Συλλαλητήριο για την κλιματική αλλαγή - Σάββατο 12/12/09 στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Δράσεις για την κλιματική αλλαγή και την οικολογική κρίση – ΚΟΠΕΓΧΑΧΗ 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Αλλάζουμε το σύστημα, όχι το κλίμα»

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου, 12:00: Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα

Από 7-18 Δεκεμβρίου 2009, θα διεξαχθεί στην Κοπεγχάγη της Δανίας η σύνοδος του ΟΗΕ για τη κλιματική αλλαγή με στόχο τη νέα διεθνή συνθήκη που θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο. Από τις προπαρασκευαστικές συνομιλίες είναι πλέον δεδομένο ότι υπό το βάρος της πίεσης του κεφαλαίου και με πρόσχημα την οικονομική κρίση, οι αναπτυγμένες χώρες με σημαιοφόρο της Η.Π.Α. δεν έχουν την πρόθεση να ψηφίσουν μια νέα διεθνή δεσμευτική σύμβαση με χρονοδιάγραμμα που να έχει νομική ισχύ, παρά το γεγονός ότι στην προηγούμενη Συνδιάσκεψη στο Πόζναν είχαν δεσμευθεί σε αυτό.

Να αλλάξουμε το σύστημα και τις συμπεριφορές – Όχι το κλίμα

ΕΟΡΑ ΕCOLEFT


Να αλλάξουμε το σύστημα και τις συμπεριφορές – Όχι το κλίμα

Από 7 έως 18 Δεκεμβρίου 2009 πραγματοποιείται στην Κοπεγχάγη η σύνοδος του ΟΗΕ, για την κλιματική αλλαγή. Οι ηγέτες όλου του κόσμου καλούνται να καταρτίσουν μια νέα διεθνή σύμβαση για το κλίμα η οποία να είναι δεσμευτική και να έχει νομική ισχύ.
Η νέα σύμβαση της Κοπεγχάγης που θα ισχύει για την περίοδο 2013 – 2017 θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο, που λήγει το 2012. Οι συζητήσεις μεταξύ των αντιπροσώπων των κρατών και των περιφερειακών ενώσεων, έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό, καθώς επίσης και μεταξύ των επιστημόνων, των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των κινημάτων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, που έχουν διαρρεύσει στον τύπο, υπάρχει απροθυμία κυρίως των ανεπτυγμένων κρατών, για να υπογραφεί μια δίκαιη και νομικά δεσμευτική συμφωνία στην Κοπεγχάγη. Η απροθυμία των ηγετών προφανώς δεν έχει να κάνει με την «δυστροπία» των ηγετών, αλλά με το γεγονός ότι α) Δεν θέλουν να επιβάλλουν μέτρα και έλεγχο στις βιομηχανίες των αναπτυγμένων κρατών β) Δεν επιθυμούν να αναλάβουν ευθύνες και να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Με άλλα λόγια η απροθυμία των ηγετών να πάρουν δραστικά, δίκαια και δεσμευτικά μέτρα για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου αποκαλύπτει την προθυμία τους να υπερασπίσουν το βάρβαρο, άδικο και μη αλληλέγγυο καπιταλιστικό σύστημα.
Η κοινή ανακοίνωση του WWF – Green Peace (Ελλάδος) με τίτλο «Σταματήστε να υπονομεύετε την Κοπεγχάγη» (19/11/09) είναι αποκαλυπτική:
«Οι πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού της Δανίας, κ. Ρασμούσεν, την τελευταία ημέρα (15/11) των συζητήσεων του Φόρουμ συνεργασίας των κρατών Ασίας και Ειρηνικού (APEC), μπορούν εν δυνάμει να αποτελέσουν τη χαριστική βολή σε μία καλή συμφωνία τον Δεκέμβρη. Ουσιαστικά, ο κ. Ρασμούσεν κατέστρωσε ένα πολιτικά ανώδυνο σχέδιο εξόδου από τις διεθνείς διαπραγματεύσεις που ο ίδιος φιλοξενεί, τόσο για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, όσο και για όποιον άλλο αρνείται να συμβάλει στην παγκόσμια προσπάθεια για τη σωτηρία του πλανήτη.»

Το «ανώδυνο σχέδιο εξόδου» του κ.Ρασμούσεν προφανώς είναι «ανώδυνο» για τον καπιταλισμό και «επώδυνο» για την ανθρωπότητα που οφείλει να αγωνιστεί «να απεξαρτηθεί από τις καπιταλιστικές αξίες, να αλλάξει το σύστημα και όχι το κλίμα».
Και επειδή ο αγώνας για την αλλαγή του συστήματος θα είναι συνεχής και μακροχρόνιος σε όλα τα επίπεδα, και κυρίως στο ιδεολογικό –πολιτικό, σε τοπική – εθνική – περιφερειακή και διεθνή κλίμακα ας δούμε τι πρέπει να διεκδικήσουμε σήμερα στη σύνοδο της Κοπεγχάγης:
1. Νομικά δεσμευτική συμφωνία – Να μην επαφίεται στην καλή διάθεση των ηγετών.
2. Μείωση των παγκόσμιων ρύπων, παντού, μέχρι το 2050 το λιγότερο κατά 80% σε σχέση με το 1990.
3. Οι αναπτυγμένες χώρες θα πρέπει να μειώσουν την εκπομπή ρύπων κατά 40% μέχρι το 2020 και να τις μηδενίσουν μέχρι το 2050.
4. Αλληλεγγύη και οικονομική υποστήριξη των αναπτυγμένων χωρών προς τις αναπτυσσόμενες και φτωχότερες χώρες.
5. Απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα - Τα 2/3 της παγκόσμιας ενεργειακής ζήτησης μέχρι το 2050 να προέρχονται από ΑΠΕ – Όχι στην Πυρηνική Ενέργεια.

Τα παραπάνω ελάχιστα μέτρα ακόμα και αν ενσωματωθούν στη νέα συμφωνία της Κοπεγχάγης δεν είναι από μόνα τους αρκετά για να εξασφαλίσουν ένα παγκόσμιο υγιές, ανθρώπινο και αλληλέγγυο περιβάλλον. Οι πολίτες, τα κόμματα της αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας οφείλουν:
• Να διεκδικήσουν και να συντονίσουν τους αγώνες τους για την εφαρμογή της νέας συμφωνίας της συνόδου της Κοπεγχάγης (με τις προϋποθέσεις που περιγράψαμε από 1-5)
• Να αναπτύσσουν τις επεξεργασίες τους για τη δημιουργία ενός «Δείκτη Πραγματικής Ευημερίας» - Το ΑΕΠ δεν είναι αξιόπιστος δείκτης.
• Να αποδείξουν ότι η ραγδαία κλιματική αλλαγή είναι αποτέλεσμα ανθρωπίνων παραγόντων και μιας καπιταλιστικής «ανάπτυξης χωρίς κανόνες» που εκμεταλλεύτηκε τον άνθρωπο και τη φύση.
• Να αντιταχθούν στην ιδεολογική καταπίεση της προβολής των καπιταλιστικών αξιών μέσω της διαφήμισης για υπερκατανάλωση και «ανάπτυξη χωρίς κανόνες» και να προβάλλουν τις οικοαριστερές αξίες, της φυσιολατρίας, της αειφόρου ανάπτυξης, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του χρήσιμου κράτους.
• Να προβάλλουν τις ατομικές ευθύνες «αποτύπωμα» που αντιστοιχούν στον καθένα μας (έχουμε και εμείς ευθύνες), για να συμβάλλουμε στη μείωση των εκπομπών ρύπων και στην κατασπατάληση των ανθρώπινων και φυσικών πόρων.

Σας καλούμε να συμμετάσχετε στη συγκέντρωση για την κλιματική αλλαγή στο Σύνταγμα.
Σάββατο, 12 Δεκεμβρίου, 12:00


Επικοινωνία: Γιάννης Βέλλης jvellis@gmail.com
Κώστας Φωτεινάκης prosanatolismoi@hotmail.com

«Να αλλάξουμε το σύστημα – Όχι το κλίμα»

Κατά αρχάς ξεκινάμε με την θέση ότι υπάρχει ραγδαία αλλαγή στο κλίμα, με συνέπεια την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, σε σχέση με το παρελθόν, και εντονότερα και συχνότερα τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Η ραγδαία αλλαγή στο κλίμα είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων δραστηριοτήτων και κυρίως οφείλεται στη βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη που έγινε με μόνο κριτήριο το κέρδος, αλλά και στον υπέρμετρο καταναλωτισμό (όποια κοινωνική κατηγορία έχει τη δυνατότητα να καταναλώνει) που είναι βασικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού. O καπιταλισμός δεν εκμεταλλεύεται μόνο τον άνθρωπο αλλά και τη φύση.

«Να αλλάξουμε το σύστημα – Όχι το κλίμα», είναι ο τίτλος ενός μικρού βιβλίου που περιλαμβάνει τρία κείμενα των Dave Holmes, Terry Townsend & John Bellamy Foster . O τρίτος είναι γνωστός στην Ελλάδα από το βιβλίο του «Οικολογία και Καπιταλισμός», που στην πραγματικότητα ο τίτλος του ήταν «Η Οικολογία αντιμάχεται τον Καπιταλισμό» (Ecology against Capitalism).
Οι τρεις συγγραφείς εξετάζουν το θέμα της κλιματικής αλλαγής από την σοσιαλιστική οπτική, θεωρούν ότι το αρπαχτικό καπιταλιστικό σύστημα που λειτουργεί και έχει αναπτυχθεί με βάση το κέρδος είναι υπεύθυνο για την ραγδαία ανατροπή της κλιματικής ισορροπίας και επισημαίνουν ότι «Μόνο η αντικατάσταση του καπιταλισμού με τον σοσιαλισμό θα επιτρέψει την υπέρβαση της κρίσης».

Η πρόταση να αντικαταστήσουμε τον καπιταλισμό με τον σοσιαλισμό (τώρα πως τον εννοεί ο καθένας μας τον σοσιαλισμό είναι ένα άλλο ερώτημα) πιο παραστατικά περιγράφεται με το δίλημμα «Οικοσοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» στο πρώτο Οικοσοσιαλιστικό Μανιφέστο των Joel Kovel και τον Michael Loewy (2001) αλλά και στο βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο που έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις socialist resistance (2006) και περιλαμβάνει άρθρα επιφανών μαρξιστών (Foster, Loewy, Taruno κ.ά). Το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» φυσικά προϋπήρχε από τη Ρόζα χωρίς το ΟΙΚΟ.

Ότι ο καπιταλισμός που κυνηγάει το κέρδος χωρίς να σέβεται το περιβάλλον, είναι υπεύθυνος για την κλιματική αλλαγή δεν είναι ένας ισχυρισμός που προέρχεται από τους Μαρξιστές, τους Οικοαριστερούς ή τους Οικοσοσιαλιστές. Επιβεβαιώνεται και από άλλους μη μαρξιστές πολιτικούς. Μια χαρακτηριστική δήλωση ενός ανώτατου πολιτικού παράγοντα στην Ελλάδα είναι η εξής:
«Οι περισσότερες περιβαλλοντικές καταστροφές έγιναν στο όνομα του κέρδους και μιας ανάπτυξης χωρίς κανόνες. Μία κοντόθωρη αντίληψη για την οικονομική πρόοδο και το πάθος για την αύξηση του πλούτου, ανεξάρτητα από συνέπειες, σε συνδυασμό με την απάθεια των πολιτικών, δημιούργησαν τις συνθήκες για την έλευση μιας τιμωρίας που δεν διακρίνει ανάμεσα σε υπαίτιους και σε αθώους». Κάρολος Παπούλιας, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συνάντηση των Πράσινων Προέδρων , Νοέμβριος 2007.
«Μια ανάπτυξης λοιπόν χωρίς κανόνες και το πάθος για την αύξηση του πλούτου» - είναι τα βασικά στοιχεία του καπιταλιστικού συστήματος. Ακόμα όμως και στον τομέα των ατομικών ευθυνών που έχουμε ως πολίτες για τη συμβολή μας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου (υπερκαταναλωτισμός σε είδη και ενέργεια – όσοι μπορούμε να υπερκαταναλώνουμε) συνδέονται με τις αξίες που προβάλλει και επιβάλλει με τα ΜΜΕ και τις ανεξέλεγκτες διαφημίσεις το καπιταλιστικό σύστημα. Ένα μόνο παράδειγμα: με ένα τζιπ 4Χ4 μπορείς (σου λένε) να φτάσεις στην κορυφή ενός βουνού, να διασχίσεις ένα ποτάμι, να επιστρέψεις στην πόλη καταναλώνοντας υπέρμετρα καύσιμα και εκπέμποντας πολύ περισσότερα καυσαέρια απ΄ ότι με ένα συνηθισμένο αυτοκίνητο, και μετά να παρκάρεις το τζιπ σε ένα πεζοδρόμιο για να πιεις τον καφέ σου και να προβάλεις την επιτυχημένη καριέρα σου.

Ο καπιταλισμός δεν βάζει όρια, δεν έχει μέτρο. Ωστόσο πολλοί επιχειρηματίες και πολιτικοί, ακόμα και την ραγδαία κλιματική αλλαγή, που κυρίως το καπιταλιστικό σύστημα την προκαλεί, επιχειρούν – και ως ένα βαθμό τα καταφέρνουν – να «αποποιηθούν τις ευθύνες τους», μιλώντας για πράσινη ανάπτυξη και κυρίως να εκμεταλλευτούν κερδοφόρα τον φόβο από την κλιματική αλλαγή που οι ίδιοι δημιούργησαν. Έτσι προβάλλουν την πυρηνική ενέργεια ως οικονομική λύση και μη ρυπογόνο, τις τεράστιες επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (σαφώς και η οικοαριστερά οφείλει να διεκδικεί τις ΑΠΕ αλλά με μέτρο και με μη καπιταλιστικά κριτήρια), την καύση των απορριμμάτων κ.λπ.
Το τι κάνει φυσικά ο καπιταλισμός, εκτός των άλλων, και στον τομέα της κλιματικής αλλαγής και της (μη) προστασίας του περιβάλλοντος το γνωρίζουμε. Το ερώτημα είναι τι κάνουν (ή τι δεν κάνουν) οι δυνάμεις της Πολιτικής Οικολογίας που ενδιαφέρονται να πάνε «οικολογικά μπροστά και αριστερά», αλλά και τι κάνει (ή τι δεν κάνει) πολύμορφη αριστερά για να αναδείξει τις ευθύνες του καπιταλιστικού συστήματος, είναι ένα ερώτημα το οποίο πρέπει να εξετάσουμε. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Κυρίως πρέπει να συμβάλλουμε στην α) Επιρροή της Αριστεράς από τις αξίες της Πολιτικής Οικολογίας και β) στην Επιρροή της Πολιτικής Οικολογίας από τις αξίες της Αριστεράς. Αυτή είναι μια επίμονη προσπάθεια κυρίως σε ιδεολογικό επίπεδο γιατί σπέρματα συναντίληψης και κοινής δράσης υπάρχουν σε κινηματικό επίπεδο για τους ελεύθερους χώρους και τους ορεινούς όγκους.

Μια ευκαιρία να προβληθεί η αναγκαιότητα της όσμωσης και της κοινής δράσης της Αριστεράς με την Πολιτική Οικολογία είναι η συζήτηση για τα αίτια που προκαλούν την κλιματική αλλαγή και τα μέσα αντιμετώπισης της.

Κώστας Φωτεινάκης
[Παρέμβαση στην εκδήλωση που διοργάνωσε η οργάνωση ΚΟΚΚΙΝΟ στις 18/11/09]

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ | «Οικολογικά, μπροστά και Αριστερά» | ΕΟΡΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

«Οικολογικά, μπροστά και Αριστερά»

Με αφορμή το διάλογο και την κινητικότητα που διεξάγεται για την προοπτική της αριστεράς αλλά και της πολιτικής οικολογίας, εκτιμούμε ότι η καλύτερη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η συνάντηση της πολιτικής οικολογίας με τις σταθερές αξίες της αριστεράς για συμμετοχή, κοινωνική δικαιοσύνη και χρήσιμο κράτος. Χωρίς να υποτιμάμε τη συζήτηση που διεξάγεται στο ΣΥΡΙΖΑ και στους Οικολόγους Πράσινους, εκτιμούμε ότι στη χώρα μας, λόγω των οξυμένων οικολογικών και των κοινωνικών προβλημάτων, είναι απαραίτητο ο διάλογος να επεκταθεί για μια ιδεολογική πολιτική παρέμβαση που να έχει «Ευρωπαϊκά Οικολογικά Ριζοσπαστικά Αριστερά (ΕΟΡΑ)» χαρακτηριστικά.

Η απόδραση από τις καπιταλιστικές αξίες του υπερκαταναλωτισμού είναι μια από τις πρωτεραιότητες της Οικολογικής Αριστεράς