καθαριότητα, περίθαλψη, περιβάλλον κλπ) αλλά γιατί σήμερα την εποχή της κρίσης, οι δήμοι και οι περιφέρειες μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό αποκούμπι της αναγκαίας αλληλεγγύης, πυρήνες αντίστασης. Την εποχή που όλοι μιλάνε για την αναπόφευκτη παγκοσμιοποίηση, πρέπει να ξανακαλύψουμε το τοπικό. Ψηφίζουμε λοιπόν όχι για να αποδοκιμάσουμε μόνο τη παλιά πολιτική τάξη, αλλά για να ξανακάνουμε την τοπική αυτοδιοίκηση βασικό κύτταρο δημοκρατίας.

Ψηφίζουμε για πραγματικούς αγωνιστές και όχι για πρόσωπα «κομήτες», που χρησιμοποιούν την τοπική αυτοδιοίκηση, είτε για την κομματική και πολιτική τους ανέλιξη, είτε για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών ή και ιδίων συμφερόντων.

Τρίτον ψηφίζουμε για μία πραγματικά άλλη Ευρώπη. Προσέξτε, Ευρώπη, όχι ΕΕ, όσο και αν οι δύο έννοιες έχουν ταυτιστεί. Είτε συμφωνούμε με αναλύσεις που θεωρούν ως οριστικές λύσεις την ολοκληρωτική ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ, είτε με αυτές που θεωρούν ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο για μάχες εντός συστήματος, το σίγουρο είναι ότι χωρίς την υπόλοιπη Ευρώπη δεν πάμε πουθενά…

Όχι την Ευρώπη των Βρυξελλών και των ακριβοπληρωμένων υπαλλήλων της ΕΕ. Αλλά την Ευρώπη των απλών ανθρώπων που έχουμε ανάγκη. Ειδικά τώρα που υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να υπάρξει ένα ενισχυμένο «μαύρο μπλοκ» από νεοφασίστες, νεοναζί, ρατσιστές και εθνικιστές στην ευρωβουλή. Και όσο και αν το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αποτελεί σήμερα «νεκροταφείο ελεφάντων», δημοκρατικό άλλοθι σε όσους αποφασίζουν τις τύχες μας-τα όσα δημοσιεύονται τις τελευταίες ημέρες για τα παρασκήνια των κρίσιμων συνόδων της ΕΕ όσον αφορά την Ελλάδα και την κρίση, φανερώνουν την πραγματική εικόνα μιας Ευρώπης αδίστακτων εκβιαστών –είναι ένα ακόμη πεδίο που μπορούν να δοθούν μάχες, παράλληλα με την αναγκαία οργάνωση και αφύπνιση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

«Ζητείται Φάρατζ της αριστεράς», έγραφα τις προάλλες (http://vmediagr.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1182.html), υπενθυμίζοντας τη «δημοτικότητα» τουλάχιστον μέσω YouTube που απολαμβάνει ο ακροδεξιός Βρετανός πολιτικός, μόνο και μόνο γιατί είχε την «τόλμη» να μιλήσει με σκληρή γλώσσα κατά των ιθυνόντων της ΕΕ. Θα αναδείξει άραγε η κάλπη των ευρωεκλογών τέτοιους αριστερούς ευρωβουλευτές, οι παρεμβάσεις των οποίων θα είναι για πολλά «like» στα κοινωνικά δίκτυα;

Άλλωστε τα εθνικά κοινοβούλια δεν είναι λιγότερο «νεκροταφεία», αφού αποφασίζουν με συνοπτικές διαδικασίες για ειλημμένες αλλού αποφάσεις. Μη ξεχνάμε όμως πως ακόμη και αυτές οι αστικές κατακτήσεις, κατακτήθηκαν με αγώνες στους δρόμους. Ποιός θυμάται σήμερα ότι κάποτε ψήφιζαν μόνοι όσοι διέθεταν συγκεκριμένη περιουσία, ότι δεν ψήφιζαν οι γυναίκες, ότι οι νέοι ψήφιζαν σε ηλικία άνω των 21 ετών και ότι το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα ανεστάλη ουκ ολίγες φορές όταν υπήρχε κίνδυνος η ετυμηγορία του λαού να μην αρέσει. Τότε ήταν τα τανκς. Τώρα οι αγορές, χωρίς να αποκλείονται ξανά τα… τανκς, όπως δείχνει η αυξανόμενη καταστολή και τα παιχνίδια πολέμου σε περιοχές όπως η Ουκρανία.

Ας έχουμε λοιπόν τα παραπάνω κατά νου προσερχόμενοι τις επόμενες Κυριακές στην κάλπη. Μη ξεχνώντας το παλιό σύνθημα των αναρχικών: «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες». Μπορεί να μην τον αλλάζουν αλλά σίγουρα βοηθούν να αλλάξει, μαζί με τους αναγκαίους και απαραίτητους κοινωνικούς αγώνες. Καλό Βόλι!

*Δημοσιογράφος-Οικονομικός Αναλυτής

Η λογοκρισία δεν πρέπει να περάσει... Το απαγορευμένο μήνυμα του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής

Με υπουργική απόφαση απαγορεύεται η μετάδοση μηνυμάτων συνδικαλιστικών και άλλων φορέων - πλην των πολιτικών κομμάτων - κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Το λογοκριμένο από την κυβέρνηση ραδιοφωνικό σποτ του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής.

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα: "Ειρήνη στην Ουκρανία - Πόλεμος στο ναζισμό"

Το μαζικό έγκλημα στην Οδησσό φανερώνει για πολλοστή φορά το αποτρόπαιο πρόσωπο του ναζισμού. Οι ναζί του Δεξιού Τομέα έκαψαν ζωντανούς σαράντα ανθρώπους για να επιβάλουν τη καθεστώς τρόμου που ονειρεύονται.

Στο πλευρό τους η κυβέρνηση του Κιέβου και η "δημοκρατική" Δύση (ΗΠΑ κι ΕΕ) που επιδιώκουν με κυνικό τρόπο να επιβληθούν στην γεωπολιτική αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία του Πούτιν.

Ρώσοι και Ουκρανοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντιθέτως, μπορούν και πρέπει να μοιραστούν τον κοινό αγώνα ενάντια στους ναζί, τους ντόπιους ολιγάρχες, και τις ξένες επεμβάσεις, τον κοινό αγώνα για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να σταματήσουν τώρα την υποστήριξη στους ακροδεξιούς του Κιέβου.